Ευαγόρας Παλληκαρίδης - Πανίκος Θεοφάνους

Ξεθώριασε  πολύ το μπλε , 

στον χάρτη της μνήμης .

Πονηροί και γόητες , οι καιροί. 

Το άλλοτε άλκιμο , χρόνια παροπλισμένο στ' αυλάκια της ιστορίας , σκέβρωσε επικίνδυνα.

Παράπλευρες , λένε , οι απώλειες .

Πώς ν αντέξει τ' ατόφιο ;

Απανωτές , οι άγριες χαρακιές.

Έσωθεν κι έξωθεν

της Ωραίας Πύλης.

Σφοδροί ανατολικοί ,

ενίοτε και δυτικοί ,

κουβάλησαν θύελλες

κι ακόμα κουβαλούν...

 

Κι έρχονται πάλι ,

μεσούντος του Μάρτη ,

καλοκτενισμένα ,

τα Έφηβα Όνειρα .

Μ' ένα σγουρό 

βασιλικό στ' αυτί , 

μ' ένα άγουρο 

χαμόγελο στο χείλι .

 

Κι έρχονται πάλι ,

Οράματα Διάφανα ,

Παλληκαρίσια.

Παράξενα άλματα 

επί κοντώ .

Ετούτη η  τρέλλα ,

εξορκίζει τον φόβο ,

εξοργίζει , τον όποιο , ρεαλισμό .

Ο μικρός Δαβίδ , 

αριθμός μαθητολογίου 562 ,

μαθαίνει αφαίρεση ,

στην οδοντοστοιχία

του Λέοντα , του μη σοφού...

Μικρόψυχη , η ένθρονη , 

ανεμίζει διάτρητη ,

την μεγαλιότητά της ...

 

Δρασκελίζουν οι γιγάντες ,

με μίας , τις αετοκορφές .

Στ' αντάρτικα λημέρια ,

στήνουν κλέφτικο χορό.

~Ε.Ο. μωρέ Ε.Ο.Κ.Α.~

Πρώτος στο γύρισμα , 

ο Έφηβος Εθνομάρτυρας ,

με το πουκάμισο ανοικτό 

κι' ένα φιλί , 

πρώιμο και στερνό .

 

Σαλαμινίοι ήλιοι , 

προαιώνια εστεμμένοι

τούτης της γης ,

δε βολεύονται 

στα κασμίρια

και τα ουδέποτε

μιας γερασμένης

αποικιοκρατίας ,

μιας ηττημένης

βαρβαρότητας .

 

" Θα πάρω μιαν ανηφοριά.

Θα πάρω μονοπάτια..."

 

Θα 'πρεπε , 

Λεβεντόψυχε ,

το τελευταίο σου γράμμα ,

να'ναι η πρώτη σελίδα ,

στ' αναγνωστικά

των παιδιών μας.

Και των παιδιών

των παιδιών μας .

Ακάθιστος Ύμνος ,

στ' άλαλα χείλη μας .

 

Ξημέρωνε η δέκατη τρίτη. 

Κι' ήσουν μόλις δεκαεννιά.

Την περίμενες ,

ως Μικρός Προφήτης .

Την ύμνησες ,

ως Μεγάλος Ποιητής .

Η ωραιότερη , έγραψες , μέρα

της ζωής σου !

Τελικά , βάρδε μου ,

καταλάβαμε καλά ,

τι ήθελε να πει

ο Ποιητής .

Για μας , και μόνο για μας ,

ήταν η Κρίση.

 

Εικόνισμα χρυσό ,

με τάματα μύρια ,

η δική σου Ανάβαση

στο Πανώριο Παλάτι  .

Να το προσκυνάμε

κάθε πρωί ,

να το καπνίζουμε

κάθε βράδυ.

 

Ιδού , προσέρχομαι .

Γονυπετής κι' ένδακρυς .

Καθώς ατενίζω δειλά ,

την Άγια Αγχόνη ,

υψώνομαι στ'  Όραμα .

 

Βαριά η Σημαία ,

Ευαγόρα.

Βαρύτατο το Χρέος ,

Παλληκαρίδη.

 

Στους Νέους Αιώνες

των Ελλήνων ,

χαίρε , ω χαίρε ,

της Κύπρου ,

Τέκνον 

Αμάραντον !

 

Πανίκος Θεοφάνους