Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

Η  ΠΑΡΟΥΣΙΑ  ΤΟΥ  ΙΗΣΟΥ  ΣΤΗ  ΖΩΗ  ΜΑΣ*

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

       Υπάρχει ένας ωραίος πίνακας ζωγραφικός, που παρουσιάζει τον Ιησού ως καλό ποιμένα να σκύβει σε απόκρημνο βράχο και να σώζει ένα αρνάκι που είχε χαθεί. Είχε βρεθεί στο χείλος αυτού του γκρεμού, και μόλις που είχε συγκρατηθεί από μια φύτρα αγκαθιών. 

Υπάρχει επίσης ένα συμπαθητικό αγαλματάκι από την εποχή των Κατακομβών. Σ’ αυτό Ιησούς «ο ποιμένας ο καλός» φέρει στους ώμους του το χαμένο πρόβατο και το γυρίζει στη στάνη περιχαρής. Βέβαια, πριν από αυτά τα δυο, 1900 τόσα χρόνια παλιά, στην πόλη της Παλαιστίνης Καπερναούμ, κάποια μέρα βγήκαν απ’ τα χείλη του Κυρίου τα λόγια που ακούσαμε στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή.

      Τον είχαν ρωτήσει τότε οι μαθητές, ποιοι θα είναι οι άξιοι της Βασιλείας του, της Βασιλείας των ουρανών. Κι αντί για άλλη απάντηση, πήρε πρώτα ένα μικρό παιδί ο Χριστός, το έβαλε εκεί μπροστά, και είπε και άκουσαν όλοι αυτά: «Δικοί μου θα είναι στη Βασιλεία των Ουρανών, όσοι θα έχουν άδολη ψυχή και καρδιά σαν αυτού του μικρού παιδιού !

 Γι αυτούς τους ανθρώπους, πρόσθεσε, ενδιαφέρονται καθημερινά πολύ, όχι μόνο οι άγγελοι του Θεού, αλλά ιδιαιτέρα ο ίδιος ο Θεός. Και για να καταλάβουν ακόμα πιο καλά τι θέλει να πει, τους είπε τη γνωστή ιστοριούλα, την τόσο απλή, τόσο διδακτική. Κάποιος τσομπάνης είδε να του λείπει ένα από τα εκατό πρόβατα του. Άφησε, λοιπόν, ασφαλισμένα στη στάνη τα 99, κι έτρεξε, και κόπιασε, κι έψαξε με αγωνία, και βρήκε όμως κι έσωσε το χαμένο πρόβατο, από το γκρεμό. Το πήρε στα χέρια του με αγάπη, το έβαλε στους ώμους του και το γύρισε στη στάνη με τα άλλα 99 γεμάτος χαρά ! «Έτσι χαίρεται και ο Θεός για κάθε αμαρτωλό που μετανοεί», συμπέρανε απλά και λιτά ο Κύριος.

     Στη συνέχεια έκανε στους μαθητές μερικές συστάσεις για το πώς να διορθώνουν τα παραπτώματα των συνανθρώπων τους, και κατέληξε στο εξής βαρυσήμαντο για όλους μας. «Γιατί όπου είναι συναγμένοι δυο ή τρεις στο όνομά μου, εκεί είμαι κι εγώ ανάμεσά τους»-«Ου γαρ εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών»-Μτ.18,20.

      Η ωραία εικόνα του ποιμένα με το χαμένο πρόβατο στους ώμους, και απ’ αυτό η διαβεβαίωση της παρουσίας του Ιησού στη ζωής μας, είναι κάτι που αξίζει και πρέπει να προσέξουμε πολύ σήμερα.  Και τα δυο μαζί υπογραμμίζουν τη μεγάλη αλήθεια, που αντιλαμβανόμαστε εύκολα όλοι, και μπορεί να συνοψιστεί πολύ απλά στην ακόλουθη φράση. «Είναι απέραντη η αγάπη του Θεού για μας»! Η δε σημερινή γιορτή της Αγίας Τριάδας στο Πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος, του τρίτου Θείου Προσώπου της, αυτό ακριβώς έρχεται να μας επισημάνει ότι, το έργο της θείας αγάπης για τη σωτηρία κάθε ανθρώπου συνεχίζεται στην Εκκλησία.

******   ***   ******

        Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στην αντίληψη που είχαν οι αρχαίοι για το Θεό, και σ’ αυτήν της δικής μας Αλήθειας-Πίστης. Οι αρχαίοι πίστευαν πως οι θεοί-ο Θεός-έκανε τον κόσμο, και αυτό ήταν, πάει και τέλειωσε. Από κει και πέρα έπαψε να ενδιαφέρεται γι αυτόν, κάθεται μακριά, κι απολαμβάνει τη μακαριότητα του. Με μας τους χριστιανούς δεν συμβαίνει το ίδιο και το αυτό. Ο Θεός με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, και το ταπεινό «ναι» της Παναγίας Παρθένου Μαρίας στον Ευαγγελισμό-«Είμαι μια δούλη του Κυρίου. Ας γίνει το θέλημά του σε μένα»-Λκ.1,38- συλλαμβάνεται στην αγία μήτρα της, και γεννιέται και ως άνθρωπος! Και έρχεται στη γη, και ψάχνει να βρει, και βρίσκει το χαμένο του πρόβατο, τον άνθρωπο, το βάζει στον ώμο, το φέρνει στην Εκκλησία σωσμένο και ασφαλές. Του θυμίζει έτσι, ότι θέλει να είναι στη ζωή του πάντα και σε όλα παρών. Ο Θεός ημών των χριστιανών είναι και άνθρωπος, που θα πει, δε ζει, ούτε κινείται από τον καθένα μας μακριά. Μπορούμε να τον ψηλαφήσουμε, να τον βρούμε ακόμα και μέσα μας. Δεν είναι καθόλου από τον καθένα μας μακριά, ζούμε, και κινούμαστε όλοι κάτω από το πνεύμα του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος του, κάτω από την ομπρέλα της άπειρης αγάπης Του.

******   ***   ******

      Τι όμως θα πει, είναι ανάμεσα μας ο Ιησούς. Πιο πολύ, τι θα πει, θέλει να είναι παρών στη ζωή μας ο Ιησούς. Πολύ απλά ότι, η ζωή μας θα είναι συντονισμένη με τη δική του, κάθε μας βήμα με το δικό του βηματισμό, με το δικό του τρόπο ζωής, που δεν παύει ούτε στιγμή να αρθρώνεται γύρω από λέξεις τρεις : «Ο Θεός Αγάπη εστί» !

     Μπορούμε να κάνουμε το ερώτημα κι αλλιώς. Αν καθένας μας κάνει στη ζωή του μια αναδρομή, πόσο Χριστό θα βρει να κυκλοφορεί σ’ αυτήν; Αν εξετάσει καθένας μας τη ζωή του, και αναρωτηθεί, ήταν η ζωή του, σαν του Ιησού Χριστού τη ζωή ! «Μια ζωή επιστολή Χριστού», που μπορεί από όλους να διαβαστεί, όπως ήταν του Απ. Παύλου, από τον οποίο αυτή η γραφή; Ό, τι ζήσαμε και ζούμε μέσα μας, κι ό, τι βγάλαμε από την καρδιά μας στους συνανθρώπους μας, ήταν όντως του Ιησού Χριστού; Ήταν αυτό που θέλει ο Ιησούς Χριστός;

        Εδώ ίσως ορισμένοι διαμαρτυρηθούν, ίσως υποβάλλουν ένσταση. Ίσως ζητήσουν να ξεκαθαριστεί απλά, καθαρά και συγκεκριμένα. Πότε μπορούμε να αισθανόμαστε στη ζωή μας την παρουσία του Ιησού. Όταν, όπως ας πούμε σήμερα, στη γιορτή του Αγίου Πνεύματος, ευρύτερα στη Θεία Λειτουργία, γενικά στην Εκκλησία, ή ακόμα σε μια κάποια πνευματική Σύναξη στο δικό του Όνομα, όπου νιώθουμε κάπως σαν σε μια ατμόσφαιρα ουρανού ! Πιθανότατα ή και ασφαλώς ναι, και σ’ αυτά, αλλά όχι μόνο σ’ αυτά.  Γιατί ο Ιησούς θα ρωτήσει τον καθένα μας χωριστά, αναφέρω ενδεικτικά:

1.     Είμαι παρών στην οικογενειακή σου ζωή; Στη σχέση σου με τη σύζυγο σου, με τα παιδιά σου, με το ευρύτερο συγγενικό περιβάλλον σου, είμαι παρών; Όλα αυτά υπάρχουν και γίνονται στο Όνομά μου, και έχουν τη σφραγίδα μου;

2.     Στις εργασιακές ή ευρύτερα τις επαγγελματικές σχέσεις και συνεργασίες σου, σ’ αυτές με τον πελάτη, τον εργάτη, τον προϊστάμενο, το συνάδελφο, είμαι παρών κι εγώ; Στους όλους επαγγελματικούς και άλλους σχεδιασμούς της ζωής σου σε ποιο βαθμό είμαι παρών; Όλα αυτά γίνονται σαν συναγμένοι στο δικό μου Όνομα, ή αλλουνού, είμαι παρών κι εκεί, ή άλλος είναι στη θέση μου;

3.     Στις ευρύτερες κοινωνικές σου σχέσεις, συγγενικές, τις φιλικές, συνάξεις γιορταστικές, συνάξεις χαράς και ζωής, στις διασκεδάσεις σου, τέλος πάντων, σε αυτές με τους γείτονες σου ή με τους στην ίδια πολυκατοικία συγκατοίκους σου, κάπου εκεί τα έχεις κανονίσει, και είμαι παρών κι εγώ;

4.     Όλος ο κόσμος θέλει και ποθεί συμβίωση ήσυχη και ειρηνική. Και η Εκκλησία έχει γι αυτό ευχή-προσευχή. Προσωπικά όμως εσύ, σήμερα ως άνθρωπος δικός μου, έκανες κάτι δικό μου γι αυτό; Με πήρες μαζί τυχόν σε αγώνες πολιτικούς,  δικαιοσύνης κοινωνικής, μικρής έστω καλυτέρευσης της ζωής των φτωχών, ή με παράτησες στο πλάι, στο περιθώριο, γιατί είμαι λέει μόνο για τη ζωή του ουρανού, κι αυτά τα γήινα και τετριμμένα δε με αφορούν;

       Και άλλα πολλά ερωτήματα παρόμοια, παραπλήσια, απροσδόκητα ενδεχομένως, πλην πολύ σημαντικά, αν μη πρωταρχικά, μπορεί να απευθύνει στον καθένα προσωπικά ο Ιησούς, σήμερα μέρα μεγάλης γιορτής και σε όλους μαζί τους χριστιανούς, αποζητώντας να του εξηγηθεί, πώς και γιατί έφεραν έτσι τα πράγματα, τι έκαναν ή τι δεν έκαναν στο μέτρο της ευθύνης τους, και είναι εμφανώς έξω και απών από τη δυναμική ζωής του  σύγχρονου κόσμου ο Ιησούς Χριστός !

******   ***   ******

      Μεγάλη μέρα σήμερα, μεγάλη γιορτή, της Αγίας Τριάδας, στο πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος ! Και τι γίνεται συνήθως με τον καθένα μας και με όλους εμάς τους χριστιανούς, τους και πρώτους συνολικά στον κόσμο αριθμητικά; Ερχόμαστε, όσοι ερχόμαστε στη Λειτουργία. Και ζούμε, όσοι και όσο ζούμε σε μια ατμόσφαιρα ουράνιας ευφορίας. Μετά κάποιοι ίσως αναπολούμε, και με τη φαντασία μας πλάθουμε πώς ή πόσο ειρηνικός τε και όσα άλλα αγαθά θα ήταν ο σημερινός κόσμος με παρόντα στο κέντρο του τον Ιησού Χριστό ! Όμως έως εκεί. Όχι πιο κει ! Εκτός από κάποιους που μπορεί και να κεραυνοβολούν, ωσάν να φταίνε όλοι οι άλλοι, και όχι και λίγο, εμείς αυτοί οι χριστιανοί, που είναι στο περιθώριο της σύγχρονης κοινωνίας, «εξόριστος στους ουρανούς», ως λέγεται, ο Ιησούς Χριστός !

      Ώρα λοιπόν να πάμε πιο κει, που θα πει, να βρούμε τρόπο να γίνει παρών στο εδώ και τώρα και στο μέλλον του κόσμου ο Ιησούς Χριστός ! Κι αυτό μπορεί να γίνει, αν θέλουμε να είμαστε με τον εαυτό μας ειλικρινείς, όταν πρώτα τον φέρουμε ουσιαστικά, αγαπητικά, παρόντα στη δική του ο καθένας ζωή. Από κει και πέρα, ακριβώς σ’ αυτή του Αγίου Πνεύματος τη μεγάλη μέρα και ιδιαίτερη γιορτή, αν έχουμε πίστη έστω όση  μικρού σπόρου σιναπιού, δοσμένη σε αγάπη για τον άλλο Χριστού, έχουν τόσα και τόσα οι Δώδεκα αγράμματοι ψαράδες, κι από κει οι Μεγάλοι Θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας να μας πουν. Για το τι και πώς άρχισαν, προχώρησαν, κι έκαναν όσα πολλά στον κόσμο με το φωτισμό και τη δύναμη Αυτού ! Για το τι και πώς έστησαν παρόντα στο κέντρο του κόσμου αιώνες κι αιώνες τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό !

      Δευτέρα 21 Ιουνίου 2021, του Αγίου Πνεύματος, μεγάλη της Αγίας Τριάδος γιορτή. Ώρα για άλλη ανάγνωση και άλλη απόφαση για το τι αξίζει, και μπορεί να σημαίνει, η παρουσία του Ιησού Χριστού, στη ζωή του χριστιανού !

 

*     Το κήρυγμα αυτό, εκτός από μερικές μικρές αλλαγές στις δυο τελευταίες παραγράφους, εκφωνήθηκε -δε διαβάστηκε από χειρόγραφο- στις 3 Ιουνίου 1963, Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, στο Ναό της Αγίας Τριάδας Αγιάσου Λέσβου, με παρόντα και κρίνοντα το Μητροπολίτη Μυτιλήνης Ερεσσού και Πλωμαρίου μακαριστό Ιάκωβο Κλεόμβροτο ...

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα …»

Αθανάσιος Κοτταδάκης