Μνήμη του οσίου Μιχαήλ, επισκόπου Συνάδων (23 Μαΐου)

 
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Η σημερινή Κυριακή ονομάζεται Κυριακή του Παραλύτου, ένεκα της ευαγγελικής περικοπής που ακούγεται κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας.
«Ἄταφος νεκρὸς ὑπάρχων ὁ Παράλυτος, ἰδών σε ἐβόησεν· Ἐλέησόν με Κύριε, ὅτι ἡ κλίνη μου τύμβος μοι ἐγένετο. Τί μοι κέρδος ζωῆς; οὐ χρῄζω τῆς Προβατικῆς κολυμβήθρας· οὐ γὰρ ἐστί μοι τίς ὁ ἐμβάλλων με, ταραττομένων τῶν ὑδάτων· ἀλλὰ σοὶ τῇ πηγῇ προσέρχομαι τῶν ἰαμάτων, ἵνα κᾀγὼ μετὰ πάντων κράζω· Παντοδύναμε Κύριε, δόξα σοι» (Εἰς τοὺς Αἴνους, Στιχηρὸ Ἰδιόμελο τοῦ Παραλύτου. Ἦχος α’).
Η Αγία μας Εκκλησία τιμά σήμερα τη μνήμη του Οσίου Μιχαήλ επισκόπου Συνάδων και της Αγίας Μαρίας του Κλωπά, που ήταν μια από τις Μυροφόρες γυναίκες, που πρώτες επισκέφθηκαν πρωί-πρωί, την πρώτη ημέρα μετά το Σάββατο, τον Τάφο του Χριστού και διαπίστωσαν ότι το Μνημείο ήταν κενό, δηλ. αδειανό και ο λαμπροφόρος Άγγελος τις πληροφόρησε το ευχάριστο μήνυμα της Αναστάσεως. Η Μυροφόρος Αγία Μαρία ήταν μητέρα του Ιωσή και του Ιακώβου του μικρού, ενός από τους δώδεκα Αποστόλους.
Ο Όσιος Μιχαήλ ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και καταγόταν από τα Σύναδα της Φρυγίας. Έζησε επί εποχής του αυτοκράτορα Λέοντα Ε΄ του Αρμένιου, ο οποίος ήταν φανατικός πολέμιος των ιερών εικόνων. Αρχικά σπούδασε θεολογία και μετέπειτα αναχώρησε για την περιοχή του Πόντου, όπου μόνασε μαζί με το φίλο του Θεοφύλακτο. Επέστρεψε στην πατρίδα του ως επίσκοπος, αφού είχε λάβει την Αρχιεροσύνη από τον Άγιο πατριάρχη Ταράσιο. Αντιτάχθηκε με σθένος στην προσπάθεια του Λέοντα να καταργήσει την προσκύνηση των ιερών εικόνων και για το λόγο αυτό υπέστη πολλές διώξεις και φυλακίσεις.
Οι πολλές κακουχίες τον οδήγησαν τελικά στο θάνατο, χαρίζοντάς του δίκαια το στεφάνι και τον τίτλο του ομολογητή της ορθοδόξου πίστεως.
Η κάρα του βρίσκεται στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας στο Άγιο Όρος και μεταφέρθηκε παλαιότερα μερικές φορές στην Κύπρο, σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης των ακρίδων, που κατέστρεφαν τη γεωργική παραγωγή.
Ο άνθρωπος που έχει πίστη στον αναστημένο Ιησού Χριστό, τον ιατρό των ψυχών και των σωμάτων μας, βρίσκει, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, τον τρόπο της αντίστασης στους διωγμούς και τις ποικίλες αντιξοότητες της ζωής,  που επιφέρει και η παρατεταμένη περιπέτεια της πανδημίας.
Ο υμνογράφος, με την ευκαιρία του ιστορικού θαύματος του Παραλύτου,  υπογραμμίζει αυτή την πνευματική εξουσία του Χριστού: «Καὶ ἰδὼν ὁ Κύριος χρονιοῦντα ἄνθρωπον, λέγει πρὸς αὐτόν· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; ὁ ἀσθενῶν ἀπεκρίνατο· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα, ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἰατροῖς κατηνάλωσα τὸν ἅπαντά μου βίον, καὶ ἐλέους τυχεῖν οὐκ ἠξιώθην. Ἀλλ’ ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων λέγει πρὸς αὐτόν· Ἆρόν σου τὸν κράββατον καὶ περιπάτει, κηρύττων μου τὴν δύναμιν, καὶ τὸ μέγα ἔλεος ἐν τοῖς πέρασιν» (Δοξαστικὸν τῶν Αἴνων. Ἦχος πλ. α’).

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου