ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ Διακόνου Φωτίου Σωφρόνη

 ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

Διακόνου Φωτίου Σωφρόνη

Σεβασμιώτατε, Σεβαστοί Πατέρες, Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Μέσα στην πανευφρόσυνη ατμόσφαιρα της σημερινής εορτής του νηπτικοῦ  θεολόγου Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, είμαστε συνηγμένοι εδώ, στον ιερό αυτό ναό του Αγίου Δημητρίου, ο ευλογημένος λαός του Θεού, προκειμένου να λατρεύσουμε τον Ἅγιο Θεό και να μετάσχουμε στον ακένωτο πλούτο των απείρων δωρεών του Χριστού πού απολαμβάνουμε μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Η σύναξη όλων των πιστών, Κλήρου και λαού, προεξάρχοντος του Αρχιερέως, επιβεβαιώνει τη δυνατότητα για αληθινή ένωση των ανθρώπων μεταξύ τους μόνο μέσα στην Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, πού κεφαλή της έχει τον ίδιο τον Θεάνθρωπο Κύριο. Οπουδήποτε αλλού ο κόσμος  αποξενώνεται, διχάζεται και διαιρείται. Στην Εκκλησία μέσα ενώνεται και σώζεται. Στην υπηρεσία του εκκλησιαστικού αυτού Σώματος τίθεται και ο νυν προσφερόμενός σας, Σεβασμιώτατε, προκειμένου να λάβει από τας τιμίας χείρας σας τον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης, αλλά την ψυχή πληροί φόβος και φρίκη.

 Διότι, αν η ιερωσύνη, σύμφωνα με τον ιερό Χρυσόστομο, «τελεῖται μέν ἐπί τῆς γῆς, τάξιν δέ ἐπουρανίων ἔχει ταγμάτων», δηλαδή είναι τόσο υψηλό το έργο της, ώστε να επιτελείται μεν επάνω στη γη, ουσιαστικά όμως να ανήκει στα έργα των  αγγελικών ταγμάτων, και συνεπώς ο ιερωμένος πρέπει «ὥσπερ ἐν αὐτοῖς ἑστῶτα τοῖς οὐρανοῖς μεταξύ τῶν δυνάμεων ἐκείνων, οὕτως εἶναι καθαρόν»,

να έχει αγγελική καθαρότητα προκειμένου να λειτουργεί· αν λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα· αν πάλι «καί τῶν ἀκτίνων αὐτῶν καθαρωτέραν τήν ψυχήν εἶναι δεῖ» του ιερωμένου, κι από τις ηλιακές ακόμη ακτίνες πιο καθαρή οφείλει να είναι η ψυχή του, τότε πώς μπορεί να σταθεί ενώπιον του υψίστου αυτού υπουργήματος άνθρωπος περικείμενος την αδυναμία της σαρκός, δεμένος με τη γη και την ύλη;

Ο φόβος από τη μιά αποθαρρύνει. Από την άλλη όμως η ελπίδα στο έλεος του Θεού, ο πόθος για ιερωσύνη καί οἱ προσευχές ὅλων πτερώνουν την ψυχή. Διότι, αν πάλι ο ίδιος ο Κύριος εμπιστεύθηκε στους αγίους Του μαθητές καί δι’ αυτών στους διαδόχους τους το φρικτό τούτο υπούργημα, κι αν αυτός ο Παράκλητος, το Πανάγιον Πνεύμα, είναι που προωθεί στην ιερωσύνη και ουσιαστικά τελεί με την πανσθενή Του Χάρη το υπερφυές αυτό μυστήριο, τότε υπάρχει ελπίδα η χωματένια πλάση του ανθρώπου να μη γίνει στάχτη από το πυρ της θεότητος και ο πόθος της παραστάσεως μπροστά στο άγιο θυσιαστήριο να εκπληρωθεί.

Αυτή η ελπίδα στην πανσθενή χάρη του Θεού, «τήν τά ἀσθενῆ θεραπεύουσαν καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσαν», με κάνει, Σεβασμιώτατε, να μπορώ να στέκομαι την ώρα αυτή ενώπιόν  σας.

Καθώς πρόκειται σέ λίγο να εισέλθω εντός του Ιερού Βήματος στις τάξεις του ιερού Κλήρου, δεν μπορώ να μη θυμηθώ τους σεβαστούς μου γονείς, Γεώργιο καί Βασιλική, πού καί τά 3 παιδιά τους τά μεγάλωσαν μέ κόπους, θυσίες καί ἀγάπη, τον Ευάγγελο και τον Αλέξανδρο με τις οικογένειες τους που προσεύχονται  και συμπαραστέκονται κοντά μου την Ιερή αυτή ώρα. Ἐπίσης την συζυγό μου Ευρυδίκη η οποία με χαρά δέχτηκε αυτή την επιθυμία μου νά γίνει πρεσβυτέρα, καθώς και τους γόνεις της Ευάγγελο και Άννα.

Ἰδιαιτέρως τόν σεβαστό Ἱερέα τοῦ χωριοῦ μου πατέρα Ευστάθιο Τσιτσιβό και την οικογένεια του ο οποίος με το παράδειγμα του ὡς καλός ποιμένας μου ενέπνευσε τον πόθο της Ιερωσύνης, από μικρό παιδί. Εὐχαριστίες ὀφείλω στόν Ἱεροκήρυκα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας Ἀρχιμ. Λαυρέντιο Καρανάσιο πνευματικό ὑπεύθυνο της Χριστιανικής Ενωσης Αγρινίου, για την στηριξή του. Εὐχαριστῶ τόν φίλο καί ἀδελφό Αναστάσιο Γοργολίτσα γιά τήν ουσιαστική συμβολή του στην προετοιμασία τῆς χειροτονίας μου. Όλως ιδιαιτέρως  επιθυμώ νά ευχαριστήσω τον πνευματικό μου πατέρα Ἀρχιμ. πατέρα Χριστοφόρο Μυτιλήνη, πρώην Ἱεροκήρυκα Αἰτωλοακαρνανίας καί νῦν Ἱεροκήρυκα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, στον οποίο από τά παιδικά μου χρόνια  ἐναποθέτω τό βάρος τῶν ἁμαρτιῶν μου καί ἐκεῖνος μέ πατρική ἀγάπη με βοηθάει και με καθοδηγεί.  Τα λόγια δυστυχώς αποδεικνύονται πολύ φτωχά, για να μπορέσουν να αποδώσουν το μέγεθος της ευγνωμοσύνης μου.

Περισσότερο όμως από όλους ευγνωμοσύνη χρεωστώ  σε σάς, Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, διότι από την πρώτη στιγμή με περιβάλλετε με στοργή και αγάπη, και σε σας κατ’ άνθρωπον  χρωστώ την περιβολή μου με το ύψιστο αξίωμα της ιερωσύνης.

Τέλος, πάνω από τους ανθρώπους η βαθύτερη ευγνωμοσύνη ανήκει στον Επουράνιο Πατέρα μας,  στον Άγιο Θεό,   που ευδόκησε και από μικρό παιδί οδήγησε τα βήματά μου μέχρι αυτήν εδώ τη θέση και δι΄εὐχῶν Σας με τη Χάρη Του θα ολοκληρώσει το έργο που άρχισε επάνω στην αναξιότητά μου.

Εύχεσθε, Σεβασμιώτατε, εύχεσθε σεβαστοί μου Πατέρες, εύχεσθε αδελφοί μου Χριστιανοί, αυτή η Χάρις να μην αποβεί κενή σέ μένα, αλλά να συνεργήσω, να κοπιάσω με όλες μου τίς σωματικές και πνευματικές δυνάμεις από την έπαλξη αυτή στην οποία οι ευχές σας με ανεβάζουν, γιατί ο ωραιότερος στόχος τώρα  στη ζωή μου θα είναι να υπηρετήσω δια του αγίου θυσιαστηρίου τον ευλογημένο λαό του Θεού, χύνοντας στις κουρασμένες ψυχές των αδελφών μου βάλσαμο παρηγοριάς, ειρήνης, θείας παρακλήσεως. Να προσέχω την εσωτερική μου ζωή, όπως το ζητεί ο σήμερον εορταζόμενος άγιος Γρηγόριος Παλαμάς με τη φράση «φώτισόν  μου το σκότος». Να έχω το μαρτυρικό φρόνημα του αγίου Δημητρίου στον ναό του οποίου τελείται η χειροτονία μου.

Το κυριώτερο:Τα ποθητά λόγια του Χριστού μας «μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ ὅτι πρᾶός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν» θέλω να είναι ο οδηγητικός κανόνας της ζωής και πολιτείας μου μέσα στις τάξεις του ιερού Κλήρου.

Στους αχράντους Σου πόδας, φιλεύσπλαγχνε Κύριε, εναποθέτω εις το εξής την ζωή και την διακονία μου. «Ποίησόν με ὡς Σύ οἶδας καί θέλεις. Ἰδού ὁ δοῦλος Κυρίου. Γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα Σου».