Βαρυπενθούντες και συγκινημένοι, κλήρος και λαός προέπεμψαν στην αιωνιότητα σήμερα Πέμπτη 14η Ιανουαρίου 2021 τον μακαριστό Αρχιμανδρίτη Γρηγόριο Μουσουρούλη, αρχιγραμματέα τής Ιεράς Συνόδου τής Εκκλησίας Κύπρου. Από το πρωί, πνευματικά του τέκνα, φίλοι, συνεργάτες, συλλειτουργοί και συνάδελφοι, προσέρχονταν στον Ιερό Ναό Παναγίας Παλουριωτίσσης, όπου βρισκόταν το σκήνωμά του, για να ανάψουν ένα κερί, να αναπέμψουν τη δική τους προσευχή και να αποχαιρετήσουν τον ακάματο λευΐτη τής Εκκλησίας μας π. Γρηγόριο.
Παρών στον αποχαιρετισμό του και ο Αρχιμ. Αστέριος Χατζηνικολάου, Προϊστάμενος της Αδελφότητος «Σωτήρ», την οποία ο εκλιπών διηκόνησε με πλήρη αυταπάρνηση και αυτοθυσία μέχρι τελευταίας αναπνοής.
Μετά το πέρας τής Εξοδίου Ακολουθίας, πραγματοποιήθηκε η εκφώνηση επικηδείων λόγων από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Καρπασίας κ. Χριστοφόρο και τον π. Αστέριο Χατζηνικολάου. Σύντομο επικήδειο λόγο απέστειλαν και οι κατά σάρκα συγγενείς τού μακαριστού π. Γρηγορίου, ο οποίος εκφωνήθηκε από μέλος τής Αδελφότητος. Επίσης, ο Μακαριώτατος, πριν την κατάθεση στεφάνου, απηύθυνε λίγα λόγια ευγνωμοσύνης προς τον π. Γρηγόριο, ο οποίος καθόλη τη διάρκεια τής παραμονής του στην Ιερά Αρχιεπισκοπή αποτέλεσε πρότυπο υπακοής και αφοσίωσης προς τον Μακαριώτατο και εν γένει τήν Εκκλησία Κύπρου· «από το στόμα σου δεν ακούσαμε ποτέ το όχι, πάντοτε έλεγες «ναι», θα δυσκολευτούμε να βρούμε ένα νέο π. Γρηγόριο», κατέληξε τον λόγο του ο Μακαριώτατος.
Μετά την εκφώνηση των επικηδείων, άπαντες οι παριστάμενοι έδωσαν πανευλαβώς «τὸν τελευταῖον ἀσπασμόν» εις τον αποιχόμενο εργάτη τού Ευαγγελίου και εν συνεχεία υπό τους πένθιμους ήχους των κωδώνων, το σεπτό σκήνωμα μεταφέρθη οδικώς στο Ελληνικό Κοιμητήριο Λευκωσίας για τον ενταφιασμό του.
Οι σημαίες στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου, από την ημέρα τής εκδημίας τού π. Γρηγορίου Μουσουρούλη, κυμάτιζαν μεσίστιες.
1 σχόλιο:
Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2021. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στην εργασία μου. Ένα βιβλίο είναι η ζωή και σε ένα κεφάλαιο των παιδικών μου χρόνων γράφτηκε η τελευταία σελίδα. Έφυγε για τους ουρανούς ο π.Γρηγόριος Μουσουρούλης.
Ένιωσα ότι μεγάλωσα ξαφνικά… Θυμάμαι τότε, στην πόλη μας στο Αγρίνιο αυτόν που φάνταζε γίγαντας στα παιδικά μου μάτια, και χρόνια μετά θα ανακάλυπτα ότι ήταν και γίγαντας στην ψυχή, στην καρδιά, σε ότι έκανε. Θυμάμαι αυτόν που κατάφερε παρά την μικρή μου τότε ηλικία να με εμπνεύσει σε τόσο μεγάλα πράγματα. Μνήμες που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες, μνήμες που “ανεξήγητα” με στήριξαν τα επόμενα χρόνια.
Και ζηλεύω πια! Τους μεγαλύτερους της παρέας που έχουν πιο δυνατές εμπειρίες. Αυτούς που πρόλαβαν να τον ζήσουν από κοντά περισσότερα χρόνια, αυτούς που τον γνώρισαν και σαν ιερέα.
Σεβαστέ γίγαντα των παιδικών μου χρόνων, στην τελευταία μας συνομιλία πριν την ασθένειά σου με διαβεβαίωσες ότι δεν μας ξεχνάς και προσεύχεσαι για μας. Εύχομαι έτσι να συνεχίσεις να πρεσβεύεις και από τον ουρανό. Εκεί όπου τόσο πόθησες να βρεθείς. Μακάρι να αξιωθούμε να ανταμώσουμε στις αυλές του Κυρίου.
Ευγνώμων,
ένα “χελιδόνι” από το Αγρίνιο
Δημοσίευση σχολίου