Ο ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ π. ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΠΛΑΤΑΜΩΝΟΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ

 Ο ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ π. ΘΕΟΛΟΓΟΣ 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΠΛΑΤΑΜΩΝΟΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ

Αναλαμβάνοντας τον επισκοπικό θρόνο της Λάρισας ο π. Θεολόγος στις 12 Ιουλίου 1968 βρέθηκε μπροστά σε μια χαώδη κατάσταση:! Τίποτα δε λειτουργούσε σωστά. Το ιερατείο που βρήκε, ήταν πνευματικά άσχετο και με σκάνδαλα., η Γεννάδια περιπέτεια πυορροούσε ακόμα, ο Τύπος με καυστικά άρθρα στηλίτευε τον επίσκοπο Λάρισας Ιάκωβο, γιατί τους προστάτευε και δεν έκανε εξυγίανση: “ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ” (Η αλήθεια χωρίς φόβον και πάθος για την αγάπην), έγραφε: «Πόσην απέραντα μεγάλην οδύνην ασφαλώς, θα ησθάνθη ο αναστηθείς Κύριος της ζωής και του θανάτου, όταν επήρε εις χείρας του το Φραγγέλιον δια να αποκαθάρη το Ναόν του…. Πόσον μεγαλυτέραν όμως και άφατην λύπην αισθάνεται ο Λαός, όταν με το ίδιον αυτό Φραγγέλιον του Κυρίου, αναγκάζεται να συναιτίση τους αντιπροσώπους του εις την Γην…

Αυτό ακριβώς θα συμβή και με ημάς από τούδε και εις το εξής: Χωρίς φόβον και πάθος, άνευ προσχημάτων και συμβιβασμών, μετά του δέοντος σεβασμού προς την αληθινήν Αγάπην και την αγαπημένην Αλήθειαν, θα αποδώσωμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.

Και απ’ Αρχής αρχόμενοι, θ’ απευθυνθούμε εις τον Λαόν δια να αναλύσωμε, όσον το επιτρέπει ο χώρος και ο χρόνος, το Βίον και την Πολιτείαν του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης-Πλαταμώνος και Τυρνάβου – όπως θέλει να λέγεται – κ. Ιακώβου ή κατά κόσμον Χρήστον Σχίζα.

Δεν είναι σχετικώς πολύς ο καιρός που επέρασε από της ελεύσεώς του εν Λαρίση, η οποία τον υποδέχθηπροφρόνως και πανδήμως με τον Κλήρον της επί κεφαλής.

Και αυτός ο Ιερός Κλήρος και σύμπας ο Λαός δοκιμάζουν αληθινόν άλγος που συν τη παρόδω του χρόνου μεταβάλλεται εις αγανάκτησιν δια την έναντι αυτών συμπεριφοράν του Σεβασμιωτάτου.

Αλλ’ ας είδωμεν εάν τ’ ανωτέρω ανταποκρίνονται εις τα πεπραγμένα του Ταγού της πολυπαθούς Λαρισαϊκής Εκκλησίας» (Νέος Κόσμος, 21/5/1962).

Και αναφέρει μια σειρά από περιστατικά και υπαρκτά γεγονότα η εφημερίδα. Μετά δύο χρόνια επανέρχεται πάλι η εφημερίδα με τίτλο “Η ΕΞΥΓΙΑΝΣΙΣ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ”.

«Οι πάντες μας συνεχάρησαν, διότι είχαμε το θάρρος από των στηλών να ηγηθώμεν αγώνος δια την εξυγίανσιν της Εκκλησίας από ωρισμένους ρασοφόρους, οι οποίοι μη σεβόμενοι εαυτόν, εκκλησίαν και πολιτείαν “ασχημονούν” γενόμενοι πρόξενοι σχολίων εις βάρος ολοκλήρου του κλήρου και της εκκλησίας μας ιδιαιτέρως, η οποία ομολογουμένως ίσταται εις το ύψος της και ουδείς έχει το δικαίωμα να την θίξη. Ημείς κινούμενοι από θρησκευτικά κυρίως ελατήρια και από καθήκον ως Χριστιανοί δια την ύπαρξιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, είμεθα αποφασισμένοι να διεξαγάγωμεν τιτάνειον αγώνα εις βάρος εκείνων οι οποίοι εξακολουθούν να κηλιδώνουν αυτήν ή θα τολμήσουν να πράξουν τούτο. Συγκεντρούντες ήδη τα απαραίτητα στοιχεία θα δώσωμεν εν καιρώ εις την δημοσιότητα έρευνανσυνεργάτου μας εις βάρος της “ζωής” ενίων κληρικών. Προκαταβολικώς δηλούμεν ότι ουδέν έχομεν να φοβηθώμεν διότι νομίζομεν ότι μόνον κατ’ αυτόν τον τρόπον ο κλήρος θα κρατηθή υψηλά, και το κράτος θα συγκινηθή περισσότερον δια να βάλη κάποιαν τάξιν. Πρέπει το κακό να σταματήσει και θα σταματήση οπωσδήποτε…» (Ν. ΚΟΣΜΟΣ).

Ο π. Θεολόγος βρέθηκε μπροστά και σε μια άθλια οικονομική κατάσταση, τα ταμεία της μητρόπολης άδεια. Αρκετοί επισκέπτονταν ζητώντας χρήματα που τους όφειλαν. Ο δεσπότης Ιάκωβος ζητούσε αμοιβή για κάθε χοροστασία και γι’ αυτό είχε έρθει σε μεγάλη διάσταση με τις εκκλησιαστικές επιτροπές των ναών επί πλέον για δύο χαράτσια που τους έβαλε 10.000 δρχ. εκτός των νόμιμων εισφορών, αλλά και για την κατάργηση του περιφερόμενου δίσκου στους ναούς που ήταν υπέρ των ιερέων (ιερείς τότε ήταν άμισθοι) βάζοντας δικά του κυτία, υπέρ δήθεν φιλανθρωπικών ιδρυμάτων (sic).

Για την τραγικότητα της κατάστασης σταχυολογούμε κάποια μικρά αποσπάσματα της εφημερίδας “ΝΕΟΝ ΒΗΜΑ” Λάρισας.

Τίτλος: “Ανεπίτρεπτον”. «Όταν ο σεβ. Μητροπολίτης μας έσπευσεν από των πρώτων ημερών της ενθρονίσεώς του να καταργήση τον δίσκον των ιερέων, χωρίς να αναμείνη την διατυμπανιζομένην και μη πραγματοποιουμένην αύξησιν των αποδοχών των εφημερίων, δε νομίζομεν ότι έχει το ηθικόν δικαίωμα να αξιώνη από τας εκκλησίας των χωρίων “να τον καλούν και να τον πληρώνουν”. Ο ποιμενάρχης δεν έχει ανάγκην προσκλήσεων δια να μεταβαίνει εις τα χωρία, διότι αποτελεί καθήκον του να επικοινωνή συχνά με το ποίμνιον της δικαιοδοσίας του και δεν είναι επιτετραμμένον να δέχεται – πολλώ δε μάλλον να αξιοί – την καταβολήν αμοιβής και μάλιστα ως μας λέγουν, 1.000 δρχ. δι’ εκάστην χοροστασίαν» (“ΝΕΟΝ ΒΗΜΑ”, 7-5-1968).

Για το θέμα αυτό υπάρχουν σωρεία άρθρα και επιστολές στο Τύπο για τα “έργα και ημέρες” του μητροπολίτη Ιακώβου, εμείς εδώ μεταφέρουμε μικρό απόσπασμα από μία.

«Συγχαρητήρια γι’ αυτά που γράφετε για τη Μητρόπολιν Λαρίσης. Η Μητρόπολις, μόλις ανέλαβε ο νυν Μητροπολίτης, ήρχισε να εισπράττει το 2% υπέρ του Μητροπολιτικού Μεγάρου και το 8% υπέρ του Μητροπολιτικού Γραφείου, ουχί επί των πραγματοποιουμένων εισπράξεων αλλά επί των προϋπολογισθεισών τοιούτων. Εννοείται ότι κατά την έγκρισιν των προϋπολογισμών ανέβαζε αυθαιρέτως τα έσοδα από 100.000 εις 150.000, ή από 80.000 εις 120.000 δρχ. με σκοπόν να εισπράττη πολύ περισσότερα όσων εδικαιούτο… με αποτέλεσμα το ποσοστόν αντί 8+2=10% να ανέρχεται εις 15%.

Είναι ένας καινούριος τρόπος αφαιμάξεως των Ιερών Ναών το πρώτον εφαρμοζόμενας εν Λαρίση χάρις εις την εφευρετικότηταν του νέου προκαθημένου.

Επίσης όταν ιερουργούσε έδιδε εντολήν δια του αμέσου περιβάλλοντός του, πλην της ιδικής του αμοιβής, να δίδεται και εις τον σοφέρ του 100 δρχ….

Επίσης… Επίσης…».

Παραθέτουμε και ένα ενδεικτικό έμμετρο ποίημα, με τίτλο:

 “ΛΑΒΕΤΕ, ΦΑΓΕΤΕ!...”

«Δεν είδα, όμως λέγεται ότι οι δεσποτάδες παίρνουν για να χοροστατούν πάρα πολλούς παράδες.

Εις τα χωριά σας ευλογούν, πρέπει παράς να πέση,

ενώ απ’ την άλλη καταργούν το δίσκο απ’ τη μέση.

Περίεργο μου φαίνεται Άγιοι τιμημένοι

να αγαπούν τόσο πολύ το χρήμα οι ευλογημένοι;

Τότε το ποίμνιον τι να πή; Σαν τι να ομολογεί; που πρώτος ο αρχιερεύς τα γένια του ευλογάει; Αν είναι ανακριβή αυτά, ε,

τότε ασφαλώς αφόρησόν με Άγιε, εγώ είμαι ο αμαρτωλός». (ΛΑΖΑΡΟΣ Τ., 4/6/1962)

Για το χαράτσι των 10.000 δρχ. έγραφε ο τίτλος: “ΔΙΑΣΤΑΣΙΣ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΚΑΙ ΛΑΪΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ”. «Από τινός χρόνου πολύς θόρυβος εδημιουργήθη εξ αιτίας αντιδικιών μεταξύ της Ι. Μητροπόλεως Λαρίσης, εκκλησιαστικών Συμβουλίων των Ι. Ναών, ως και του τύπου της πόλεώς μας. Πολλά είναι τα θέματα που συνιστούν τας αντιδικίας. Ημείς θα περιορισθώμεν μόνον εις το θέμα των κρατήσεων εκ των εισπράξεων των Ι. Ναών. Ως γνωστόν επ’ αυτού, επειδή η Ι. Μητρόπολις Λαρίσης προσέθεσεν εις τους προϋπολογισμούς των Ι. Ναών παρανόμως, πλην του 2% υπέρ Μητροπολιτικού μεγάρου και 0,50% υπέρ συνοδικού τοιούτου και επί πλέον ποσόν δρχ. 10.000 υπέρ Μητροπολιτικού Μεγάρου, εκκλησιαστικά τινά συμβούλια προσέφυγον δι’ ενστάσεών των εις τον κ. Υπουργόν Παιδείας και Θρησκευμάτων και ητήσαντο την κατά νόμον απόρριψιν αυτών…» (“ΝΕΟΝ ΒΗΜΑ”).

Για τα κυτία συλλογής χρημάτων έγραφε. Τίτλος: “ΕΖΗΤΗΘΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ Η ΑΡΣΙΣ ΚΥΤΙΩΝ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΧΡΗΜΑΤΩΝ”. Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ι. Ναού Ζωοδόχου Πηγής Αμπελοκήπων με έγγραφόν τους εκφράζουν τη δυσφορία τους προς τον Μητροπολίτην Ιάκωβον για τα κυτία.

«Σεβασμιώτατε, από μηνών εγκαταστήσατε εις τον Ιερόν Ναόν μας την αγίαν εικόνα της Θεομήτορος του Μοναστηρίου Αγίου Δημητρίου Στομίου (Τσάγεζι), συγχρόνως δε και δύο κυτία δι’ εισφοράς των πιστών υπέρ της άνω Ιεράς Μονής (Σ.Σ. Η Ιερά Μονή δε λειτουργούσε, ήτο διαλυμένη) και υπέρ φιλανθρωπικών ιδρυμάτων της Μητροπόλεως (Σ.Σ. δεν υπήρχε κανένα ίδρυμα).

Η εικών δύναται να παραμένη εν τω Ιερώ Ναώ, εφ όσον χρόνον επιθυμήτε Υμείς. Φρονούμεν όμως ότι το παρά την αγίαν εικόνα κυτίον δι’ εισφοράς υπέρ του Μοναστηρίου Αγίου Δημητρίου εις το οποίον ανήκει η εικών αύτη και του ετέρου κυτίου δι’ εισφοράς υπέρ φιλανθρωπικών ιδρυμάτων Μητροπόλεως δεν πρέπει να εξακολουθήσουν παραμένοντα, διότι δια των προς τα κυτία ταύτα εισφορών συλλέγονται αι εισφοραί των πιστών, αίτινες ανήκουν εις τον Ιερόν Ναόν Ζωοδόχου Πηγής, του οποίου αποστερούνται οι πόροι.

Παρακαλούμεν όθεν Υμάς, όπως ευαρεστηθήτε να διατάξητε, ίνα μη χρησιμοποιούνται του λοιπού τα ανωτέρω κυτία.

Μετά βαθυτάτου σεβασμού. Τα λαϊκά μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου».

Αντ. Δημ. Μούλιας, Χρ. Μαντζανής, Ασ. Μπεκιαρόπουλος, π. Βακαλόπουλος (ΝΕΟΝ ΒΗΜΑ).

Ο π. Θεολόγος βρέθηκε μπροστά σε ένα τρομοκρατημένο κλήρο: Η εκλογή του Ιακώβου Σχίζα ως μητροπολίτη Λαρίσης αμφισβητήθηκε για λόγους δογματικούς και για απόψεις αιρετικής προελεύσεως.

Η μήνυση που επιβλήθηκε στην Ιερά Σύνοδο απορρίφθηκε κατά πλειοψηφία.

Ο Τύπος αναφέρει: “ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΕΠΙΣΗΜΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ”.

500… μαργαρίται εις σύγγραμμα νέου μητροπολίτου.

«Σήμερον επεδόθη εις την σύνοδον μήνυσις τεσσάρων λαϊκών, εκ των οποίων οι δύο θεολόγοι, που καταγγέλλουν εψηφισμένονμητροπολίτην επωνύμως ότι εις εσχάτως κυκλοφορήσαν μοναδικόν βιβλίον αυτού υπάρχουν “ανά πάσαν σελίδα πλήθος μαργαριτών” και μια μεγάλη δογματική πλάνη, δια της οποίας κηρύσσεται ότι “η ύλη είναι συναΐδιος των θείων. Επί του σημείου τούτου, λέγουν οι μηνύοντες, “ερωτώμεν Υμάς ευλαβώς, Μακαριώτατε Πρόεδρε και Άγιοι Σύνεδροι: Ταύτα γράφων ο ειρημένος είχε συνείδησιν των γραφομένων; Ηννόει τί έγραφεν; Εάν ναι, τότε ευρισκόμεθα προ κληρικού, όστις κηρύσσει την αίρεσιν, ότι άμα Θεός, άμα ύλη…

Εάν όμως δεν ηννόει τί έγραφε, τότε ευρισκόμεθα προ κληρικού ικανού να δημιουργήσησύγχυσιν και εις τους διαυγεστέρους εγκεφάλους.

Επειδή – σημειώνουν οι μηνυταί – η θεωρία της συγχρόνου δημιουργίας Θεού και ύλης, κατά τους ειδικούς καθηγητάς, αποτελεί κακοδοξίαν Ωριγένειον, εάν ο εν λόγω κληρικός, καλούμενος, ασπάζεται όντος ταύτην, πρέπει να καθαιρεθή. Εάν πάλιν, κατά τους ίδιους, δεν ηννόει τί έγραφε, τότε ουδεμίαν θέσιν έχει μεταξύ των ηγετικών στελεχών της Εκκλησίας μας, τα οποία κατά τους κανόνας πρέπει να διακρίνη φωτεινός νους”.

Το βιβλίον χαρακτηρίζεται επίσης ως σουρρεαλιστικόν και πλήρες λαθών, γραμματικών, συντακτικών και πραγματικών, τα οποία αναβιβάζονται εις πλέον των πεντακοσίων…» (“ΕΘΝΟΣ”, 16/5/1960).

Η χειροτονία που ακολούθησε στις 18 Μαΐου του 1960, ήταν επεισοδιακή. Η εφημερίδα “Έθνος” έγραφε την επομένη «Ουδέποτε άλλοτε εξ όσων ενθυμούνται και οι γηραιότεροι Ιεράρχαι, ομάδες του παρακολουθούντος την χειροτονία Λαού είχον φωνάξει “ανάξιος” και μάλιστα μετά τόσου πείσματος… μάλιστα εκ των συμμετασχόντων εις την χειροτονίαν ιεραρχών έτρεμον από ταραχήν εκ της πρωτοφανούς ταύτης εκδηλώσεως. Επηκολούθησεν εν συνεχεία και άλλη αποδοκιμασία, καθώς και δεύτερον “κτένισμα” των αστυνομικών…», οι συλλήψεις ήταν δεκάδες νέων και επί το πλείστον φοιτητών (“ΕΘΝΟΣ”, 19/5/1960).

Ο θόρυβος που γυρόφερνε στις εφημερίδες και στα ραδιόφωνα, ότι μπορεί η εκλογή του να θεωρηθεί αντικανονική και παράνομη και μπορεί να υπάρξει και καμία νέα εξέγερση εναντίον ώστε να ακυρωθεί η εκλογή του. Το άγχος αυτό της αγωνίας και του φόβου του νέου επισκόπου Ιάκωβου τον κατάτρεχε καθημερινά από την εκλογή του.

Για την “προστασία του”, το πρώτο πράγμα που οργάνωσε – ερχόμενος στη Λάρισα για να έχει το κεφάλι του ήσυχο – ήταν παπαχωροφυλακή, επειδή υποψιάζονταν τα πάντα και φοβόταν τους πάντες-. Δύο εντεταλμένοι παπάδες (χωροφύλακες) τριγύριζαν ολημερίς στις πλατείες, στα διάφορα στέκια, χάνια ή ξεροστάλιζαν σε κάποια γωνία του δρόμου μην εμφανιστεί κανένας παπάς “αυθαίρετος” και χωρίς δεσποτικό χαρτί κυκλοφορίας και βάλλει σε “κίνδυνο” το θρόνο του επισκόπου (!). Τότε, αλλοίμονο του, τον έτρωγε η μαρμάγκα.

Τα γεγονότα πολλά, θλιβερά και συνταρακτικά που αποτελούν αδιάψευστα ντοκουμέντα.

Καταθέτω ένα τέτοιο θλιβερό γεγονός που διαδραματίστηκε στη κεντρική πλατεία της Λάρισας. Ήταν περί της 10ης πρωινής όταν σε κάποιο σημείο της κεντρικής πλατείας κοντά στο σημερινό Δικαστικό Μέγαρο, ήταν συγκεντρωμένος αρκετός κόσμος. Βρέθηκα εκεί για τραπεζική εργασία στην Εμπορική Τράπεζα. Πλησίασα από περιέργεια για να δω τι συμβαίνει. Έζησα ένα θέαμα τρομερό, που μάλλον… δεν θα ήταν και το μοναδικό!

Ένας παπάς ρακένδυτος με ένα ράσο σε άθλια κατάσταση με κάτι γαλότσες λαστιχένιες στα πόδια γεμάτες λάσπες… να ικετεύει τον άλλο αγέρωχο παπά καλοθρεμμένο, καλοντυμένο, καλοζωισμένο, να τον σπλαγχνιστή! Τι είχε συμβεί;

Ο κακόμοιρος παπάς ανήκε στη μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος αλλά σε χωριό κοντά στη Λάρισα. Τη νύχτα η παπαδιά αρρώστησε, τότε ο παπάς “αγγάρεψε” το γείτονά του, με το άλογο και τη σούστα, φόρτωσαν την παπαδιά και την έφεραν στο Νοσοκομείο στη Λάρισα και το πρωί βγήκε ο παπάς να βρει φαρμακείο για φάρμακα και έπεσε επάνω στον παπα-χωροφύλακα και τότε άρχισε το μαρτύριό του, διότι του ζητούσε να τον ακολουθήσει στη μητρόπολη για να απολογηθεί πώς μπήκε “λαθραία” σε ξένη μητρόπολη χωρίς άδεια του μητροπολίτη. Το αδίκημα που διέπραξε ο κακόμοιρος πάπας ήταν… πολύ “σοβαρό”.

Ο κόσμος αντιδρούσε, ο δύσμοιρος παπάς έκλαιγε, ζητούσε κατανόηση. Ο παπα-χωροφύλακας, δεν έβλεπε, δεν άκουγε, ήθελε να κάνει καλά την “δουλειά” του – όπως έλεγε – και μπράβο του, όπως και την έκανε!!!

Ο Θεολόγος βρέθηκε μπροστά σε μια καλά οργανωμένη δραστηριότητα Αιρετικών Ξένων Δογμάτων και της Μασονίας.

Θα μεταφέρουμε εδώ αποσπάσματα, τι έγραφε ο τύπος εκείνη την εποχή:

Μεγάλος και βαρύς ο τίτλος της εφημερίδας

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Πηγή: Εφημερίδα «ΑΓΩΝΑΣ»