ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΛΕΒΕΝΤΕΣ
Εντός του ναου εισήλθα
Και φιλοπεριεργος το εκκλησίασμα εξέταζα
Δύο λόγια είπα του Χριστου
ο φτωχός
Και ξάφνου τους πρόσεξα
Επροσεύχοντο νουνεχείς και φρόνιμοι
Μόνον που κανένας δεν ήξερε
Πως για να προσεύχεται ελευθέρως
Εις τον ναόν άνευ ενόπλων και σκύλων
ανιχνευτικών
Οι δύο ούτοι Ανδρείοι εσταυρώθησαν
Μέρες και νύχτες εις την Ομορφίταν
Δεν τους ευθυμείτε κάνεις
Μόνον τα σπασμένα πλευρά
που πονούν τόσο τα βράδια
όσο και οι θύμησες των αδερφών
ανέβηκαν στους ουρανούς
μες τους αλύσους και τα αίματα
Αίφνης μια χαρά εισήλθεν στην
καρδιάν
Στους ώμους των παλληκαριών
οι προσευχές τους την νήσον
Κουβαλούν σταυρόν κι Ανάστασην
Εκείνες τες προσευχές μες τα
γαίματα
Η Παναγια γιε μου μας εκρατούσεν
Τζιαι το φως τζείντης φωθκιας
που κλέψεν τον Μάστρον μας τον Γληόρην...
Αυξεντίου η βακτήρια μας..
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου