Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ

Συνέχεια από προηγούμενη ανάρτηση

Ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, Υπέρτιμος και έξαρχος πάσης Βορείου Ηπείρου, Σεβαστιανός (κατά κόσμον Σωτήριος Οικονομίδης) γεννήθηκε την 20η Ιουνίου 1922 στα Καλογριανά Καρδίτσης, από ευλαβέστατους γονείς. Τον δάσκαλο και ιεροψάλτη Αχιλλέα και την Χρυσούλα Οικονομίδου, οι οποίοι είχαν αποκτήσει 5 παιδιά. Σε ηλικία 3 ετών χάνει την μητέρα του. Ο πατέρας του ξαναπαντρεύεται, αλλά όταν ο Σωτήριος ήταν 17 ετών πεθαίνουν σε ένα μήνα και ο πατέρας του και η μητρυιά του και λίγο αργότερα η μία αδελφή του.
Μετά τα μαθήματα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης που έλαβε στο χωριό του, φοίτησε στο Ιεροδιδασκαλείο Κορίνθου και στο Γυμνάσιο Καρδίτσης, από το οποίο έλαβε απολυτήριο το 1941. Στη συνέχεια, φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από την οποία ανακηρύχθηκε πτυχιούχος το 1949.
Στὰ φοιτητικὰ του χρόνια, γιὰ νὰ ἐξοικονομῇ τὰ πρὸς τὸ ζῆν ἀναγκαῖα, ἐργαζόταν ὡς νεωκόρος στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Κωνσταντίνου, στὴν Ὁμόνοια. Τότε, στὸν Ἅγ. Κωνσταντῖνο, προϊστάμενος ἦταν ὁ ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Ταβλαδωράκης, μετέπειτα Μητροπολίτης Ἀργολίδος καὶ Πειραιῶς, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀσκήσει βαθυτάτη ἐπίδραση στὸν νεαρὸ νεωκόρο Σωτήριο Οἰκονομίδη .
Αφού εξεπλήρωσε την 28 μηνη στρατιωτική του θητεία, το 1952 έγινε μέλος της αδελφότητας Θεολόγων "Η ΖΩΗ" και το 1960 μέλος της αδελφότητος Θεολόγων "Ο ΣΩΤΗΡ". Αρχικά ο νεαρός θεολόγος Σωτήριος Οικονομίδης υπηρετεί ως ιεροκήρυκας, στην Καλαμάτα.
Αργότερα εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη Αθηνών, μετονομασθείς σε Σεβαστιανός. Χειροτονήθηκε Διάκονος από τον τότε Μητροπολίτη Λήμνου (κατόπιν Τρίκκης και Σταγών) Διονύσιο τον Αύγουστο του 1956. Να σημειώσουμε ότι συμμαρτυρία για τη χειροτονία έδωσε ο γνωστός για το άφθαρτο λείψανο π. Βησσαρίων της Ι. Μ. Αγάθωνος. Τον Απρίλιο του 1957 διορίσθηκε ιεροκήρυκας της Ι. Μητροπόλεως Ιωαννίνων χειροτονηθείς σε πρεσβύτερο - Αρχιμανδρίτη την 26η Ιουνίου 1957 από τον τότε Μητροπολίτη Ιωαννίνων Δημήτριο. Δίδαξε ως καθηγητής στο ιεροδισκαλείον της Ιεράς Μονής Βελλάς και στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων. Ως ιεροκήρυκας στην Ι. Μητρόπολη Ιωαννίνων τη δεκαετία 1957 - 1967 συνεργάστηκε με τους Μητροπολίτες κ. Δημήτριο και κ. Σεραφείμ (πρώην Αρχιεπίσκοπο Αθηνών) και κυριολεκτικά άφησε εποχή.
Γιατί, - όπως σημειώνει ο Μητροπολίτης Κονίτσης Ανδρέας - πραγματικά, αὐτὸς ὁ τέλεια ἀκτήμων ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ φλογερὸς ἀγωνιστὴς τῆς ἀλήθειας, αὐτὸς ποὺ κέντρο τῆς ζωῆς του εἶχε τὸν Χριστό, γινόταν τώρα ὁ δυνατὸς μαγνήτης καὶ ὁ πόλος ἕλξεως πολλῶν, πάρα πολλῶν νεανικῶν ψυχῶν. Αὐτοὶ οἱ νέοι, ἀλλὰ καὶ οἱ μεγαλύτερης ἡλικίας ἄνθρωποι συνωστίζονταν στὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, γιὰ ν’ ἀκοῦνε τὰ θεσπέσια κηρύγματά του. Κι’ ὅπως ὁμολογοῦν αὐτόπτες μάρτυρες, ὁ εὐμεγέθης ἐκεῖνος ναὸς δὲν χωροῦσε τὰ πλήθη, ὥστε πολλοὶ νὰ μένουν στὸ προαύλιο (χειμῶνα καιρό !), ἀπ’ ὅπου παρακολουθοῦσαν τὴν μετάδοση τοῦ θείου λόγου ἀπὸ τὰ μεγάφωνα.
Ἔτσι, δὲν εἶναι παράξενο, ὅτι στὴν περιλάλητη Διαθήκη του ἐσημείωνε ὁ μακαριστὸς Ἱεράρχης : «Ἡ θητεία μου εἰς Ἰωάννινα ὡς Ἱεροκήρυκος ἀποτελεῖ τὴν ὡραιοτέραν ἐποχὴν τῆς ζωῆς μου. Εὐχαριστῶ φίλους, συνεργάτες, καθὼς καὶ ὅλον τὸν γενναῖον Ἠπειρωτικὸν λαὸν διὰ τὴν ἀγάπην τους καὶ τὴν ἐκτίμησίν τους».

Τέλος Β΄ μέρους...