«Τό ἀθάνατο νερό» - π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος
Λόγος εἰς τό Εὐαγγέλιον

«Τό ἀθάνατο νερό»

 «Τό ὕδωρ τό ζῶν ὅ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον» (Ἰω.δ΄14)

Του μακαριστού

Αρχιμανδρίτου π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

(†11/01/2021)

Ἀρχιγραμματέως  Ἱεράς Συνόδου

τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου

          Στό μέσον τοῦ Πεντηκοσταρίου ὡς Πεντηκοστή πρό τῆς Πεντηκοστῆς, εὑρίσκεται, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ σημερινή ή Κυριακή μέ τό ὑπέροχο εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τόν διάλογο δηλ. τοῦ Κυρίου μέ τή Σαμαρρείτιδα.

          Ἀπό τά συγκλονιστικά λόγια τοῦ Θεανθρώπου Λυτρωτοῦ μας πρός τήν μολυσμένη μέν ἀπό τήν ἁμαρτία πλήν ὅμως καλοδιάθετη ἐκείνη ψυχή, ἀποσποῦμε ἕνα, γιά νά ἐμβαθύνουμε στή συνέχεια. Ξεχωρίζουμε τό λόγο ἐκεῖνο μέ τόν ὁποῖο ὑπόσχεται ὁ μεγάλος Δωρεοδότης, νά δώσει σέ ὅσους διψοῦν καί τρέχουν κοντά Του, κρυστάλλινο νερό, πού θά ἀναβλύζει μέσα τους σάν ἀπό πηγή πού θά τούς χαρίζει ἀθανασία.

          Τό ἀθάνατο νερό τό ὁποῖο ἐπόθησαν κα΄ποθοῦν νά βροῦν τά ἀναρίθμητα πλήθη τῶν ἀνθρώπων δέν εἶναι μιά διήγηση παραμυθένια. Εἶναι μιά θαυμαστή πραγματικότητα.

          Ἄς δοῦμε ὅμως μέ προσοχή:ποιό εἶναι αὐτό τό νερό, καί πῶς ἐμεῖς θά μπορέσουμε νά τό ἀποκτήσουμε.

**** 

«Τό ὕδωρ τό ζῶν ὅ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον»

          Τό νερό, πού ὑπόσχεται νά δώσει ὁ Κύριος, λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, εἶναι ἡ ζωοποιός  Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία παρέχει τήν αἰώνια ζωή. Πολλοί ἄνθρωποι, πού βρίσκονται ἔξω ἀπό τό πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅταν ἀκοῦνε τήν φράση ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἤ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, νομίζουν ὅτι πρόκειται γιά κάτι τό ἁπλό καί συνηθισμένο, νομίζουν ὅτι πρόκειται γιά ἕνα ἀπό  τόσα δῶρα, πού μᾶς ἔχει χαρίσει ὁ Ἅγιος Θεός. Ὅπως παραδείγματος χάριν εἶναι ὁ ἥλιος, τό φῶς, τά ἀστέρια, ἡ γῆ μέ τά τόσα ἀγαθά της , ἤ τόσα ἄλλα ἀγαθά πού πλημμυρίζουν κυριολεκτικά τή ζωή μας. Δέν ἀντιλαμ­βάνονται ὅτι ἐδῶ πρόκειται γιά κάτι πολύ διαφορετικό. Καί τοῦτο διότι σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας, Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Χάρις τοῦ Χριστοῦ ἤ Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ παρουσία, ἡ συμπαράσταση, ἡ βοήθεια καί ἡ ἐνίσχυση καί ἡ εὐλογία καί ἡ πλούσια ἔκχυση τῶν δωρεῶν καί τῶν χαρισμάτων τῆς ἀγάπης τοῦ εὐσπαλγχνικοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο, πού τή δέχεται καί τήν ἀναζητᾶ. Αὐτή τή Χάρη πού ἀπέρρευσε ἀπό τήν σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου τήν παρέχει τό Πανάγιο Πνεῦμα «ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός», μέ πολλούς τρόπους καί ἰδιαίτερα μέ τά σωστικά Μυστήρια τῆς ἁγιωτάτατης Ἐκκλησίας μας.

          Ἑπομένως εὔκολα γίνεται  πλέον ἀντιληπτό γιά ποιά ὕψιστη δωρεά ὁμιλεῖ ἐδῶ ὁ Κύριος. Ὅσοι τρέχουν νά ξεδιψάσουν κοντά Του, λαμβάνουν τό «ὕδωρ τό ζῶν», τό ζωντανό, τό ἀθάνατο νερό, δηλ. τή ζωοποιῶ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία γίνεται μέσα μας πηγή αἰωνίου ζωῆς.

          Ἐδῶ ἔχουμε κάτι πού εἶναι ἀδύνατο νά τό συλλάβει τό ἀνθρώπινο μυαλό: ποιό δηλ.; Τό ὅτι ὁ ἀμέθεκτος καί ἀπλησίαστος κατά τήν φύση Του Θεός γίνεται προσιτός καί μεθεκτός μέ τή Χάρη Του καί κατοικεῖ μέσα στούς πιστούς, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς διαβεβαίωσε ὅτι θά συμβεῖ σέ κάθε πιστόν, ὁ ὁποῖος θά δείξει τήν ἀγάπη του πρός Αὐτόν, τηρώντας τίς ἐντολές Του. Εἶχε πεῖ στούς Μαθητές Του κατά τή διάρκεια τῆς ἀποχαιρετιστήριας ὁμι­λίας του τό βράδυ τῆς Μ.Πέμπτης: «ὁ πατήρ μου ἀγαπή­σει αὐτόν, καί πρός αὐτόν ἐλευσόμεθα καί μονήν παρ’ αὐτῷ ποιήσομεν» ( Ἰω. ιδ΄23). Τόν ἄνθρωπο ὁ ὁποῖ­ος μέ ἀγαπᾶ καί φυλάσσει τόν λόγο μου, θά τόν ἀγαπήσει ὁ Οὐράνιος Πατέρας μου καί θά ρθοῦμε σ’ αὐτόν ἐγώ καί ὁ Πατέρας μου καί θά κατοικήσουμε μόνιμα μέσα του μεταβάλλοντας τήν καρδιά του σέ ἔμψυχο καί ζωντανό ναό μας.

          Ἡ Παναγίας τριάδα, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός  καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὄχι κατά τήν ἀπρόσιτη φύση της, ἀλλά κατά τήν ἄκτιστη θεία  Χάρη της, ἔρχεται καί κατοικεῖ μόνιμα στόν πιστό, μεταβάλλοντας τήν καρδιά του σέ ἔμψυχο καί ζωντανό ναό της, παρέχοντάς του ἤδη ἀπ’ αὐτή τή ζωή γλυκειά καί ἄφατη πρόγευση τοῦ Παραδείσου.

****

          Αὐτήν τώρα τή ζωοποιό Χάρη τήν παίρνουμε οἱ πιστοί μέσα στήν Ἐκκλησία μέ τήν προσευχή καί τήν συμμετοχή στά ἱερά Μυστήρια, ἰδιαίτερα μάλιστα στό Μυστήριο τῶν Μυστηρίων, τή Θεία Εὐχαριστία.

          Ὅλοι μας ὅμως κατανοοῦμε πώς, γιά νά παραμείνει ἡ Χάρις μέσα μας , γιά νά ἑνωθοῦμε δηλ. πραγματικά μέ τόν Θεό, δέν φθάνει μόνο ἡ ἁπλή συμμετοχή μας στά ἱερά  Μυστήρια. Χρειάζεται κάτι παραπάνω. Χρειάζεται καί ἡ δικά μας συνεργασία καί συμβολή, δηλ. ἡ εἰλικρινής μετάνοιά μας.

          Αὐτό ἄλλωστε ἐζήτησεν ὁ Κύριος ἀπό τήν Σαμαρείτιδα. Ὁ λόγος Του «πήγαινε νά φωνάξεις τόν ἄνδρα σου…» καί ὅλα τά ἄλλα πού τῆς εἶπε τά σχετικά μέ τήν προσωπική της ζωή αὐτό τό νόημα εἶχε. Οὐσιαστικά μέ τά λόγια αὐτά τῆς ἔλεγε: ἐξέτασε τόν ἑαυτό σου, κοίταξε τό παρελθόν σου, τή ζωή σου καί ἄλλαξε πορεία, μετανόησε, κόψε τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας, μέ τά ὁποῖα εἶσαι δεμένη.

          Μετάνοια λοιπόν ἀπαιτεῖται, ἐξέταση προσεκτική τῆς καρδιᾶς μας, συναίσθηση τῆς πνευματικῆς κατάστασης στήν ὁποία βρισκόμαστε καί κατόπιν ἐξομολόγηση εἰλικρινής ἐνώπιον τοῦ πνευματικοῦ καί σταθερή ἀπόφα­ση νά ἀγωνιστοῦμε μέχρις αἵματος, ὥστε νά μή ξαναπέσουμε στά ἴδια ἁμαρτήματα. Ἀλλά καί ἐάν πέσουμε, καί πάλι νά ἀνορθωθοῦμε καί νά μετανοήσουμε.

          Αὐτή ἡ συνεχής μετάνοια καί ὁ καθημερινός ἀγώνας θά ἔχουν σάν ἀποτέλεσμα ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά καθαρίσει τό ἐσωτερικό μας «ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος» (Β΄Κορ. ζ΄1), ἀπό κάθε τι πού μολύνει τό σῶμα καί τό πνεῦμα μας, καί θά καταστήσει τήν καρδιά μας ἱερό ναό καί ἅγιο κατοικητήριο τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας.

****

 «Τό ὕδωρ τό ζῶν ὅ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον»

          Ἡ Σαμαρεῖτις, ἀδελφοί, τελικά ἔλαβε τό «ὕδωρ τό ζῶν», τό ὁποῖο τῆς ὑποσχέθηκε ὁ Κύριος. Ἔλαβε τή θεία καί θεοποιό Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅπως γνωρίζουμε ἀπό τήν Παράδοση, ὄχι μόνο ἐπίστευσε στόν Χριστό, ἀλλά καί μαρτύρησε  γιά τόν Χριστό ἡ ἴδια καί μαζί της οἱ πέντε ἀδελφές της καί δύο γιοί της! Ἱερό ὁλοκαύτωμα τῆς οἰκογένειας στό βωμό τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου! Εἶναι ἡ γνωστή μας Ἁγία μάρτυς Φωτεινή, τῆς ὁποίας τήν μνήμη ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας στίς 26 Φεβρουαρίου.

          Πρίν γνωρίσει τόν Κύριο, ἡ ζωή της ἦταν σκοτεινή καί μαύρη σάν τήν νύχτα. Ὅταν τόν ἐγνώρισε καί ἔλαβε τήν ἀνακαινιστική θεία Χάρη, ἔγινε αὐτό πού λέγει τό ὄνομά της: Φωτεινή!

          Εἴθε νά τήν μιμηθοῦμε ὅλοι μας, ἀπολαμβάνοντας διαρκῶς τή θεϊκή μυσταγωγία τῆς κοινωνίας μας μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Μήν ἀφήνουμε τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες νά μᾶς στεροῦν ἀπό τό νερό τῆς ζωῆς. Εἶναι κρίμα νά μένουμε διψασμένοι στόν καύσωνα τόν πνευματικό τῶν καιρῶν μας, τή στιγμή πού δίπλα μας ἀναβλύζει ἡ πηγή τοῦ ζῶντος ὕδατος.