ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ - ὑπό τοῦ Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

 

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 

ὑπό τοῦ Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

  Ὁ γεωργός  (λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος) δέν σπέρνει γιά νά σπέρνει, ἀλλά γιά νά θερίσει, ὁ ἔμπορος δέν ταξίδεύει γιά νά ταξιδεύει, ἀλλά γιά νά κερδήσει, τό παιδί δέν πηγαίνει στό σχολεῖο, ἁπλά γιά νά πηγαίνει, ἀλλά γιά νά μάθει γράμματα, ἀλλιῶς ποιός ὁ λόγος νά κοπιάζει καί νά πηγαίνει στό σχολεῖο;  Ἔτσι, λοιπόν, καί στήν ἐκκλησία δέν πηγαίνουμε, ἁπλά γιά νά πηγαίνουμε,  ἀλλά γιά νά   κόψουμε τά πάθη μας καί τίς ἁμαρτίες μας,  καί νά  γίνουμε καλύτεροι (Εἰς Ἀδριάντας Ε΄. P.G. 49:79).

Ὅμως, ἐδῶ  δέν σημαίνει, ὅτι ἄν, μέ τή Λειτουργία, δέν γινόμαστε καλύτεροι,  εἰς μάτην ἐκκλησιασθήκαμε.  Ὁ χρόνος  πού ἀφιερώσαμε νά πᾶμε ἀπό τό σπίτι μας στήν ἐκκλησία, καί νά μείνουμε στήν ἐκκλησία, καθώς ἐπίσης καί ὁ κόπος  πού κάναμε,  λογίζεται  ὡς  προσφορά, θυσία πρός τόν Κύριο, καί θά ἀμειφθεῖ πλουσίως ἀπό τόν Κύριο, ἀλλά μέ μία προϋπόθεση: Νά παρακολουθοῦμε τή Λειτουργία μέ τόν πρέποντα τρόπο, «μετά  πίστεως καί φόβου Θεοῦ».

 Ὁ δαιμονισμένος, ὅταν παρακολουθεῖ τή Λειτουργία, φωνάζει ὀρυόμενος «καίγομαι, καίγομαι». Καίγεται ἀπό τόν κατακλυσμό τῆς Θ. Χάριτος, πού «ἐκπορεύεται» ἀπό τό Μυστήριο. Λόγῳ διαστροφῆς του ἐκλαμβάνει  τή Θ. Χάρη ὡς φωτιά πού τόν κατακαίει. Ἀντίστροφα,  αὐτή ἡ Θ. Χάρη γιά τούς καλοπροαίρετους πιστούς  γίνεται λουτρό πού τούς καθαρίζει καί τούς στολίζει μέ πνευματικά χαρίσματα.

Ὁ Ἅγιος  Συμεών ὁ Θεσ/νίκης καταθέτει τήν προοσωπική του πεῖρα:

  «Ὅσοι δι’εὐλάβειαν δέν κοινωνοῦσιν, ἀλλά μέ πίστιν καί προθυμίαν παρίστανται, καί αὐτούς ἡ ἱερά Μυσταγωγία καθαίρει ἀπό τῶν ἁμαρτημάτων, τούς μεταβάλλει πρός τά κρείττονα, τούς ἑνώνει μέ τούς ἁγίους καί τούς ἀγγέλους, τούς πληροῖ θείου ἁγιασμοῦ· φωτίζει καί ψυχήν, καί λόγον, καί νοῦν, καί σῶμα, καί ὅλα τά τοῦ σώματος αἰσθητήρια!»

« Ποῖον ἀγαθόν δέν χαρίζεται διά τῆς ἱερουργίας τοῦ σώματος καί αἵματος τοῦ Κυρίου εἰς ὅσους παρίστανται μέ πίστιν καί εὐλάβειαν καί μέ προσευχήν; Ὅλα τότε χαρίζονται τά ἀγαθά, διότι καί πνεῦμα ἅγιον, τότε ἐπιδημεῖ καί μία τόσον μεγάλη ἀλλοίωσις καί μεταβολή γίνε­ται ». (Ἅπαντα σελ. 392). 

 Ἄν δέν  νιώθουμε μέσα μας αὐτή  τήν   ἁγία  ἀλλοίωση,  δέν φταίει τό Μυστήριο, ἀλλά  φταῖμε ἐμεῖς πού τό παρακολουθοῦμε  χωρίς  τήν ψυχή μας παρά μόνο μέ τό σῶμα, εἴτε  γιατί ἀφήνουμε τό μυαλό μας  ἐλεύθερο, νά σκέπτεται ἀκόμα καί τά πιό ἀπίθανα πράγματα, εἴτε τό ρίχνουμε στή συζήτηση, εἴτε ὡς ψάλτες καί ὡς ἱερεῖς ἔχουμε νοσήσει βαρέως ἀπό τή νόσο τῆς κενοδοξίας, καί τό μόνο πού μᾶς ἐνδιαφέρει εἶναι πῶς νά ἐπιδειχθοῦμε (ἐν ὥρᾳ Μυστηρίου!), εἴτε, εἴτε, μέ ἀποτέλεσμα ὅπως μπαίνουμε στό Ναό  γιά τό Μυστήριο, ἔτσι καί ἀναχωροῦμε!

«Ὅταν ἕνα σῶμα ἔρθει σ' ἐπαφή μέ ἄλλο σῶμα (λέει ὁ  Ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος) τό σῶμα νιώθει  μιά ἀλλοίωση ἀπ' αὐτή τήν ἐπαφή. Τί, λοιπόν,  θά πρέπει νά νιώθει ἡ  ἄυλη ψυχή, ὅταν ἔρχεται σ'ἐπαφή μέ τόν ἄυλο Θεό κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς;! Ὅσοι δέν νιώθουν κάτι, προσεύχονται σωματικά, γιά νά μήν εἰπῶ φαρισαϊκά» (Λόγος ΚΗ: 51).  Καί ὁ Ὅσιος ἐννοεῖ τήν ἀτομική προσευχή. Σκεφθεῖτε τί θά ἔλεγε γιά τήν προσευχή ἐν ὥρᾳ  Λειτουργίας.

  Μέ βάση  τά ἀνωτέρω,  ἄς διερωτηθοῦμε, γιατί αὐτές τίς μέρες, μέρες ἐπικινδύνου πανδημίας,  ἐπιμέναμε τόσο πολύ στό ἄνοιγμα τῶν ἐκκλησιῶν. Εἶναι, ἐπειδή, μένοντας ἀλειτούργητοι,  θά χάναμε ὅλα αὐτά τά πολλά καί  ἀνεκτίμητα χαρίσματα, πού χορηγοῦνται κατά τή Θ. Λειτουργία ἤ  γιά  κάτι ἄλλο,  ἄσχετο μέ τήν οὐσία τῆς Λειτουργίας;  Μακάρι νά  ἰσχύει τό πρῶτο.