Σήμερα, μέσα στον αναστάσιμο χαρακτήρα της ημέρας, η Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αποστόλων Ολυμπά, Ροδίωνος, Σωσιπάτρου και Τερτίου εκ των εβδομήκοντα, του οσίου Αρσενίου του Καππαδόκου και του μάρτυρος Ορέστου, ο οποίος καταγόταν από τα Τύανα της Καππαδοκίας. Επί Διοκλητιανού, ο ηγεμόνας Μάξιμος προσπάθησε με ποικίλους τρόπους να τον δελεάσει για να αρνηθεί το Χριστό. Τέλος, διέταξε και τον έδεσαν πάνω σε ένα ατίθασο άλογο, που έσυρε τον Άγιο πίσω του, μέχρι που παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο.
Ο Αρσένιος ο Καππαδόκης γεννήθηκε γύρω στο 1840 στα Φάρασα της Καππαδοκίας. Οι γονείς του πτωχοί, αλλά πλούσιοι σε αρετές, του προσέφεραν χριστιανική ανατροφή μέχρι τον πρόωρο θάνατό τους.
Ώριμος άνδρας μετέβη στη Μονή Φλαβιανών του Τιμίου Προδρόμου. Εκάρη μοναχός και από Θεόδωρος, μετονομάσθηκε Αρσένιος.
Χειροτονήθηκε διάκονος στα Φάρασα, με σκοπό να μάθει ελληνικά γράμματα στα παιδιά. Κατόπιν, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη στην Καισάρεια.
Ο Άγιος Αρσένιος θεράπευε απροσωπόληπτα τον ανθρώπινο πόνο σε Χριστιανούς και Μουσουλμάνους. Ζούσε με αυταπάρνηση. Διαφύλαξε το ποίμνιό του τόσο από τους Τούρκους, για να μην αλλαξοπιστήσει, όσο και από τους προβατόσχημους λύκους, που προσπαθούσαν με αιρετικές δοξασίες να αλώσουν την ποίμνη του Χριστού.
Έζησε πολλές πνευματικές εμπειρίες μέσα από τη ζωντανή πίστη και την προσευχή. Αξιώθηκε από το Θεό της πληροφορίας ότι ο ελληνικός πληθυσμός της περιοχής θα έφευγε από τη Μικρά Ασία για την Ελλάδα στις 14 Αυγούστου το 1924, με την ανταλλαγή των πληθυσμών και γνώριζε εκ των προτέρων για την κοίμησή του.
Αναδείχθηκε σκεύος τίμιο του Παρακλήτου και παράδειγμα Οσίου και Αγίου που γέννησε ο 20ός αιώνας. Για τη ζωή του έχει γράψει ο σύγχρονος Άγιος, ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, που μικρό παιδάκι στα Φάρασσα, τον είχε βαπτίσει.
Πανηγυρίζουν σήμερα οι ναοί του Αγίου Αρσενίου στη Δασούπολη της Λευκωσίας, στη Λεμεσό και στην κοινότητα Κυπερούντας.
Πρότυπα για όλους μας οι σημερινοί τιμώμενοι Άγιοι Απόστολοι, ο Μάρτυρας Ορέστης και Όσιος Αρσένιος. Μαρτύριο και άσκηση είναι δύο δρόμοι οι οποίοι και συμπορεύονται και διακρίνονται στην πορεία του ανθρώπου, με προοπτική τη μετοχή στην αιώνια χαρά και ευλογία του Παραδείσου.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου