Μνήμη του οσίου Θεοδώρου του Ηγιασμένου (16 Μαΐου)

Χριστός Ανέστη!
Σήμερα, η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Αλεξάνδρου, αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων και του Οσίου Θεοδώρου του Ηγιασμένου, ο οποίος έζησε επί του ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη. Γεννήθηκε στην Αίγυπτο και από νεαρός εμβάθυνε στην εφαρμογή του λόγου του Θεού και, παρά το ότι καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια, ζούσε ζωή ασκητική.
Ακολούθησε τη μοναστική οδό, στην οποία και διακρίθηκε, μιμούμενος το παράδειγμα του πνευματικού του πατέρα, του Οσίου Παχωμίου, που εορτάσαμε χθες. Σε μικρό χρονικό διάστημα, ο Όσιος Θεόδωρος κατόρθωσε να ξεπεράσει στις αρετές όλους τους συμμοναστές του και αν και ήταν μόλις 34 ετών, ο Μέγας Παχώμιος τον όρισε οικονόμο της μονής και του ανέθεσε το διακόνημα της διδασκαλίας.
Αναγνωρίζοντας οι πατέρες τους πνευματικούς αγώνες του ασκητή Θεόδωρου, αλλά και με ταπείνωση ότι αυτός μπορεί να ηγηθεί της Μονής, τον ανέδειξαν στη θέση του ηγουμένου, στην οποία και διέπρεψε μέχρι την οσιακή κοίμησή του το έτος 368 μ.Χ., παραμένοντας προσηλωμένος στον Αναστημένο Χριστό.
Ανάμεσα στους εκκλησιαστικούς συγγραφείς, που με λόγους ή κείμενα εκθείασαν την ασκητική προσωπικότητα και τον ενάρετο βίο του Οσίου Θεοδώρου του Ηγιασμένου, ήταν και ο Μέγας Αθανάσιος, Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας, ο οποίος βίωσε τη μοναστική πολιτεία κοντά στον Καθηγητή της ερήμου Μέγα Αντώνιο.
Ο Άγιος Αλέξανδρος, που επίσης εορτάζουμε σήμερα, έζησε στα τέλη του 2ου μέχρι τα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. και διετέλεσε μαθητής του Κλήμεντος του Αλεξανδρέως. Διέπρεψε στις σπουδές του και διακρίθηκε στο κήρυγμα του ιερού Ευαγγελίου. Αργότερα αναδείχθηκε επίσκοπος της Φλανιάδος στην Καππαδοκία.
Η εκεί δράση του, τον λάμπρυνε ακόμα περισσότερο. Και επειδή ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Νάρκισσος (βλέπε 7 Αυγούστου) ήταν υπέργηρος (116 ετών), προσέλαβε βοηθό επίσκοπο τον Αλέξανδρο και συγχρόνως διάδοχο του.
Όταν λοιπόν ο Νάρκισσος πέθανε μαρτυρικά, ο Αλέξανδρος ανέλαβε τον επισκοπικό θρόνο Ιεροσολύμων. Από τη θέση αύτη αγωνίστηκε για την πίστη, φώτισε και οικοδόμησε το λαό, μερίμνησε συγχρόνως για την ίδρυση βιβλιοθήκης στην Ιερουσαλήμ, στην οποία μάζεψε πολλά εκκλησιαστικά και θεολογικά συγγράμματα, για να βοηθήσει τις μελέτες των νεοτέρων κληρικών.
Το 251 μ.Χ., κατά το διωγμό επί Δεκίου, συνελήφθη από τον άρχοντα της Παλαιστίνης στην Καισαρεία. Αυτός αξίωσε από το θαρραλέο επίσκοπο ν’ αρνηθεί το Χριστό. Εκείνος όχι μόνο δεν δέχτηκε, αλλά και παρατήρησε με θάρρος και δύναμη την ειδωλολατρική πλάνη. Παραδόθηκε τότε τροφή στα θηρία, αφού προηγουμένως υπέστη σκληρά βασανιστήρια. Τα λιοντάρια τον πλησίασαν χωρίς να τον βλάψουν, πέθανε όμως από τις πληγές των σκληρών βασανιστηρίων.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου