ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ … «ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ» ΚΑΝΟΝΑ ΛΑ΄ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΙΝΑ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ … «ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ» ΚΑΝΟΝΑ ΛΑ΄ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΙΝΑ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

       Το ενδιαφέρον επώνυμο σχόλιο στον ,,, «Αποστολικό» Κανόνα ΛΑ΄ και, η παραπομπή σε επίσης επώνυμη εισήγηση κληρικού, η αφορμή για μια άλλη ανάγνωση αυτού και όσα ακολουθούν. Τα ανώνυμα σχόλια, με επίκεντρο τη διαβόητη  … «παν- αίρεση του Οικουμενισμού» κλπ. σε γραμμή «ορθοδοξία» ή «θάνατος», και απαίτησης για στήσιμο «ορθόδοξης» πυράς, «ζήλος Θεού, αλλ’  ου κατ’  επίγνωσιν», ή λαϊκά. «Όλο ίδια και τα ίδια του μυαλού τους ροκανίδια»! –Δες,  «Εν πρώτοις μνήσθητι Κύριε …», Αναστάσιος 25.6.2018.

     

  Α.    Τα  Δόγματα  και  οι  Κανόνες.

   

1.        Στην Ορθόδοξη Θεολογία-Εκκλησία. «Τα δόγματα αντιπροσωπεύουν το αμετακίνητο της αποκαλύψεως, ενώ οι κανόνες το κινητό μέσα στις ιστορικές μορφές… Δεν είναι εύκολο … να καθορίζουμε ποιοι κανόνες διατηρούν ακόμη όλη την ισχύ τους ή ποιοι δεν ισχύουν, επειδή έπεσαν σε αχρησία από τη μεταβολή των ιστορικών συνθηκών, υπάρχουν επίσης και κανόνες «εν υπνώσει» …»-Π. Ευδοκίμωφ, «Ορθοδοξία», σ. 252.

2.       Στα Αποστολικά χρόνια και των διωγμών, το κυρίαρχο είναι το μαρτύριο, η αιμάτινη ομολογία! «Η καθιέρωση των κανόνων -κατόπιν- έχει χαρακτήρα θεραπευτικό και ιαματικό, όχι νομικό και δικανικό … Δεν αποβλέπει … στο να κριθεί και κατακριθεί … ο άνθρωπος με υπαγωγή της αποτυχίας του στην απρόσωπη περιπτωσιολογία ενός αμείλικτου νόμου. Κατά το 2^ο Κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου. αποβλέπει «προς ψυχών θεραπείαν και ιατρείαν παθών»!! -Χ. Γιανναράς, «Η Ελευθερία του Ήθους», σ.235.

3.        Ενδεικτικό. Η Σύνοδος των Ορθοδόξων Πατριαρχών του 1895 στην Κωνταντινούπολη.  1/  Καταγγέλλει όχι μια ή δύο, αλλά δέκα λατινικές ετεροδιδασκαλίες, μάλιστα, με βάση τις αποδεκτές από Παλαιά και Νέα Ρώμη Επτά Οικουμενικές Συνόδους, 2/ Επισημαίνει απροκάλυπτα ότι, «η Ρωμαϊκή Εκκλησία είναι Εκκλησία των καινοτομιών, της νοθεύσεως … των όρων των αγίων Συνόδων …». Αλλά ! Κλείνει ευχόμενη:  «Ο δε Θεός … δώη φωτισθήναι της χάριτος αυτού και της επιγνώσεως της αληθείας πάντας τους έξω και μακράν της μιας, αγίας Καθολικής και ορθοδόξου μάνδρας των λογικών αυτού προβάτων».

     Δεν εκδίδει αφοριστική καταδίκη αυτής ! Ούτε, βέβαια, την ονομάζει «από συνήθεια Εκκλησία», ως θέλει ο Αγιορείτης μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης, και μαζί του οι … «ορθόδοξοι» που επιζητούν αποφάσεις καταδίκης στην πυρά!

Β .         Ο  ΛΑ΄ … «Αποστολικός» Κανόνας.

1.   «Οι λεγόμενοι «Κανόνες των Αγίων Αποστόλων» … ανήκουσιν εις αρχαίαν ψευδεπίγραφον κανονικήν συλλογήν … ίσως του γ΄ και δ΄ αιώνος … πιθανώς εξ αποστολικής παραδόσεως … Η Πενθέκτη εν Τρούλλω Οικουμενική Σύνοδος δια του 2^ου κανόνος αυτής … επεκύρωσεν επισήμως 85 από αυτούς, χωρίς όμως να παραλείψη να υποδηλώση και την μη γνησίαν αποστολικήν προέλευσιν αυτών»-Ι. Καρμίρης, Τακτικός Καθηγητής Θεολογικής Αθηνών, «Τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, τ. Ι, σ. 209.

2.   Το κείμενο του ΛΑ΄ «Αποστολικού Κανόνα».

α/  Στο πρωτότυπο: Εἴ τις πρεσβύτερος, καταφρονήσας τοῦ ἰδίου ἐπισκόπου, χωρὶς συναγάγῃ, καὶ θυσιαστήριον ἕτερον πήξῃ, μηδὲν κατεγνωκώς τοῦ ἐπισκόπου ἐν εὐσεβείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ, καθαιρείσθω, ὡς φίλαρχος· τύραννος γάρ ἐστιν. Ὡσαύτως δὲ καὶ οἱ λοιποὶ κληρικοί, καὶ ὅσοι ἂν αὐτῷ προσθῶνται· οἱ δὲ λαϊκοὶ ἀφοριζέσθωσαν. Ταῦτα δὲ μετὰ μίαν, καὶ δευτέραν καὶ τρίτην παράκλησιν τοῦ ἐπισκόπου γινέσθω.

β/ Στα Νεοελληνικά : Αν κάποιος πρεσβύτερος-ιερέας, παπάς -περιφρονήσει- αψηφήσει τον Επίσκοπό του, συμπήξει χωριστή ομάδα, δημιουργήσει ιδιαίτερο θυσιαστήριο, μη έχοντας να τον καταδικάσει για κάτι αξιοκατάκριτο σε ό,τι αφορά στην ευσέβεια -πίστη-και δικαιοσύνη-ήθος-αυτού- να καθαιρείται ως φίλαρχος, τουτέστιν ως τύραννος. Επίσης-να καθαιρούνται-και οι κληρικοί, και όσοι άλλοι προσχωρήσουν στην ομάδα του. Και οι λαϊκοί που τον ακολουθούν να αφορίζονται. Αυτά όμως να γίνουν μετά πρώτη, δεύτερη, τρίτη άλαρπη παρακλητική σύσταση του Επισκόπου προς αυτόν-αυτούς να μετανοήσουν.

      Ερμηνευτική προέκταση. Αν ο ιερέας που απλώς θα περιφρονήσει-αψηφήσει τον Επίσκοπό του, απαρτίσει δική του ομάδα και «εκκλησία», χωρίς απόδειξη ενοχής αυτού σε πίστη και ζωή, καθαιρείται, πολύ περισσότερο να συμβαίνει αυτό-να καθαιρείται-όταν ατομικά τον καταδικάζει μέσα του για τόσο σοβαρό λόγο ως είναι η αίρεση. Προφανέστατα, όχι το αντίθετο !

       Αυτό συνάγεται από τους δυο απαράβατους όρους που πέρασε συνοδικά στην Εκκλησία ο σοφός, και πολύς και μέγας, και άγιος Πατριάρχης Φώτιος γράφοντας : 1. Αν ολοφάνερα-«δηλονότι»-διδάσκει αίρεση, καταδικασμένη από Άγιες Συνόδους,  όχι από όποιον κι όποιον ατομικά. και,  2.  Από Πατέρες της Εκκλησίας, Πάλι όχι από όποιον κι όποιον ατομικά, στα όρια της δικής του ευλάβειας τον ονομάσει ή υποδείξει ως αιρετικό, αλλά από Πατέρες ευρύτατης εκκλησιαστικής αποδοχής, ως οι σημειωθέντες ενδεικτικά δεκτοί από την  Εκκλησία ως Πατέρες και Διδάσκαλο-2^ο μέρος 15^ςυ Κανόνα Πρωτοδευτέρας,

      Προσέχουμε επίσης την προς τα άνω κλιμάκωση που κάνει αυθεντικά-«Εγώ δε λέγω υμίν»-ο Χριστός στην επί του Όρους Ομιλία: «Πας ο οργιζόμενος-απλή οργή- τω αδελφώ αυτού ένοχος έσται τη κρίσει-τοπικό δικαστήριο. Ος δ’ αν είπη τω αδελφώ αυτού ρακά-ανόητε-ένοχος έσται τω συνεδρίω-ανώτατο δικαστήριο. Ος δ’ αν είπη μωρέ-ηλίθιε-ένοχος έσται εις την γέεναν του πυρός-κόλαση»- Ματθ. 5,22.

Γ.       Η   διαβόητη  «Παν - αίρεση του Οικουμενισμού» κλπ. 

      Κανένας χριστιανός ορθόδοξος δεν μπορεί να αγνοεί ότι, κατά τη θεία εντολή, «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη», η Εκκλησία έχει οικουμενική αποστολή ! Αυτό, βέβαια, δεν αποκλείει το ενδεχόμενο διαστροφής από τον «κύριο» που «κρύβεται» πίσω από «το περισσόν τούτου», και τους «φειλολείδωρους» ακολούθους του !

       Γιατί ! Ούτε αίρεση υπάρχει, ούτε αιρεσιάρχης ! Η διαβόητη … «Παν- αίρεση του Οικουμενισμού», «Συγκρητισμού» είναι μια φαντασιακή ειδωλική μορφοποίηση της σύγχρονης πραγματικότητας ! Του γεγονότος ότι, η Τεχνολογία έσπασε το φράγμα του απομονωτισμού ! Έφερε σε κάθε σπίτι ζωντανά και παραστατικά θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις και συνήθειες διαφόρων λαών ! Προκάλεσε αναφανδόν αίσθηση σχετικότητας, και πειρασμό ανάμειξης στοιχείων.

    Για φαινόμενα σαν αυτά ο Απ. Παύλος εντέλλεται διαχρονικά τους χριστιανούς: α/ «Την παρακαταθήκην -αυτό που σου εμπιστεύθηκε ο Χριστός και η Εκκλησία- φύλαξον»-1Τιμ.6.20. β/ «Συ δε μένε εν οις έμαθες και επιστώθης, ειδώς παρά τίνων έμαθες, και ότι από βρέφους τα ιερά γράμματα -Γραφή- οίδας τα δυνάμενά σε σοφίσαι εις σωτηρίαν δια πίστεως Ιησού Χριστού»-«και είναι αρκετά να σε οδηγήσουν στη σωτηρία με την πίστη στον Ιησού Χριστό», 2Τιμ.3,14-15.

      Και εντελώς πρόχειρα και ενδεικτικά. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος επισημαίνει : «Βαθύ σκοτάδι επικρατεί στην οικουμένη, και θα το ανατρέψουμε για να τη λυτρώσουμε. Λέγοντας «βαθύ σκοτάδι» δεν αναφέρομαι μόνο στους αιρετικούς ή τους εθνικούς-ειδωλολάτρες-αλλά και σε πολλούς δικούς μας-χριστιανούς- που η ζωή τους δεν είναι αντίστοιχη με την πίστη τους. Γιατί και πολλοί δικοί μας μοιάζει να μην πιστεύουν στο Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού, όταν δείχνουν πως προσέχουν και ακολουθούν ειδωλολατρικές συνήθειες …» -«Ομιλιών Μικρή Φιλοκαλία», εκδόσεις «Ταώς», σ.128.

     Άρα, πολύ απλά και πολύ καθαρά πρόκειται για μια πραγματικότητα που προκαλεί σήμερα το χριστιανό να κρατήσει το θησαυρό του ! Να δείξει αν ή πόσα αυγά ορθής πίστης και αληθινής χριστιανικής ζωής έχει το καλάθι της ευσεβείας του, Αν δεν ενοχλεί, προσθέτω, μετά τον «ορθόδοξο» διονυσιασμό των τελευταίων χρόνων, το «μοδίτικο» μαύρο βραχιολάκι-κομποσκοίνι- κενό περιεχομένου για πλείστους, και τις άλλες βυζαντινές γραφικότητες !

     Όσο για τη Μετά-πατερική θεολογική … «αίρεση» ! «Κλείστε στόμα, σφραγίστε χείλη, αλλιώς σας στιγματίζουμε αιρετικούς» ! Η «Ορθοδοξία» … μουγκή, στατική, εκτός εποχής ! Στους αντίποδες του, «ερευνάτε τας Γραφάς …» -Ιωάν.5,39. «Γνώσεθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» -Ιωαν.8,32. Ολοκληρωτισμός σε όλη του την αθλιότητα!

     Το χειρότερο, «η εσχάτη πλάνη» ! Ούτε λόγος, ούτε καν υποψία αίσθησης ευθύνης, ενοχής, και συνακόλουθης αίτησης του θείου ελέους για την εικόνα της Εκκλησίας του Χριστού που δίνουμε Δυτικοί και Ανατολικοί χριστιανοί στο σύγχρονο κόσμο!! Παραβλέποντας ανεπίστρεπτα και μάταια ότι, εδώ δεν περνάει η πρακτική της στρουθοκαμήλου, καθώς, «ουκ έστιν προσωποληψία παρά το Θεώ»-Ρωμ.2,11.

     Από τούτο, ούτε λόγος, ούτε καν υποψία της ευθύνης που βαραίνει τους ώμους μας για τον πνευματικό εκτροχιασμό, εκπεσμό, κατάντημα, βαβυλωνία του σημερινού κόσμου, μετά από δυο χιλιάδες χρόνια Χριστιανισμού. Δυτικοί και Ανατολικοί χριστιανοί, «εν καιρώ της εργασίας ρεμβόμενοι», και «Κύριος οίδε» οποίες αθλιότητες κατεργαζόμενοι, αφήσαμε να γίνουν τα πράγματα χειρότερα από την εποχή της ειδωλολατρίας. Καθώς σε Δύση και Ανατολή, εκατομμύρια βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος χριστιανοί δεν ξέρουν τι πιστεύουν και γιατί ζουν, όχι λίγοι δηλώνουν ότι δεν πιστεύουν σε τίποτα, και είναι, ας πούμε, «ωσεί ειδωλολάτρες» «χριστιανοί» !!

     Και όποιος έχει στοιχειώδη ταπείνωση και ειλικρίνεια ας πει, αν αυτά δε σχετίζονται με το γραφόμενο : «Το γαρ όνομα του Θεού δι υμάς βλασφημείται εν τοις έθνεσιν»-«εξ αιτίας σας διασύρεται το όνομα του Θεού από τους ειδωλολάτρες», Ρωμ.2,24.

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα»

Αθανάσιος Κοτταδάκης