Η ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ ΑΡΕΤΗΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

Η  ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ  ΤΗΣ  ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ  ΑΡΕΤΗΣ  ΣΤΟ  ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ  

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

     «Ταβιθά … Μαριάννα», συνέχεια, με την αοίδημη λιτά και καθαρά μπρος σε καθρέφτες Αγιογραφικούς και Πατερικούς.

Α.  Διαμηνύει ο Θεός από πολύ παλιά μέσω του Προφήτη Ησαϊα. «Οι σκέψεις μου δεν είναι σαν τις δικές σας σκέψεις … και τα έργα σας δεν είναι σαν τα δικά μου έργα. Όσο απέχει ο ουρανός από τη γη, τόσο απέχουν τα έργα μου από τα δικά σας, και οι σκέψεις μου, από τις σκέψεις σας»-Ησ.55,8-9. Και μέσω του Προφήτη Ωσηέ επισημαίνει. «Έλεος -αγάπη- θέλω και ου θυσίαν» -Ωσ.6,6.

       Πριν δυο χιλιάδες χρόνια Χριστός, με το αβυσσαλέο άλμα αγάπης καθόδου από τον ουρανό στη γη κάνει το πράγμα τελείως ξεκάθαρο. «Ο Θεός είναι Αγάπη», λέει -Α΄Ιω.4,16. Πόση Αγάπη; Αγάπη χωρίς όρια. «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονάκριβο Υιό του για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή» -Ιω,3,16. Κι ακόμα. Για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν αλλά να έχει αιώνια ζωή. «Ο πατέρας μου εξακολουθεί να εργάζεται ως τώρα, γι αυτό κι εγώ εργάζομαι» -Ιω.5,17. Μάλιστα, ως θα έλεγε ο π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος. «Δεν κοιμάται -λεπτό- ο Θεός». Είναι, λοιπόν, σαφές, σαφέστατο-και από άλλα χωρία πολλά,  ότι στην Εκκλησία του Χριστού το Α και Ω είναι η Αγάπη, ανόθευτη από υποκατάστατα και άλλες περιπλοκές. Αγάπη αυτό, μόνο αυτό!

     Και πιο καθαρά, αγάπη όχι μόνο σε κάθετη κατεύθυνση, προς τα άνω, προς το Θεό, αλλά και σε οριζόντια, προς τον άνθρωπο. Για το δεύτερο αυτό ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, σπεύδει να προσθέσει, να εξηγήσει και επισημάνει τι ακριβώς θέλει να πει ο Χριστός. «Δευτέρα δε ομοία -ισότιμη- αυτή, αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν. «Αύτη -η αγάπη στον πλησίον- εκείνην προοδοποιεί -ανοίγει το δρόμο στην πρώτη, την αγάπη στο Θεό-και απ’ αυτής συγκροτείται πάλιν-και από αυτήν αποκτά υπόσταση και αξία». Κι ο Ευθύμιος Ζυγαβηνός προσθέτει: «Αλληλοχωρούνται και φεράλληλοι εισίν αι δύο». Και απηχώντας πνεύμα Αγίου Ιωάννη, του Ευαγγελιστή της Αγάπης, συμπληρώνει. «Και γαρ … ο μη αγαπών τον πλησίον, ουδέ τον Θεόν αγαπά, παραβαίνων την εντολήν αυτού»!

Β.   Ανηφορίζουμε τώρα. «Λέγω δη την ελεημοσύνην-τη φιλανθρωπία ευρύτερα-την βασιλίδα των αρετών, την ταχέως ανάγουσαν τους ανθρώπους εις τας αψίδας των ουρανών, την συνήγορον την αρίστην» - «Ονομάζω, λοιπόν, την ελεημοσύνη βασίλισσα αρετή, που ανεβάζει τους ανθρώπους αμέσως και κατευθείαν μέσα στην ουράνια Κοινωνία της Αγάπης, στέκει πλάι στο θρόνο του Θεού και γίνεται η άριστη συνήγορός τους»! Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. «Έχεις οβολόν; Αγόρασον τον ουρανόν! Όχι ότι εύωνος -φθηνός- ο ουρανός, αλλ’ ότι φιλάνθρωπος ο Κύριος». Μέγας Βασίλειος. «Έως εστί καιρός … Χριστόν θεραπεύσωμεν, Χριστόν θρέψωμεν, Χριστόν ενδύσωμεν … Εδίψησα κρεμάμενος επί του Σταυρού, διψώ και δια των πενήτων, ίνα και εξ εκείνων και εκ τούτων επισπάσωμαί σε προς εμαυτόν και ποιήσομαι σε φιλάνθρωπον επί σωτηρία τη ση…». Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ξεκάθαρα όλα, με το όνομά τους. Έχετε κάτι καλύτερο από, «τους τρεις μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου Θεότητος»;

Γ.   Όλα αυτά αρκετά χρόνια τώρα έχουν αποσυρθεί από το προσκήνιο. Σε πρώτη γραμμή, προβολή και ζήτηση είναι κάθε τι ασκητικό και μοναστικό, βίοι και λόγια ασκητών-μοναχών, εμπειρικές καταθέσεις, τσιτάτα σε τελική ανάλυση. Αλλά! «Ο μεν παρθενεύων και νηστεύων εαυτώ χρησιμος, -εστί- ο δε ελεών, κοινός εστί των ναυαγούντων λιμήν, τας των πλησίον διορθούμενος πενίας και τας ετέρων λύων ανάγκας. Των δε κατορθωμάτων εκείνα μάλιστα ευδοκιμείν είωθεν, άπερ αν προς το συμφέρον ετέροις γίνεται» - «Αυτός που ασκητεύει και νηστεύει, είναι χρήσιμος για τον εαυτό του, ενώ αυτός που ασκεί την ελεημοσύνη-φιλανθρωπία-γίνεται λιμάνι στους ναυαγούς της ζωής, αλλάζει στο καλύτερο τις συνθήκες ζωής τους, ανακουφίζει τους άλλους». «Κι απ’ τα πνευματικά αθλήματα-κατορθώματα-αρετές-ξεχωρίζουν ως ανώτερα εκείνα που γίνονται για το καλό των άλλων». Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

     Μια γυναίκα, λοιπόν, που ούτε θαμπώθηκε, ούτε νικήθηκε από το μεγάλο πλούτο που έφερε στην οικογένεια η επιχειρηματική δραστηριότητα του συζύγου, αλλά τράβηξε κι εκείνον στο ενδιαφέρον, στη συμπαράσταση, την αγάπη για τον «ελάχιστο αδελφό του Χριστού»! Μερικά παραπλήσια Αποστολικά περί αυτό. «Αγάπησε, παντρεύτηκε έζησε μ’ έναν άνδρα, έφερε στον κόσμο και ανέθρεψε σωστά πέντε παιδιά, φιλοξένησε ανθρώπους, έπλυνε τα πόδια χριστιανών οδοιπόρων, βοήθησε αυτούς που αντιμετώπιζαν δυσκολίες, φρόντισε πρόθυμα με κάθε τρόπο να κάνει καλά έργα» -1Τιμ.5,9-10. Κι απ’ το άλλο που λέει για τις νέες χήρες, ευρύτερα για τις νέες γυναίκες. «Θέλω, λοιπόν, οι νεώτερες να παντρεύονται, να κάνουν παιδιά, να φροντίζουν το σπίτι τους, και να μη δίνουν καμιά αφορμή στον εχθρό να μας χλευάζει. Αυτά τα λέω γιατί μερικές ξεστράτισαν κιόλας και ακολούθησαν το σατανά» -1Τιμ.5,14-15. Νεαρή, νεαρότατη -από αγάπη στη μητρότητα που της ενέπνευσε η μητέρα της- αυτόν που αγάπησε παντρεύτηκε κλπ. κατά πως λέει ο Απόστολος, είναι μικρό πράγμα αυτό; Δε γύριζε αλλάζοντας τους άνδρες σαν τα πουκάμισα, ως συμβαίνει αμφοτέρωθεν δυστυχώς σε μεγάλη έκταση σήμερα αυτό.

    Αρκετά ως εδώ. Άλλο τι να πω δεν έχω, παρά μόνο να αναρωτηθώ, γράφε να ευχηθώ. Ο Θεός που σκέφτεται κι ενεργεί εντελώς αλλιώς απ’ ό,τι εμείς, να διάλεξε την αοίδημη και το μεγάλο της έργο, έστω για να κάνει να ξανασκεφτούμε μερικά σοβαρά πράγματα οι σημερινοί χριστιανοί! Έχω όμως επίμετρο για κλείσιμο αγαθό. Διάβασα ότι εγγονή της αοίδημης είχε τη γιαγιά της ως πρότυπο. Και είπε πως αξίζει, έχει νόημα μια ζωή στην ίδια γραμμή, με έμπρακτο ενδιαφέρον για όσους είναι σε ανάγκη, δηλαδή. Και επί του προκειμένου ότι αναλαμβάνει την ευθύνη συνέχειας του τόσο σπουδαίου έργου της «Ελπίδας», της προσπάθειας για τα καρκινοπαθή παιδιά και τα περί αυτό. Ο Θεός, λοιπόν, συνεχίζει να σκέπτεται και να εργάζεται αλλιώς! «Εάν δε -ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην- αποθάνη πολύν καρπόν φέρει» -Ιω.12,24.

 Αθανάσιος Κοτταδάκης