«Ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ!» - π. Ευάγγελος Στ. Υφαντίδης

 

«Ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ!» (Λκ. β΄ 11)

π. Ευάγγελος Στ. Υφαντίδης

Τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια φωτίζουν τους δρόμους της πόλης μας, τα καταστήματα της αγοράς του αγίου Νικολάου γεμίζουν και πάλι από κόσμο, μουσικές εορταστικές πλημμυρίζουν την πλατεία μας, η εμπορευματοποίηση των Χριστουγέννων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Για μια στιγμή και η Εκκλησία «συμμετέχει», θα μπορούσαμε να πούμε, σε αυτό το εορταστικό κλίμα: παραμονή Χριστουγέννων και στον ναό μας στριμώχνονται και πάλι χριστιανοί κάθε ηλικίας, ερχόμενοι «ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ ἀπὸ βορρᾶ καὶ νότου» της πόλης μας (πρβλ. Λκ. ιγ΄ 29), προκειμένου να μεταλάβουν των αχράντων Μυστηρίων, να προγευθούν δηλαδή την Βασιλεία των ουρανών –έστω και αν δεν το γνωρίζουν όλοι τους– και κατόπιν να ξεχυθούν στους δρόμους της αγοράς για τα τελευταία ψώνια οι μεγάλοι, για τα κάλαντα οι μικροί· χριστιανοί, ορισμένοι από τους οποίους μόνον μετά από πολύ καιρό θα ξαναπεράσουν μπροστά από την Ωραία Πύλη, η οποία σε λίγο και πάλι θα φαντάζει στα μάτια τους κάτι πολύ απόμακρο και ξένο, ίσως και κάτι που δεν τους αφορά.

Η εορτή των Χριστουγέννων –ακούμε συχνά– έχει εμπορευματοποιηθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να έχει εν τέλει χαθεί το αληθινό νόημά της. Μήπως, όμως, πίσω από όλη αυτή την εμπορευματοποίηση των Χριστουγέννων, δεν υπάρχει, έστω και ως αφετηρία, η σκέψη και η πρόθεση της προσφοράς προς τον πλησίον, τον συγγενή, τον φίλο, ακόμη και τον εμπερίστατο άγνωστο, και επομένως αυτή η πολύ βαθιά ανάγκη αγάπης που «σπρώχνει» τον άνθρωπο να βγει από τον εαυτό του και να κατευθυνθεί προς τους άλλους; Και με αυτή την ιδέα της προσφοράς, δεν βρισκόμαστε ήδη στην καρδιά του μυστηρίου των Χριστουγέννων; Αυτή την ημέρα, Εκκλησία και κόσμος μοιάζουν να συμφιλιώνονται, έστω και για λίγο. Και είναι πραγματικά υπέροχο: από την μια τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια, η μουσική, τα ψώνια, από την άλλη το θυμίαμα, το Αγιοπότηρο, το βλέμμα των ανθρώπων που καταφέρνουν ακόμη να πιστέψουν, να προσέλθουν στα άχραντα Μυστήρια και, τέλος, το αρχαίο μήνυμα του θείου Βρέφους, που γεννήθηκε πριν από δύο χιλιάδες περίπου χρόνια στην Βηθλεέμ και ονομάστηκε «ο λυτρωτής» του κόσμου: «Ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ»! Στην πραγματικότητα, αυτό το Βρέφος, το ταπεινό και παραμερισμένο σε μια φάτνη θείο Βρέφος –ο μονογενής Υιός του Θεού– παραμένει η εγγύηση ότι στην ιστορία του κόσμου ο τελευταίος λόγος ανήκει στον Θεό, σε Αυτόν που είναι η αγάπη.

Στην Βηθλεέμ ο Θεός όρισε την ταπείνωση ως το ουσιαστικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της παρουσίας Του σε αυτόν τον κόσμο· και με ταπείνωση καλούμαστε να Τον υποδεχτούμε και να Τον εμπιστευτούμε· και να Τον αποδεχθούμε αποφασίζοντας να «μεταμορφωθούμε» με την αρετή της αγάπης, που είναι η υψηλότερη και πιο θεϊκή αρετή και, ταυτόχρονα, η πιο ξεχασμένη, η πιο σιωπηλή· και να αλλάξουμε. Πράγματι, είναι η μικροσκοπική «ζύμη» της αγάπης εκείνη που στο τέλος αποδεικνύεται πιο ισχυρή από την οποιαδήποτε άλλη δύναμη του κάθε ισχυρού αυτού του κόσμου και η οποία στο τέλος μεταμορφώνει την κοινωνία μας (πρβλ. Λκ. ιγ΄ 21). Με το θείο Βρέφος της Βηθλεέμ, αυτή η ακατανίκητη δύναμη της θεϊκής αγάπης εισήλθε στην ανθρωπότητα. Αυτό το Βρέφος είναι η μόνη πραγματική ελπίδα του κόσμου, το οποίο δεν παύει να μεταμορφώνει και να αγιάζει καθημερινά με τα άχραντα Μυστήρια, μέχρι την ημέρα εκείνη που και πάλι θα έρθει, για να βρεθεί ανάμεσά μας, για να μας υποδεχθεί στην Βασιλεία του Θεού. Και σήμερα καλούμαστε να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας στον Θεό, να αλλάξουμε, να πλησιάσουμε και πάλι, και πολλάκις, την Ωραία Πύλη, για να γεμίσει η καρδιά μας με χαρά μεγάλη, γιατί, παρ’ όλα τα φαινόμενα της εκκοσμίκευσης των Χριστουγέννων, η αλήθεια παραμένει αδιαμφισβήτητη: «Ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ»!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

[Από το προς εκτύπωση βιβλίο μου: "Ερχόμενος ο Κύριος - Κηρύγματα στο σαρανταλείτουργο των Χριστουγέννων"]