Ἐπιλεκτικές θανατώσεις! - Ἀντωνίου Παπαγιάννη

 Ἐπιλεκτικές θανατώσεις!

Ἀντωνίου Παπαγιάννη, ἰατροῦ

Τό ὄνομα τοῦ Στέλιου Κυμπουρόπουλου ἔγινε πασίγνωστο στὴν Ἑλλάδα ὅταν τὸ 2019 ἀναδείχθηκε πρῶτος σὲ σταυροὺς εὐρωβουλευτὴς (πάνω ἀπό 577 χιλιάδες). Παρὰ τὴν ἐμφανῆ ἀναπηρία του (πάσχει ἀπὸ νωτιαία μυϊκὴ ἀτροφία, μία σοβαρὴ νευρομυϊκὴ πάθηση) τελείωσε τὴν Ἰατρικὴ καὶ ἀσκεῖ τήν εἰδικότητα τῆς Ψυχιατρικῆς.

• Τὸν τελευταῖο καιρὸ βρέθηκε καὶ πάλι στὴν ἐπικαιρότητα μετὰ τὴν ψῆφο του σὲ νόμο τοῦ Εὐρωκοινοβουλίου γιὰ τὰ δικαιώματα τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ.

Ἄλλο πού δὲν ἤθελε ἡ “προοδευτικὴ” ἀντιπολίτευση: Ξεσηκώθηκαν ὅλα τὰ κόμματα γιατί μὲ τὴν ψῆφο του, λένε, ἀρνεῖται τὸ δικαίωμα τῶν γυναικῶν στὴν ἄμβλωση. Ἡ Νέα Δημοκρατία, γιὰ νὰ μὴ μείνει πίσω σε προοδευτικότητα (!), διαχώρισε τὴ θέση της ἀπὸ τὴν ψῆφο τοῦ βουλευτῆ της, ὁ ὁποῖος μὲ τὴ σειρά του εἶπε ὅτι ὑποστηρίζει καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο "ἀραιώνοντας” ἔτσι τὸ ἀρχικό του ἁπλὸ καὶ στερεὸ θετικὸ ἐπιχείρημα («Ἂν ἡ μάνα μου ἤξερε ὅτι θὰ γεννηθῶ ἀνάπηρος, θὰ μὲ σκότωνε ἡ ὄχι;»).

Μὲ ἄλλα λόγια, ὅλοι οἱ πολιτικοὶ ἀναφανδὸν ὑπὲρ τῶν ἀμβλώσεων, μὴν τύχει καὶ χάσουμε.

• Πολὺς λόγος γίνεται στὶς μέρες μας γιὰ τὸ ἂν ἐπιλέγονται ἀσθενεῖς, πού θὰ μποῦν στὴν ἐντατική, ὅταν δὲν περισσεύουν κρεβάτια. Ἔκανε κάποιος τὴ σύγκριση ἀνάμεσα στὶς ἀμβλώσεις καὶ τὴν κατάσταση αὐτή; Ἀπό ἠθικὴ σκοπιὰ δὲν διαφέρουν: γιὰ ἐπιλογή ζωῆς ἢ θανάτου πρόκειται καὶ στὶς δύο.

• Ἀκόμη, καὶ ἡ σύγχρονη ἰατρικὴ τῆς ἀναπαραγωγῆς συχνὰ ἐμφυτεύει πολλὰ γονιμοποιημένα ὠάρια σὲ ἄτεκνες γυναῖκες καὶ στὴ συνέχεια θανατώνει τὰ “περιττὰ” ἔμβρυα, πού προκύπτουν, ὥστε νὰ ἐπιζήσει "ἕνα καὶ καλό”! Δυστυχῶς τέτοια γεγονότα ἀποτελοῦν ἐπίσημη πραγματικότητα, καὶ μόνο νὰ μαντέψουμε μποροῦμε τὸν ἀριθμὸ τῶν ἐμβρύων πού καταλήγουν στὰ χωνευτήρια τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία ταυτοχρόνως κλαίγεται διὰ τῶν ἐκπροσώπων της γιὰ τὸ... δημογραφικό της πρόβλημα.

• Ὁ (μὴ χριστιανὸς) Ἱπποκράτης, πού τὸν ἐπικαλούμαστε ὅταν μᾶς βολεύει καὶ καυχώμαστε πού τὸν ἔχουμε πρόγονο καὶ τὸν βάζουμε προμετωπίδα σὲ ἰατρεῖα καὶ νοσοκομεῖα, ἔβαζέ τούς μαθητές του νὰ ὁρκίζονται, ὅτι δὲν θὰ δώσουν σὲ γυναίκα ἐκτρωτικό φάρμακο. Χρειάζεται νὰ ποῦμε κι ἄλλα;

• Ἄς κάνουμε μιὰ ἱστορικὴ παρένθεση. Τὸ 390 μ.Χ. ὁ ἐπίσκοπος Μεδιολάνων Ἀμβρόσιος ἀπαγόρευσε στὸν αὐτοκράτορα Θεοδόσιο νὰ μπεῖ στὸ ναό, διότι εἶχε διατάξει τὴ σφαγὴ 7000 Θεσσαλονικέων μετὰ ἀπό στάση πού ἐκδηλώθηκε στὴν πόλη. Δὲν εἶχε σηκώσει ὁ ἴδιος τό ξίφος: μὲ σύγχρονη γλώσσα θὰ λέγαμε ὅτι ἔφερε τὴν πολιτικὴ εὐθύνη.

Τότε βέβαια δὲν ὑπῆρχε ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση γιὰ νὰ ζητήσει τὴν παραίτησή του. Ὁ ἐπίσκοπος ὅμως στάθηκε στὸ ὕψος τοῦ δικοῦ του ἀξιώματος, προφανῶς ἔχοντας κατὰ νοῦν αὐτὸ πού λέγει ὁ Θεὸς στὸν προφήτη Ἡσαΐα: «Ὅταν ἐκτείνητε τὰς χεῖρας ὑμῶν πρὸς με, ἀποστρέψω τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀφ' ὑμῶν, καὶ ἔαν πληθύνητε τὴν δέησιν, οὐκ εἰσακούσομαι ὑμῶν. Αἱ γάρ χεῖρες ὑμῶν αἵματος πλήρεις... Λούσασθε καὶ καθαροὶ γίνεσθε καὶ δεῦτε καὶ διαλεχθῶμεν» (Ἡσ. κέφ.1)...

Καὶ ὁ αὐτοκράτορας συμμορφώθηκε μὲ τὴν ἀπαγόρευση τοῦ ἐπισκόπου. Πέρασε ἀπό τό στάδιο τῆς μετανοίας καὶ ἀποκαταστάθηκε ἐκκλησιαστικά.

• Ἐπιστρέφοντας στὸ σήμερα, ἄς ἀναλογισθοῦμε ποιὰ κατ' ἀναλογίαν θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ στάση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπέναντι στοὺς πολιτικούς, ὁποιασδήποτε ἀποχρώσεως, πού συμμερίζονται τὴν θέση, ὅτι ἡ ζωὴ τοῦ κυοφορούμενου ἐμβρύου εἶναι ἀναλώσιμη κατ' ἐπιλογήν. Καὶ ἄς εὐχηθοῦμε νὰ μὴ φθὰσουμε στὴν τελικὴ προειδοποίηση πάλι στὸν Ἠσαΐα τὸν προφήτη: «Ἐάν μὴ θέλητε, μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται».

Δὲν εἶναι ἀνθρώπινη ἀπειλή: «Τὸ γάρ στόμα Κνρίον ἐλάλησε ταῦτα», καταλήγει ὁ προφήτης.

• Ἆραγε ὅσα δεινά μας συμβαίνουν τὰ χρόνια πού περνοῦμε εἶναι ἄσχετα μὲ τὴν πραγματικό­τητα αὐτή;