ΕΚΔΗΜΙΑ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ

Με καθυστέρηση μεταφέρω την εκδημία π. Νικολάου Παρασκευά. Σήμερα το διάβασα στο Περιοδικό «Ιτέα Νους» τεύχος 4
Τον γνώριζα από τηλεφώνου όταν εργαζόμουν στην «Ζωή» και ζητούσε την αποστολή Καινής Διαθήκης. Του έλεγα τότε δεν σας γνωρίζω στην μορφή, όμως αν σας δω κάπου κάποτε θα σας αναγνωρίσω από την φωνή σας.
Ας πρεσβεύει για όλους μας.

Α.Κ.Κ.

ΕΚΔΗΜΙΑ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ
 9η ΙΟΥΝΙΟΥ ΤΟΥ 2022

Η είδηση του θανάτου του καταξιωμένου και εναρέτου αυτού κληρικού σκόρπισε στις καρδιές των κατοίκων της Ιτέας βαθύτατη θλίψη και μεγάλο πόνο, διότι θα αποχωρίζονταν σωματικά τον στοργικό τους ποιμένα, που τους εποίμανε με πολλούς κόπους και αμέτρητες θυσίες για σαράντα πέντε έτη.

Η Ενορία της Μεταμορφώσεως και γενικά ολόκληρη η Ιτέα απέδωσε τον οφειλόμενο σεβασμό και την πρέπουσα τιμή στον μεταστάντα ιερομόναχο, ο οποίος ανάλωσε ολόκληρη τη ζωή του για τη δόξα του Θεού και τη διακονία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η κηδεία του αειμνήστου γέροντος τελέστηκε την πρωία της 11ης Ιουνίου στον Ιερό Ναό της Θείας Μεταμορφώσεως εν πληθούση εκκλησία. Αθρόα υπήρξε η συμμετοχή του ιερού κλήρου και του χριστεπωνύμου πληρώματος. Προεξάρχων της εξοδίου ακολουθίας ήταν ο Σεβ. Μητροπολίτης Φωκίδος, κ.κ. Θεόκτιστος, ο οποίος αποχαιρέτησε τον κεκοιμημένο πρεσβύτερο με θερμό, καρδιακό λόγο.

Το σεπτό λείψανο του μακαριστού γέροντος λιτανευτικά εν πομπή μεταφέρθηκε στο κοιμητήριο της πόλεως, όπου και ενταφιάσθηκε στο εμπρόσθιο μέρος, δίπ-λα από το άγιο βήμα του κοιμητηριακού Ναού του Αγίου Παντελεήμονος. Από τον τόπο αυτόν όπου αναπαύεται πλέον σωματικά, ο π. Νικόλαος θα ευλογεί νοερά τους εισερχομένους και εξερχομένους στο κοιμητήριο, αλλά και όλους τους διερχομένους από τον δημόσιο δρόμο.

Ο π. Νικόλαος γεννήθηκε το 1936 στην Καλλιθέα Δωρίδος. Προερχόταν από ιερατική οικογένεια και από την παιδική του ηλικία διακρινόταν για την ευφυΐα και την οξυδέρκειά του. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του και στη συνέχεια τελείωσε το εξατάξιο Γυμνάσιο του Αιγίου. Δίνοντας εξετάσεις, εισήλθε στην Πάντειο Σχολή Αθηνών. Μετά την αποφοίτησή του εργάσθηκε στην Πάτρα ως τελωνειακός υπάλληλος για μία δεκαετία. Καθ’ όλη την παιδική, εφηβική και νεανική ηλικία του τον χαρακτήριζε η θερμή πίστη στον Θεό, η ευλάβεια και η έντονη πνευματικότητα. Συμμετείχε συνειδητά στη λατρευτική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, καθώς και στην κατηχητική κίνηση της αποστολικής πόλεως των Πατρών. Η θεοσέβεια και η θεοφιλία στην ώριμη ηλικία των 35 ετών τον ώθησαν να λάβει τη μεγάλη απόφαση να γίνει άγαμος κληρικός και να αφοσιωθεί διά βίου στη διακονία του Θείου Αμπελώνα.

Από τον Μητροπολίτη Φωκίδος, Χρυσόστομο, το 1972 εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Η Θεία Πρόνοια έφερε τον φερέλπιδα νέο κληρικό στη Ιτέα, η οποία τότε γνώριζε σημαντική ανάπτυξη. Έτσι, ο π. Νικόλαος, εμπνεόμενος από τη Θεία Χάρη, επιτέλεσε ένα πολυσχιδές, πολύπλευρο και αξιοθαύμαστο πνευματικό και ποιμαντικό έργο. Ανακαίνισε δύο φορές τον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως, ανακαίνισε τα εξωκκλήσια (Άγιοι Ανάργυροι, Άγιος Παντελεήμων, Άγιος Κωνσταντίνος και Άγιος Ιωάννης). Οραματίστηκε, ίδρυσε και θεμελίωσε μετά πολλών αγώνων και κόπων τον Ιερό Ναό του Αγίου Χαραλάμπους (δεύτερη ενορία). Έφθασε τις εργασίες μέχρι την ολοκλήρωση των μπετών.

Το 1977 θεμελίωσε το Ενοριακό Πνευματικό Κέντρο, το οποίο ολοκλήρωσε το 1986. Οργάνωσε τα κατηχητικά σχολεία όλων των βαθμίδων, κύκλους μελέτης της Αγίας Γραφής, εσπερινά κηρύγματα και διαλέξεις στο Ενοριακό Πνευματικό Κέντρο. Ανεδείχθη έμπειρος και παραδοσιακός εξομολόγος και πνευματικός πατέρας. Αμέτρητοι χριστιανοί στο πετραχήλι του εναπέθεσαν το βαρύ φορτίο των αμαρτιών τους και βρήκαν ανάπαυση, παρηγοριά και καθοδήγηση.

Στον τομέα της φιλανθρωπίας διέπρεψε και άφησε εποχή. Έχοντας ως σύνθημά του τον αγιογραφικό λόγο «Ο ελεών πτωχόν δανείζη Θεώ», έδωσε βαρύτητα στην εξάσκηση της έμπρακτης αγάπης. Ενώ ο ίδιος ήταν ακτήμων, διαμένοντας μια ολόκληρη ζωή στο ενοίκιο και ζώντας λιτά, πτωχικά και ασκητικά, με απλοχεριά ελεούσε και βοηθούσε «εν τω κρυπτώ» τους δυστυχισμένους αναγκεμένους και περιθωριακούς. Βοήθησε πολύ κόσμο, στήριξε εμπερίστατες οικογένειες, εγκαρδίωσε απελπισμένους και απάλυνε τον πόνο αρρώστων και «εν ανάγκαις» ευρισκομένων.

Το αποκορύφωμα της κοινωνικής προσφοράς του ανιδιοτελούς εργάτου της Εκκλησίας, π. Νικολάου είναι η ίδρυση και λειτουργία του Θεραπευτηρίου της Ιτέας. Το κόσμημα της Ιτέας, το Γραμματικοπούλειο-Μπάλειο-Τρίγκειο Ίδρυμα Χρονίων Παθήσεων είναι όραμα, έμπνευση, καρπός και δημιούργημα του ταπεινού, ασήμου και δραστηρίου εφημερίου της Μεταμορφώσεως.

Χρειάσθηκαν 30 ολόκληρα χρόνια για να γίνει το όραμα, μετά από σκληρούς αγώνες, πραγματικότητα. Η σύλληψη της ιδέας έγινε οικοδομή και η άψυχη οικοδομή, του Θεού συνεργούντος, ενσαρκώθηκε σε ζωντανό οργανισμό. Ο στοχασμός και ο κόπος ενός ανθρώπου του Θεού χαρίζει διαχρονικά μεγάλη και ανυπολόγιστη ωφέλεια στην κοινωνία. Χάρη στον αγώνα του π. Νικολάου, σήμερα 60 γέροντες στο Θεραπευτήριο βρίσκουν καταφύγιο, ανακούφιση και εξυπηρέτηση, ενώ 35 εργαζόμενοι τρώνε καθημερινά ψωμί. Το Θεραπευτήριο ανεγέρθη με χρήματα του Δημοσίου, θεμελιώθηκε το 1995, ολοκληρώθηκε το 2002 και άρχισε να λειτουργεί το 2004.

Το Θεραπευτήριο της Ιτέας είναι ένα έργο ζωής και καρπός αγαθών κινήτρων. Γι’ αυτό θα βηματίσει στην ιστορία του τόπου και η προσφορά του θα είναι ανεκτίμητη. Πάντοτε θα υπενθυμίζει τον εμπνευστή και ιδρυτή του.

Ο π. Νικόλαος με το ίδρυμα συνδέθηκε στενά τα τελευταία έτη της επίγειας ζωής του και αξιώθηκε από τον δωρεοδότη Θεό να απολαύσει και να γευθεί τη χαρά των κόπων του. Όταν οι σωματικές του δυνάμεις τον εγκατέλειψαν, το Θεραπευτήριο τον περιέθαλψε με απέραντο σεβασμό και ανύστακτο ενδιαφέρον. Δεχόταν καθημερινά απερίγραπτη φροντίδα και περιποίηση. Αναχώρησε για τον ουρανό απόλυτα ικανοποιημένος και αναπαυμένος ψυχικά.

Φεύγοντας από τον κόσμο αυτόν, μας άφησε παρακαταθήκη την αγία του βιοτή, την ενάρετη πολιτεία του και τα πολλά του και ανεκτίμητα έργα. Υπήρξε πρότυπο άξιου, επιτυχημένου και αφοσιωμένου κληρικού. Ήλθε στην Ιτέα πριν από 50 χρόνια, ξένος και άγνωστος. Ρίζωσε και έμεινε στον τόπο σαν ένα αιωνόβιο δένδρο. Αγάπησε την πόλη και τους ανθρώπους, ταυτίστηκε με το φρόνημα των ντόπιων κατοίκων και αφομοιώθηκε από την τοπική κοινωνία. Ήρθε νεαρό παλληκάρι, παρέμεινε, εργάσθηκε αποδοτικά, ωρίμασε, εγήρασε και έγειρε να κοιμηθεί τον «ύπνο του δικαίου». Ευρισκόμενος στην «μακαρίαν ζωήν» και στην «τρυφήν» του Παραδείσου, αναμένει να του αποδοθεί ο της δικαιοσύνης στέφανος. Ως λειτουργός του ουρανίου θυσιαστηρίου, μας αγκαλιάζει όλους με τις θεοπειθείς προσευχές του και μας κομίζει την εξ ουρανού αγία του ευχή. Ευγνώμονες για την προσφορά του, κλίνουμε το γόνυ της ψυχής εν ευχαριστία, κατακλείοντες με τον ακόλουθο μακαρισμό.

Νικολάου του φιλοθέου Ιερομονάχου, αόκνου και φιλοπόνου εργάτου του Ευαγγελίου, σεμνού και ευλαβούς λειτουργού, φιλανθρώπου, φιλαδέλφου και φιλοπτώχου κληρικού

Είη αιωνία η μνήμη

Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Καλύβας

Εφημέριος Ι.Ν. Μεταμορφώσεως Ιτέας

Πρόεδρος ΘΧΠ Ιτέας