ΑΡΚΕΤΟΝ ΤΩι ΜΑΘΗΤΗι ΕΑΝ ΓΕΝΗΤΑΙ ΩΣ Ο ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΥΤΟΥ

ΑΡΚΕΤΟΝ ΤΩι ΜΑΘΗΤΗι ΕΑΝ ΓΕΝΗΤΑΙ ΩΣ Ο ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΥΤΟΥ

(Ματθ.10,24)

 
Ο Σεβασμιώτατος Ιωάννης (Pelushi), Μητροπολίτης μέχρι πρότινος της Κορυτσάς, είναι πλέον ο νέος προκαθήμενος της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας. Στις 16 Μαρτίου, η Σύνοδος και το Εκλογικό Σώμα τον εξέλεξαν, ομόφωνα και σε απόλυτη συνέχεια του προκατόχου του Μακ. Αναστάσιου Γιαννουλάτου.
 
Η εκπληκτική αναγέννηση μιας Εκκλησίας μετά τη δραματική περίοδο του κομμουνισμού και τα χαρακτηριστικά της για διάλογο, οικουμενισμό και συνύπαρξη μεταξύ διαφορετικών λαών επιβεβαιώθηκαν. Ο Ιωάννης της Κορυτσάς ήταν ο μαθητής και ο πιο στενός συνεργάτης του Αναστασίου. Από τα τρία εκατομμύρια κατοίκους της Αλβανίας, η πλειοψηφία είναι μουσουλμανικής καταγωγής (84%). Οι ορθόδοξοι είναι το 8% και οι καθολικοί το 6%.
 
Από το Ισλάμ «μπεκτασί» στη Χριστιανική Πίστη
 
Ο Ιωάννης Pelushi γεννήθηκε το 1956 σε μια ισλαμική οικογένεια που ανήκε στη «μπεκτασί» μουσουλμανική ομάδα και βαφτίστηκε κρυφά το 1979. Εργάστηκε ως ψυχολόγος στο ψυχιατρικό νοσοκομείο των Τιράνων από το 1979 έως το 1990.
 
Δραπέτευσε στην Ιταλία και, χάρη σε μια υποτροφία, πήγε στη Βοστώνη (ΗΠΑ) στο Ανώτατο Θεολογικό Σχολείο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μετά το μεταπτυχιακό του, επέστρεψε στα Τίρανα το 1994 και έγινε διάκονος και πρεσβύτερος την ίδια χρονιά.
 
Ο Αναστάσιος τον έστειλε ξανά να σπουδάσει στη Βοστώνη και επιστρέφοντας, από το 1996 έως το 1998, ήταν πρύτανης της θεολογικής ακαδημίας της Αλβανίας. Μετέφρασε σημαντικά έργα των ελληνικών πατέρων και έγραψε το πρώτο εγχειρίδιο δογματικής.
 
Χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον Αναστάσιο (1998) και ασχολήθηκε με την ποιμαντική στην Κορυτσά, ίδρυσε και διηύθυνε ένα περιοδικό (Tempulli-Ναός), που αποτελεί σημείο συνάντησης τοπικών και ξένων θεολόγων, καθώς και κοινωνικών και πολιτιστικών θεμάτων. Συμμετέχει ενεργά στο οικουμενικό κίνημα και είναι ένας από τους συντάκτες των εγγράφων της Ορθόδοξης Συνόδου της Κρήτης (2016).
 
Κρυφός πιστός
 
Σε μια συνέντευξη του 2002, που αναδημοσιεύτηκε από το Ortohdoxie.com στις 16 Μαρτίου, μιλά για την «μπεκτασί» οικογένειά του, δηλαδή την οικογένειά του που ανήκει στο Ισλάμ, αλλά με εμφανή ίχνη χριστιανικής παράδοσης, όπως τα τρία επίπεδα του κλήρου, η λατρεία των αγίων και των εικόνων και η χρήση του κρασιού. Παρεμπιπτόντως ο σημερινός πρωθυπουργός, Έντι Ράμα, πρότεινε τον περασμένο Σεπτέμβριο να αναγνωριστεί στους «μπεκτασί» ένα μικρό κράτος, σύμφωνα με το παράδειγμα του Βατικανού.
 
Ο πατέρας του γνώρισε τη φυλακή ως «εχθρός του κράτους». Ο Ιωάννης -που το οικογενειακό του όνομα ήταν Φατμίρ- προσηλυτίστηκε στο χριστιανισμό το 1975, μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου. Μπαίνει σε μια μικρή κρυφή κοινότητα και βαπτίζεται το 1979 με μεγάλο κίνδυνο για τον ίδιο και για τον ιερέα που τον βάφτισε.
 
Ήταν τα χρόνια της μεγαλύτερης δίωξης των πιστών. «Έχουμε πολλούς ανθρώπους που υπέφεραν από τη δίωξη και που σήμερα πρέπει να προσπαθήσουν να μην γίνουν οι ίδιοι διώκτες. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό για εμάς να μάθουμε να συγχωρούμε […] Είναι αποφασιστικής σημασίας οι τρεις κύριες θρησκευτικές κοινότητες να συμμετάσχουν σε αυτή την προσπάθεια. Οι θρησκείες στην Αλβανία πρέπει να συνυπάρχουν […] Στο “μικρό μας χωριό” έχουμε ήδη αρκετές διαιρέσεις. Δεν χρειαζόμαστε άλλες».
 
Μια χαμένη γενιά
 
Υπάρχει μια ολόκληρη χαμένη γενιά μεταξύ 40 και 60 ετών, χωρίς θρησκευτικά σημεία αναφοράς.
 
«Η μεγάλη αμαρτία είναι ο φόβος του άλλου. Όταν υπάρχει φόβος, όλος ο κόσμος είναι μια απειλή. Υπάρχουν πολλά συμπτώματα αυτού του φαινομένου, ακόμη και μεταξύ των χριστιανών. Η πραγματική έννοια της λέξης Ευαγγέλιο είναι «καλή είδηση», αλλά υπάρχουν εκείνοι που έλκονται περισσότερο από το ευαγγέλιο της “κακής είδησης”. Είναι θρησκευτικοί κύκλοι που ενδιαφέρονται περισσότερο για τον Αντίχριστο παρά για τον Χριστό, για τον Αποκαλυπτικό αριθμό 666 παρά για την Αγία Τριάδα. Είναι μια στάση που βασίζεται στον φόβο, στα “κακά νέα”! Όσο αυτή η νοοτροπία ευδοκιμεί, τόσο η συμβολή των χριστιανών στην κοινωνία υποβαθμίζεται. Όπου ανθίζουν η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη, συμβαίνει μια πραγματική μεταμόρφωση. Η πίστη αλλάζει τη ζωή».
 
Μαθητής και συνεχιστής
 
«Έχουμε πλέον σήμερα να κάνουμε με τη λατρεία του ατομικισμού. Η Εκκλησία δεν αποτελείται από άτομα, αλλά από πρόσωπα. Ένα άτομο είναι κάποιος που βρίσκεται σε κατάσταση απομόνωσης, εκτός της κοινωνίας. Το πρόσωπο, αντίθετα, είναι μοναδικό, αλλά ταυτόχρονα βεβαίως βρίσκεται σε κοινωνία με τους άλλους. Δεν μπορείτε να το απομονώσετε. Ένα πρόσωπο δεν είναι ποτέ κλωνοποιήσιμο ή επαναλήψιμο. Η ύπαρξή του περιλαμβάνει τους άλλους. Χωρίς τον άλλον δεν υπάρχει πρόσωπο, χωρίς κοινωνία δεν υπάρχει ύπαρξη».
 
Όταν, το 1992, πολλοί έφευγαν από τη χώρα, ο Ιωάννης επέστρεψε, παρά τις προτροπές να παραμείνει στο εξωτερικό, και συνόδευσε το ποιμαντικό έργο του πρωθιεράρχη Αναστάσιου. Τώρα καλείται να συνεχίσει το έργο του.
 
Δεν έχουμε παρά να τον συνοδεύσουμε με τις προσευχές και να ευχηθούμε μακρά αρχιερατεία και να ισχύσει για την Εκκλησία της Αλβανίας το Γραφικό: Λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες ούτος εγεννήθη εις κεφαλήν γωνίας, στο «οικοδόμημα» της όλης ορθόδοξης Εκκλησίας.
 
Πηγή: https://www.settimananews.it/vescovi/albania-ortodossia-primate/

Ενοριακό info