Πριν από δυο χρόνια, σε μια ομιλία μου στην Αθήνα,
είπα πως η εκκλησία πρέπει να ξεφτιλιστεί, μήπως και αναζητήσει τη θεραπεία
της, γιατί έχουμε πιάσει πάτο. Ήταν μια φράση βαριά, που αργότερα την κουβάλησα
μέσα μου με ενοχή και ντροπή. Πώς τόλμησα να πω κάτι τέτοιο; Δεν ντράπηκα να
δώσω υπόσταση σε έναν δικό μου πειρασμό και να τον καταστήσω πειρασμό των
ακροατών, οι οποίοι είχαν προσέλθει για να ωφεληθούν πνευματικά και όχι για να
ζημιωθούν; Ούτε η κόπωση που είχα τότε, ούτε ο εκνευρισμός εκείνης της περιόδου,
δικαιολογούσαν μια τέτοια έκφραση.
Κι όμως, όταν αντικρίζω τέτοιες φωτογραφίες, όπως και τόσα άλλα φαινόμενα διαπλοκής της εκκλησίας με εξουσίες, με ανόσια συμφέροντα, με γεωπολιτικά παιχνίδια, νιώθω πως ίσως να είμαι λίγο λιγότερο βλάσφημος, τελικά, απ’ όσο νομίζω.
Πανάθεμα σε όσους, με λαμπερές γυάλινες χάντρες,
επιχειρούν να εξαπατήσουν τον κόσμο ολόκληρο.
Νίκος Κοσμίδης
1 σχόλιο:
Σωστά τα γράφεις αλλά δυστυχώς αυτοί που έπρεπε να τα προσέξουν και να τα ακούνε δεν βλέπουν και κωφεύουν
Δημοσίευση σχολίου