Ένα από τα «προβλήματα» του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου Κοτσώνη και για το αν ήταν ο εκλεκτός της δικτατορίας του 1967 – Αναστάσιος Κωστόπουλος

Είχα την τιμή και την ευλογία πολλές φορές να δω και να συζητήσω με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο Α΄ τον Κοτσώνη στα Υστέρνια της Τήνου. 

Μετά την κοίμησή του με θαυμασμό μου μιλούσε για την άσπιλη μορφή του και ο Αρχιμανδρίτης π. Χριστόδουλος Φάσσος. 

Τώρα, που έγραψε για αυτόν στο blog ο κ. Αθανάσιος Κοτταδάκης, επιθυμώ –μετά και από ορισμένα σχόλια- σε όσους τον επικρίνουν, να αναδημοσιεύσω ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του «Το δράμα ενός Αρχιεπισκόπου», το οποίο ο ίδιος μου πρόσφερε μαζί με άλλα βιβλία του, κατά τις επισκέψεις μου στα Υστέρνια. Σε αυτό το απόσπασμα, μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας μας, το τι αντιμετώπισε επί της θητείας του, ως Αρχιεπίσκοπος. Και αμέσως μετά μια μαρτυρία για το εάν ήταν ο εκλεκτός προς το αρχιεπισκοπικό αξίωμα των δικτατόρων του 1967.

    

«Eἰς ὅλας τάς κατηγορίας τῶν ἀνθρώπων, ἐναντίον τῶν ὁποίων εἶχα νά ἀντιπαλαίσω, ἐκτός ἀπό τούς συγγενεῖς, τούς φίλους καί τούς γνωστούς των, θά πρέπη νά προστεθοῦν καί ὅσοι ἔχουν τάς ἰδίας ἀντιλήψεις καί συνηθείας ζωῆς μέ τούς κληρικούς ἐκείνους, πού ἔχουν σκανδαλώδη καί ἀνώμαλον βίον. Tί ἐσήμαινε καί τί ἐξακολουθεῖ νά σημαίνη τοῦτο, θά μοῦ ἐπιτραπῆ νά τό διατυπώσω μέ τάς λέξεις, πού εἶπε κάποτε ὁ ἀείμνηστος καί σεβάσμιος προκάτοχός μου Ἀρχιεπίσκοπος Σπυρίδων:

“Σέ ὅλη μου τή ζωή πάλαιψα μέ πολλούς· δέν φοβήθηκα ποτέ μου καί κανέναν. Tούς κ... ὅμως τούς φοβήθηκα”.

Πόσον εἶχε δίκαιον ὁ ἀτρόμητος ἐκεῖνος ἀγωνιστής τῶν ἐκκλησιαστικκῶν καί ἐθνικῶν μας ἀγώνων φαίνεται καί ἀπό τά ἀποτελέσματα, τά ὁποῖα ἐπέτυχαν καί ἐξακολουθοῦν νά ἐπιτυγχάνουν οἱ κληρικοί αὐτοί καί οἱ ὁμοϊδεάται των. Ἀδίστακτοι εἰς τά μέσα, τά ὁποῖα χρησιμοποιοῦν, κατώρθωσαν νά ἁλώσουν (μέ ποίου εἴδους λόγχας μή ἐρωτᾶτε) ἱκανόν ἀριθμόν στηλῶν ἐφημερίδων, ὥστε τό μαῦρο νά παρουσιάζεται εἰς τό κοινόν ὡς ἄσπρον καί τό ἄσπρον ὡς μαῦρο. Ἕνας ἀπό αὐτούς λέγεται, ὅτι κάποτε εἶπεν, ὅτι ἀπό τά πολλά διαμερίσματα, πού εἶχεν ἀποκτήσει “μέ τόν τίμιον ἱδρώτα του», θά διαθέση τά ἕξ, διά νά ἐξοντώση τόν Ἱερώνυμον! Ἔτσι καί αἱ στῆλαι μιᾶς καθημερινῆς ἐφημερίδος, ἡ ὁποία θέλει νά ἐμφανίζεται ὡς σοβαρά, ἐνηγκαλίσθησαν τόσον περιπαθῶς τούς 300 καταδικασθέντας ὑπό τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων δι᾽ ἀκατανομάστους πράξεις, ὥστε νά τούς παρουσιάσουν εἰς τό ἀναγνωστικόν της κοινόν ὡς ...“ὁσιομάρτυρας”. Ὡς “μεγαλομάρτυρα” δέ νά στέψουν πρόσωπον, τό ὁποῖον ἤδη ἀπό τοῦ 1943, δηλαδή εἰκοσιπέντε ἔτη προτοῦ ἐγώ ἀναλάβω τό πηδάλιον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐλάμπρυνεν ἐπανειλημμένως... τά ἐδώλια τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων.

     Aὐτά ἰσχυρίζεται ὁ συντάκτης τῆς ἐφημερίδος.

     ᾽Iδού ὅμως τί περί αὐτοῦ ἔγραφε κατά τόν Mάϊον τοῦ 1961 ἕνας Mητροπολίτης πρός ἕνα ἄλλον συνάδελφόν του, πού οὔτε ὁ ἕνας οὔτε ὁ ἄλλος, οὐδέ μακρόθεν μποροῦν νά χαρακτηρισθοῦν ὡς... “Ἱερωνυμικοί”. “Oὐδέν ἰδιαίτερον ἐνδιαφέρον ἐπέδειξα διά τόν γνωστόν ρασποῦτιν, ὅστις ὄντως ἐξηυτέλισεν ἔν τε τῇ ἀλλοδαπῇ καί ἐνταῦθα τόν κλῆρον τῆς Ἑλλάδος. Γνωρίζω ἐν πάσῃ λεπτομερείᾳ τόν βίον καί τήν πολιτείαν τοῦ εἰρημένου ρασοφόρου, ἴσως κάλλιον παντός ἄλλου, διότι ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Δωρόθεος μοῦ ἀπεκάλυψεν, ὅτι ἔφθανε μέχρι τοῦ σημείου νά ἐκδίδῃ καί γυναῖκας”. Aὐτά ἐγράφοντο ἐν ἔτει 1961, μάλιστα, σημειώσατέ το καλῶς, τό 1961.

     Kαί ὁ “μεγαλομάρτυς” αὐτός ρασοφόρος κατεδικάσθη ἐπί τέλους τελεσιδίκως εἰς καθαίρεσιν ἐπί τῆς ἀρχιερατείας μου, ἐπί τῇ βάσει τοῦ Nόμου 214/1967, μόλις εἰς τάς 15 Mαΐου 1968. Ἤτοι ἐπί ἑπτά ἀκριβῶς ἔτη ἐκυκλοφόρει ὡς κληρικός καί ἀσφαλῶς ἐξηκολούθει... νά δοξάζη ὄχι μόνον τό `“τιμημένον ράσο”, ἀλλά καί τά... “Ἐκκλησιαστικά Δικαστήρια”. Διότι ὁ ἐν λόγῳ ρασοφόρος εἶχε μέν τήν 1ην Mαρτίου τοῦ 1961 ὑπό τοῦ Πρωτοβαθμίου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου καταδικασθῆ εἰς καθαίρεσιν, πλήν ὅμως ἡ ἀπόφασις τῆς καθαιρέσεως εἰς τάς 15 ᾽Iουνίου τοῦ 1961 μετετράπη ὑπό τοῦ Δευτεροβαθμίου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου εἰς... διετῆ ἀργίαν!!!»

Όσο για το αν ήταν ο εκλεκτός του των δικτατόρων του 1967:

«Εἰπώθηκε, μεταξὺ ἄλλων, ὅτι ἡ δικτατορικὴ Κυβέρνηση «ἐπέβαλε» στὴν τότε Σύνοδο τὴν ἐκλογὴ τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Ἱερώνυμου Κοτσώνη ὡς Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, στὸν ὁποῖον μάλιστα οἱ πάντες ἀπέδωσαν ἀβασάνιστα καὶ τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ «ἐκλεκτοῦ τῆς χούντας»!! Ἐπὶ πλέον, ὁ Μητροπολίτης μετέφερε καὶ τὴν πληροφορία («φήμη», ὅπως ὁ ἴδιος τὴν χαρακτήρισε) ὅτι οἱ πρωταγωνιστὲς τῆς δικτατορίας ἐπισκέφθηκαν τὰ μέλη τῆς τότε Συνόδου καὶ «θέσαντες τὸ πιστόλι στὸ τραπέζι» ἀπαίτησαν τὴν ἐκλογὴ τοῦ Ἱερωνύμου ὡς Ἀρχιεπισκόπου. Τὰ γεγονότα ὅμως καὶ οἱ ἀψευδεῖς μαρτυρίες, ὡς πρὸς τὸ προταθὲν πρόσωπο, ἔρχονται νὰ ἀνατρέψουν αὐτὲς τὶς ἀνακρίβειες καὶ νὰ ἀποκαταστήσουν πλήρως τὴν ἀλήθεια.
     Καί ἐρωτᾶται: Ἦταν λοιπὸν ὁ μακαριστὸς Ἱερώνυμος ἐκλεκτὸς τῆς δικτατορίας; Ἡ ἀπάντηση εἶναι σαφής: ΟΧΙ. Ὁπωσδήποτε ΟΧΙ. Μία τέτοια ὅμως κατηγορηματικὴ καὶ ἀνεπιφύλακτη ἀπάντηση καταλείπει στὸν ἀναγνώστη (καὶ δικαιολογημένα) εὔλογες ἀμφιβολίες, ἂν δὲ συνοδεύεται καὶ ἀπὸ ἀποδείξεις. Καὶ τοῦτο γίνεται, ὄχι γιατί ὁ μακαριστὸς Γέροντας ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴ δική μας συνηγορία, ἀλλὰ γιὰ ἕνα καὶ μόνο σκοπό: Γιὰ νὰ διαλυθεῖ ἐπιτέλους ὁ μύθος, ὁ ὁποῖος σκόπιμα δημιουργήθηκε καὶ ὕποπτα συντηρήθηκε μέχρι καὶ τὶς ἡμέρες μας.
     Και ἰδοὺ οἱ ἀποδείξεις:
     1. Ὁ διαπρεπὴς Πανεπιστημιακὸς καθηγητὴς τῆς Θεολογίας καὶ μέλος τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν κ. Μάρκος Σιώτης παρέστη στὴν κρίσιμη ἐκείνη συνεδρία τῆς Ἀριστίνδην Συνόδου τοῦ 1967 ὡς Βασιλικὸς Ἐπίτροπος, διορισμένος ἀπὸ τὴν προηγούμενη δημοκρατικὴ

Κυβέρνηση καὶ ὄχι ἀπὸ τὸ δικτατορικὸ καθεστώς. Ἀργότερα, κατὰ τὸ 1989, ὁ κ. Σιώτης, σὲ ἐπίσημη ὁμιλία του στὸ βῆμα τῆς ἐδῶ «Ἀρχαιολογικῆς Ἑταιρείας» εἶπε μεταξὺ ἄλλων καὶ τοῦτα τὰ σπουδαῖα: «Ἡ διαδικασία τῆς ἐκλογῆς τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου εἶχε ὁλοκληρωθεῖ, ὅταν ὁ κλητὴρ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἐνεφανίσθη καὶ εἶπεν ὅτι εἰς τὸ Γραφεῖον τοῦ Προέδρου ἦλθαν οἱ συνταγματάρχαι Γ. Παπαδόπουλος, Στ. Παττακὸς καὶ Ν. Μακαρέζος καὶ παρακαλοῦν νὰ διακοπῆ ἐπ’ ὀλίγον ἡ συνεδρία γιὰ νὰ ἀνακοινώσουν κάτι εἰς τὸν προεδρεύοντα»... Ὅταν κατόπιν συνήντησε (ὁ κ. Σιώτης) τὸν προεδρεύοντα καὶ τὸν ἐρώτησε τί ἤθελαν οἱ ἐπισκέπτες, ἔλαβε τὴν ἀπάντηση ὅτι εἶχαν ἔλθει γιὰ νὰ παρακαλέσουν τὰ μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου νὰ προτιμήσουν κατὰ τὴν ἐκλογὴ τὸν Σεβασμιώτατο, τότε, Μητροπολίτη Καστορίας Δωρόθεο. ΄Ελαβαν, ὅμως, τὴν πληροφορία ὅτι ἡ ἐκλογὴ εἶχε τελειώσει. 

   

  2. Ὁ στρατηγὸς Στυλιανὸς Παττακός, ἕνας ἀπὸ τοὺς τρεῖς Πρωτεργάτες τῆς δικτατορίας τῆς 21ης Ἀπριλίου, σὲ πολὺ μεταγενέστερη συνέντευξή του (2001) σὲ γνωστὴ ἀθηναϊκὴ ἐφημερίδα, δήλωσε καὶ τὰ ἑξῆς βαρυσήμαντα: «... Τὸν μακαριστὸν Ἱερώνυμο δὲν τὸν ἐξέλεξε ἡ ἐπανάστασις. Δὲν τὸν ἐγνώριζε κὰν... Δὲν τὸν ἐγνωρίζαμε καὶ θέλαμε κάποιον ἄλλον. Ἀλλὰ δὲν προλάβαμε. Κατὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ Ἱερωνύμου εὑρισκόμεθα κάπου οἱ τρεῖς μας: Παπαδόπουλος, Μακαρέζος καὶ Παττακὸς καὶ ζητήσαμε τὴν διακοπὴν τῆς διαδικασίας. Καί μᾶς εἶπαν ὅτι τελείωσε ἡ διαδικασία. Ἔχει ἤδη ἐκλεγεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος». Καὶ προσθέτει παρακάτω ὁ ἴδιος: «... Δὲν θέλαμε Ἀρχιεπίσκοπο ἕνα ἄγνωστο πρόσωπο, ὅπως ὁ Ἱερώνυμος... Θέλαμε τὸ Δωρόθεο, Δεσπότη Καστορίας...». Οἱ δυὸ αὐτὲς δηλώσεις, προερχόμενες ἀπὸ διάφορα, ἄγνωστα προφανῶς μεταξὺ των πρόσωπα, καίτοι ἀπέχουν μεταξὺ τους πολλὰ χρόνια, συμπίπτουν ἀπόλυτα στὶς περιγραφές, οἱ ὁποῖες εἶναι καὶ σαφεῖς καὶ εἰλικρινεῖς. Ἐκλεκτὸς λοιπὸν τῆς «χούντας» ἦταν ὁ ἀπὸ Καστορίας Δωρόθεος καὶ ὄχι ὁ μακ. Ἱερώνυμος. (http://anastasiosk.blogspot.gr/2013/02/blog-post_5819.html)

Επιτέλους και η συκοφαντία έχει τα όριά της.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ως «Προκαθήμενος της Αγάπης και των Αποστολικών οραματισμών» σε κανέναν δεν κράτησε κακία.

Είναι σε όλους γνωστό ότι έζησε και πέθανε πτωχός ως ταπεινός Μοναχός, η κηδεία του έγινε με έξοδα των συγγενών του και των πνευματικών του παιδιών.     

Ας πρεσβεύει υπέρ της Εκκλησίας.

Αναστάσιος Κωστόπουλος