Υπάρχει μίσος και στοχευμένη βία κατά των χριστιανών; Ο «δίκαιος» και η χελώνα - π. Χριστοφόρου Χρόνη

 

Υπάρχει μίσος και στοχευμένη βία κατά των χριστιανών;

Ο «δίκαιος» και η χελώνα

Πρωτοπρεσβυτέρου Χριστοφόρου Χρόνη

Κληρικού Ι. Μ. Αιτωλίας κ΄ Ακαρνανίας 

(Δρ. Θεολογίας-Μ.Α Φιλοσοφίας)

        Από το έτος 2015 το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων εκδίδει ετήσια έκθεση για τα περιστατικά εις βάρος χώρων θρησκευτικής σημασίας στην Ελλάδα. Την επταετία 2015-2021, επί συνόλου 2.813 περιστατικών βίας σε χώρους λατρείας, τα 2.681, ποσοστό 95,31%, αφορούν ορθόδοξους χώρους λατρείας. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι για το έτος 2021 καταγράφηκαν τριακόσια εβδομήντα οκτώ (378) περιστατικά εις βάρος χώρων θρησκευτικής σημασίας, κατανεμόμενα ανά θρήσκευμα ως ακολούθως:

1. Χριστιανισμός: τριακόσια εβδομήντα τρία (373) περιστατικά πάσης φύσεως (βανδαλισμοί, διαρρήξεις, κλοπές, ιεροσυλίες, συλήσεις τάφων, εμπρησμοί και λοιπές βεβηλώσεις).

Ειδικότερα:

α) Ορθόδοξη Εκκλησία: Τριακόσια εβδομήντα (370) περιστατικά ήτοι το 97,89% επί του συνόλου,

β) Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί (Γ.Ο.Χ.): Τρία (3) περιστατικά ήτοι το 0,79% επί του συνόλου,

2. Ιουδαϊσμός: τρία (3) περιστατικά ρατσιστικού/αντισημιτικού χαρακτήρα, ήτοι το 0,79% επί του συνόλου.

3. Μουσουλμανισμός: δύο (2) περιστατικά, ήτοι το 0,53% επί του συνόλου.

Δεν αναφέρθηκαν περιστατικά σε βάρος χώρων άλλων θρησκευμάτων.^[1]

        Ασφαλώς ο αριθμός των ανωτέρω περιστατικών βίας είναι πολύ μεγαλύτερος, αφού πολλά περιστατικά είτε αποσιωπώνται είτε δεν καταγράφονται. Το παράδοξο είναι, ότι τα περιστατικά βίας εναντίον χριστιανών και εναντίον χριστιανικών τόπων λατρείας αυξάνονται παγκοσμίως και με ανησυχητικό ρυθμό.

Οι χριστιανοί, όλων των ομολογιών, υφίστανται οργανωμένο διωγμό σε πάνω από πενήντα χώρες.^[2] Σύμφωνα με διεθνείς έρευνες και στατιστικές, το 2022 360 εκατομμύρια χριστιανοί σε 76 χώρες, υπέστησαν διωγμό και κοινωνική διάκριση, 20 εκατομμύρια περισσότεροι από το 2021.^[3] Βία και ανείπωτη αγριότητα. Φαίνεται ότι η ανθρώπινη φυλή παραμένει αμετάλαχτα άγρια. Τα πάθη και οι κακίες δεν έχουν μεταβληθεί καθόλου, παρά το πέρασμα τόσων αιώνων. Το μόνο που άλλαξε είναι η τεχνολογία. Φυσικά ούτε λόγος για προβολή αυτών των διωγμών από τα επίσημα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Άλλωστε τα μέσα αυτά θεωρούν το λαό ως όχλο ή απλά ως πληθυσμό. Αν σέβονταν το λαό θα ονομάζονταν «μέσα λαϊκής ενημέρωσης». Δυστυχώς τα μέσα αυτά μας αντιμετωπίζουν σαν άμορφη μάζα και μας μεταφέρουν αβίαστα την είδηση που θέλουν ή μπορούν να την αποκρύψουν ή να την αποσιωπήσουν, χωρίς να υπάρξει αντίδραση.^[4]

        Το παράδοξο είναι ότι οι δράστες αυτών των βίαιων γεγονότων, οι δράστες του κακού, φροντίζουν να αποσείουν από πάνω τους την ευθύνη των πράξεών τους, όπως πράττουν όλοι οι δράστες όλων των εποχών. Βρίσκουν άλλοθι σε μαγικές δοξασίες, σε χρησμούς, σε προφητείες, σε αρχές και ιδεολογίες. Θυμίζουν έντονα τον Οθέλλο, τον ήρωα του Σαίξπηρ, ο οποίος την ώρα που έπνιγε τη Δεισδαιμόνα, τυφλωμένος από ζήλεια, μονολογούσε ότι για το κακό έφταιγε η σελήνη που είχε πλησιάσει τη γη, και όχι αυτός.^[5] Σύμφωνα με τις μαγικές αντιλήψεις της εποχής η σελήνη ασκούσε επίδραση στη λογική. Εξ ου και ο όρος «σεληνιασμένος».

        Αλλά η ιστορία αυτή πάει πολύ πίσω στο χρόνο. Έχει τις ρίζες της στον παράδεισο της τρυφής. Εκεί η Εύα κατηγορεί το φίδι για την παρακοή της και ο Αδάμ κατηγορεί το Θεό για την «ανεπαρκή» γυναίκα που του έδωσε. Αυτή η αναζήτηση ενός ενόχου, για να μεταβιβάσουμε την ενοχή μας, συνεχίζεται και συνεχίζεται…Πόσα παραδείγματα να αναφέρουμε…Από τον μέγιστο Σωκράτη, που κατηγορήθηκε ότι εισάγει «νέους θεούς», άρα ο ίδιος φταίει για την τιμωρία του, μέχρι την σταυρική θυσία του Χριστού, την οποία ο Ίδιος προκάλεσε, όντας βλάσφημος και επαναστάτης, σύμφωνα με το ψευδές κατηγορητήριο.

        Έτσι εξηγείται και η βία εναντίον της χριστιανικής πίστεως, η οποία αυξάνεται παγκοσμίως με εντυπωσιακό ρυθμό, παρά τις νομοθεσίες περί προστασίας της θρησκευτικής ελευθερίας, παρά την Οικουμενική Διακήρυξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Ο.Η.Ε., όπου ορίζεται ότι κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας, παρά την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών, παρά τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου ρητά ορίζεται ότι κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. Προφητικός ο λόγος του Χριστού: «Εἰ ἐμέ ἐδίωξαν, καί ὑμᾶς διώξουσιν».^[6]

        Ρίχνοντας την ευθύνη σε κάποιον τρίτο οδηγούμαστε στην κατάκριση. Η κατάκριση είναι δαιμονική κατάσταση. Ο όφις, στον παράδεισο, κατέκρινε τον Θεό στους πρωτοπλάστους και τους οδήγησε στην πτώση. Αυτός που κατακρίνει δεν ασχολείται με τις αμαρτίες του, άρα δεν μετανοεί. Όποιος ασχολείται με τις αμαρτίες του, μετανοεί και ποτέ δεν κατακρίνει τον συνάνθρωπό του.

        Ο Χριστιανισμός δεν πολιτικολογεί και παρουσιάζει την πραγματικότητα, όσο σκληρή κι αν είναι. Ο Απόστολος Παύλος τονίζει ότι όλοι (χωρίς εξαίρεση) οι ευσεβείς θα διωχθούν. Αν δεν διωχθούν, δεν είναι ευσεβείς.^[7] Υπάρχουν πολλά είδη διωγμού-ονειδισμός, ειρωνεία, υποτιμητικοί μορφασμοί, δυσμένεια, αδικία, απόρριψη, συκοφαντία, μαρτύριο, θάνατος. Ο Θεός όμως ρυθμίζει διαφορετικά τα πράγματα, ενάντια στις προσδοκίες των διωκτών και ανταποδίδει με αιώνια δόξα.

        Ποια θα πρέπει να είναι η στάση ενός χριστιανού απέναντι στη συνεχιζόμενη και αυξανόμενη βία και καταπίεση; Μπορεί η στάση του χριστιανού να είναι παθητική και δειλή για να μην προκαλεί τους διώκτες; Αν είναι, τότε η στάση αυτή είναι ανακόλουθη  με τη στάση του Αρχιποιμένα και επισκόπου των ψυχών μας, του Κυρίου Ιησού Χριστού.^[8] Η δειλή στάση είναι πρόξενος πολλών συμφορών και καταδικάζεται αυστηρά από το λόγο του Χριστού στην Ιερά Αποκάλυψη. Μάλιστα, σύμφωνα με το συμβολικό αυτό λόγο, οι δειλοί ρίχνονται πρώτοι στην πύρινη λίμνη, για να τονιστεί η αξία του ομολογιακού πνεύματος.^[9] Οφείλουμε να είμαστε πάντοτε αμετακίνητοι στις αρχές και στις αξίες μας, με οποιοδήποτε κόστος, αδιαφορώντας για τις δήθεν καλές προθέσεις των διωκτών, οι οποίοι θα προσπαθήσουν ασφαλώς να ρίξουν την ευθύνη επάνω μας.

         Όλο αυτό θυμίζει έντονα τον κινέζικο μύθο του «δίκαιου» ανθρώπου και της χελώνας. Ο δίκαιος αυτός, μια ημέρα, εκεί που βρισκόταν στους αγρούς, είδε μπροστά του μια χελώνα. Πεινούσε πολύ και παραδόξως του άρεσε φοβερά η χελωνόσουπα. Την έβαλε στο δισάκι του, την έφερε στην καλύβα του και άρχισε να βράζει νερό σε μια μεγάλη κατσαρόλα. Όμως το αίσθημα του δικαίου άρχισε να αντιδρά μέσα του. Ήθελε να φάει τη χελώνα χωρίς βεβαίως να επωμισθεί το ηθικό βάρος του θανάτου της (έπρεπε να παραμείνει δίκαιος). Αντί να τη ρίξει απευθείας στην κατσαρόλα, τοποθέτησε προσεκτικά ένα καλάμι μπαμπού κατά μήκος του νερού που έβραζε και τοποθέτησε επιδέξια τη χελώνα επάνω του, λέγοντάς της: «κυρία χελώνα, εάν καταφέρεις να διασχίσεις την κατσαρόλα επάνω στο καλάμι χωρίς να πέσεις στο βραστό νερό, θα σε αφήσω ελεύθερη. Αν πέσεις μέσα, με συγχωρείς, δε φταίω εγώ, εσύ δεν τα κατάφερες».

       Η χελώνα έντρομη και καταϊδρωμένη από την αγωνία, άρχισε να περπατάει επάνω στο καλάμι και, ω του παραδόξου θαύματος!, κατάφερε να βγει στο πλάι της κατσαρόλας. Ο «δίκαιος» άνθρωπος χειροκρότησε με θαυμασμό και εκφράζοντας την «ειλικρινή» του ικανοποίηση, της είπε: «Συγχαρητήρια, τώρα όμως πρέπει να το ξανακάνεις». Έκανε κάτι λάθος η χελώνα;^[10]

        Η χελώνα δεν έκανε κανένα απολύτως λάθος. Ο «δίκαιος» αυτός άνθρωπος ήθελε να γευτεί τη σούπα του χωρίς να αναλάβει την ηθική ευθύνη για το φόνο της χελώνας. Εάν δεν τα κατάφερνε με τα ακροβατικά της η χελώνα, τότε ο «δίκαιος» θα έλεγε ότι ήταν επιλογή της. Αν αρνούνταν να διασχίσει την κατσαρόλα, θα την έριχνε μέσα, λέγοντας ότι επέλεξε να πεθάνει (θυμίζει τους δημίους των αγίων-δεν φταίμε εμείς, εσείς δεν θυσιάζετε στα είδωλα και επιλέγετε το θάνατο).

        Ποιο είναι το δίδαγμα της μικρής αυτής ιστορίας; Το δίδαγμα είναι ότι πρέπει πάντα να μένουμε πιστοί στις αρχές μας και στην πίστη μας και να μην έχουμε εμπιστοσύνη σε ανθρώπους, παρά μόνο στον αληθινό Θεό.^[11] Βέβαια το να μείνουμε αμετακίνητοι στις αρχές και στις αξίες μας ενώπιον «δίκαιων» ανθρώπων, σίγουρα θα έχει κόστος, μπορεί να χάσουμε και τη ζωή μας. Όμως το κέρδος θα είναι διπλό: πρώτον, θα ομοιάσουμε έστω και λίγο με τον Κύριό μας και δεύτερο, θα δείξουμε ότι οι «δίκαιοι» αυτοί άνθρωποι δεν έχουν καθόλου αρχές και αξίες.

---

[1] Βλ. την επίσημη έκθεση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων https://www.minedu.gov.gr/publications/docs2022/Έκθεση%202021.pdf

[2] Μία απλή αναζήτηση σε οποιαδήποτε διαδικτυακή μηχανή αναζήτησης γράφοντας persecution against Christians (διώξεις κατά χριστιανών), αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

[3] Ewelina U. Ochab, “One In Seven Christian Minorities Under Threat In 2022”, https://www.forbes.com/sites/ewelinaochab/2022/01/20/one-in-seven-christian-minorities-under-threat-in-2022/?sh=2c4a77f97d2d

[4] Θεοδόσιος Πελεγρίνης, Σπασμένος Αμφορέας, εκδ. Πεδίο, Αθήνα 2015, σ. 175.

[5] Βλ. William Shakespeare, Οθέλλος-Ο Μαύρος της Βενετίας, Μτφρ. Δ. Δημητριάδης, εκδ. Νεφέλη, Αθήνα 2019.

[6] Ιωαν. 15,20.

[7] ΄Β Τιμ. 3,12 «πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται».

[8] Ά Πετρ. 2,25

[9] Αποκ. 21,8 «τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι καὶ πόρνοις καὶ φαρμακοῖς καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος».

[10] Martin Cohen, 101 Φιλοσοφικά Προβλήματα, εκδ. Ενάλιος, Αθήνα 2007, σ. 152.

[11] Ψαλμ. 145,3 «μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία».