Η σύγχρονη αίρεση του Αποτοιχισμού: Πεντηκοστή-Εκκλησία και Ιερά Σύνοδος - Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη

Η σύγχρονη αίρεση του Αποτοιχισμού: 

Πεντηκοστή-Εκκλησία και Ιερά Σύνοδος

Του Σεβασμιωτάτου 

Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη

Aυτή τη Κυριακή η  Εκκλησία μας εορτάζει τα Γενέθλιά της με την έννοια ότι κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, πενήντα ημέρες μετά το κοσμοσωτήριο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού, το Άγιο Πνεύμα “εν είδει Πυρίνων γλωσσών” φωτίζει τους Μαθητές του Χριστού για να αρχίσουν δημόσια το Αποστολικό έργο του Ευαγγελισμού της Ανθρωπότητας.

Η σύγχρονη αίρεση του Αποτοιχισμού

Εγγυητής, ερμηνευτής και προστάτης της διδασκαλίας της Εκκλησίας μας είναι η ίδια η Εκκλησία μας διά του ανώτατου οργάνου  της, την Ιερά της Σύνοδο που για την υλοποίηση των Συνοδικών αποφάσεων υπεύθυνοι είναι οι Προκαθήμενοι των Εκκλησιών μας και οι Επίσκοποί μας κι όσοι διακονούν την Εκκλησία μας με την πνευματική και ποιμαντική καθοδήγηση του τοπικού μας Επισκόπου και του εφημερίου της ενορίας μας και των συνεργατών του. Όσοι δεν έχουν υπακοή και σεβασμό στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας που ανήκουν, συνειδητά ή ασυνείδητα (από άγνοια και απουσία θεολογικής γνώσης) ακολουθούν τη σύγχρονη αίρεση του Αποτοιχισμού. Αποτοιχισμός σημαίνει να θέσεις τον εαυτό σου εκτός Εκκλησίας, έστω κι αν απατηλώς νομίζεις ότι είσαι αυτός που μπορεί να αναπληρώσει ακόμη και το ρόλο του Ιησού Χριστού κατά τη τελική κρίση μας στη Δευτέρα Παρουσία του. Οι Αποτοιχιστές νομίζουν ότι μπορούν να αναπληρώσουν τον Ιησού Χριστό πριν ακόμη τη Δευτέρα Παρουσία του και ότι μπορούν με το «αλάθητο» τους να  κρίνουν τους πάντες ανάλογα με το μυαλό τους. Στη πραγματικότητα γίνονται «θεοπαίκτες», θέλουν να πάρουν τη θέση του Θεού.

Την Αγία Γραφή την χρησιμοποιούν και οι αιρετικοί και οι σχισματικοί. Γι’ αυτό η Αγία Γραφή κατανοείται πάντοτε όπως την ερμηνεύει η Εκκλησία μας διά των Αποστόλων, των διαδόχων τους μέσα από τις Ιερές Συνόδους των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και μάλιστα διά των Πατέρων της Εκκλησίας μας όπως είναι οι άγιοι μας.

Επιπλέον η κατανόηση της Καινής Διαθήκης,  όπως λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, προϋποθέτει την άριστη κατανόηση της Παλαιάς Διαθήκης. Μερικοί αγνοώντας τις παρατηρήσεις των Πατέρων της Εκκλησίας μας αρχίζουν να διαβάζουν την αγία Γραφή από το βιβλίο της Αποκαλύψεως, που είναι το τελευταίο, χωρίς να προηγηθεί η μελέτη και η ανάλυση των προηγούμενων βιβλίων της. Έτσι δεν καταλαβαίνουν τίποτα πέραν από τις συγχυσμένες ιδέες που δημιουργούν στους εαυτούς τους και στους συνομιλητές τους με αποτέλεσμα να παραμένουν αδιάφοροι στο Λόγο του Θεού με προβληματική συμπεριφορά προς τη Παράδοση της Εκκλησίας μας.

Για να ξεπερασθούν αυτές οι αχρείαστες ταλαιπωρίες των πιστών καλό είναι να παρακολουθούμε όλοι μας τους κύκλους της Αγίας Γραφής που οργανώνει η κάθε ενορία. Οι κύκλοι της Αγίας Γραφής είναι για όλους μας, δεν είναι μόνο για τις γυναίκες και μάλιστα για τις ηλικιωμένες.

Για τα παιδιά μας φυσικά λειτουργούν κάθε Κυριακή και τα Κατηχητικά μας Σχολεία, ως επίσης και οι συνάξεις για τη Νεολαία.

Προετοιμασία των Μαθητών του Χριστού για να μας διδάξουν το Ευαγγέλιό Του

Το ιερό έργο της προετοιμασίας των αγίων Αποστόλων άρχισε με την επαφή τους με την άγια προφητική μορφή του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου που προετοίμασε την οδό του Κυρίου και συνεχίσθηκε για τρία χρόνια από την μαθητεία τους κοντά στο Χριστό, όσο δηλαδή διέρκεσε και το απολυτρωτικό του έργο μέσα στην Ιστορία με τη μορφή που μας το διασώζει η Καινή Διαθήκη και η Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας.

Η διδασκαλία του Ιησού, τα θαύματά του, η Σταύρωσή του και η Ανάστασή του και η Ανάληψη του εις τους ουρανούς στάθηκαν σημαντικά στάδια της προετοιμασίας των Μαθητών για να καταστούν Απόστολοι της Εκκλησίας. Η ολοκλήρωση όμως της  προετοιμασίας τους πραγματοποιείται κατά την ημέρα της Πεντηκοστής με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος.

Άλλωστε γνωρίζουμε από πολλές αναφορές στην Καινή Διαθήκη τις ανθρώπινες αδυναμίες και ελλείψεις των Μαθητών του Χριστού πριν την ημέρα της Πεντηκοστής. Στο θαύμα της θεραπείας του δαιμονισμένου νέου οι Μαθητές του Χριστού αδυνατούν να κάνουν ο,τιδήποτε να βοηθήσουν τον πονεμένο πατέρα. Στο διάλογο του Ιησού με την μητέρα του Ιωάννη και του Ιακώβου, τα παιδιά του Ζεβεδαίου, μετά την προτροπή των ιδίων, ζητούν πρωτοκαθεδρίες στην Βασιλεία των Ουρανών. Το ίδιο βλέπουμε την ολιγοπιστία του Πέτρου να αδυνατεί να περπατήσει πάνω στα νερά όπως ο Διδάσκαλός του, ή ακόμη την τριπλή άρνηση του προς τον Χριστόν όπου “έκλαυσε πικρώς πριν αλέκτωρ φωνίσει τρείς”. Η απιστία του Θωμά και τόσες άλλες αναφορές στη Καινή Διαθήκη αποδεικνύουν ότι οι Μαθητές του Χριστού για να τελειωθούν ώς Απόστολοι του Χριστού εχρειάζοντο ακόμη κάτι πολύ σημαντικό και μοναδικό στη ζωή τους. Ήταν το άγιο Πνεύμα που σύμφωνα με την υπόσχεση του Ιησού κατά την ημέρα της Αναλήψεως του, 40 ημέρες μετά από την Ανάστασή του, θα ερχόταν την πεντηκοστή ημέρα από την Ανάστασή του για να τους φωτίσει και να τους οδηγήσει προς “πάσαν την Αλήθειαν”.

Τα τρία στάδια της Αποκαλύψεως (Φανερώσεως) του Θεού στο κόσμο

Έτσι μπορούμε να πούμε ότι η Αποκάλυψη του Θεού στο κόσμο πραγματοποιείται μέσα από τρία ιστορικά στάδια.

Στο πρώτο στάδιο η Αγία Τριάδα γνωστοποιεί τον εαυτό της στη ζωή του ανθρώπου διά του Πατρός μέσα από τη Δημιουργία, την πρώτη εντολή του Παραδείσου, τη Διαθήκη ή Συμφωνία με τους πρωτοπλάστους, το Νώε, τον Αβραάμ και τον λαό του Ισραήλ, είτε με τη προσωπική του επαφή κι επικοινωνία, είτε μέσα από τους Αγγέλους του και τους Προφήτες. Το πρώτο ιστορικό στάδιο της Αποκαλύψεως του Θεού στο κόσμο διασώζεται μέσα από τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης.

Το πρώτο στάδιο της Αποκαλύψεως του Θεού απόβλεπε στη προετοιμασία των ανθρώπων να κατανοήσουν και να αποδεχθούν τον Ιησού Χριστόν ως τον Αληθινό Θεό και Σωτήρα μας.

Το δεύτερο στάδιο της Αποκαλύψεως της Αγίας Τριάδος στο κόσμο πραγματοποιείται διά της Ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, διά του Απολυτρωτικού του έργου, διά της Σταυρώσεως του, της Αναστάσεως του και της Αναλήψεως του. Το δεύτερο στάδιο  περιγράφεται και διασώζεται μέσα από τα Βιβλία της Καινής Διαθήκης.

Το τρίτο στάδιο της Αποκαλύψεως του Θεού στο κόσμο εγκαινιάζεται την ημέρα της Πεντηκοστής με την επιφοίτηση του αγίου Πνεύματος, που θεωρείται κι η Γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας μας. Το στάδιο αυτό διαρκεί μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού για τη τελική μας Κρίση.

Οικολογική Μετάνοια από τις οικολογικές μας αμαρτίες

Ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ τονίζει ότι σκοπός του ανθρώπου είναι η απόκτηση του αγίου Πνεύματος. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε με τη πίστη μας στη Μοναδικότητα της Θεότητας του Χριστού, αφού φυσικά προηγηθεί εν συντριβή καρδίας η προσωπική μας μετάνοια από όλες τις αδικίες που έχουμε κάνει στους συνανθρώπους μας, στους εαυτούς μας και στη Φύση και Δημιουργία του Θεού (οικολογικές αμαρτίες). Η οικολογική μας μετάνοια εκφράζεται με αλλαγή πορεία της καθημερινής μας ζωής, να ζούμε χωρίς να μολύνουμε τη Δημιουργία του Θεού, οικολογική ζωή με την ταυτόχρονη ευαισθησία μας για κοινωνική δικαιοσύνη, να βοηθάμε όσους μπορούμε και έχουν την ανάγκη μας.

Με την υπακοή μας στις θείες του Εντολές. Με τη μετάνοια μας και την άξια συμμετοχή μας στη Μυστηριακή και εκκλησιαστική ζωή της Εκκλησίας μας στηρίζοντας με κάθε τρόπο το κατηχητικό, το φιλανθρωπικό και το ιεραποστολικό της έργο της Εκκλησίας μας.

Το τρίτο στάδιο της Αποκαλύψεως του Θεού διασώζεται μέσα από την Παράδοση της Εκκλησίας μας όπως αυτή μαρτυρείται σε βιβλία της Καινής Διαθήκης και κυρίως στις Πράξεις των Αποστόλων, στις αποφάσεις των τοπικών και Οικουμενικών Συνόδων και στα συγγράμματα των Πατέρων της Εκκλησίας μας.

Οι ευθύνες των χριστιανών στην εποχή μας

Σήμερα λοιπόν που εορτάζουμε την Γενέθλιο ημέρα της Εκκλησίας μας, την εορτή της Πεντηκοστής, ας συνειδητοποιήσουμε την δωρεά του Θεού προς τον άνθρωπο κι ας προετοιμάσουμε τους εαυτούς μας με την μετάνοια και την ταπείνωση και την υπακοή στο θέλημα του Θεού κάνοντας το καλύτερο για μας και τα παιδιά μας. Ας αφήσουμε την αγάπη να πλημμυρίσει στις καρδιές μας για να κυριαρχήσει παντού η δικαιοσύνη και η ειρήνη. Ας αφήσουμε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος που δεχθήκαμε κατά την βάπτιση μας και μέσα από τη συμμετοχή μας στα υπόλοιπα μυστήρια της Εκκλησίας μας να βασιλέψουν μέσα στη ζωή μας για να ζήσουμε μέσα σε ένα καλύτερο κόσμο με λιγότερο πόνο και περισσότερη χαρά. Ας αφήσουμε λοιπόν το φώς της Πεντηκοστής να μας καθοδηγεί στον καθημερινό αγώνα της ζωής. Τότε μπορούμε κι εμείς να μιμηθούμε τους αγίους Αποστόλους πορευόμενοι την οδό της εν Χριστώ σωτηρίας.

Με τα πολύπλοκα προβλήματα που ζούμε, πόλεμος στη Γάζα και στην Ουκρανία, εμφύλιος στο Σουδάν,  φτώχεια, μεταναστεύσεις και πρόσφυγες, οικονομική κρίση, προβλήματα κλιματικής αλλαγής, κίνδυνος κατάρρευσης της παγκόσμιας οικονομίας, απειλή πυρηνικού ολοκαυτώματος, απουσία ενότητας ανάμεσα στους Ορθοδόξους και στους Χριστιανούς και   εσωτερικοί διχασμοί ανάμεσα στους θρησκευόμενους όλων των θρησκειών, συνειδητοποιούμε ότι ποτέ μας δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τον κόσμο που ζούμε. Ταυτόχρονα όμως μπορούμε να εκτιμήσουμε γιατί οι πρώτοι χριστιανοί που έζησαν την χαρά της Πεντηκοστής τα «είχαν άπαντα κοινά» (Πράξεις των Αποστόλων 2,45). Ας τους μιμηθούμε λοιπόν για να ανοίξουμε τη Θύρα του Παραδείσου που οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή.

Αντί λοιπόν πολλοί εκ των «αφιερωμένων» που φωνάζουν καθημερινά ως η φωνή του Χριστού στο κόσμο, καθήμενοι εις τα άνετα γραφεία τους , ας κάνουν το απλούστατο που έκαναν οι φωτισμένοι αφιερωμένοι Μαθητές  και Απόστολοι του Χριστού να πορευθούν και να διδάξουν το Ευαγγέλιο εις τα πέρατα της οικουμένης ( βλέπε Ματθαίου 28,19) «και κηρυχθήναι επί τω ονόματι αυτού μετάνοιαν και  άφεσιν αμαρτιών εις πάντα τα έθνη» (Λουκά 24,47). Αντίθετα αρκετοί εξ αυτών, που μας κατακρίνουν ως τους χειρότερους των ανθρώπων, εκτός του ότι δεν μας βοηθούν στην Ιεραποστολική μας διακονία, μας πολεμούν με κάθε τρόπο να μπλοκαριστεί και κάθε είδους ηθική και υλική στήριξη προς τα άπορα και ορφανά παιδιά. Δεν έχουν συνείδηση ότι αντιμάχονται το θεάρεστο έργο της φιλανθρωπίας του Θεού, κι έτσι γίνονται και «θεομάχοι» ως εκείνοι που σταύρωσαν τον Χριστό. Η μόνη διαφορά που έχουν με τους σταυρωτές του Χριστού επί Ποντίου Πιλάτου, είναι ότι οι σημερινοί ‘σταυρωτές» του Χριστού, τον σταυρώνουν καθημερινά, κάθε φορά που ένα άπορο και ορφανό παιδάκι πεθαίνει αβοήθητο και εγκαταλελειμμένο από όλους εκείνους που μπορούν να βοηθήσουν και δεν βοηθούν ¹⁷ («εἰδότι οὖν καλὸν ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦντι, ἁμαρτία αὐτῷ ἐστιν» Επιστολή Ιακώβου 4,17. Η ουσία της αμαρτίας εδώ είναι η αδικία που κάνουμε σε βάρος των αθώων ανυπεράσπιστων άπορων και ορφανών παιδιών («πάσα αδικία αμαρτία εστίν» Α’ Ιωάννου 5,17). Για τα ασταμάτητα δάκρυα των αβοήθητων παιδιών στη Γάζα και σε χώρες που υποφέρουν από πολέμους και φτώχεια και κοινωνικές αδικίες και δικτατορίες, φέρουμε ευθύνη όλοι μας, γιατί η ανοχή είναι μορφή συμμετοχής στις κοινωνικές αδικίες που ζούμε για τις απάνθρωπες συμπεριφορές εκείνων που δεν σέβονται το Διεθνές Δίκαιο και δεν έχουν την ανθρώπινη ευαισθησία να είμαστε δίκαιοι και φιλάνθρωποι και φιλεύσπλαχνοι. Αυτή η απαράδεκτη ανοχή στις αδικίες που ζούμε, θα επιφέρουν, όπως συμβαίνει πάντοτε μεγαλύτερες ανθρώπινες τραγωδίες για όλους μας, ως αποτέλεσμα της επικρατήσεως της Δικαιοσύνης του Θεού.

Ο ρόλος των Γυναικών στη σύγχρονη κοινωνία μας

Η αναβάθμιση του ρόλου των Γυναικών πρέπει να αποτελέσει αφετηρία σ’ όλες τις Χώρες του Πλανήτη μας να δώσουμε ίσες ευκαιρίες και στις γυναίκες να έχουν παντού το 50% όλων των θέσεων για να αλλάξουμε τη κοινωνία να γίνει πιο δίκαιη και ανθρώπινη, με πόλεμο στη διαφθορά και στο σεβασμό της αξιοκρατίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης και της ευαισθησίας μας για κοινωνική δικαιοσύνη και προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Κι αναφέρομαι στις γυναίκες που έχουν ηθικό πρότυπο την Παναγία μας και την άδολη αγάπη των γιαγιάδων μας. Από τις 200 χώρες του Πλανήτη μας, μόνο σε 28 έχουμε Γυναίκες ως Αρχηγούς Κρατών. Αν θέλουμε να είμαστε τίμιοι για να δοθεί προτεραιότητα στον ειρηνικό διάλογο, κι όχι στα όπλα,  για να λύνονται πολύπλοκα προβλήματα, πρέπει τουλάχιστο, οι εκατό εκ των Αρχηγών Κρατών να είναι Γυναίκες. Να μη περιμένουμε τη καλή θέληση των ανδρών για την αναβάθμιση του ρόλου των Γυναικών και των νέων. Πρέπει το όλο θέμα να ρυθμισθεί με νομική κατοχύρωση από  τα Σώματα της Βουλής όλων των Χωρών, για όλες τις θέσεις στο Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα, 50% να είναι Γυναίκες και 25% εκ της Νεολαίας.