π. ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΑΛΕΞΙΟΥ Ἡ παιδική καί νεανική του ζωή - Γ.Δ. ΚΟΥΒΕΛΑΣ

π. ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΑΛΕΞΙΟΥ

Ἡ παιδική καί νεανική του ζωή

Στό προηγούμενο τεῦχος τοῦ “Συνδέσμου” ἔγινε ἀναφορά στήν παιδική καί νεανική ζωή τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτη καί λαμπροῦ συγγραφέα π. Ἰωάννου Ἀλεξίου, μέλους τῆς Ἀδελφότητος Θεολόγων «Η ΖΩΗ», μέ ἀφορμή τή συμπλήρωση -στίς 17 Ὀκτωβρίου 2018 ἀκριβῶς 18 χρόνων ἀπό τήν ἐν Κυρίῳ κοίμησή του.

Ὅσα ἀναφέρθηκαν τότε καί ὅσα θά ἀναφερθοῦν στήν σημερινή συνέχεια εἶναι γραμμένα ἀπό τόν ἴδιο τόν π. Ἰωάννη στήν αὐτοβιογραφία του πού μοῦ εἶχε δώσει. Γράφει, λοιπόν, ὁ ἀείμνηστος π. Ἰωάννης Ἀλεξίου (σέ τρίτο πρόσωπο): «Ὁ Γιάννης Ἀλεξίου μέ τή θρησκευτική διαπαιδαγώγηση τοῦ σπιτιοῦ, (στό σημεῖο αὐτό ἄς ἀναφέρουμε, ὅτι στό σπίτι τοῦ Γεωργίου Ἀλεξίου ἐφιλοξενοῦντο κάθε τόσο θρησκευτικές προσωπικότητες, ὅπως ὁ καθηγητής Ἀλέξανδρος Τσιριντάνης, ὁ ἀρχιμανδρίτης Ἱερώνυμος Κοτσώνης (κατόπιν Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν), ὁ μαθηματικός Δ. Φιλάρετος, ὁ π. Ἀμφιλόχιος Μακρῆς, ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος Ἰωακείμ, ὁ Κύπριος χωρεπίσκοπος Γεννάδιος, ἡ Μάρθα καί Ἀμαλία Φαραζουλῆ καί ἄλλοι).

Μέ τήν ἀνελλιπῆ παρακολούθηση ὅλων τῶν Βαθμίδων τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων, πρῶτα τοῦ Κωνσταντίνου Λαμπρόπουλου στήν Ἁγία Ζώνη Κυψέλης. Κατόπιν ὑπῆρξε μαθητής τοῦ Κατηχητικοῦ Σχολείου μέ τόν Ἀλέξανδρο Γκιάλα στή Μεταμόρφωση Πλάκας καί μέ τόν π. Χριστοφόρο στήν Χρυσοσπηλιώτισσα, καί μέ συνεχή ἐξομολόγηση στόν π. Σεραφείμ Παπακώστα. Μόλις τελείωσε τό Γυμνάσιο τόν Ὁκτώβριο 1940, ἔδωσε εἰσαγωγικές ἐξετάσεις καί μπῆκε πρῶτος στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.

Τό πρωί τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, ὁ Γιάννης Ἀλεξίου φοιτητής, ἄνοιξε τή σιδερένια πόρτα τοῦ σπιτιοῦ τους στήν Ἁγ. Παρασκευή καί ὑποδέχθηκε τόν π. Σεραφείμ Παπακώστα, πού ἐρχόταν νά συναντήσει τόν Ἀλ. Τσιριντάνη, πού ἔμενε τότε στό μικρό σπιτάκι στό κτῆμα. Καί τότε θυμόταν σ’ ὅλη του τή ζωή τό χαιρετισμό τοῦ π. Σεραφείμ στόν Καθηγητή Ἀλέξανδρο Τσιριντάνη: «οὗτοι ἐν ἅρμασι καί οὗτοι ἑν ἵπποις, ἡμεῖς δέ ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα». Καί μπῆ καν στό σπίτι οἱ δυό ἄνδρες γιά τήν πρώτη τους συνεργασία μετά τήν κήρυξη τοῦ πολέμου τοῦ 1940...

Τρεῖς-τέσσερις μέρες μετά τήν 28η Ὀκτωβρίου μέ ἐντολή τοῦ π. Σεραφείμ ὁ Γιάννης Ἀλεξίου ἔπαιρνε τίς βαλίτσες του ἀπό τό σπίτι του καί ἐγκαθίστατο λίγα μέτρα πιό πέρα, στό τόσο γνώριμό του περιβάλλον, στό κτῆμα τῆς Ἀδελφότητος Θεολόγων ἡ “Ζωή”

Ἡ χαρά του ἦταν ἀνείπωτη. Δούλεψε λίγες μόνο μέρες στή Διεκπεραίωση (στήν ὁδό Ξιφίου) κοντά στόν Ν. Τσιτσιράγκο καί τόν κάλεσε ὁ π. Σεραφείμ νά τοῦ ἀναθέση ἄλλες ἀσχολίες: Μέ τήν παρακολούθηση τοῦ Πανεπιστημίου, τήν ἐκμάθηση τῶν Γαλλικῶν στό Γαλλικό Ἰνστιτοῦτο καί τῆς Ἀγγλικῆς μέ τόν Γ. Περρῆ, θά βοηθοῦσε τόν Ἀλ. Γκιάλα (Γ. Βερίτη) μαζί μέ τόν Ἠλία Μαστρογιαννόπουλο στίς ἔρευνές του, θά ἦταν κατηχητής καί θά ἦταν στή Χ.Φ.Ε., ὅπου ἐξελέγη Γραμματέας στό πρῶτο της Δοικητικό Συμβούλιο.

Στήν Κατοχή δέχτηκε ὁ τότε καχεκτικός Γιάννης Ἀλεξίου τήν περιποίηση τῆς Ἀδελφότητος, ἔγινε ὁ πρῶτος “νεωκόρος” στό Ἐκκλησάκι τῆς Μεταμορφώσεως, λειτουργοῦντος τοῦ π. Σεραφείμ.

 Δημοσίευσε, μέ προτροπή καί ἐπίβλεψη τοῦ Ἀλεξάνδρου Γκιάλα, τό πρῶτο του δημοσίευμα στίς ἀρχές τῆς Κατοχῆς στό περιοδικό “Ἀκτῖνες”, γιά τόν Φρανσουά Μωριάκ, μέ τό ψευδώνυμο Ἱ. Ἑρμωνικός.

Μετά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδος πῆγε στρατιώτης (5η ΕΣΣΟ) καί ὑπηρέτησε στή Θρησκευτική Ὑπηρεσία τοῦ Στρατοῦ στήν Ἀθήνα καί στή Θεσσαλονίκη. Στή Θεσσαλονίκη ἦταν πολύ κοντά στόν στρατιωτικό ἱερέα Ἀρχιμ. Λεωνίδα Παρασκευόπουλο. Μιλοῦσε σέ διάφορα στρατόπεδα καί εἶχε ὧρες γραφείου. Συνυπηρετοῦσε μέ τον θεολόγο Γεώργιο Ραβάνη, τεσσεράμιση ἐν ὅλω χρόνια.

Μόλις ἀπολύθηκε, τόν κάλεσε ὁ π. Σεραφείμ καί τοῦ ἀνήγγειλε τήν ἀπόφασή του νά καταταγεῖ στόν κλῆρο. Μέ βαθειά συγκίνηση δέχθηκε, καί στίς 16 Ἰουλίου 1950 στή Μεταμόρφωση τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, χειροτονήθηκε σέ διάκονο ἀπό τόν Μητροπολίτη Λευκάδος Δωρόθεο, συλλειτουργοῦντος τοῦ π. Σεραφείμ καί ἄλλων.

Ἔμεινε τέσσερα χρόνια διάκονος (λόγω τῆς ἀσθενείας τοῦ π. Σεραφείμ) καί μετά τόν θάνατο τοῦ π. Σεραφείμ χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καί ἔλαβε τό ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτη στίς 16 Σεπτεμβρίου 1954 ἀπό τόν βοηθό Ἐπίσκοπο Ρωγῶν Διονύσιον (κατόπιν Μητροπολίτην Κοζάνης) καί διάκονον τόν τότε διάκονο τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, Διονύσιο Μπαϊρακτάρη (κατόπιν Μητροπολίτη Χίου). Ἀργότερα, ὅταν ὁ π. Ἰωάννης Ἀλεξίου τούς συναντοῦσε τούς ἔλεγε: “Δύο καλλίφωνοι χειροτονήσατε ἕναν παράφωνο”!».

Γ.Δ. ΚΟΥΒΕΛΑΣ

Πηγή: Περιοδικό Σύνδεσμος