«Χαῖρε, κιβωτέ χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι» - π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

Παρασκευή τοῦ Ἀκαθίστου
Λόγος εἰς τόν κγ΄οἶκον τῶν Χαιρετισμῶν

Στολισμένοι μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα

 «Χαῖρε, κιβωτέ χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι» 

(κγ΄οἶκος τῶν Χαιρετισμῶν)

 Του μακαριστού

Αρχιμανδρίτου π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

(†11/01/2021)

Ἀρχιγραμματέως  Ἱεράς Συνόδου

τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου 

          Ἀτενίζοντας ὁ ποιητής τοῦ Ἀκαθίστου Ὕ­μνου μέ δέος τό βαθύ καί ἀνεξιχνίαστο Μυστή­ριο τό ὁποῖο περιβάλλει τό ἱερό πρόσωπο τῆς Ὑπερα­γίας Θεοτόκου, προβαίνει καί στόν χαιρετισμό τόν ὁποῖο προτάξαμε τῆς ἀποψινῆς μας ὁμιλίας. Τήν χαιρετίζει ὡς Κιβωτό τήν ὁποία ἐχρύσωσε τό Πανάγιο Πνεῦμα, παραβάλλοντάς την πρός  τήν Κιβωτό τῆς Διαθήκης, ἡ ὁποία ἀποτελοῦσε τό πιό ἱερό σκεῦος τῆς λατρείας τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ στά χρόνια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Γιά τήν Κιβω­τό τῆς Διαθήκης γίνεται λόγος στό βιβλίο τῆς Ἐξό­δου (κε΄9-10).

          Ἐλᾶτε, λοιπόν, νά μελετήσουμε μέ προσοχή τόν χαρακτηρισμό τῆς Θεοτόκου ὡς Κιβω­τοῦ καί τόν παραλληλισμό της μέ τήν Κιβωτό τῆς Διαθή­κης, ὥστε νά ὠφεληθοῦμε πνευματικά.     

*******

«Χαῖρε, Κιβωτέ χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι»

          Ὅταν ὁ Μωϋσῆς βρισκόταν στό ὄρος Σινᾶ, ἄκουσε τόν Θεό νά τοῦ δίνει μεταξύ τῶν ἄλλων καί τήν ἑξῆς ἐντολή: Θά κατασκευάσεις, τοῦ εἶπε ἕνα κιβώτιο ἀπό ξύλα πού δέν σαπίζουν, προκει­μένου νά φυλάξεις μέσα σ’ αὐτό τό κιβώτιο κά­ποια πράγματα πού θά ἀποτελοῦν «μαρτύριο», δη­λαδή θά δίνουν μαρτυρία τῆς παρουσίας μου. Τά ἀντικείμενα πού θά τοποθετήσεις μέσα στό κιβώτιο αὐτό θά εἶναι οἱ πλάκες τοῦ Νόμου, ἡ στάμνα μέ τό μάνα μέ τό ὁποῖο τρέφεται ὁ λαός στήν ἔρημο καί τήν ράβδο τοῦ Ἀαρών, ἡ ὁποία βλάστησε θαυματουργικά.

          Τό κιβώτιο αὐτό θά ἔχει μῆκος 2,5 πήχεις, τό πλάτος 1,5 πήχεις καί τό ὕψος 1,5 πήχεις. Αὐτή τήν κιβωτό θά τήν καλύψεις μέ χρυσάφι καθαρό μέσα καί ἔξω.

          Ὅταν ὁ προφήτης κατέβηκε ἀπό τό Σινᾶ ἔτρεξε ἀμέσως νά κάμει ὅ,τι τόν διέταξεν ὁ Θεός. Κατασκεύασε τήν Κιβωτό μέ ξύλο ἀκακίας, τό ὁποῖο δέν σαπίζει καί κατόπιν μέ τά χρυσᾶ κο­σμήματα τῶν ἰσραηλιτῶν, ἀφοῦ προηγουμένως τά ἔλειωσε σέ δυνατή φωτιά, ἐχρύσωσε τήν κι­βωτό μέσα καί ἔξω. Πάνω ἀπό τήν Κιβωτό ἔβα­λε δύο χρυσᾶ Χερουβείμ πού ἄστραφταν καί μέ τά φτερά τους ἁπλωμένα ἐσκέπαζαν καί κατά­σκί­αζαν  τό κάλυμμα τῆς Κιβωτοῦ, πού ὀνομαζό­ταν «ἱλαστήριον». Ἔτσι ἡ χρυσωμένη Κιβωτός ἔλαμ­πε καί ἄστραφτε ὁλόκληρη. Καί ἀποτελοῦσε τήν θέση ὅπου ὁ Θεός ἐξεδήλωνε τήν παρουσία του καί μιλοῦσε πρός τόν λαό του.

          Ἡ Κιβωτός τῆς Διαθήκης λοιπόν, χρυσώ­θηκε μέ ὑλικό χρυσάφι καί ἀπό ἀνθρώπινα χέρια καί ἀφιερώθηκε στήν λατρεία τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ τοπο­θετήθηκε στή Σκηνή τοῦ Μαρτυρίου, τόν φορητό δηλαδή ναό τῶν Ἑβραίων. Μέσα ἐκεῖ, ὅπως εἴπαμε, φυλάσσονταν τά ἱερότερα σύμβολα τοῦ ἑβραϊκοῦ λαοῦ.

          Ἡ Παναγία μας ἀναδείχθηκε καί αὐτή Κιβωτός. Κιβωτός ἡ ὁποία ἐφύλαξε στά ἅγια σπλάγχνα της ὄχι ὑλικά πράγματα, ὅπως ἡ παλαιά κιβωτός, ἀλλά τόν ἴδιο τόν Δημιουργό τοῦ κό­σμου, τόν ἐνανθρωπήσαντα Κύριο. Αὐτήν λοιπόν τήν Πάναγνο Κόρη τῆς Ναζαρέτ τήν ἐκαθάρισε τό Πανάγιο Πνεῦμα καί τήν ἐλευθέρωσε ἀπό τό προπατορικό ἁμάρτημα κατά τήν ὥρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της. Ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ ὅταν τῆς ἔφερε τό μήνυμα τοῦ Θεοῦ τῆς εἶπε:»Πνεῦμα ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι» (Λουκ. α΄56).

          Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μᾶς λέγει ὅτι ἀφοῦ τό Ἅγιο Πνεῦμα τήν ἐκαθάρισε κατά τήν ψυχή καί τό σῶμα καί τήν ἐνίσχυσε μέ οὐράνιες δυνάμεις, τότε ὁ Ἰησοῦς προχωρεῖ στήν ἐνανθρώπηση, τότε τό Ἅγιο Πνεῦμα ὕφανε ἀπό τά ἁγνά αἵματα τῆς Παρθένου τήν ἀνθρώπινη φύση τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καθαρίστηκε καί ἀγιάστηκε ἡ Ἀειπάρθενος Κόρη καί ἔτσι ἀναδεί­χτηκε ἄξια νά γίνει Θεοτόκος.

          Αὐτό τό θαῦμα πού συνέβη στήν παρθένο τῆς Ναζαρέτ, ὕστερα ἀπό τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἐκπληκτικό. Ἡ «εὐλογημένη ἐν γυναιξίν» μετά ἀπό αὐτή τή θεία ἐπίσκεψη ἀπέ­κτησε ἐπιπλέον καθαρότητα καί ὡραιότητα πνευ­ματική. Ἔγινε χρυσάφι ἀστραφτερό ἀφοῦ πέρασε ἀπό τήν φωτιά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Στολίστηκε μέ ὅλες τίς ἀρετές, γέμισε ἀπό λαμπρότητα καί κατέστη δοχεῖον κάθε ἀγαθοῦ.

*******

Τό Πανάγιο Πνεῦμα, ἀδελφοί μου, ὅπου κατέρχεται καί ἐπενεργεῖ ἐπιτελεῖ θαύματα μεγά­λα καί παράδοξα. Ἀναδεικνύει τούς ἁλιεῖς θεολό­γους, τούς ἀγραμμάτους τούς κάμνει σοφούς, τούς ληστές κατοίκους τοῦ Παραδείσου, τούς ἄσωτους πρώτους πολίτες τοῦ οὐρανοῦ. Τούς ἁμαρτωλούς ἁγίους. Ὅπου κατέρχεται τό Πανά­γιο Πνεῦμα ἀπεργάζεται τήν «καινή κτίση». Κάμνει τά πάντα καινούργια. Φέρνει τήν ἠθική ἀναγέννηση. Ὀμορφαίνει καί ἁγιάζει τά πάντα. Μεταβάλλει τό σῶμα καί τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώ­που. Μεταβάλλει τά αἰσθήματα, τίς σκέψεις, τά φρονήματα, τίς ἐπιθυμίες. Καίει τά νεκρά ἔργα καί δημιουργεῖ ἔργα ἅγια καί ἱερά.

Οἱ χοϊκοί ἄνθρωποι μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα γίνονται ἅγιοι, ἀναδεικνύονται ναοί δικοί Του. Ὁδηγοῦνται στήν σωτηρία «ἐν ἁγιασμῷ Πνεύμα­τος» (Β΄Θεσ. β΄13)

Μποροῦμε λοιπόν κι ἐμεῖς, ἄν τό θελήσου­με, νά χρυσωθοῦμε ἀπό τό Πανάγιο Πνεῦμα. Νά τό ἀφήσουμε νά πνεύσει μέσα μας. Νά μᾶς καθα­ρίσει, νά μᾶς ἁγιάσει. Νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν δουλεία καί τήν τυραννία τοῦ διαβόλου. Ὁ ἀγώνας γιά τήν κατάκτηση τῆς ἀρετῆς ἑλκύει τό Πνεῦμα καί ἐρχόμενο τό Πνεῦμα μεταμορφώνει τόν ἄνθρωπο. Ἡ προσευχή μέ τήν ὁποία ἀρχίζουν ὅλες οἱ ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, τό γνωστό σέ ὅλους «Βασιλεῦ οὐράνιε», εἶναι ἀνάγκη νά βγαίνει ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας ὡς κραυγή ἰσχυρά, πού θά συγκλονίζει ὄχι μόνο τήν γῆ ἀλλά καί τούς οὐρανούς. Τό «ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν» ἄς βγαίνει ἀπό τά ἔγκατα τῆς ὑπάρξεώς μας ὡς αἴτημα πύρινο.

Ὅπου ὅμως ὅπου σκηνώνει  τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, φεύγει τό μίσος καί ἐγκαθίσταται ἡ ἀγάπη. Φυγαδεύεται ὁ θυμός καί ἐγκαθισταται ἡ πραότης. Ἀπομακρύνονται οἱ ἀναθυμιάσεις τῆς ἠθικῆς ρυπαρότητος καί βλαστάνει τό κρίνο τῆς καθαρότητος.

Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος γίνεται «λάμπων, ἀστρά­πτων ἠλλοιωμένος» τήν καλήν ἀλλοίωσιν τήν εὐπρεπεστάτην. Ταυτόχρονα βοηθεῖ καί τούς ἄλλους νά ἀναζητήσουν τό Πανάγιο πνεῦμα καί νά τό κατστήσουν ἔνοικο τῆς ψυχῆς τους, ὁποῖος θά ὡραῒσει τήν ὕπαρξή τους καί θά τήν κάνει καινή κτίση.

*****

«Χαῖρε, Κιβωτέ χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι»

          Ἡ Παναγία μας ἀναδείχθηκε τοῦ «Ἁγίου Πνεύματος τό ἐπισκίασμα». Κράτησε στά σπλά­γ­χνα της τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ καί κοσμήθηκε μέ πλήθος ἀρετῶν.

          Γι’ αὐτό ἄς ἀγωνιζόμαστε κι ἐμεῖς νά κά­μνουμε τόν ἑαυτό μας ἄξιο νά κατασκηνώνει μέ­σα μας ὁ ἀγαθός Παράκλητος καί νά ἀπεργά­ζεται τόν ἁγιασμό μας. Ἄς μή ἀντιστεκόμαστε στό Ἅγιο Πνεῦμα μέ τήν ἐμμονή στίς κακίες καί τίς ἀδυ­ναμίες μας. Μέ τήν Μυστηριακή ζωή, ἄς τό κα­λοῦμε κοντά μας καί ἄς διατρίβουμε στή σκιά τῆς παρουσίας του. Τότε μέ πολλή χαρά μοιά­ζοντας καί ἐμεῖς μέ τήν Παναγία μας θά τήν χαιρετίζουμε μέ τά λόγια τοῦ ποιητοῦ καί θά τῆς λέμε: «Χαῖρε, Κιβωτέ χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι».