.jpg)
Πρωτοπόροι στα καλά έργα
Μας είπε το Ευαγγέλιο, ότι ένας
μεγάλος αξιωματούχος της εποχής εκείνης, ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, όταν
πληροφορήθηκε ότι ο Χριστός παρέδωσε το πνεύμα Του πάνω στον Σταυρό, πήγε στον
Πιλάτο και τον παρεκάλεσε να του δώσει το Σώμα Του. Ακούμε αυτό το περιστατικό,
αλλά δεν καταλαβαίνουμε όλο το νόημα αυτής της πράξης του Ιωσήφ.
Σύμφωνα με τους νόμους των
Ιουδαίων, από την στιγμή που κάποιος πέθαινε σαν κατάδικος, κανένας δεν είχε
δικαίωμα να πάρει το σώμα του και να το ενταφιάσει. Ούτε η μάνα του, ούτε τα
αδέλφια του, ούτε οι φίλοι του. Αλλά έπρεπε να πεταχτεί στο σκουπιδότοπο. Εκεί
ορμούσαν τα αγρίμια και τα όρνεα και το έτρωγαν. Κατά διαστήματα άναβαν φωτιά,
για να «ξεβρωμίσει» ο τόπος. Για εκεί λοιπόν προόριζαν το Σώμα του Κυρίου μας
Ιησού Χριστού. Εκεί θα πεταγόταν σύμφωνα με τους νόμους.
Αλλά τότε, αδελφοί μου, λειτούργησε η συνείδηση ενός κρυφού μαθητή του Χριστού, που πολλές φορές είχε ακούσει τον λόγο Του, και όταν σκέφτηκε αυτό που θα γινόταν, επαναστάτησε η συνείδησή του και είπε μέσα του:
«Αυτός, που με δίδαξε τόσα ωραία
πράγματα, που τόσο με ωφέλησαν, Αυτός στον σκουπιδότοπο; Και εγώ στην ησυχία
μου; Ο,τι και να μου κοστίσει, όπως και αν με αντιμετωπίσει ο Πιλάτος, εγώ θα
του ζητήσω το σώμα του Χριστού». Γι’ αυτό λέει το Ευαγγέλιο «τολμήσας» πήρε
θάρρος, να κάνει ένα πράγμα ανεπίτρεπτο. Να ζητήσει το σώμα ενός καταδίκου, για
να Το ενταφιάσει. Και ο Πιλάτος, δεν μας ενδιαφέρει το «γιατί;», έτσι ήταν το
θέλημα του Θεού, του το έδωσε.
Έτσι, ο Σωτήρας όλων, Εκείνος που
θανάτωσε τον θάνατο και έδωσε στον κόσμο ανάσταση και ζωή, ο πολυέλεος Θεός, θα
κηδευόταν από ελεημοσύνη!
Να σταθούμε σ’ αυτό το σημείο και
να ρωτήσουμε: Η δική σου συνείδηση αδελφέ, επαναστατεί για κάποια ανεπίτρεπτα
που συμβαίνουν και σου λέει: «κινήσου, κάνε κάτι, δεν επιτρέπεται να παραμένει
η κατάσταση αυτή». Μην πεις τότε «δεν είναι δική μου αρμοδιότητα». Και ο
Ευσχήμων Ιωσήφ θα μπορούσε να πει: «Ας ενδιαφερθούν η μάνα Του πρώτα και οι
μαθητές Του μετά». Αλλά δεν το έκανε.
Το ίδιο να κάνεις και συ, όταν ακούς ότι γίνεται κάποιο άγιο έργο, κατά θέλημα Θεού, έργο αγάπης, φιλανθρωπίας και ελέους και χρειάζεται να βοηθήσεις. Μην αμελείς. Θυμήσου ότι ο Ιωσήφ δοξάσθηκε στην Βασιλεία του Θεού και στον κόσμο, γιατί πήγε να ελεήσει τον παντελεήμονα Θεό, και να Τον κηδέψει!
Φροντίδα για όσους έφυγαν
Αγόρασε λοιπόν ο Ιωσήφ «σινδόνην
καθαράν», πήρε και αρώματα, και άλειψε το Σώμα του Ιησού. Το τύλιξε στο σεντόνι
και το κήδεψε, όπως ήταν έθος στους Εβραίους να ενταφιάζουν τους πεθαμένους
τους.
Τι σημαίνει αυτό, αδελφοί;
Σημαίνει ότι έχουμε χρέος να κηδεύουμε τους κεκοιμημένους κατά τα έθη της
Εκκλησίας μας. Με τιμή και με αγάπη. Επιτρέπεται να λέμε: «τώρα που πέθανε στον
σκουπιδότοπο;» Ή ρίχτον στον φούρνο να καεί; Δηλαδή στον σκουπιδότοπο ο πατέρας,
στον σκουπιδότοπο ο αδελφός, στον σκουπιδότοπο η μητέρα, στον σκουπιδότοπο η
γυναίκα, στον σκουπιδότοπο ο άντρας;
Γιατί τα λέμε αυτά; Γιατί το παν
στην ζωή, είναι η αγάπη και η ευγνωμοσύνη. Άμα δεν αγαπάω τον πατέρα μου, άμα
δεν ευγνωμονώ τον ευεργέτη μου, άμα δεν με συγκινεί ο φίλος μου, ο αδελφός μου,
το παιδί μου, μήπως πρέπει να με πιάνει τρόμος και σύγκρυο;
Τι είμαι; Πού έχω ξεπέσει; Είμαι
άνθρωπος;
Αλλά και οι Μυροφόρες γυναίκες
πήγαν στο μνήμα να δουν τον Χριστό, να Τον αλείψουν πάλι με μύρα και πεθαμένο
ακόμη, και να Τον μοιρολογήσουν. Όμως βρήκαν τον τάφο ανοιγμένο και δυό
Αγγέλους να στέκονται «ένα προς τη κεφαλή και ένα προς τοις ποσίν». Ένας
καθόταν με ευλάβεια στο σημείο που ήταν ακουμπισμένο το κεφάλι του Κυρίου και ο
άλλος στο σημείο που ήταν ακουμπισμένα τα πόδια Του.
Γιατί το γράφουν αυτό οι Άγιοι
Απόστολοι; Για να καταλάβουμε, ότι το σώμα που μπήκε το νερό του βαπτίσματος,
που πήρε το Άγιο χρίσμα, που κοινώνησε τα Άχραντα Μυστήρια και ευλογήθηκε, μια,
δυό, τρεις, χιλιάδες φορές με τη χάρη και το έλεος του Χριστού, είναι άγιο και
τίμιο. Οι Άγγελοι κάθονται κοντά του και το σέβονται. Και εμείς έχομε υποχρέωση
να το σεβόμαστε. Για να μας το δείξει αυτό ο Κύριος ακόμη καλλίτερα κάνει
μερικά θαύματα. Ποιά είναι;
Κάποιων αγίων τα λείψανα μένουν
άφθαρτα. Αλλά και όλων των αγίων τα λείψανα, έστω και αν έμειναν μόνο κόκκαλα,
βγάζουν χάρη Θεού. Εκείνη που πήρε η ψυχή τους με τον αγώνα τους, με την πίστη
τους, με τα καλά έργα τους, εις δόξαν Χριστού και για την σωτηρία την δική τους
και του κόσμου. Και ευδοκεί ο Θεός να γίνονται θαύματα. Προσκυνούμε λείψανα,
κόκκαλα πεθαμένων, και παίρνομε εμείς οι ζωντανοί, ζωή και υγεία, που δεν την
βρίσκομε ούτε στους καλλίτερους γιατρούς. Αυτή είναι η χάρη, η δύναμη και η
ευλογία του Κυρίου.
Αν αυτός που πέθανε ήταν
χριστιανός, έχουμε χρέος πάνω στον τάφο του να του βάλουμε την πίστη του και
την ομολογία του. Γι' αυτό τοποθετούμε ένα Σταυρό, που γράφει «ο δούλος του
Θεού τάδε». Ο Σταυρός σημαίνει την πίστη στον Χριστό. Ότι ήρθε στον κόσμο
σταυρώθηκε για μας και αναστήθηκε. Αυτή την πίστη είχε ο χριστιανός που έφυγε.
Αυτή την πίστη έχουμε και εμείς. Άλλοι έχουμε μεγάλη πίστη δυνατή και γερή,
άλλοι ένα κουκουτσάκι, ένα σποράκι μέσα στην καρδιά μας. Αλλά αυτή είναι η
πίστη των χριστιανών που πρέπει να μας συνοδεύει στους αιώνες των αιώνων!
Και ακόμα τι κάνουμε; Τον βάζουμε
τον κεκοιμημένο να κοιτάζει προς Ανατολάς. Προς την Δύση το κεφάλι, αλλά για να
κοιτάζει την Ανατολή, απ' όπου «έρχεται» ο Χριστός που είναι «Ανατολή
ανατολών». Και όλοι οι Ορθόδοξοι χριστιανοί, στρεφόμαστε και προσευχόμαστε προς
ανατολάς. Και το ιερό της εκκλησίας, τόπος κατ’ εξοχήν προσευχής, είναι προς
ανατολάς. Έτσι και οι κεκοιμημένοι, βλέπουν τον τόπο από τον οποίο θα έρθει ο
Χριστός, για να μας αναστήσει και περιμένουν την ανάσταση.
Αλλοίμονό μας αν δεν θέλουμε να
συνδέσουμε τον εαυτό μας και τους αγαπητούς μας ανθρώπους με την αιώνια ζωή και
την ανάσταση. Και αλλοίμονο μας αν δεν σκεπτόμαστε, ότι οι άνθρωποι οι δικοί
μας και κάθε άλλος κεκοιμημένος, είναι ενωμένοι μαζί μας. Εκείνοι με μας και εμείς
με εκείνους. Γι' αυτό κάνουμε τα μνημόσυνα. Επειδή είμαστε ενωμένοι και θέλουμε
να φωνάξουμε ενωμένοι: «Πατέρα μας Επουράνιε, ελέησε τους δούλους Σου τους
πατέρες και αδελφούς μας. Πάρε τους στα δεξιά Σου».
Θα σταματήσει ποτέ η ένωση αυτή;
Ποτέ! Ποτέ! Θα διατηρείται στους
αιώνες των αιώνων! Και μετά από την έλευση του Κυρίου, θα είμαστε πάλι ενωμένοι
και αγαπημένοι, ενώπιον του Χριστού.
Τι άλλο κάνουμε για τους
κεκοιμημένους;
Προσευχές στο σπίτι μας. «Μνήσθητι Κύριε». Θυμήσου τον, ελέησέ τον. Κάνουμε και εκείνα που παρέλειψαν οι ίδιοι. Μερικές φορές νηστεύουμε για τις ψυχές των κεκοιμημένων, επειδή εκείνοι δεν νήστευαν όσο έπρεπε. Εξομολογούμαστε και παρακαλούμε τον ιερέα να τους διαβάσει συγχωρητικές ευχές γιατί εκείνοι δεν φρόντισαν, όσο έπρεπε. Και επειδή ο Θεός είναι ελεήμων, και πάνω από όλα αγαπάει την ελεημοσύνη, κάνομε ελεημοσύνες. Όχι για τον εαυτό μας, αλλά εις μνήμην και συγχώρηση των ψυχών των κεκοιμημένων αδελφών μας. Την παληά εποχή στα τραπέζια που έκαναν μετά τα μνημόσυνα δεν καλούσαν συγγενείς και τους φίλους, αλλά τους φτωχούς.
Η μεγαλύτερη ευεργεσία
Αλλά περισσότερο από όλα, οι
κεκοιμημένοι έχουν ανάγκη την προσευχή των ιερέων. Αναφέρεται ότι ο άγιος
Θεοδόσιος αρχιεπίσκοπος Τσερνικόβου, ζήτησε από ένα ευλαβή ιερέα να μνημονεύει
τους γονείς του, και να βγάζει γι’ αυτούς μερίδες στην προσκομιδή, επειδή ο
ίδιος -παρότι μεγάλος άγιος- δεν μπορούσε να το κάνει.
Σε ποιόν απόκειται αυτή η
φροντίδα;
Σε σένα, που τους ήξερες. Εσύ θα
πεις του παπά: «Μνημόνευσε τον αδελφό μου, τον πατέρα μου, το παιδί μου».
Μνημονεύετε τους κεκοιμημένους,
για να βρίσκουν έλεος και δόξα. Γιατί το τονίζουμε ότι βρίσκουν και δόξα;
Γιατί στην Θεία Λειτουργία
μνημονεύουμε ακόμη και τους Αγίους, εμείς οι αμαρτωλοί ιερείς. Την Παναγία,
τους Αποστόλους και τους μεγάλους Αγίους όλους. Τους μνημονεύουμε και ρίχνουμε
μερίδες τους στο Άγιο Ποτήριο. Για να πάρουν μεγαλύτερη δόξα, μεγαλύτερο έλεος,
μεγαλύτερη τιμή, από τον Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Και για να
καταλαβαίνουμε και εμείς τι σημαίνει Σώμα και Αίμα Χριστού, μέσα στο οποίο
παίρνει τιμή και η Παναγία ακόμα. Πόσο λοιπόν μεγάλο είναι, όταν βάφονται οι
ψυχές των κεκοιμημένων με το Αίμα του Χριστού για να βρουν έλεος, συγχώρηση,
τιμή και δόξα!
Να μας φωτίζει ο Θεός, να
βαδίζουμε σύμφωνα με τις παρακαταθήκες, του Κυρίου μας, των Αγίων Αποστόλων και
των διδασκάλων της Εκκλησίας. Αμήν.-
Πηγή: Ι. Μ. Πρ. Ηλιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου