«ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΦΗΜΕΡΕΥΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ» - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

«ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΦΗΜΕΡΕΥΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ»

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

       Αυτή τη σημαδιακή αλήθεια, και από προσωπική εμπειρία ομολογία διαπρεπούς Ιατρού  ομότιμου Καθηγητή της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, και όχι μόνο -Παναγιώτης Δημακάκος-  συνοδευόμενη από ευρύτερο σχετικό γραπτό, έλαβα προ καιρού από τη μεγάλη κόρη μου. Και είναι ώρα να τη χρησιμοποιήσω με δικό μου τρόπο.

      Στις 3 Απριλίου ημέρα Παρασκευή ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος Β΄ μας ανέγνωσε σταθερά, ευλαβικά, λίαν καθαρά-όσοι πρόσεχαν έπιαναν μια-μια τις λέξεις, σημαντικότατο!- την 1^η στάση του Ακάθιστου Ύμνου -«Άγγελος πρωτοστάτης ουρανόθεν επέμφθη ειπείν τη Θεοτόκω το «χαίρε»…»- «Ζάλην ένδοθεν έχων λογισμών αμφιβόλων…».  Στο τέλος ο γεραρός Ιεράρχης μας έκανε κοινωνούς απλά, ανθρώπινα, θερμά -«Αγαπημένα παιδιά μου»- πόνου ψυχής για τα συμβαίνοντα εφέτος. «Οι δρόμοι έρημοι, οι εκκλησιές κλειστές, εμείς κλεισμένοι στα σπίτια μας … Όχι γιατί φοβόμαστε, αλλά γιατί αγαπάμε» ! Μας κοινώνησε, δηλαδή, τέλεια ορθόδοξη ερμηνευτική. «Όχι γιατί φοβόμαστε, αλλά γιατί αγαπάμε» ! «Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι αυτό είναι πρόσκαιρο …», συνέχισε !

     Και είπα μέσα μου. Καλά, αφού ο Χριστός, «Ούσης οψίας … τη μια των Σαββάτων και των θυρών κεκλεισμένων, όπου ήσαν οι μαθηταί συνηγμένοι δια τον φόβον των Ιουδαίων,  ήλθε και έστη εις το μέσον, ολοζώντανος,, καθώς «και έδειξεν αυτοίς τας χείρας και την πλευράν αυτού»¨! Γιατί αλήθεια δε θα ερχόταν εφέτος και σε μας «των θυρών των ναών κεκλεισμένων», προσέξτε, «όχι γιατί φοβόμαστε, αλλά γιατί αγαπάμε» ! Μα Αυτός είναι «ο Θεός Αγάπη εστί» και τώρα, που «εκένωσεν εαυτόν μορφήν δούλου λαβών» και υπέμεινε τα πάντα για μας !  Και ήρθε !

      Με την αύριο, Σάββατο 4 Απριλίου, ο Μακαριώτατος ήταν στο Ωνάσειο, και οι γιατροί του τοποθετούσαν βηματοδότη καρδιάς. Δεν ξέρω αν «στο χειρουργείο εφημέρευε και ο Θεός». Μάλλον όχι, επειδή ιατρικώς η περίπτωσή του  είναι πια υπόθεση ρουτίνας. Το πιο πιθανό όμως, γιατί ο Θεός δεν ήθελε ν’ αφήσει την εφημερία του πλάι στους γιατρούς, τους νοσηλευτές … και ευρύτερα όσους άλλους παραστάτες τους συνέχιζαν αυτό-θυσιαστικά τον αγώνα κατά του θανατερού κορονοϊού, και τη συνακόλουθη υπεράσπιση της υγείας και ζωής όλων των ανθρώπων αυτής της μεγάλης σε πνεύμα και πανέμορφης Ελληνίδας γης !

      Ξέρω όμως ότι, 16, 17, 18 Απριλίου, Μ. Πέμπτη, Μ. Παρασκευή, Μ. Σάββατο, ο 80 και τριών ετών Αρχιεπίσκοπος ήταν στητός στον «εις τύπον και τόπον Χριστού» θρόνο του με ένα άριστο ιερατικό και ιεροψαλτικό επιτελείο, άδον λίαν μελωδικά, όσο και κατανυκτικά, προεξάρχων και ιερουργών, δηλαδή, κάνοντας επίκαιρες αυτές τις τρεις καίριες Ακολουθίες της Μ. Εβδομάδας, του Σταυρού, της Ταφής και της Λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου ! Με εμάς, «έγκλειστους», από τα σπίτια μας, «κατ’ οίκον εκκλησιές» -Παύλος, ή «μικρές εκκλησιές»- Χρυσόστομος,  «όχι γιατί φοβόμαστε, αλλά γιατί αγαπάμε» ως Συνοδικά είχε οριστεί, ευλαβείς τηλεοπτικούς συνοδοιπόρους της ιερουργίας των σωτήριων παθημάτων του Χριστού, πλην πνευματικά άμεσα και ζωντανά λατρευτές Του ταπεινούς !

      Έτσι, τη Μ. Πέμπτη ο γεραρός Πρωθιεράρχης έσπευσε να εγκαινιάσει τη μακρά, όσο και δραματική Ακολουθία των Παθών αναγινώσκοντας επιβλητικά το πρώτο και λίαν εκτενές εκ του κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, το και «Διαθήκη» επιλεγόμενο ως περί την μείζονα Αγάπη του Χριστού διαλαμβάνον σε διάφορες παραλλαγές. Και, συνεχίζον με κορυφαίες Αλήθειες, όπως: «Ο εωρακώς Εμέ, εώρακε τον Πατέρα» ! «Εγώ ειμί η άμπελος η αληθινή, υμείς τα κλήματα, και ο Πατήρ μου ο γεωργός εστίν» ! «Ο μένων εν εμοί καγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» ! Η σαφής και ρητή προειδοποίηση δια των Μαθητών στους χριστιανούς όλων των αιώνων. «Ει εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσιν» ! Αλλά και η διαβεβαίωση. «Ουκ αφήσω υμάς ορφανούς» ! Και συγκεκριμένα ιδού με ποιο τρόπο : «Όταν δε έλθη ο  Παράκλητος, ον εγώ πέμψω υμίν παρά του Πατρός, το Πνεύμα της αληθείας ο παρά του Πατρός εκπορεύεται» ! Ορθοδοξίας «Πιστεύω» αλήθεια καθαρή-«το εκ του Πατρός εκπορευόμενο». Και τέλος συν από Ματθαίου 28.20. την επίσης σαφή και ρητή και δυναμικά δυναμική διαβεβαίωση. «Ιδοὺ εγὼ μεθ᾿ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος».  Αλήθειες Χριστού τεράστιας σημασίας που με άλλες μαζί το ίδιο καίριες και σπουδαίες, έχει επισκιάσει, αν μη περάσει στο περιθώριο επελθούσα τελευταία πληθωρικά και καταιγιστικά μια αποσπασματική  παράθεση ασκητικών – μοναστικών  τσιτάτων ! Περί του τελευταίου πιο κάτω, και μη βιαστεί να  πάει ο νους κάποιων στο πονηρό.

       Αφήνω όμως αυτό, και σπεύδω να βεβαιώσω ότι -85 χρονών εκάτερος με τη φιλόλογο σύζυγο- ζήσαμε αυτές τις τρεις καίριες Μεγαλοβδομαδιάτικες Ακολουθίες μυστικά μα άμεσα και ζεστά ως τις πιο ωραίες και πιο κατανυκτικές της ζωής μας ! Το ίδιο φαντάζομαι, όχι αβάσιμα, συνέβη με όσους πολλούς Έλληνες και Ελληνίδες χριστιανούς ορθόδοξους της Ελλάδος εντός, και όπου γης έφτανε το τηλεοπτικό σήμα. Θα μου συγχωρηθεί δε να προσθέσω, χωρίς με αυτό να υποβιβάζω άλλον τινά, για το νεώτερο από τους δυο Διακόνους, ο Θεός να τον ευλογεί ότι, η εκπληκτική ευλαβική μελωδία του περνούσε μέσα μας κάπως σαν τέρψη εξ ουρανού. Και για τον Αρχιμανδρίτη που προεξήρχε στην ιερή λιτάνευση του Εσταυρωμένου, κατ’ εξοχήν, αλλά όχι μόνο, να πω ότι, εκείνο το εξαγγελτικό ωσεί “urbi et orbi” μελώδημα του συγκλονιστικού : «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας …», βοηθούντος και του όλου κατανυκτικού περίγυρου πέρασε μέσα μας ωσάν Αρχαγγελική διαμήνυση της ανείπωτης κατάπληξης του αγγελικού κόσμου παρακολουθούντος κατά ένα τρόπο «τρέμων και σθένων» το κατρακύλισμα του ανθρώπου στο τελευταίο σκαλί, στην «άβυσσο εσχάτη αμαρτημάτων» !

       Και επειδή έχω πολλαπλώς αναφερθεί στην τεράστια σημασία του απροσδόκητου και ματωμένης ψυχής φετινού Πάσχα, καλό θα ήταν να μην έγραφαν πολύ περισσότερο να μην  έκαναν, μάλιστα κληρικοί αυτοί, κάποιες λίαν επιεικώς αφελείς αφέλειες, Δεν υπήρξε στην Εκκλησία τελούμενο, που να μην τελούσε υπό την απόλυτη κατανόηση και κατάφαση του Χριστού, της μόνης και μοναδικής Κεφαλής της Εκκλησίας. Οφείλω δε να προσθέσω ότι όσες ιερουργίες παρακολούθησα τηλεοπτικά από τον Καθεδρικό Ναό Αθηνών τελέστηκαν με πληρότητα ου μακράν του τελείου, και να ευχαριστήσω δια του Μακαριώτατου όλους, μα όλους τους ιερούς συντελεστές, όλως θερμώς.

      Παραπλήσια μπορώ να καταθέσω και για την Ακολουθία της Μ. Παρασκευής, όσο κι αν φέτος μου έλειψε το θαυμάσιο δοξαστικό Γεωργίου Ακροπολίτου, «Τον ήλιον κρύψαντα τας ιδίας ακτίνας … τω του Σωτήρος θανάτω …». Και, για το ευλαβέστατο μελώδημα των Εγκωμίων μπρος στον άριστα διακοσμημένο Επιτάφιο. «Η Ζωή εν τάφω κατετέθης Χριστέ…» άρχισαν επιβλητικά ο Αρχιεπίσκοπος, ο Επίσκοπος, ο καλλικέλαδος Αρχιμανδρίτης, οι δυο γεραροί Πρωτοπρεσβύτεροι, οι δυο Διάκονοι, οι εξαίρετοι δεξιός και αριστερός τριμελείς χοροί των ιεροψαλτών.  Όσο κι αν η ένδοθεν του ναού περιφορά του και έγκλειστου, «όχι γιατί φοβόμαστε, αλλά γιατί αγαπάμε», Επιταφίου είναι μικρή και από τούτο απλή και ταπεινή, τη συνόδευσαν νοερά απειράριθμα σε όλη τη χώρα, και όχι μόνο, πλήθη πιστών. «Ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω του κενώσει». δεν είναι καθόλου ξένος σε ανθρώπινα, πολύ ανθρώπινα τοιαύτα ! Δεν παύει να κάμπτεται-«κάμφθητί μοι»-και να ανταποκρίνεται σε όσους Του απευθύνουν δάκρυα ρέοντες τους ευλαβείς στεναγμούς-ασπασμούς της καρδίας τους, έστω και μέσω τηλεοπτικής προσκύνησης της Αγίας Εικόνας της θείας Ταφής του !

        Κλείνω τώρα αυτό το μέρος με την τηλεοπτική Αναστάσιμη Ακολουθία του Μ. Σαββάτου, απαλλαγμένη ευτυχώς από τη βαρβαρότητα των Σπετσιώτικων βαρέως βαρέων βαρελότων-πραγματικών φουρνέλων-και άλλων κροτίδων μέσα και από την… «παραδοσιακά» καταφλεγόμενη προ του ναού της Αναλήψεως βάρκα. Και βέβαια πιο πολύ με αναφορά στην Αναστάσιμη Λειτουργία, που για κάποιους προσωπικούς λόγους χρόνια και χρόνια στερούμαι.

      Ευδιάκριτη αρχικά η διαχεόμενη χαρμολύπη του Αρχιεπίσκοπου και όλου του ιερατικού και ψαλτικού τιμ μπρος στις κλειστές πύλες εξόδου του Καθεδρικού Ναού της Αθήνας. Δεν άργησε όμως να τη μεταλλάξει σε «χαράς ευαγγέλια της Αναστάσεως Χριστού», η ουράνια εξαγγελία «του περιβεβλημένου στολήν λευκήν νεανίσκου» προς τις έκθαμβες Μυροφόρες : «Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν, τον εσταυρωμένον; Ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε ! Ίδε ο τόπος όπου έθηκαν Αυτόν». Και βέβαια, από τα ακολουθήσαντα παναρμόνια και πανηγυρικά, «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω, θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασιν ζωήν χαρισάμενος», του Αρχιεπίσκοπου και όλου του ιερατικού και ψαλτικού τιμ που συν το λαμπρό φωτισμό πλημύρισαν κάθε γωνιά και γωνίτσα του κενού, πλην αόρατα υπέρ πλήρους από πιστούς ναού !

       Και, έπιασαν κορυφή, όταν πέρασαν στον ασύλληπτης θεολογικής ‘έμπνευσης και πολύπλευρης πληρότητας μαρτυρίας περίλαμπρο στη μελωδία, ήχος πρώτος, μελιστάλακτο σε πνεύμα αναστάσιμο Κανόνα, «αναστάσιμο θριαμβικό Παιάνα» Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού : «Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί. Πάσχα Κυρίου Πάσχα». Με τη μία Ωδή να υπερβαίνει την άλλη σε συγκλονιστική Αλήθεια. «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια…», Γιατί. «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αωνίου απαρχήν …». Και η θείας διαβεβαίωσης Μεγάλη Ελπίδα ! «Ω θείας, ω φίλης, ω γλυκυτάτης σου φωνής ! Μεθ’ ημών αψευδώς γαρ επεηγγείλω έσεσθαι, μέχρι τερμάτων αιώνος, Χριστέ, ην -θεία, φίλη, γλυκύτατη φωνή Σου- οι πιστοί άγκυραν ελπίδος κατέχοντες, αγαλλόμεθα» !

     Όλοι όσοι στους αιώνες των αιώνων εμπιστεύονται, που θα πει, αγαπούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τον Αναστάντα Κύριο. εντάσσονται από Αυτόν τον Ίδιο στους, «εν τοις μνήμασιν ζωήν χαρισάμενος» ! Καθαρός απόηχος του τοιούτου, το όλο πνεύμα του «Κατηχητικού Λόγου» Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου που επισφραγίζει την Αναστάσιμη Ακολουθία ! «Και ει τις εις μόνην έφθασεν την εβδεκάτην», την έσχατη ώρα της εδώ ζωής του ! Και «νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες ευφράνθητε σήμερον … Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται» !

       Και αυτά αναδείχνει στο απροσδόκητα σήμερον «κεκλεισμένων των θυρών» των Ναών, «όχι γιατί φοβόμαστε, αλλά γιατί αγαπάμε» μήνυμά του ο γεραρός Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εξαγγέλλων παρόντα λαμπρώς τον Αναστάντα Κύριο : «Το φως νικάει το σκοτάδι. Τίποτε πια δεν μπορεί να μας φοβίσει. Κανένας δεν μπορεί να αφαιρέσει από τη ζωή σας τη χαρά του Θεού». Συν τα άκρως επίκαιρα. «Και αυτή η σιωπή των ημερών που ζήσαμε δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντικατασταθεί με τον ανθρώπινο βερμπαλισμό και τις επικαιρικές διακηρύξεις, διότι «υπνοί η Ζωή», η Ζωή κοιμάται, και ο 'Αδης τρέμει. Διότι «Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται». Η Ανάσταση μας ανασταίνει … η Ανάσταση είναι η ζωή μας και η προσδοκία μας. Η ουσία της βιωτής και της πολιτείας μας …».

*****   ****   ******

        Μέρος 2^ο. Πώς τώρα να περάσει κανείς σε κριτική αυστηρή βερμπαλισμών τε και ενεργημάτων λίαν επιεικώς αφελώς αφελών, χωρίς ποσώς να παραβιάσει τα αναστάσιμα της περιόδου,, «και αλλήλους πeριπτυξώμεθα, είπωμεν αδελφοί» !

       Μια απλή σε χρονική σειρά παράθεση μαρτυρεί ότι. Η Κυβέρνηση ως έχουσα την ευθύνη προστασίας υγείας και ζωής όλου του λαού, με εισήγηση της Αρμόδιας Υγειονομικής Επιτροπής-πρόεδρος-σύμπτωση;-ευδιάκριτα αλλά σεμνά άνθρωπος του Θεού κ. Σωτήρης Τσιόδρας, επιστήμονας λαμπρός-αποφασίζει έγκαιρα απαγόρευση των περί το τριήμερο Κυριακής Απόκρεω-Καθαράς Δευτέρας καρναβαλικών ! Η  Διαρκής Ιερά Σύνοδος-«εκτελεστική επιτροπή» Ιεράς Συνόδου Ιεραρχίας-προφανώς έχοντας τη δυνατότητα να εκτιμήσει ορθά τις ήδη φοβερές διαστάσεις της θανατερής επιδημίας του covid-19 αποφασίζει ανοιχτή Θ. Λειτουργία 07.00-08.00 για Κυριακές Μ..Σαρακοστής. Η Κυβέρνηση την υπερκερνά με γενικό κλείσιμο των ναών και ιερές Ακολουθίες «κεκλεισμένων των θυρών» με το αναγκαίο ιερατικό και ψαλτικό προσωπικό συν τηλεοπτική μετάδοση αυτών. Η Δ. Ι. Σ. ανακρούει πρύμνη, αποφασίζει συμπόρευση-τι ,άλλο μπορούσε να κάνει; Και αυτό ως ήταν φυσικό δίνει αφορμή να καταγγελθεί «αδελφικά» ως υποχείρια της Κρατικής εξουσίας και -το χειρότερο- υπηρέτρια των σχεδιασμών της.

        Η Δ. Ι. Σ. απάντησε ότι δεν συμβαίνει τίποτε από αυτά, αφού η όλη περί τη Θ. Ευχαριστία Αλήθεια της Εκκλησίας μένει άθικτη-ο Χριστός υπό τα είδη των καθαγιασμένων Άρτου και Οίνου, είναι ολοζώντανα παρών στην Εκκλησία με Αυτό Τούτο το Τίμιο Σώμα και Πανάγιο Αίμα Του. Υπερθεματίζοντας, μάλιστα εδώ, δεν ξέρω αν ενοχλημένη από εξ αριστερών κορυφή σχετικής βολής, περιλαμβάνει στο δογματικό-Αλήθεια- και το θέμα του τρόπου της Μετάληψης, Παράλληλα όμως, στην προς Μητροπόλεις κοινοποίηση της Απόφασης, αποσύρει το θέμα αυτό -τρόπος της Μετάληψης- από το δογματικό, το θεωρεί ως μη της παρούσης ώρας θέμα και την περί αυτού συζήτηση άκαιρη και πνευματικά μη εποικοδομητική !

       Πράγματα που με τη σειρά τους έδωσαν αφορμή σε Μητροπολίτες «μάρτυρες εκ του ασφαλούς» να καταγγείλουν ότι η Εκκλησία είναι σε διωγμό, και συνάμα έτερους να βεβαιώνουν ότι ποσώς συμβαίνει το τοιούτον. Από κει Μητροπολίτες και άλλοι κληρικοί να προχωρούν σε μυστικές Λειτουργίες και Μεταλήψεις μετά των εκλεκτών αυτών. Αξιοσέβαστος γηραιός Ιεροκήρυκας να καταγγέλλει τα τοιαύτα λίαν εκτενώς και να επισημαίνει, «ή όλοι ή κανείς» ! Άλλους πάλι απλούς και αγαθούς χριστιανούς ορθόδοξους να ζητούν αφελώς μετοχή στις τοιαύτες Λειτουργίες «με κάρτα» ως εις τα σούπερ-μάρκετ, τις τράπεζες κλπ.

     Και τέλος όψιμα, κυριολεκτικά την εσχάτη ώρα, έτερος ευλαβής Ιεροκήρυκας να υποβάλει, βέβαια, ως ο έσχατος «ταπεινά», αίτημα στον Πρωθυπουργό για περιφορά των Επιταφίων εκτός «των κεκλεισμένων θυρών των ναών», παραθέτοντας του ως επιχείρημα για να πεισθεί και να δεχθεί το αίτημα, λίαν επιεικώς απροσδόκητα αφελώς, όλο το περίφημο δοξαστικό Γεωργίου Ακροπολίτου. «Τον ήλιον κρύψαντα τας ιδίας ακτίνας … τω του Σωτήρος θανάτω». Μη αναλογιζόμενος προφανώς, τι ευκόλως μπορεί να υπονοήσει κανείς στα επακολουθούντα μετά το, «ο Ιωσήφ θεασάμενος προσήλθεν τω Πιλάτω και καθικετεύει λέγων», θερμά, πολύ θερμά εκείνα αλληλοδιάδοχα μα τόσο ωραία και καίρια.  «Δος  μοι τούτον τον ξένον ...». του πρώτου στο δεύτερο !

      Και αυτό μπορεί να θεωρηθεί και ίσως να είναι συγγνωστό, Όχι όμως το εξ αυτού χειρότερο ο σωρείτης των γνωστών ανώνυμων-απρόσωπων … «χριστιανών», «ορθόδοξων», «ρωμιών». «αντί-οικουμενιστών» … Όχι για τους επαίνους τους που … «τόλμησε», και τις άλλες κρυάδες, «μηδέν εις το πηλίκον» αυτά ! Όσο γιατί όλοι αυτοί οι … «ορθόδοξοι», είναι χωρίς να το καταλαβαίνουν «οπαδοί» του Χριστού τύπου ποδοσφαιρικού, άλλοι μανικοί Ολυμπιακοί-Παναθηναϊκοί, και, παντελώς ανίδεοι και «αντίθετοι», «ήμαρτον Κύριε», της σημερινής ουσιαστικής και δυναμικής οικουμενικής αποστολής της Ορθοδοξίας στον κόσμο ! Αρκεί μόνο να αναλογιστείτε τις παγκόσμιες διαστάσεις της από τη δεκαετία του 60 ως σήμερα Ορθόδοξης Ιεραποστολής. Αυτοί σπεκουλάροντας με τα γνωστά τους περιτρίμματα ενδέχεται να βλάπτουν –σκανδαλίζουν- ασθενείς περί την πίστη απλοϊκούς όντως χριστιανούς ορθόδοξους.  

       Ιδού τώρα η εξήγηση της περί τον σωρείτη παράθεσης αποσπασματικών ασκητικών και μοναστικών τσιτάτων αναφοράς μου, συν τη ντε φάκτο εξ αυτού παρώθηση σε περιθώριο της μελέτης Λόγων-Έργων Κυρίου, Παύλου, άλλων Αποστόλων, Μεγάλων Πατέρων, και της ανοιχτής, αλλά μη στρεβλής μελέτης πολλών πνευματικά επωφελών τέτοιων τσιτάτων της πάλαι και νυν εποχής.

       Αναρωτιέμαι εν προκειμένω, δηλαδή, και για τα τωρινά απροσδόκητα της φοβερής πανδημίας που κατατρύχει όλο τον κόσμο κι εμάς, αν τα πράγματα δεν θα ήταν διαφορετικά, στην περίπτωση που θα είχε μελετηθεί και ερμηνευθεί ευρύτερα έστω και μόνο το θαύμα της θεραπείας των δέκα λεπρών από το Χριστό ! Και πιο συγκεκριμένα στο σημείο που τους παραγγέλλει να πάνε να επιδείξουν εαυτούς στους ιερείς, ως τους τότε και κατά το Μωσαϊκό Νόμο αρμόδιους των όσων αφορούν στην προστασία της υγείας «της αγέλης», της κοινότητας ως ο διαπρεπής λοιμωξιολόγος εξηγεί. Ασφαλώς και δεν είχε καμιά ανάγκη ο Χριστός να θέσει υπό την κρίση τους το θεραπευτικό του αποτέλεσμα. Τίμησε ως και σε άλλα ταπεινά τον περί υγείας  Νόμο του Μωυσή, κατ’ επέκταση του Θεού !

       Αλλά για να επεκτείνουμε αυτό στα δικά μας, Τούτο ευρύτερα δεν σημαίνει ασφαλώς ότι τίμησε, και από τούτο όρισε ως οφειλή να λαμβάνονται κατά προτεραιότητα υπόψη τα εκ της προόδου της Ιατρικής επιστήμης πορίσματα; Και η Ορθόδοξη Χριστιανική Παράδοση δεν βάζει και την Ιατρική επιστήμη σε αναφορά και σχέση με τον περί θείας Πρόνοιας και Αγάπης για τον άνθρωπο  φωτισμό του Θεού;  Όποιος αμφιβάλλει για τα τοιαύτα, ας πάει να διαβάσει π.χ. Μέγα Βασίλειο, ο οποίος συν τοις άλλοις ήταν και γιατρός ! Ασφαλώς και θα είχαν αποφευχθεί, αν βέβαια ήμασταν όλοι και κατά Θεόν σοβαροί !

«Χριστός Ανέστη … θανάτω θάνατον πατήσας» !

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα…»

Αθανάσιος Κοτταδάκης

Γεωργίου  Ακροπολίτου  Δοξαστικό ψαλλόμενο μετά την Έξοδο και Περιφορά του Επιταφίου.

        «Τον ήλιον κρύψαντα τας ιδίας ακτίνας -- και το καταπέτασμα του ναού διαρραγέν τω του Σωτήρος θανάτω—ο Ιωσήφ θεασάμενος, προσήλθε τω Πιλάτω και καθικετεύει λέγων:--«Δός μοι τούτον τον ξένον, Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω.-- Δος μοι τούτον τον ξένον, ον ομόφυλοι, μισούντες θανατούσιν ως ξένον.-- Δος μοι τούτον τον ξένον, ον ξενίζομαι βλέπειν του θανάτου το ξένον.-- Δος μοι τούτον τον ξένον, όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους.--
Δος μοι τούτον τον ξένον, Ον Εβραίοι τω φθόνω απεξένωσαν κόσμω.--
Δος μοι τούτον τον ξένον, ίνα κρύψω εν τάφω,-- ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν πού κλίνη.--Δος μοι τούτον τον ξένον, ον η μήτηρ ορώσα νεκρωθέντα εβόα:--
Ω Υιέ και Θεέ μου, ει και τα σπλάχνα τριτρώσκομαι--και καρδίαν σπαράττομαι νεκρόν σε καθορώσα--αλλά τη ση αναστάσει θαρρούσα μεγαλύνω».--
Και τούτοις τοις λόγοις δυσωπών τον Πιλάτον--ο ευσχήμων λαμβάνει του Σωτήρος το σώμα,--ο και φόβω εν σινδόνι ενειλήσας και σμύρνη, κατέθετο εν τάφω-- τον παρέχοντα πάσι ζωήν αιώνιον και το μέγα έλεος».

** Βρες – άκουσε. Google,  You Tube «Τον ήλιον κρύψαντα τας ιδίας ακτίνας…» από Ι. Μονή Αγίων Πάντων Σπετσών.