....ΑΝΑΜΑΡΤΗΣΙΑ...
π. Νικόλαος Λουδοβίκος
Τι είναι δηλαδή η
αναμαρτησία; "Δι ού εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω". Είναι το
να στέκει κανείς ενώπιον του Θεού και να μην πράττει αυτά που δεν του αρέσουν.
Το λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: ακινησία "προς παν το απαρέσκον τω
Θεώ". Δεν κάνω κάτι αν δεν αρέσει στο Θεό. Αυτό σημαίνει όμως ότι γνωρίζω
και βλέπω τον Θεό με τον νου και με το σώμα μου. Αν πάψω να τον βλέπω, δεν ξέρω
τι δεν του αρέσει. Η αμαρτία είναι ο λάθος γάμος με τα πράγματα, που μπαίνει
πάντοτε στη θέση της γαμήλιας σχέσης με τον Θεό που δεν βλέπω.
Γι΄αυτό, στην περίπτωση αυτή, κατά κάποιο τρόπο Μας χρειάζεται η αμαρτία!
Κάποιος που ανεβαίνει στον άμβωνα και φωνάζει "μην αμαρτάνετε", λέγει
συνήθως ανοησίες. Ο άνθρωπος δεν μπορεί παρά να αμαρτήσει, διότι δεν βλέπει τον
Θεό. Αν τον δεί, και να τον βάλει με το ζόρι στην αμαρτία, θα την αποστραφεί
πάραυτα.
Είναι σαν να έχει φάει κάποιος ένα πλούσιο γεύμα και να του δώσεις
μετά να φάει φλούδες από πατάτες. Αν δεν έχει φάει όμως τίποτα, τις φλούδες θα
τις φάει.
Αυτό είναι το λάθος του
ηθικισμού. Ο ηθικισμός ήρθε από την Δύση και υποκαθιστά την οντολογία. Με λίγα
παραγγέλματα υποκαθιστά τη σχέση μας με τον Θεό. " Μην κόψεις τα μαλλιά
σου, βάλε εκείνα τα ρούχα. Κάνε ελεημοσύνη, νηστεία, συγχώρησε τους άλλους, και
αυτό είναι". Όμως δεν είναι αυτή η πραγματική θεοπτία και η πραγματική
σχέση μας με τον Θεό. Δεν είναι γάμος. Αν μπουν στη θέση της σχέσης με τον Θεό
ορισμένες αρετές-όποιες και να είναι αυτές-, μπορούν να κρύψουν την θέα του
Θεού. Είναι ρεαλιστικότερο το να ξέρουμε ότι είμαστε αμαρτωλοί, δηλαδή να
συναισθανόμαστε ότι κάτι μας βασανίζει. Έχουμε λάβει κλήση στην αγιότητα, κλήση
στη γαμήλια θέα του Θεού και στην άμεση κοινωνία μαζί Του. Τίποτα δεν εμποδίζει
αυτή την θέα, εκτός από την προαίρεσή μας. Η μεγάλη αμαρτία είναι ότι δεν λέμε
εκείνο το πολύ κρυφό, το απόλυτα δικό μας "ναι" στον Θεό. όλα τα άλλα
είναι αποτελέσματα αυτής. Απλές συνέπειες.
Η προαίρεση, για κάποιον
λόγο είναι διχασμένη και εμείς νιώθουμε παράδοξα άρρωστοι καθημερινά. Οι
πειρασμοί, λοιπόν, που επιτρέπει ο Θεός είναι για να ενοποιηθεί αυτή η σπασμένη
προαίρεσή μας προς τον πόθο του αγαθού. Όταν ενοποιηθεί η προαίρεση, ελεύθερα ο
άνθρωπος στρέφεται προς την πίστη, τη γαμήλια σχέση που φθάνει ως τη θέα του
Θεού, που δεν ξέρουμε τί είναι, είναι όμως αλησμόνητη γνώση. Δεν μπορούμε να
πούμε στον διασπασμένο άνθρωπο, κάνε αρετές. Είναι υποκριτικό. Θα είναι και
αμαρτωλός και υποκριτής μαζί. Πρέπει να δει πρώτα τον Θεό, μέσα στην δωρεάν
αγάπη Του, που φωλιάζει στην καρδιά της Εκκλησίας, "εν τοις
μυστηρίοις".
ΒΡΥΕΝΙΟΣ
6 σχόλια:
Διαβάζοντας το απόσπασμα αυτό βλέπω το πόσο ο ηθικισμός έχει επηρεάσει αρνητικά την πνευματική μου ζωή.
Εκπληκτικές πάντα οι θεολογικές-πνευματικές ανιχνεύσεις και πτήσεις του λίαν αγαπητού π. Νικολάου Λουδοβίκου, και έκτακτα γοητευτικές. Μένω κατ’ αρχήν στην πρόταση : «Ο άνθρωπος δεν μπορεί παρά να αμαρτήσει, διότι δεν βλέπει τον Θεό». Ενδεχόμενο λογικό και κατανοητό, υπό το πρίσμα των προηγουμένων, που δεν αναφέρω. Η συνέχεια της πρότασης έχει ως εξής: «Αν τον δει-το Θεό-και να τον βάλει-ο Θεός-με το ζόρι στην αμαρτία, θα την αποστραφεί πάραυτα». Αναρωτιέμαι, μπορεί άραγε να τεθεί ακόμα και ως πρόταση εργασίας ότι είναι ενδεχόμενο ο Θεός να βάλει τον άνθρωπο και μάλιστα «με το ζόρι στην αμαρτία» για να τον … βοηθήσει να «την αποστραφεί πάραυτα»;
Αλλά έτσι πρόχειρα και ενδεικτικά: 1. Ο Χριστός στους Μακαρισμούς προσδιορίζει τις αρετές, της ταπείνωσης-«πτωχοί τω πνεύματι»-της μετάνοιας-«οι πενθούντες»-της πραότητας-«οι πραείς»-της αγάπης, ελεημοσύνης-«οι ελεήμονες», της καθαρής καρδιάς-«οι καθαροί τη καρδία» … ως προϋποθέσεις για τη Βασιλεία του Θεού. Και στο κύριο μέρος της επί του Όρους Ομιλίας γίνεται πιο αναλυτικός, αναφέρεται και στη νηστεία μια από τις «ανοησίες που ανεβαίνει κάποιος στον άμβωνα και φωνάζει΄μην αμαρτάνετε΄». 2. Ο Απόστολος Παύλος βάζει την αρετή της αγάπης πάνω από όλα, ακόμα πάνω κι από την πίστη και την ελπίδα στο Θεό. 2. Δυο από τους κορυφαίους Πατέρες της Εκκλησίας, Μέγας Βασίλειος και Ιωάννης ο Χρυσόστομος λόγω τε και έργω θεωρούν την αγάπη του Θεού δια της αγάπης στον όποιο άνθρωπο ως την κορυφαία αρετή για την είσοδο στη Βασιλεία των ουρανών … Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μάλιστα στην ομιλία του στην Παραβολή των Δέκα Παρθένων μιλάει για «πραμμάτεια» και «συναλλαγή» αγάπης και βασιλείας των ουρανών !
Όλα αυτά είναι ηθικισμός, λάθος, μέγα δεινό, που «ήρθε από τη Δύση και υποκαθιστά την οντολογία». Να την πάλι η … άθλια Δύση ! Να την η θολούρα, η σκοτεινιά της ! Και τι δυστυχία, που κατάφερε και επικάθισε στην καθ’ ημάς ορθόδοξη Ανατολή ! Κατά τα άλλα : «Τα κοινά καινώς λέγειν, και τα καινά κοινώς». Λέω έτσι για να καταλαβαίνει, βέβαια, κάτι και το μέγα πλήθος των απλών ορθόδοξων χριστιανών !
Αθανάσιος Κοτταδάκης
Ο κ. Κοτταδάκης γράφει για τις πρακτικές αρετές που είναι η βάση της πνευματικής ζωής.
Ο π. Νικόλαος γράφει για θεοπτία και σχέση με τον Θεό, δηλαδή για ανώτερη πνευματική κατάσταση, που βασίζεται στις πρακτικές αρετές, αλλά επιδιώκει το επι πλέον, που είναι η, όσο το δυνατόν, άμεση σχέση και γνωριμία με τον Θεόν.
Ο κ. Κοτταδάκης γράφει για τους καλούς και συνεπείς Χριστιανούς.
Ο π. Νικόλαος γράφει για τους Θεόπτες.
Ο κ. Κοτταδάκης αναφέρεται στην πράξη.
Ο π. Νικόλαος αναφέρεται στην Θεωρία και την θέα του Θεού.
Ο κ. Κοτταδάκης αντιλαμβάνεται τα πράγματα με Δυτική νοοτροπία.
Ο π. Νικόλαος αντιλαμβάνεται τα πράγματα με Ορθόδοξη, Νηπτική, Ησυχαστική νοοτροπία.
Δεν έγραψα δικό μου τίποτα, απολύτως τίποτα. Παρέθεσα αρετές εκ λόγων Χριστού-Μακαρισμοί, Ομιλία στο Όρος-Απ. Παύλου, και δυο κορυφαίων Πατέρων της Εκκλησίας-Μ. Βασίλειος, Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Αλλά !! Αρνήθηκα να τα βάλω ΑΥΤΆ ή να τα ιδώ υπό το αντιθετικό πρίσμα: «Η Ορθόδοξη Ανατολή το φως» - «η Δυτική Χριστιανοσύνη το σκότος», όπως ο ανωτέρω «πιο ίσος από τους άλλους ορθόδοξους» ά-νώνυμος σχολιαστής, προφανώς και ο πάντα λίαν αγαπητός, αξιόλογος και σεβαστός π. Νικόλαος Λουδοβίκος.
Τα έβαλα και τα είδα κάτω από τα ισχύοντα για κάθε αληθινό χριστιανό που μετά το Βάπτισμα έχει συνειδητοποιήσει τι είναι και κατά πού πάει Ως ορίζουν τα : α/ «Απεθάνετε γαρ, και η ζωή υμών κέκρυπται συν τω Χριστώ εν τω Θεώ»-«Γιατί πεθάνατε μαζί με το Χριστό, και η ζωή σας είναι κρυμμένη μαζί με το Χριστό στο Θεό»-Κολοσ. 3.3. β/ «Τη χάριτι εστέ σεσωσμένοι δια πίστεως. Και τούτο ουκ εξ υμών, Θεού το δώρον. Ουκ εξ έργων, ίνα μη τις καυχήσηται. Αυτού γαρ εσμέν ποίημα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού επί έργοις αγαθοίς, οις προητοίμασεν ο Θεός ίνα εν αυτοίς περιπατήσωμεν»-«Με τη χάρη Του σωθήκατε δια της πίστεως. Και αυτό δεν είναι δικό σας κατόρθωμα, αλλά Θεού δώρο. Δε σωθήκατε με τα δικά σας έργα, κι έτσι κανείς δεν μπορεί να καυχηθεί για αυτό. Είμαστε δημιούργημα του Θεού, ο οποίος δια του Ιησού Χριστού μας έκανε καινούργιους ανθρώπους, για να μπορούμε να κάνουμε καλά έργα, που τα προετοίμασε ο Θεός, για να είναι με αυτά γεμάτη η ζωή μας»-Εφεσ.2,8-9. Τέλος, όπερ το πιο σπουδαίο, όλα αυτά εναρμονίζονται με τον έτερο λόγο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού γ/ «Όταν ποιήσητε παντα τα διαταχθέντα υμίν, λέγετε, ότι δούλοι αχρείοι εσμέν, και ο οφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν»-«Όταν κάνετε όλα όσα σας προστάζει ο Θεός, να λέτε. ‘ Είμαστε δούλοι ανάξιοι, και κάναμε αυτό που οφείλαμε να κάνουμε»-Λουκ. 17.10. Θεωρώντας, λοιπόν, αυτά ως υπερκείμενα πάντων των άλλων, αρνήθηκα να δεχτώ ή έστω αμφισβήτησα ότι ανήκουν στον … ηθικισμό που ήρθε από τη Δύση, μοτίβο ή σήμα κατατεθέν της περιβόητης «στροφής στην Ορθοδοξία» ! Κάποια μελέτη της Καινής Διδαχής, του Παύλου, και κορυφαίων Πατέρων της Εκκλησίας ενδέχεται να κάνει μερικούς πιο προσεκτικούς στη συνθηματική επίκληση της περί Παραδόσεως αοριστίας !
Όσο για τα της θεωρίας και θέας του Θεού ωραιότατα, άκρως συμπαθή, και βέβαια αληθινά-πραγματικά, εκτός από τους Νηπτικούς και Ησυχαστές, φαίνεται πως και σε κάποιους σημερινούς χαρίζει ο Θεός αυτό το θείο δώρο! Αν κρίνει κανείς από την περίπτωση Πανεπιστημιακού γιατρού έχοντος την αίσθηση ότι ο Χριστός του παραστεκόταν ζωντανά και άμεσα στο Χειρουργείο του, ή κάποιου που όντας σε έσχατο κίνδυνο ένιωθε να του ψιθυρίζει ο Θεός στο αυτί : «Μη φοβάσαι, σε κρατώ στην αγκαλιά μου» ! Ο Θεός επιφυλάσσει σε όλους μας πολλές και απροσδόκητες εκπλήξεις !
Αθανάσιος Κοτταδάκης
Εξαιρετικές Θεολογικές επισημάνσεις από τον π. Νικόλαο και η παρέμβαση του έγκριτου κ. Κοτταδάκη βάζει τους διαφωνούντες στην σωστή πλεύση.
Με τις περισσότερες από τις θέσεις του κ.Κοτταδάκη διαφωνώ. Θεωρώ όμως ότι στην παρούσα περίπτωση έχει δίκαιο.
Όσο για τον ταλαντούχο ιερέα δυστυχώς έφθασε στο σημείο να γράψη για το βιβλίο "Μετάνοια" του π.Σεραφείμ Παπακώστα που γαλούχησε γενεές γενεών ότι "είναι Άνσελμος 100%"!!! (βλέπε http://www.antibaro.gr/article/2378).
Τι κρίμα!
Δημοσίευση σχολίου