Όταν μιλάμε για τη σύζυγο που
υπακούει στον σύζυγο, συνήθως σκεφτόμαστε την υπακοή με στρατιωτικούς ή
πολιτικούς όρους: τον σύζυγο που δίνει εντολές και τη γυναίκα που τις υπακούει.
Αλλά ενώ αυτού του είδους η υπακοή μπορεί να ταιριάζει στο στρατό,
είναι γελοίο στην οικεία σχέση του γάμου.
Η υπάκουη σύζυγος δεν περιμένει εντολές.
Αντίθετα, προσπαθεί να διακρίνει τις ανάγκες και τα συναισθήματα του
συζύγου της και απαντά με αγάπη.
Όταν βλέπει ότι ο άντρας της είναι κουρασμένος, τον ενθαρρύνει να ξεκουραστεί·
όταν τον βλέπει ταραγμένο, τον ηρεμεί· όταν είναι άρρωστος τον
παρηγορεί· όταν είναι χαρούμενος και ενθουσιασμένος, μοιράζεται τη χαρά του.
Ωστόσο, τέτοια υπακοή δεν πρέπει να περιορίζεται στη σύζυγο· ο σύζυγος
πρέπει να είναι υπάκουος με τον ίδιο τρόπο.
Όταν είναι κουρασμένη, θα πρέπει να την απαλλάξει από το έργο της·
όταν είναι λυπημένη, να την αγαπά, να την κρατάει απαλά στην αγκαλιά του· όταν
είναι γεμάτη με καλή χαρά, να μοιράζεται και την καλή της χαρά.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
1 σχόλιο:
Άριστη ερμηνεία, αλλά παρακαλώ, από πού ακριβώς έχει έχει αντληθεί; Αθανάσιος Κοτταδάκης
Δημοσίευση σχολίου