Κυριακή 20 Μαΐου 2018

«Τό ἔργο τῶν χριστιανῶν» - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης


Κυριακή τῶν Πατέρων τῆς Α΄Οἰκουμ.Συνόδου
Λόγος εἰς τό Εὐαγγέλιον
«Τό ἔργο τῶν χριστιανῶν»
«Τό ἔργον ἐτελείωσα ὅ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω» (Ἰω.ιζ΄4)

          Τελευταία νύκτα τῆς ἐπί γῆς ζωῆς τοῦ Κυρίου. Λίγο μετά τόν Μυστικό Δεῖπνο ἀπευθύνει πρός τόν οὐράνιο Πατέρα Του τήν περίφημη Ἀρχιερατική Του προσευχή.Μεταξύ τῶν ἄλλων εἶπε καί αὐτό τόν λόγο μέ τόν ὁποῖο ἀρχίσαμε. Ἐγώ, εἶπε, μέ ὅλα ὅσα ἔκαμα κατά τήν ἐπίγεια ζωή μου καί ὡς ἄνθρωπος σέ ἐδόξασα οὐράνιε Πατέρα. Ὡς ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἔχει τήν πληροφορία τῆς συνειδήσεως, ὅτι τό ἔργο πού τοῦ ἀνετέθη ἀπό τόν οὐράνιο Πατέρα τό ἔφερε σέ αἴσιο πέρας.
          Αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγο τοῦ Κυρίου θά μελετήσουμε σήμερα. Θά δοῦμε πῶς ἐργάσθηκε ὁ Κύριος τό δικό Του ἔργο καί πῶς καλούμαστε νά εργαζώμαστε ἐμεῖ τό δικό μας ἔργο.
****
«Τό ἔργον ἐτελείωσα ὅ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω»
          Ὁ Κύριος λοιπόν ὁμιλεῖ γιά ἔργο. Ἔργο τό ὁποῖο τοῦ ἀνέθεσεν ὁ οὐράνιος Πατέρας. Καί τό ἔργο αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό ἔργο τῆς σωτηρίας ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων. Ἐνηνθρώπησεν ἀκριβῶς γιά νά μᾶς φέρει σέ ἐπικοινωνία μέ τόν οὐράνιο Πατέρα Του.
Ἔγινε ἄνθρωποςγιά νά μπορέσουμε ἐμεῖς νά ξαναμποῦμε στόν Παράδεισο ἀπ’ ὅπου μᾶς εἶχε βγάλει ἡ ἁμαρτία. Ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά μπορέσουμε ἐμεῖς νά γνωρίσουμε τόν ἀληθινό Θεό τόν Ὁποῖο εἴχαμε χάσει μέ τήν ἀποστασία μας. Αὐτό δέ τό ἔργο τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ θελήματος τοῦ οὐρανίου Πατρός σ’ ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους καί τῆς ἐξασφάλισης τῆς σωτηρίας καί τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν ὁ Κύριος τό ἐργάσθηκε μέ κάθε προθυμία καί ζῆλο ἱερό. Τόσο πολύ τόν συνεῖχε τό ἔργο αὐτό τῆς ἐξασφάλισης τῆς σωτηρίας μας ὥστε νά λέγει: «βάπτισμα ἔχω βαπτισθῆναι καί πῶς συνέχομαι ἕως οὗ τελεσθῇ»; Γιά νά ἀνάψει καί ἐπεκταθεῖ ἡ φωτιά τῆς ἀγάπης καί τοῦ ζήλου γιά τόν Θεόν, πού ἦλθα νά βάλω στίς καρδιές τῶν καλοδιάθετων ἀνθρώπων πρέπι νά βαπτισθῶ μέ τό βάπτισμα τοῦ αἵματος τοῦ σταυρικοῦ θανάτου καί πῶς ἀνυπομονῶ μέχρις ὅτιυ προσφερθεῖ αὐτή ἡ σωτήρια γιά τούς ἀνθρώπους θυσία!
          Ὁ δέ Ἀπόστολος Πέτρος μᾶς πληροφορεῖ πώς ὁ Κύριος πέρασε τήν ἐπίγεια ζωή Του «εὐεργετῶν καί ἰώμενος πάντας». Σέ κάθε του βῆμα σκόρπιζε τήν ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπο πού δυναστευόταν ἀπό τόν πόνο καί τήν ἁμαρτία. Ἐθεράπευεν ἀσθενεῖς, ἀνιοστοῦσε νεκρούς, διδασκε ἐπί ὧρες πολλές τά πλήθη τῶν ἀνθρώπων πού τόν πλησίαζαν. Ἦσαν δέ τόσοι πολλοί αὐτοί πού τόν ἐπισκέπτονταν καθημερινά, προκειμένου νά τοῦ  ἀποθέσουν τόν πόνο τους καί νά προσπέσουν στό ἔλεος καί τήν φιλανθρωπία Του, ὥστε, ὅπως σημειώνει ὀ ἱερός Εὐαγγελιστής, ὁ Κύριος καί οἱ Μαθητές του «οὐδέ φαγεῖν ηὐκαίρουν». Δέν τούς ἔμενε κατά κυριολεξία χρόνος οὔτε γιά νά φᾶνε λίγο ψωμί. Βλέπουμε δηλ. ὅτι ὁ Κύριος συνείχετο ἀπό τό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, πού ὅπως εἴπαμε ἦταν τό ἀντικείμενο τῆς θείας Του Ἐνανθρώπισης. Πρίν δυό Κυριακές ἀκούσαμε τήν εὐαγγελική περικοπή τῆς συνάντησης τοῦ Κυρίου μέ τήν Σαμαρείτιδα γυναίκα στό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ. Τόσο πολύ εἶχε ἀφοσιωθεῖ στό ἔργο αὐτό τῆς σωτηρίας τῆς συγκεκριμένης ἐκείνης ψυχῆς, ὥστε ὅταν οἱ μαθητές τόν κάλεσαν νά φάγει ἀπό τά τρόφιμα πού ἔφεραν ἀπό τήν πόλη Ἐκεῖνος τούς ξάφνιασε μέ τά λόγια «ἐγώψ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν»ἔχω φαγητό νά φάω. Φαγητό τό ὀποῖο σεῖς δέν τό ξέρετε καί τό φαγητό αὐτό εἶναι νά κάμνω τό θέλημα τοῦ Πατέρα μου πού μέ ἔστειλε στόν κόσμο.
          Τήν διαγωγή αὐτή δείχνουν διά μέσου τῶν αἰώνων καί ὅλοι οἱ ἅγιοι ἀπό τά χρόνια τῆς Π.Διαθήκης ἀκόμη. Ὁ Προφήτης Σαμουήλ ἔχει σταλεῖ ἀπό τόν θεόν στήν Βηθλεἐμ γιά νά χρίσει τό νέο βασιλιά τοῦ Ἰσραήλ, πλήν ὅμως ὁ Δαβίδ πού φάνηκε πώς ἦταν ὁ ἐκλεκτός τοῦ Θεοῦ, ἔλειπε στά λειβάδια ὅπου ἔβοσκε τά πρόβατα τοῦ πατέρα του. Ἡ ὥρα εἶναι περασμένη. Ὁ προφήτης ἀρνεῖται νά καθίσει στό βραδινό τραπέζι, νά φάει καί νά ξεκουραστεῖ, πρίν ἐκπληρώσει τό ἔργο γιά τό ὁποῖο τόν ἔστειλε ὁ Θεός στό σπίτι τοῦ Ἰεσσαί.
          Τό ἴδιο καί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, τό ἴδιο καί οἱ θεοφόροι Πατέρες τῶν ὁποίων τιμοῦμε σήμερα τήν μνήμη. Ἔτρεξαν, ἐκοπίασαν, θυσιάστηκαν στό βωμό τῆς ἀγάπης προκειμένου νά φυλάξουν ἀνόθευτη τήν εὐαγγελική ἀλήθεια, ὥστε νά ὑπάρχει ἡ δυνατότητα σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.
****
          Αὐτά γιά τόν Κύριο καί τούς ἁγίους Του. Γιά ἐμᾶς τί ἰσχύν ἔχει ὁ λόγος αὐτός; Καί ὅμως, ἀδελφοί μου, ὅλοι μας ἔχουμε νά ἐπιτελέσουμε κάποιο ἔργο στά χρόνια τῆς ζωῆς μας. Ἔργο γιά τό ὁποῖο θά λογοδοτήσουμε κάποια στιγμή. Ποιό εἶναι τό ἔργο αὐτό; Πρωτίστως εἶναι τό ἔργο τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς μας. Αὐτό, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι τό καθαυτό ἔργο μας πάνω στή γῆ. Νά γνωρίσουμε τόν Θεόν καί ὅπως μᾶς εἶπε σήμερα ὁ Κύριος καί «ὅν ἀπέστειλεν Ἰησοῦν χριστόν».
          Τό ἔργο μας, ὁ προορισμός μας ἐδῶ στή γῆ εἶναι νά γνωρίσουμε τόν Θεόν, νά τόν ἀγαπήσωμεν, νά ἐφαρμόσουμε τό ἅγιο θέλημά του, μ’ ἕνα λόγο νά γίνουμε ἅγιοι. Νά σώσουμε τήν ψυχή μας. Μᾶς τό εἶπε καθαρά ὁ Κύριος: «τί ὠφελήσῃ ἄνθρωπον ἐάν κερδίσῃ τόν κόσμον ὅλο ζημιωθῇ δέ τήν ψυχήν αὐτοῦ»; Τί γίνεται ὅμως σήμερα;ποιά εἶναι ἡ πραγματικότητα;
          Οἱ ἄνθρωποι ἀσχολούμαστε μέ ὅλα τά ἄλλα ἐκτός αὐτοῦ. Παραμελοῦμε ἐν πολλοῖς τό ἔργο τῆς ψυχικῆς μας καλλιεργείας, τῆς πνευματικῆς ζωῆς, τοῦ ἀνεφοδιασμοῦ τοῦ πνευματικοῦ. Ὁ Κύριος ὅμως καί οἱ Πατέρες μας μᾶς φωνάζουν πρῶτα τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας νά φροντίζουμε καί ἔπειτα ὅλα τά ἄλλα. Ἄλλωστε μή ξεχνᾶμε πώς ὅταν ἡ ψυχή μας εἶναι θωρακισμένη μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τότε καί ὅλα τά ἄλλα ἔργα μας θά ἐπιτελοῦνται σωστά καί μέ φόβον Θεοῦ.
          Ἔργο πού μᾶς ἀνατίθεται ἀπό τόν Ἅγιο Θεό εἶναι καί τό βιοποριστικό ἐπάγγελμα πού ἀσκεῖ ὁ καθένας μας. Οἱ συνάνθρωποί μας εἶναι εἰκόνες τοῦ Θεοῦ τίς ὁποῖες καλούμαστε μέσα ἀπό τό ἐπάγγελμά μας νά ὑπηρετήσουμε. Πῶς ἀσκοῦμε λοιπόν αὐτό τό ἐπάγγελμα; Τό ἀσκοῦμε μέ διάθεση ἐξυπηρέτησης καί διακονίας τῶν ἄλλων; Μέ εὐσυνειδησία, μέ ζῆλο καί προθυμία καί ὐπευθυνότητα;
          Ἔργο εἶναι καί ἡ οἰκογένεια πού ἔχει ὀ καθένας. Ἡ ἀνατροφή τῶν παιδιῶν εἶναι ἔργο κατ’ ἐξοχήν ὑπεύθυνο καί κοπιῶδες. Πῶς τό ἐπιτελεῖ ὀ καθένας;Ἀντιλαμβάνεται τό μέγεθος καί τήν βαρύτητα αὐτοῦ τοῦ ἔργου πού ἔχει ἐπωμισθεῖ. Τό ἔργο τῆς διαπαιδαγώγησης τῶν παιδιῶν;
          Ἔργο τῶν πιστῶν εἶναι καί ἡ ἱεραποστολή. Καθένας ἔχουμε τήν ὐποχρέωση νά ἐργαζόμαστε ἀπό τή θέση πού βρισκόμαστε γιά τήν ἐξάπλωση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ μεταξύ τῶν ἀνθρώπων. Αὐτό τό αἴτημα δέν διατυπώνουμε κάθε φορά πού ἀπαγγέλλουμε τό «Πάτερ ἡμῶν»;  Δέν ζητᾶμε τό «ἐλθέτω ἠ βασιλεία σου»Κύριε;Πῶς θά ἔλθει καί θά ἐξαπλωθεῖ αὐτή ἡ βασιλεία μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, ἄν δέν ἐργασθοῦμε μέ ζῆλο οἱ πιστοί;Ἄν ἐκεῖνοι δέν μιλήσουν μέ ζῆλο καί παρρησία στούς γύρω τους γιά τόν Χριστό καί τήν σώζουσα ἀλήθειά του;
****
«Τό ἔργον ἐτελείωσα ὅ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω»
          Ἡ ζωή μας, τό πέρασμά μας ἀπό τή ζωή αὐτή ἔχει νόημα, ἔχει σκοπό. Ἀπό τό πῶς θά ζήσουμε, πῶς θέ ἐνεργήσουμε τά χρόνια πού θά ζήσουμε πάνω στή γῆ ἐξαρτᾶται τό αἰώνιο μάλλον μας. Αὐτό λοιπόν τό ἔργο ἄς τό ἐπιτελοῦμε μέ αἴσθημα εὐθύνης, μέ πιστότητα, μέ αὐταπάρνηση καί ἀνιδιοτέλεια. Τότε θά ἔχουμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Τότε θά ἔχουμε τήν πληροφορία τῆς συνειδήσεως ὅτι κάναμε αὐτό πού μπορούσαμε καί θά λέμε στόν Κύριο Κύριε «δέξαι τό πνεῦμα μου».
Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης

Δεν υπάρχουν σχόλια: