ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΡΩΜΗΣ ΠΑΠΑΣ ΛΕΩΝ ΙΔ΄ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΡΩΜΗΣ  ΠΑΠΑΣ  ΛΕΩΝ ΙΔ΄  

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

       Δεύτερη μέρα των εργασιών του Κονκλαβίου Καρδιναλίων για εκλογή νέου Πάπα. Ψηφοφορία 4^η, λευκός καπνός. Και, η αρμόδια επίσημη ανακοίνωση. «Annuntio vobis gaudium magnum. Habemus Papam». Στα ελληνικά, απήχημα αυτό του εις το Ευαγγέλιο αγγελικού αγγέλματος της Γέννησης στους ποιμένες. «Ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην». Εδώ βέβαια. «Έχουμε Πάπα» ! Φαντάζομαι κάπως έτσι θα ήχησε στην ακοή των απειράριθμων ανά τον κόσμο ρωμαιοκαθολικών χριστιανών, αδελφών του Χριστού, η ανωτέρω επίσημη εξαγγελία της Εκλογής ως νέου Επίσκοπου της Ρώμης και Πάπα. Που όμως, δεν ήταν άλλος παρά ο μόλις προ διετίας διορισθείς ως Καρδινάλιος από τον μακαριστό Πάπα Φραγκίσκο, αμερικανός ιεραπόστολος Ροβέρτος Πρέβοστ. Ένας κληρικός που είχε διακονήσει επάξια τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στο Περού και ως Αρχιεπίσκοπος. Ο οποίος όμως τώρα είχε επιλέξει δι εαυτόν και έτσι παρουσιαζόταν στον κόσμο, με το όνομα Λέων ΙΔ΄, Leo XIV. 

     Η ανακοίνωση παραπέμπει παρευθύς σε δυο βασικά και καίρια κρατούμενα. Πρώτο και άμεσο ότι, απηχεί σαφώς πνευματική συγγένεια με τον και μέντορα αυτού Πάπα Φραγκίσκο. Αν μάλιστα κρίνει κανείς και από το αναφερόμενο ως λεχθέν παλαιότερα από τον ήδη νέο Επίσκοπο Ρώμης και Πάπα Λέοντα 14^ο. «Ο επίσκοπος δεν πρέπει να είναι μικρός πρίγκιπας που κάθεται στο βασίλειό του, είχε δηλώσει πέρυσι στην ιστοσελίδα του Βατικανού. Ο προκαθήμενος μιας Εκκλησίας, αντιθέτως, πρέπει να είναι αυθεντικά ταπεινός, κοντά στους πιστούς, να περπατά και να υποφέρει μαζί τους». Πράγματα για τα οποία φαίνεται ότι και έμπρακτα είχε δώσει κάποια δείγματα κατά την εις το Περού ιεραποστολική και αρχιερατική διακονία του !     

      Το δεύτερο όμως και ασφαλώς πολύ σπουδαιότερο μας πάει πολύ πίσω, αλλά και ενδέχεται να έχει ένα βαθύ, βαθύτατο συμβολισμό. Μας πάει ίσια στον Επίσκοπο Ρώμης και Πάπα Λέοντα Α΄ τον και Μέγα-5^ος αιώνας μ. Χ.-τιμώμενο ως Άγιο από αμφότερες τις Εκκλησίες, την Ορθόδοξη-18 Φεβρουαρίου-και τη Ρωμαιοκαθολική-10 Νοεμβρίου. Σε ένδειξη βαθύτατου σεβασμού, θαυμασμού, και μέγιστης τιμής στο πρόσωπο αυτού του αγίου άνδρα φαίνεται να επέλεξε δι εαυτόν το όνομα Λέων στον εν τω μεταξύ κατά σειρά αριθμό. Και, για τις δυο διαστάσεις που εντοπίζονται στο τίμιο όνομα αυτό, την πολιτική και τη θεολογική- εκκλησιαστική.

     Η πολιτική έγκειται στο ότι ως Επίσκοπος και Πάπας της Ρώμης Λέων ο Α΄ συναντήθηκε με τον τρομερό Ούνο πολέμαρχο Αττίλα, το γνωστό και ως «μάστιγα του Θεού», και τον έπεισε να αποχωρήσει, να φύγει, και έφυγε μακριά από τη Ρώμη. Πράγμα το οποίο θα μπορούσε να πει κανείς ότι χρεώνει Λέοντα τον ΙΔ’ με χρέος σοβαρό και ευθύνη ευρύτερα εκκλησιαστικής παρέμβασης, αν θέλετε από κοινού με έτερους εκκλησιαστικούς ηγέτες, και πρώτο το νυν πάνω από τριάντα χρόνια Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο, σε όχι άσχετο με την πρώτη του προσφώνηση αυθεντικό λόγο Χριστού, «Ειρήνη υμίν», στον τόσο ταραγμένο ιδιαίτερα τελευταία σύγχρονο κόσμο !

      Η θεολογική και εκκλησιαστική του διάσταση έγκειται στην αποφασιστική παρέμβαση και συμβολή του Ρώμης Λέοντος του Α΄ μέσω των αντιπροσώπων του στην τεράστιας σημασίας 4^η στη Χαλκηδόνα Οικουμενική Σύνοδο. Και πιο συγκεκριμένα στη διατύπωση του θεμελιώδους όρου για το πρόσωπο του Χριστού. «Εις και ο αυτός Χριστός εν δύο φύσεσιν, ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως, και εις εν πρόσωπον, και μίαν υπόστασιν, ένα και τον αυτόν υιόν και μονογενή, τον θεόν Λόγον». Ως μπορεί να βρει, να δει, και διαβάσει καθένας-  «Εκκλησιαστική Ιστορία» Βασιλείου Στεφανίδη σελ. 204 κάτω-«Και την προς τον Κωνσταντινουπόλεως Φλαβιανόν δογματική επιστολήν του Ρώμης Λέοντος». Αλλά και στα. «Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας» του Καθηγητή Ιωάννη Ν. Καρμίρη τ. 1^ος σελ. 151κε «Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος εν Χαλκηδόνι τω 451. Δεν παραλείπω όμως να προσθέσω για «κάποιους» ότι στην ίδια Σύνοδο οι αντιπρόσωποι του Πάπα Λέοντα δήλωσαν μη αποδοχή του 28^ου Κανόνα που επαναλαμβάνει επικυρωτικά τα περί Κων/πόλεως «ως Νέας Ρώμης» της 2^ης Οικουμενικής. Ήγουν στην ιστορία της Εκκλησίας τα πράγματα δεν ήταν και πολύ ρόδινα. 

*******   ***   ******

     Τέλος ανεξάρτητα και πέρα από όλα αυτά που δεν αποτελούν παρά απλές ευλαβείς σκέψεις πάντα ενυπόγραφες θα κλείσω με νόημα και νεύμα και ελπίδες αγαθές προς πάσα κατεύθυνση παραθέτοντας μικρό ορθόδοξο υμνολόγημα-Απολυτίκιον-Αγίου Επίσκοπου Ρώμης Πάπα Λέοντος 1^ου του και Μεγάλου. «Θείας πίστεως, ὀρθοδοξία, ὑπεστήριξας, τὴν Ἐκκλησίαν, ὡς πολύφωνον τοῦ πνεύματος ὄργανον. Εκ γὰρ Δυσμῶν ἀναλάμψας ὡς ἥλιος, αἱρετικῶν τὴν ἀπάτην ἐμείωσας, Λέων Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος».

    Συν εκ του Διαδικτύου τα εξής ελάχιστα. «O Άγιος Λέων υπήρξε από τούς μεγαλύτερους υπερασπιστές και προμάχους της ορθόδοξης πίστης. Έζησε στο χρόνια του αυτοκράτορα Μαρκιανού και Πουλχερίας. Διακρινόταν για την μεγάλη θεολογική του κατάρτιση, το ήθος του χαρακτήρα του, την αγνότητα του βίου του. Διετέλεσε επίσκοπος της πρεσβυτέρας Ρώμης. Σημαντικότατη ήταν η συμβολή του στις εργασίες της Δ' Οικουμενικής Συνόδου, όταν απέστειλε τέσσερις αντιπροσώπους, ως και επιστολή στην οποία με πλήρη ακρίβεια και βάσεις της αποστολικής παραδόσεως καθόριζε τις δύο φύσεις του Χριστού, η οποία βοήθησε στη διεξαγωγή των συζητήσεων ως και στη συγγραφή των τελικών όρων της Συνόδου (για την ακρίβεια η επιστολή του Αγίου Λέοντος είχε σταλεί τρία χρόνια πριν στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Φλαβιανό και ανεγνώσθη στη Σύνοδο. Και είναι γνωστή ως «Τόμος του Λέοντος».

Αθανάσιος Κοτταδάκης