Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου - π. Βασιλείου Θερμοῦ

 Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου

πρωτ. Βασιλείου Θερμοῦ

Καθηγητοῦ ΑΕΑΑ - Παιδοψυχιάτρου

Ἡ σημερινή Θεομητορική ἑορτή, ἀδελφοί μου, ἔχει ἀποτελέσει θησαυρό προβληματισμοῦ καί ὠφέλειας. Ἔγινε κατά καιρούς ἀφορμή γιά βαθειές θεολογικές σκέψεις, ὅπως γιά παράδειγμα, περί τοῦ ἡσυχασμοῦ, ἀφοῦ ἡ Θεοτόκος ὑπῆρξε ἡ πρώτη ἡσυχάστρια, κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ. Ἀλλά καί πολλά πρακτικά συμπεράσματα πνευματικῆς ζωῆς ἐξάγονται ἀπό τήν ἀφιέρωσή της, ὡς πρός τήν εὐλάβεια τῶν γονέων ἤ τήν προσευχή καί λειτουργική ζωή τῶν παιδιῶν.

Σέ αὐτό τό κήρυγμά μας θά πλησιάσουμε τό γεγονός τῆς Εἰσόδου Της στόν Ναό ἀπό μιά ἄλλη γωνία. Θά ἐξετάσουμε πῶς ἡ Παναγία μας ἔγινε αἰτία νά καταργηθεῖ ὁ Ναός τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου καί τί σημαίνει αὐτό γιά ἐμᾶς.

Ὅπως εἶναι σέ ὅλους μας γνωστό, ὑπῆρχε μόνο ἕνας νομικός Ναός, πού βρισκόταν στήν Ἱερουσαλήμ, καί στόν ὁποῖο προσφέρονταν προσευχές καί θυσίες σύμφωνα μέ πολύπλοκες τελετουργικές διατάξεις. Σέ αὐτόν μέσα προετοιμάσθηκε ἡ Μαρία ἀπό μικρή γιά νά γίνει Θεοτόκος σύμφωνα μέ τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ.

Τό καθοριστικό σημεῖο στή ζωή της, ὅμως, ὑπῆρξε ἡ στιγμή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Ἀπό τότε ἀρχίζει νά φέρει ἡ Ἴδια τόν Θεό Λόγο μέσα Της, ὁπότε μετατρέπεται Αὐτή σέ Ναό, μιά εἰκόνα πού συχνά συναντᾶμε στόν Ἀκάθιστο Ὕμνο καί σέ ἄλλα τροπάρια. Γίνεται Ναός ἀσύγκριτα πιό πολύτιμος ἀπό τόν κατασκευασμένο Ναό τοῦ Σολομώντα. Μετατρέπεται ἡ Παναγία μας σέ ἕνα ἀνθρώπινο πλάσμα, τό ὁποῖο προκαλεῖ δέος καί συντριβή.

Τό ἀσύλληπτο γεγονός μιά γυναίκα νά γίνει κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ, καί μάλιστα παρέχοντάς Του τήν σάρκα Της γιά νά δομήσει τήν ἀνθρώπινη φύση Του, ἀλλάζει ἀνατρεπτικά τά δεδομένα. Χάρη σέ αὐτή τήν ριζική καί μοναδική ἀλλαγή, καταργεῖται ὁ Ἰουδαϊκός Ναός ὁριστικά, ὁ δέ Υἱός Της ἀρχίζει νά ἐγκαινιάζει καινούργιους Ναούς! Ποιοί εἶναι αὐτοί;

Οἱ Χριστιανικές Ἐκκλησίες, τίς ὁποῖες χτίζουμε, καί οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι βαπτίζονται καί χρίονται. Παύει, δηλαδή, νά ὑπάρχει μόνο ἕνα μέρος ὅπου φανερώνεται μέ ἰδιαίτερο τρόπο ὁ Θεός (αὐτό πίστευαν οἱ Ἑβραῖοι γιά τόν Ναό τους) καί πλέον ἡ παρουσία καί δράση τοῦ Θεοῦ ἁπλώνεται παντοῦ, κυρίως, μάλιστα, σέ δύο πλαίσια. Ἀπό τή μιά, στό κτίριο τοῦ Ναοῦ, ὅπου τελεῖται ἡ σύναξη τῆς Εὐχαριστίας, μεταδίδεται Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, καί εἰκονίζεται ἡ μέλλουσα Βασιλεία Του. Ἀπό τήν ἄλλη, στόν νοῦ καί στήν καρδιά μας καί στό σῶμα μας, ὅπου προσφέρεται ἡ δική μας προαίρεση ὡς θυσία, ἐφαρμόζονται οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖες φέρνουν τόν ἁγιασμό μας, καί ἔτσι συντελεῖται τό μυστήριο τῆς σωτηρίας. Γι’ αὐτό καί τό Ἅγιο Μύρο χρησιμοποιεῖται σέ δύο περιπτώσεις: γιά νά ἐγκαινιασθεῖ Ἁγία Τράπεζα καί γιά νά ἁγιασθεῖ ὁ ζωντανός Ναός, δηλαδή ὁ Χριστιανός βαπτισμένος ἄνθρωπος.

Ἔτσι λοιπόν ἡ Παναγία μας καταργεῖ τόν παλαιό Ναό, ἐπειδή γίνεται ἡ Ἴδια Ναός. Στή συνέχεια γίνεται κάτι ἐξίσου θαυμαστό, διότι Τήν μιμούμαστε καί ἐμεῖς: γινόμενοι Ναός, ὅπως Αὐτή, συντελοῦμε στό νά καταργηθεῖ κάποτε, στά ἔσχατα, καί ὁ σύγχρονος Χριστιανικός Ναός!

Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, στό τέλος τῶν θαυμαστῶν ὁραμάτων του, παρατηρεῖ τό μεγαλειῶδες θέαμα νά κατέρχεται ἡ Πόλη τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν οὐρανό, ἡ Νέα Ἱερουσαλήμ. Κοιτάζοντας την καί ἐξετάζοντας την μᾶς λέει: «Καί Ναό δέν εἶδα σ’ αὐτήν τήν πόλη, διότι ὁ Κύριος, ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ εἶναι Ναός της, καί τό Ἀρνίο» (Ἀποκάλυψη 21:22).

Τί ἔχουμε ἐδῶ, ἀδελφοί μου; Πλήρη κατάργηση τοῦ Ναοῦ, κάθε Ναοῦ! Γιατί; Διότι στά ἔσχατα ἡ δόξα καί ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ βρίσκονται παντοῦ πιά, θριαμβεύουν θά λέγαμε, ὥστε δέν ὑπάρχει ἀνάγκη συγκεκριμένου τόπου ὅπου θά φανερώνεται ἡ Θεία Ἐνέργεια. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός». Μάλιστα, τόν Παντοκράτορα πλαισιώνουν καί οἱ Χριστιανοί πού χαίρονται τήν παρουσία Του στά ἔσχατα, αὐτοί δηλαδή οἱ ὁποῖοι ἔζησαν ὡς Ναός Του καί γι’ αὐτό τώρα δοξάζονται μαζί Του. Ὅπως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς εἶχε προειδοποιήσει, ἐνισχύσει, παρηγορήσει: «Ὅταν θά φανερωθεῖ ὁ Χριστός, ἡ ζωή σας, τότε καί σεῖς θά φανερωθεῖτε μαζί Του μέ δόξα» (Κολ 3:4).

Ἔτσι λοιπόν, ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι θά φέρουμε σώματα στά ἔσχατα, δέν θά ὑπάρχει ὑλικός Ναός: ὅλη ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι Ναός, ὅπως καί καθένας πού συμμετέχει σέ Αὐτήν. Ἀλλά γιά νά φθάσουμε σέ αὐτό τό ποθούμενο, πρέπει νά περάσουμε ἀπό τό τωρινό στάδιο μέ τούς δύο Ναούς πού ἀναφέραμε: τούς οἰκοδομημένους τόπους τῆς Εὐχαριστίας καί τούς ψυχοσωματικούς Ναούς τῆς ὕπαρξής μας.

Παρατηρήσαμε τά δύο σκαλοπάτια. Ἡ Θεοτόκος κατήργησε τόν νομικό Ναό μέ τό νά γίνει ἡ Ἴδια Ναός τοῦ Θεοῦ. Καί στή συνέχεια ἐμεῖς ὅλοι οἱ «σωζόμενοι» δεχόμαστε τήν κλήση νά καταργοῦμε τούς ὑλικούς Ναούς μέ τό νά σχηματίζουμε τήν Βασιλεία. Ἀβίαστο συμπέρασμα: ἀπό τή μιά εὐγνωμοσύνη πρός τήν Παναγία, ἀπό τήν ἄλλη μίμησή Της.

Ἡ διαδικασία αὐτή ἀπαιτεῖ ταπείνωση. Ἡ Θεοτόκος ὑποτάχθηκε στόν Νόμο προκειμένου νά τόν καταργήσει. Τό ἴδιο ἔπραξε καί ὁ Χριστός, ἄλλωστε. Κάθε βῆμα ταπείνωσης, λοιπόν, ἔχει τή θέση του καί στή δική μας ζωή, προκειμένου μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ νά περάσουμε στήν κατάσταση ἐκείνη ὅπου δέν ὑφίσταται οὔτε Νόμος οὔτε περιορισμός, ἀλλά «ζωὴ ἀτελεύτητος»

Περιοδικό «Εφημέριος» 6/2021