Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Συντηρητισμός εν ονόματι της Εκκλησίας - Αρχιμ. Ευσέβιος Βίττης

Η συντήρηση ως συντήρηση είναι στοιχείο θεμελιακό. Είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου. Και έχει τη θέση της και την αξία της στην ιστορία της εξέλιξής του. Είναι απαραίτητο τόσο όσο και το φρένο στο αυτοκίνητο. Χωρίς φρένα κανένα αυτοκίνητο δεν θα ήταν χρήσιμο ή χρησιμοποιήσιμο. Αυτή είναι η αλήθεια. Το αυτοκίνητο όμως δεν είναι μόνο φρένα! Αν ήταν μόνο φρένα, δεν θα χρειαζόταν καν να γίνει…. Απολυτοποιείται ο συντηρητισμός εν ονόματι της Εκκλησίας και της ιεράς παραδόσεώς της. Αποστεώνεται η πνευματική ζωή και καταπνίγεται τελικά η ελευθερία του ανθρώπου μέσα στην ίδια την Εκκλησία του Χριστού! Και συμβαίνει προσπάθειες, που μπορεί να γίνονται από και με φόβο Θεού και πίστη στα ιερά και παραδεδομένα, αλλά εν ελευθερία εν Χριστώ, να καταδικάζονται ή να παρεμβάλλονται εμπόδια, γιατί θεωρούνται ύποπτος φιλελευθερισμός ή και ελευθεριασμός , συνοδευόμενος από χίλια-δύο υπονοούμενα για την προσωπική ηθική υπόσταση αυτού που είχε την τόλμη να πει: Εν ονόματι του Χριστού και της Εκκλησίας του, ζητούμε ελεύθερη, ζωντανή, σφριγηλή Εκκλησία, ελευθέρων, ζωντανών Χριστιανών!”
Αρχιμανδρίτης Ευσέβιος Βίττης

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Για ποιους από εμάς «κτυπά» την καμπάνα ο π. Ευσέβιος; καλύτερα είναι μα μην κοιτάξω τον καθρέφτη μου!

Ανώνυμος είπε...

Και να τον κοιτάξεις δεν θα γίνει τίποτα. Μην ανησυχείς θα παραμείνεις στα ίδια.

Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους ένα κείμενο που μέσα στη συντομία του θίγει ένα τόσο σημαντικό θέμα. Οι "ταλιμπάν" βεβαίως θα εξαγριωθούν, τόσο οι εκ βορρά ορμώμενοι -π. Ευσέβιε φυλαχτείτε- όσο και οι εν τη πόλη ημών εγκαταβιούντες και πλείστους εξ ημών τρομοκρατούντεςώ.
Η ισορροπία μεταξύ συντήρησης και προόδου αποτελεί μείζων θέμα εντός του εκκλησιαστικού χώρου.
Δακινδυνεύοντας να γίνω πρωτοσέλιδο σε γνωστή εφημερ(η) ίδα θα έλεγα πως το θέμα αυτό δεν μπορεί να περιμένει άλλο.
π. Ευσέβιε σας ευχαριστούμε.
Γ.Δ. Μαρκάκης

Ανώνυμος είπε...

Κείμενο προβληματισμού ουσιαστικού από ένα ασκητή κληρικό. Σπουδαία η πνευματική προσφορά του π. Ευσεβίου στην Ορθόδοξη Εκκλησία με το συγγραφικό του έργο. Τα όσα διατυπώνει εδώ αξίζουν ιδιαιτέρας προσοχής από τους «πιστούς» χριστιανούς, δηλαδή από εμάς τους βαπτισμένους στο όνομα της Αγίας Τριάδας.

Ανώνυμος είπε...

Αρκετοί προβάλουν την συντήρηση ως το μοναδικό γνώρισμα της Ορθοδοξίας τους και νιώθουν ιερά καύχηση για αυτό. Τελικά είμαστε μακριά νυχτωμένοι; Πήραμε λάθος δρόμο;

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ κ. Γ. Δ. Μαρκάκη οι αλήθειες πρέπει να διατυπώνονται ελεύθερα χωρίς το φόβο των «ταλιμπάν».
Η αλήθεια νικά πάντα επί της νοθεύσεως υπό κάποιων εργολάβων του κονσερβοποιημένου συντηρητισμού στον χώρο της Εκκλησίας.
Κάποτε πρέπει να ακουστή και η φωνή αυτών που επιθυμούν μια όντως «ελεύθερη, ζωντανή, σφριγηλή Εκκλησία, ελευθέρων, ζωντανών Χριστιανών!».
Ο «Αναστάσιος» αξίζει συγχαρητήρια για την προβολή αυτού του κειμένου εδώ.
Μακάρι να διαβασθεί και να προσεχθεί όπως πρέπει από κάποιους διότι όπως γράφεις «Η ισορροπία μεταξύ συντήρησης και προόδου αποτελεί μείζων θέμα εντός του εκκλησιαστικού χώρου.»
Οι «ταλιμπάν» είναι απομονωμένοι από το εκκλησιαστικό πλήρωμα στις μικρές ομάδες τους.

Ανώνυμος είπε...

Όλοι προσπαθούν να αγοράζουν φρέσκα είδη χωρίς συντηρητικά. Οι εκκλησιαστικοί γιατί επιμένουν στην συντήρηση;

Ανώνυμος είπε...

Νάτος και ο Μαρκάκης...Καλώς τον και ας άργησε....
Καλά καλά ξέρω ο κ.Μαρκάκης μόνο σε κουλτουρέ κείμενα κάνει σχόλια.
Αγαπητέ γιώργο την κουλτούρα της αράχνης την ξέρεις?
Θα στην πω άλλη φορά...Συγχαρητήρια στον Π.Ευσέβιο

Ανώνυμος είπε...

Λιγα με τον Μαρκακη παιδια...
Ο ανθρωπος ειναι μοναδικος...Πολυταλαντος.
Δηλώνω εστω και ανωνυμα τον θαυμασμο μου για τον Μαρκακη Γιωργο,
Συγχαρητηρια και για το θεατρικο της 25ης Μαρτιου