Χριστός Ανέστη!
Καθισμένος στην άκρη
αυτής της ήσυχης ακτής, με τον ήλιο να ανατέλλει πίσω από τα δέντρα σαν
Αναστάσιμο φως, έγραψα στην άμμο δυο λόγια που γεννήθηκαν απ’ την καρδιά:
Χριστός Ανέστη. Όχι για να τα δει ο κόσμος, αλλά για να τα πει η ψυχή μου, να
τα αφουγκραστεί η γη, να τα πάρει ο άνεμος και να τα μεταφέρει εκεί όπου
υπάρχει ανάγκη για ελπίδα.
Εδώ, μακριά από φώτα και
θορύβους, νιώθει κανείς την Ανάσταση πιο καθαρά. Είναι σαν να ψιθυρίζει ο Θεός
στην καρδιά σου: «Μη φοβάσαι. Είμαι Εδώ. Ζω. Και σε αγαπώ».
Κι αν όλα γύρω φαίνονται σκοτεινά ή δύσκολα, η Ανάσταση είναι η υπενθύμιση ότι το φως νικά πάντα. Ότι η αγάπη του Χριστού μάς σηκώνει από κάθε πτώση, μας αγκαλιάζει στην πιο βαθειά μοναξιά, και μας χαρίζει και πάλι ζωή.
Σας στέλνω την αγάπη μου
από αυτή την ευλογημένη γη. Εύχομαι η Ανάσταση να ξημερώσει και μέσα σας—σαν
ήλιος μετά από μακρύ χειμώνα. Να σας ζεστάνει, να σας αναπαύσει, και να σας
γεμίσει με χαρά άφθαρτη.
Με Αναστάσιμη αγάπη
Επίσκοπος Πρόδρομος
1 σχόλιο:
Αληθώς Ανέστη. Ευχαριστούμε θερμά για αυτόν τον λόγο που μας διδετε μέσα από της καρδιάς σας τα φύλλα.
Δημοσίευση σχολίου