Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Ελεύθεροι - Αντώνης Ζαχαρόπουλος


Τώρα,
κυκλοφορώ κι αναπνέω
στο φως της ημέρας
και σκεύτομαι
πόσο πιο λεύτεροι
ήταν τότε
στις κατακόμβες
.

Αντώνης Ζαχαρόπουλος

2 σχόλια:

Αιμιλία Ροδόσταμο είπε...

Πολύ όμορφο ποίημα!
Αντιγράφω κάτι που πιστεύω ότι εκφράζει παρόμοια αισθήματα.

"Ξένη η Ιστορία
ξένος μέσα στην Ιστορία
ξένος μέσα στους ανθρώπους των τραίνων
ξένος μέσα στους βιαστικούς της πλατείας
ξένος μέσα στις φροντίδες...
Αχνός η αγάπη περνά σαν καπνός
σ΄αυτόν τον δρόμο
όπου τα πάντα ροή ατέρμονου ανέμου
και ματαιότης ματαιοτήτων τα ανθρώπινα".

Από το βιβλίο του κύπριου ποιητή ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΣΤΕΛΛΑ
Μεταθανατίως αποσχηματισθείς

Ανώνυμος είπε...

Τότε υπήρχε η ΑΓΑΠΗ που έκανε τις κατακόμβες να έχουν τον καθαρό αέρα της αναστροφής Αδελφών και του Πνεύματος.