Αναστάσιος: ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ Ε.Ο.Κ.Α. (1η Ἀπριλίου 1955)

Κυριακή 5 Απριλίου 2020

ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ Ε.Ο.Κ.Α. (1η Ἀπριλίου 1955)

ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ Ε.Ο.Κ.Α.

(1η Ἀπριλίου 1955)

Χαιρετισμός τοῦ Μητροπολίτου Κονίτσης κ.Ἀνδρέου

κατὰ τὴν Ἑορτὴ τῆς Ἀπελευθερώσεως τὴς Κονίτσης.

Ἀφορμὴ γιὰ τὰ λεγόμενά του ἄντλησε ἀπὸ τὴν παρουσία καὶ τὴν συμμετοχὴ τοῦ Λυκείου Λινόπετρας Λεμεσοῦ Κύπρου στὶς ἑόρτιες ἐκδηλώσεις μας.

(Αἴθουσα Ἐκδηλώσεων Δημαρχίου Κονίτσης 24.2.2020)

Παρὰ τὶς καταιγίδες τῶν τελευταίων δεκαετιῶν στὴν Κύπρο, ἡ Ἑλλάδα καὶ ὁ Χριστὸς ζοῦν καὶ βασιλεύουν. Σᾶς ρώτησα κ. Λυκειάρχα πρίν, γιὰ τὴν ἡλικία σας, γιατί, τότε ποὺ ἄρχιζε ὁ Ἀγῶνας τῆς Ε.Ο.Κ.Α., ὁ ὁμιλὼν ἦταν στὴν Ἑβδόμη Γυμνασίου, δηλ. στὴν Β΄Λυκείου, ποὺ λένε σήμερα. Καὶ στὰ πρόσωπα τῶν παιδιῶν βλέπω τὸν Ἰάκωβο Πατάτσο, τὸν Καραολὴ, τὸν Δημητρίου, τὸν Παλληκαρίδη,(χειροκροτήματα) ὁ ὁποῖος ἄν ζοῦσε θὰ ἦταν στὴν ἴδια ἡλικία μὲ ἐμένα. Καὶ πρέπει νὰ σᾶς πῶ ὅτι ἐδῶ ποὺ ἤλθατε στὴν ἀκριτικὴ Κόνιτσα, τὰ σύνορα δὲν σταματᾶνε ἐδῶ, προχωροῦν πιὸ πάνω, ὅπου ὑπάρχει μιὰ γῆ πολύπαθη σὰν τὴν Κύπρο. Εἶναι ἡ γῆ τῆς Βορείου Ἠπείρου. (χειροκροτήματα). Γιατί ;
Διότι τὰ ἄνομα συμφέροντα τῶν ἰσχυρῶν θέλησαν καὶ ἐξανάγκασαν τότε τὸν Πρωθυπουργὸ Ἐλευθέριο Βενιζέλο προτείνοντάς του τὸ δίλημα : ἤ τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου ἤ τὴν Βόρειο Ἤπειρο. Καὶ ἐκεῖνος σκεπτόμενος ὅτι μὲ τὴν διπλωματικὴ ὁδὸ θὰ μποροῦσε νὰ πάρει τὴν Βόρειο Ἤπειρο σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα, εἶπε τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου. Καὶ ἡ Βόρειος Ἤπειρος ἔμεινε στὰ χέρια τῶν Ἀλβανῶν, δυστυχῶς.

Ἀλλὰ, παρ’ ὅτι ἄκουσα γιὰ τὴν ἐλευθερία πολλὰ, πρέπει νὰ σᾶς πῶ, ἐπειδὴ εἶμαι ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ χρόνια γαλουχημένος, δὲν ἄκουσα, ὅμως, γιὰ τὴν ΕΝΩΣΗ, νὰ πεῖτε κάτι. Τὶ σημαίνει ἐλευθερία γιὰ τὴν Κύπρο ;Νὰ εἶναι δηλ. μόνο ἕνα αὐτόνομο κράτος, ποὺ τὸ μισὸ τὸ κατέχει ὁ Ἀττίλας ; Γιὰ τὴν Κύπρο, τότε ποὺ ἤμουνα μαθητής, καὶ βγαίναμε στοὺς δρόμους καὶ κάναμε συλλαλητήρια, γιὰ τὴν Κύπρο, ἕνα ὅραμα εἶναι, ἕνα ὅραμα θὰ μένει, καὶ σύντομα τὸ ὅραμα νὰ γίνει πραγματικότης : Ἡ ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ ! (χειροκροτήματα)

Στὰ πρόσωπά σας βλέπω ἐκεῖνα τὰ παιδιὰ τὴς ΕΟΚΑ, ποὺ πρέπει νὰ ὁμολογήσω ὅτι ἦσαν ἁγνὰ παιδιά, καὶ μπροστὰ τους ἐμεῖς οἰ Ἑλλαδῖτες δὲν εἴμασταν τίποτα. Ἦταν παιδιὰ ψυχωμένα, παιδιὰ μὲ πνεῦμα Χριστοῦ, παιδιὰ τὰ ὁποῖα ἔβαζαν πάνω ἀπὸ τὴν ζωή τους τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα. Αὐτὸ σᾶς εὔχομαι ἀγαπητά μου Κυπριωτόπουλα : Νὰ ἔχετε καὶ ἐσεῖς τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα ὡς τὸ ὕψιστον ἰδανικόν σας.

Ἐδῶ θὰ κάνω μία παρέκβαση : θὰ προσέξατε, (ἀπευθυνόμενος στὸ ἀκροατήριο) ὅτι τὶς λέξεις τους δὲν τὶς ξενυχιάζουν. Δηλ. δὲν κόβουν τὸ νι στὸ τέλος. Ἐλπίζω νὰ τὸ προσέξατε αὐτό. Καὶ μάλιστα θυμᾶμαι ὅταν ἤθελα νὰ δῶ ἄν μιὰ λέξη ἤθελε δύο σύμφωνα, ἔλεγα σὲ ἕναν φοιτητὴ Κύπριο : Πές μου τὴν λέξη κόκκαλα. Καὶ παρέτεινε τὸ κάπα, σημαίνοντας ἔτσι ὅτι ἤθελε δύο κάπα. Κρατᾶνε, λοιπόν, τὴν γλώσσα τὴν Ἑλληνική.

Εὔχομαι, λοιπον, ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία νὰ εἶναι μαζί σας, νὰ σᾶς εὐλογεῖ καὶ ὅπου ἄν τυχὸν βρεθεῖτε, ἔξω ἀπὸ τὴν Κύπρο, νὰ σκέπτεσθε ὅτι ἐσεῖς ἔχετε χρέος νὰ συνεχίσετε τὸ ἔργο τοῦ Αὐξεντίου, τοῦ Παλληκαρίδη, τοῦ Πατάτσου, τῶν γυναικῶν ἐκείνων ποὺ ἀντέταξαν στοὺς Ἄγγλους τὴν βία τους, καὶ νὰ εἶστε βέβαιοι ὅτι κάποια μέρα, ἐγὼ εὐχομαι νὰ εἶναι πολὺ σύντομα, ἡ ΕΝΩΣΙΣ θὰ γίνει πραγματικότητα. Μὴν τὸ βγάλετε ποτὲ ἀπὸ τὸ μυαλό σας αὐτὸ τὸ ἰδανικό, ὅσο δύσκολες κι ἄν εἶναι οἱ περιστάσεις, ὅσο δύσκολοι κι ἄν εἶναι οἱ καιροί. Ἐφ’ ὅσον τὸ αἶμα τῶν παιδιῶν τῆς ΕΟΚΑ πότισε τὴν Κυπριακὴ γῆ, αὐτὸ τὸ αἶμα ὁ Θεὸς δὲν θὰ τὸ ἀφήσει νὰ πάει χαμένο. Λοιπόν, τὶ λέτε ; Τὸ λέει ἡ καρδιά σας ; Ἔ ; Δὲν ἄκουσα τίποτα. - Ναί. (χειροκροτήματα). Ἀλλὰ, (ἀπευθυνόμενος στὸ ἀκροατήριο) γιὰ κοιτᾶξτε λίγο τὰ χέρια σας. Γιὰ κοιτᾶξτε, κοιτᾶξτε. Δὲν ἔχουν βαμβάκι τὰ χέρια σας. Ἕνα χειροκρότημα γερό γιὰ τὰ παιδιά. (χειροκρότημα).