«Η Εκκλησία οφείλει να πορεύεται»

   Όσο περνούν τα χρόνια θυμάμαι τα παλιά, δείγμα ότι γερνάω. Στη μνήμη μου έρχονται τα όσα έζησα στα χρόνια που πέρασαν, και δεν πήγαν όλα χαμένα. Επί ώρες τώρα καθηλωμένος σε μια θέση αεροπλάνου. Άκουσα την εισήγηση και τη συζήτηση του π.  Θεοδοσίου Μαρτζούχου στην ανάρτηση, και έφερα στη μνήμη μου παλιά γεγονότα κατασκηνωτικής ζωής.

Επί σειρά ετών ήμουν αρχηγός, σε διάφορες κατασκηνώσεις παιδιών δημοτικού και γυμνασίου, σε Πάτρα και Αίγιο, κατά την διάρκεια της άδειάς μου από την εργασία μου.

Στην Πάτρα, ο Πνευματικός υπεύθυνος της κατασκήνωσης, κληρικός με φλογερό ιεραποστολικό ζήλο, που την καρδιά του πυρπολούσε ο Χριστός, θέλησε να κάνει Θείες Λειτουργίες από το κείμενο και την απόδοση στην νεοελληνική που τότε είχε κυκλοφορήσει, για να την κατανοήσουν περισσότερο τα παιδιά στην γλώσσα που μιλούσαν, ως πείραμα πρωτοποριακό και καινοτόμο προ 27 ετών.  

Την Τετάρτη το βράδυ, αφού είχε προηγηθεί η ιερά Εξομολόγηση, και τα παιδιά είχαν κατάλληλα προετοιμαστεί για την Θεία Κοινωνία, γίνονταν γενική συνάντηση όλων των παιδιών της κατασκήνωσης και των Ομαδαρχών. Και ο σεβάσμιος ιερέας, μιλούσε με πύρωμα ψυχής για την Θεία Λειτουργά, και εξηγούσε την κάθε στιγμή της Θείας Λειτουργίας, και μετά προσπαθούσε να απαντήσει σε τυχόν ερωτήσεις.

Την επομένη ημέρα Πέμπτη, αφού είχε προηγηθεί και η νηστεία της Τετάρτης, τα παιδιά ερχόντουσαν στον Ναό την ώρα της Δοξολογίας για να μην κουραστούν, δεν παρακολουθούσαν τον Όρθρο εκτός ελαχίστων που το επιθυμούσαν. Στην καρέκλα που θα καθόντουσαν υπήρχε από ένα βιβλιαράκι με την Θεία Λειτουργία σε κείμενο και ερμηνεία που τότε είχε κυκλοφορήσει στην Νεοελληνική.

Ο Ιερέας τελούσε την Θεία Λειτουργία, λέγοντας τα περισσότερα των αιτήσεων από την μετάφραση, και κάποιες από τις ευχές το ίδιο. Τα παιδιά παρακολουθούσαν με προσοχή από το βιβλίο, ζούσαν, ένιωθαν, κατανοούσαν. Το Ιερό Ευαγγέλιο το έλεγε ο Ιερέας στο πρωτότυπο κείμενο και αμέσως το διάβαζε από την μετάφραση, ο ψάλτης εκφωνούσε σε πρωτότυπο το Αποστολικό ανάγνωσμα και εγώ από την μετάφραση

Ανεπανάληπτη πρωτοποριακή εμπειρία.

Σε κάποια Λειτουργία, έτυχε να παραβρεθεί κάποιος συνεργάτης, ο οποίος δεν διαμαρτυρήθηκε, ούτε είπε τίποτα στον Ιερέα που ήταν και ο Πνευματικός του. Αλλά θεώρησε σκόπιμο να καταφύγει και να καταγγείλει την πρωτοποριακή αυτή Θεία Λειτουργία στον Μητροπολίτη Πατρών Νικόδημο (Βαλληνδρά). Ο σοφός και παραδοσιακός Μητροπολίτης τον άκουσε, και του απάντησε «Ο π. ….  γνωρίζει περισσότερα, και καλά κάνει. Μην υπάρχει καμιά ανησυχία, αυτός ξέρει, να του έχετε εμπιστοσύνη». Όταν επισκέφθηκε ο Νικόδημος την κατασκήνωση το εμπιστεύθηκε στον ιερέα, του ανέφερε το γεγονός της διαμαρτυρίας, δεν τον επέπληξε και του είπε  «συνεχίστε επευλογώ».

Κλείνω λέγοντας, ότι ενθουσιάστηκα με την υπέροχη η εισήγηση του π. Θεοδόσιου Μαρτζούχου και τον κατατοπιστικό διάλογο, όπως και τις κατά καιρούς θέσεις του, ακολουθώντας τις υποδείξεις του Μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελετίου, τον οποίο πολλές φορές είχε προσκαλέσει ως ομιλητή ο Πατρών Νικόδημος στην Πάτρα.

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, προσπάθησε κάτι να κάνει επί του ζητήματος αυτού, με παράλληλη ανάγνωση ως αρχή της Ευαγγελικής και Αποστολικής περικοπής σε μετάφραση από βιβλίο -αν δεν κάνω λάθος ΕΚΛΟΓΑΔΙΟΝ- που εκτύπωσε η Αποστολική Διακονία. Αλλά δυνάμεις διάφορες τον πολέμησαν, και δεν τόλμησε να συνδέσει το όνομά του, με αυτή την αναγκαία κατά την άποψή μου καινοτομία.

Το μέλλον θα δείξει, γιατί όπως έλεγε ο π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος «η Εκκλησία οφείλει να πορεύεται», και αυτό θα γίνει.

Α.Κ.Κ.