Όλοι το ζήσαμε αυτό: προσευχηθήκαμε, προσευχηθήκαμε, για την ασθένεια ενός φίλου, ενός πατέρα, μιας μητέρας, και μετά έφυγαν. Αλλά ο Θεός δεν ικανοποίησε το αίτημά μας! Πράγματι, όταν προσευχόμαστε μπορούμε να βρεθούμε στον κίνδυνο να μην είμαστε εμείς που υπηρετούμε τον Θεό, αλλά περιμένουμε να είναι Αυτός που μας υπηρετεί. Αυτή είναι, λοιπόν, μια προσευχή που είναι πάντα απαιτητική, που θέλει να κατευθύνει γεγονότα σύμφωνα με το δικό μας σχέδιο, που δεν παραδέχεται άλλα σχέδια από τις δικές μας επιθυμίες. Πόσες φορές ζητήσαμε μια χάρη, ένα θαύμα, ας πούμε, και τίποτα δεν έγινε. Στη συνέχεια, με την πάροδο του χρόνου, τα πράγματα πήγαν καλά αλλά με τον τρόπο του Θεού, τον θεϊκό τρόπο, όχι σύμφωνα με το τι θέλαμε εκείνη τη στιγμή. Ο χρόνος του Θεού δεν είναι ο δικός μας χρόνος.
Κύριε, δώσε μου πίστη! Είθε η πίστη μου να μεγαλώσει! Ζήτα αυτή τη χάρη, να έχεις πίστη. Ο Ιησούς στο Ευαγγέλιο λέει ότι η πίστη μετακινεί βουνά. Αλλά, έχοντας πραγματική πίστη. Ο Ιησούς, πριν από την πίστη των φτωχών Του, του λαού του, κερδίσει· αισθάνεται ιδιαίτερη τρυφερότητα, πριν από αυτή την πίστη. Και Αυτός ακούει.Χ. Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου