Ο λύκος - Ορφέας

Ο λύκος

Ορφέας

-Μπαμπά, δεν μπορώ να κοιμηθώ... φοβάμαι τον λύκο
-Δεν έχουμε λύκο εδώ, οι λύκοι είναι στο βουνό.
-Κι όμως, εάν ένας έχει μπει στο σπίτι μας;
-Έχουμε κλειδώσει. Κι έπειτα, θα τον βλέπαμε. Δεν κρύβεται και εύκολα ένα λύκος…
-Κι αν έχει κρυφτεί;
-Να, κοίτα ας ανοίξουμε το φως. Πάμε στην ντουλάπα…Κάτω από το κρεβάτι.. Στον διάδρομο… Τίποτα! Κανένας λύκος! Μην φοβάσαι λοιπόν.
 
Ο θρίαμβος της λογικής σκέψης. Κλείνει η υπόθεση του λύκου, κλείνει πάλι το φως….
 
-Πάντως εγώ φοβάμαι…
 
Βλέπεις, κάποια «μην» δεν μπορείς να τα πεις: «μην φοβάσαι» ή «μην αγχώνεσαι» είναι περίπου σαν να λες «μην κρυώνεις» ή «μην πεινάς».  
Ευτυχώς, επενέβη και ανέλαβε η μαμά.
Χωρίς επιχειρήματα σχεδόν χωρίς λόγια:
-Έλα, κοιμήσου, να! εδώ είμαστε όλοι.
 
Ο μικρός σε δύο λεπτά ήδη ονειρευόταν…
Όχι έναν κόσμο χωρίς λύκους, για όνομα του Θεού! Ο μικρός δεν έχει αυταπάτες. Ξέρει πολύ καλά -και πρέπει να ξέρει- πως λύκοι κακοί υπάρχουν και θα υπάρχουν.
Ονειρευόταν απλώς έναν κόσμο όπου κάποιον αγαπούσε και από κάποιον αγαπιόταν.
 
Κι οι λύκοι ας χορεύουν.