Ζούσαμε μέχρι τώρα σε μια πλάνη. Είχαμε αντλήσει χρώματα μέσα από την ιστορική μας μνήμη και είχαμε ζωγραφίσει μ’ αυτά έναν πίνακα που απεικόνιζε το πλαίσιο των σχέσεων που θέλαμε με την ελληνική πολιτεία. Σε εποχή που κλόνισε από τα βάθρα τους τα αυτονόητα, εμείς φανταζόμαστε ότι θα παραμέναμε, ως θεανθρώπινος θεσμός, στο απυρόβλητο. Με τη σιγουριά της διαβεβαιώσεως του Χριστού περί της άμοιρης θανάτου Εκκλησίας του, δεν μπήκαμε ποτέ στον κόπο να ερευνήσουμε, στις μέρες μας, κατά πόσο παραμένει στέρεος στο κέντρο του πολιτισμού μας ο ακρογωνιαίος λίθος της Πίστεώς μας. Δεν αφουγκραζόμασταν τις βουβές ιαχές στην περιρρέουσα ευρωπαϊκή ατμόσφαιρα κι όταν τα οσφραινόμασταν πιστεύαμε ότι δεν θα χτυπήσουν την εθνική μας πόρτα ποτέ.
Επιτρέψαμε την ελληνική κοινωνία να μας ευνουχίσει μεταχειριζόμενη τον πουριτανισμό με τον οποίο την μαστιγώναμε. Απέδειξε εύκολα ότι είμαστε ηθικά διαβλητοί και οικονομικά επιρρεπείς στην αναξιοπρέπεια και στην ανεντιμότητα. Έτσι μας αφαιρέθηκε ο ρόλος του τιμητή και η κράδη του Χριστοδουλικού δακτύλου κόστισε σε όλους μας ακριβά.
Ήρθε η ώρα ενός επικίνδυνου ιστορικού πειραματισμού.
Η ελληνική Πολιτεία, με πρόφαση την υπόθεση Βατοπεδίου άρχισε να ξεσπαθώνει για να πάρει τη revance απέναντι στη διαχρονικότητα των Επισκόπων. Η μυωπική ελληνική πολιτική, εκτιμώντας κοντόφθαλμα το άλλοθι που οικοδομεί η Ευρώπη πριν να κηρύξει θρησκευτικούς πολέμους, φαντάζεται ότι το Κράτος μας μπορεί να ζήσει χωρίς πνευματικό και πολιτιστικό προσανατολισμό.
Και γυρίζει σε παλιομοδίτικες τακτικές, παραθεωρήσεως της δραστικής ευαγγελικής παράδοσης. Γυρίζει τα πλάτη της στη φωτιά, αδιαφορώντας για το πώς θα καθίσει, στη συνέχεια, στα πληγωμένα της οπίσθια.
Τώρα που παλινορθώνονται οι δικέφαλοι, τώρα που αναμοχλεύονται οι θρύλοι και ξεθάβονται από τα σεντούκια οι συμβολισμοί, τώρα που παραχαράσσονται οι ιστορίες και υποκλέπτονται οι ιστορικές μνήμες, τώρα η ελληνική Πολιτεία αποφάσισε να «αποδεσμευτεί» από τα δεσμά της θρησκείας! Η σύγχρονοι εικονοκλάστες, μιμούνται το σκύλο που γλύφει στην λίμα το ίδιο του το αίμα.
Όψιμες μπολσεβικικές πρακτικές, διανθισμένες με την επίφαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε μια Ευρώπη που αναζητά το πνευματικό της χρώμα για να το μεταχειριστεί ως ανάχωμα. Ξεψυχισμένες προσπάθειες, προδομένα παχνόβια νομοσχέδια, σε μιά Ευρώπη που συστήνει στη Γαλλία Υπουργείο Εθνικής Ταυτότητος, ανατρέποντας ακόμη και το βασικό σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης.
(Αλήθεια, καταλάβατε ότι ο όρος «πολυπολιτισμικότητα» άρχισε να καταχωνιάζεται στα λεξικά αραχνιασμένων βιβλιοθηκών;)
Στην Πατρίδα μας συνεχίζουμε να ζούμε, αναδρομικά! Το σύνδρομο του συμμοριτοπόλεμου βαραίνει ακόμα επάνω μας. Το κόμπλεξ της Χούντας δηλητηριάζει ακόμα τη ζωή μας. Φοβόμαστε τις λέξεις, ντρεπόμαστε την αλήθεια, τρέμουμε τη μομφή. «Μη τυχόν μας πουν...», «μη τυχόν μας χαρακτηρίσουν...». Έτσι γέμισε η τηλεόραση κοινωνικά περιθωριακούς και η ζωή μας γέμισε δειλία, υποκρισία, επιτήδευση και ψευτιά.
Τελικά, ο Θεός αγαπάει την Εκκλησία του. Περισσότερο από ότι την αγαπάμε εμείς. Καταλάβαμε πιά ότι ο καίσαρας δεν γίνεται φίλος. Η προσκόλλησή μας στην κοσμική εξουσία, νιώσαμε ότι έβλαψε την Πίστη. Οι ψευδαισθήσεις, μιας «ελέω Θεού» Πολιτείας, καιρός είναι να μας φύγουν. Από τα όνειρα της «συναλληλίας» καλά είναι να ξυπνήσουμε. «Τα αυτονόητα» ας μη συντελούν στη νάρκη μας, δεν υπάρχουν πιά. Τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, «ένα πουκάμισο αδειανό».
Και ως Εκκλησία ας συνεχίσουμε τη ματωμένη ρότα μας, που κλείνει μέσα της τις αμαρτίες μας, τα πάθη, τα δάκρυα, τη μετάνοιά μας. Να μαζέψουμε τον κόσμο μας, να ευαγγελισθούμε το λαό μας, να δώσουμε την ελπίδα στους ανθρώπους μας. Όχι σαν «θεσμός» της Πολιτείας, μήτε σαν Νομικό πρόσωπο ή βάσει του τάδε Νόμου του Συντάγματος. Αλλά σαν Εκκλησία.
Η ελληνική Πολιτεία δεν άντεξε την ειλικρίνεια. Δεν θέλησε την αλήθεια της ανθρώπινης πλευράς της Εκκλησίας της. Ίσως να προτιμούσε αγγέλους για λειτουργούς, χωρίς στομάχι και νεύρα. Ας ναυαγήσει, λοιπόν, το Κράτος μας στο νησί που το λένε Ουτοπία, ας νομοθετεί αυτοκτονικά, ας σκιαμαχεί εκδικούμενη τα δικά της σκάνδαλα, ας βαυκαλίζεται με την ιδέα μιας άθρησκης ιδεατής Πολιτείας. Ας κατεβάζει σήμερα τις εικόνες από τα σχολεία, από τα δικαστήρια και αύριο από τις σημαίες.
Εμείς μπορούμε να πορευθούμε και μόνοι μας. Εμείς γνωρίζουμε την αξία των συμβόλων μας στο διεθνές χρηματιστήριο των αξιών. Καιρός να πάψουμε να είμαστε το δεκανίκι του ανάπηρου Κράτους μας. Να πάψουμε να είμαστε το μαξιλαράκι που θα δέχεται τους αισχρούς κραδασμούς της ελληνικής Πολιτείας. Και ας καθίσουμε σ’ ένα ύψωμα να «θεώμεθα τα τεκταινόμενα». Εξάλλου είμαστε χρεωμένοι την ανάσταση του κόσμου κι όχι την συντήρησή του. Κάτω από τα πόδια μας πέρασαν, λαοί, φυλές, γλώσσες, αυτοκρατορίες, πολιτισμοί. Χάθηκαν «στο γύρισμα των κύκλων» όσα δεν πρόλαβαν να γαντζωθούν πάνω στο άρμα της Εκκλησίας που συνεχίζει τον ανηφορικό δρόμο του. Τέλος πάντων ας παραδεχτούμε αυτήν την αλήθεια που για μας δεν είναι κατάσταση, είναι Πρόσωπο.
Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος
23 σχόλια:
Είναι ό,τι καλύτερο διάβασα τα τελευταία χρόνια. Περιγράφει με θαυμάσιο τρόπο όχι μόνο την κατάσταση αλλά και την αιτιολογία. Είναι επίσης εξαιρετικά σημαντικό ότι είναι και αυτοκριτικό. Συνήθως τα κείμενα που διαβάζουμε κατηγορούν τους απέναντι. Σύμφωνο με βρίσκουν επίσης τόσο ο επιμερισμός όσο και η ερμηνεία των ευθυνών.
Τέλος αξιοσημείωτη είναι η εσωτερική -θεολογική να την πω;- αισιοδοξία που προβάλλει, μια αισιοδοξία που προκύπτει από την κατανόηση του κόσμου ως πορεία προς τη Βασιλεία των ουρανών.
Τάσο,
σε ευχαριστούμε πολύ. Αν θες πες μας πού το βρήκες;
ΓΔΜ
Αυτά θα πρέπει να τα πει πρώτα προς τους συναδέλφους του δεσποτάδες που έχουν γίνει κρέας και νύχι με το κράτος. Οι περισσότεροι δεσποτάδες ζουν σε εποχές υπερεξουσίας. Ρόλος της Εκκλησίας είναι η ανάσταση μακάρι δέσποτά μου να γινόταν και συντήρηση όμως στην σήψη μας κατευθυνόμαστε με τα τερτίπια σας.
Δεν είναι εύκολο να παραδεχτούμε την αλήθεια, μας έμαθαν να ζούμε στο ψέμα…….
Εξαιρετικό κείμενο...
H Eκλησία της Ελλάδος ζει σε καθεστώς ραγιαδισμού σε σχέση με το κράτος και βαυκαλίζεται με το να το ονομάζει "συναλληλία".Ας τολμήσει να χωρίσει τα "τσανάκια" της απο το κράτος και τότε θα δεις ποιός θα είναι ο κερδισμένος! Αλλά πού;
Τσουκνίδα.
Χρόνια είχα να δω τέτοιο σκεπτικό σε Ιεράρχη της πατρίδας μας. Με ενθουσίασε και με προβλημάτισε. Τα λέει μια χαρά.
Μαίρη
Του αξίζει και για Αρχιεπίσκοπος επιτέλους και ένας Μητροπολίτης που έχει άποψη.
Αφού ήταν πνευματικό τέκνο του τελευταίου εθνάρχου Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου είναι δυνατόν να μην τα λέει καλά!!!
Ο Αρχιεπίσκοπος και τελευταίος εθνάρχης Χριστόδουλος έκανε φωτισμένες εκλογές αρχιερέων.
Ακόμα ένα σημάδι της χαρισματικής του φυσιογνωμίας.
Ας είναι Αιωνία η μνήμη αυτού.
Καλά και εσύ μην λες ανακρίβειες δεν είχε καμιά σχέση με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο πνευματικό τέκνο του Θεσσαλονίκης Ανθίμου ήταν και είναι ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος
Λάθος φίλε μου. Ολοι ήσαν πνευματικά τέκνα του μακαριστού Χριστόδουλου...Διάβασε και λίγο...Άσχετε...
Το άρθρο το διαβάσατε;
Στο Χριστόδουλο τη λέει!!!!!!!!
"...μας αφαιρέθηκε ο ρόλος του τιμητή και η κράδη του Χριστοδουλικού δακτύλου κόστισε σε όλους μας ακριβά."
Θα ήθελα να παρακαλέσω όσους όχι απλώς διβάζουν τις δημοσιεύσεις αλλά μπαίνουν και στον κόπο να τις σχολιάζουν να είναι λίγο προσεκτικότεροι στην ανάγνωση των κειμένων. Ειδάλλως εκτίθενται -έστω και ανωνύμως- όταν υποστηρίζουν ότι λέει όσα καταδικάζει το κείμενο το οποίο σχολιάζουν.
Βεβαίως υπάρχει κι ένα θετικό στην όλη ιστορία: όταν βλέπει κανείς αυτά τα σχόλια δεν μπορεί παρά με περισσότερη ένταση να συμφωνήσει με τα υπό του Μητροπολίτου γραφόμενα.
Όλη η παθογένεια στην οποία το άρθρο αναφέρεται όχι απλώς είχε την κορύφωσή της στην περίοδο του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου αλλά και απέκτησε (το πλέον ενδιαφέρον αλλά και επικίνδυνο) ιδεολογική αποκρυστάλλωση. Δεν είναι βέβαια ακόμα η στιγμή να αποτιμηθεί ιστορικά και θεολογικά η αρχιεπισκοπική θητεία Χριστοδούλου, ωστόσο οι πρώτες εκτιμήσεις είναι εμφανείς.
ΓΔΜ
ΥΓ. Θα παρακαλούσα τον "οπαδό" Χριστόδουλου που εμφανίζεται συχνά-πυκνά σχολιάζων στο ιστολόγιο να τον προσβάλλει λιγότερο με το ολυμπιακο-παναθηναϊκό ύφος των γραφομένων του.
Το κείμενο του Σεβασμιωτάτου ηχεί ως παιάνας , ως εγερτήριο σάλπισμα να ξεσηκωθούμε οι Χριαστιανοί, για να ... σώσουμε την Εκκλησία !!!
Αδελφοί έχει απόλυτο δίκαιο ο Σεβασμιώτατος ότν γράφει ότι "η εκκλησία της Ελλάδος αποτελεί το δεκανίκι του Ελληνικού κράτους" Χωρίς την Εκκλησία το κράτος μας και η Ελληνική κοινωνία πιστέυω θα είχε καταρεύσει. η θέση όλων μας χριστιανών και διοίκησης της Εκκλησίας μας νομίζω ότι είναι να γίνουμε όχι ένα αλλά ΔΥΟ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ της κοινωνίας μας, και όχι να πάψουμε να είμαστε το ένα.
Αντιλαμβάνουμε την πικρία του Σεβασμιωτάτου για την αχαριστία και όχι μόνο, αρκετών συνελλήνων προς την τροφό Εκκλησία μας. Όμως οι άνθρωποι στους αιώνες δείξαμε την ύψιστη αχαριστία στον Κύριο, η εκκλησία μας και οι εκπρόσωποί της θα εξαιρεθούν ; Βεβαίως η εκκλήσία πρέπει να ξεκινήσει τον επανευαγγελισμό μας, όχι για να ...σωθεί και μεγαλουργήσει η ιδία , αλλά για να σωθούθμε εμείς οι άνθρωποι και στηνχώρα μας οι Έλληνες και η Ελλάδα.
Παιδιά λίγα με τον Χριστόδουλο γιατί θα γίνει χαμός..............Το καταλάβατε;
Χριστοδουλικός
γδμ άσε και τίποτα να πέσει κάτω...
Αλήθεια τι δουλειά κάνεις?
Χριστόδουλε ακόμα και τώρα κάποιοι σε τρέμουν.
Αυτός ήσουν...
Αιωνία σου η μνήμη.
Μην φοβάστε παιδιά ο Χριστόδουλος πέθανε...
Ρε συ δεν τον έτρεμαν όταν ζούσε και κάποιοι τον έκαναν ότι ήθελαν όχι τώρα που κανείς δεν το θυμάται. Πάντως διάβασε λίγο να δεις τι λέει ο Άνθιμος γιατί μάλλον δεν το πρόσεξες το κείμενο. Αφήνει πολλά να εννοηθούν και γι’ αυτόν που θαυμάζεις.
Δεν λέμε ότι όλα τα έκανε τέλεια.Έκανε πολλά λάθη.Σημαντικά.Όμως είχε λόγο.Είχε κύρος.Σήμερα τι έχουμε;Μπορεί να μου απαντήσει κανείς;
Σας λέω εγώ.Τίποτα!Τίποτα!Ένα μεγάλο μηδενικό έτοιμο να παραδώσει τα πάντα στους πολιτικούς!!!
Χριστοδουλικός
Το κάθε κείμενο το μεταφράζει κανείς όπως θέλει και νομίζει. Καμία σχέση αυτό το κείμενο για τον Χριστόδουλο. Καμία σχέση. Όσο για τον φίλο τον ανώνυμο η εκκλησία έχει μείνει ακυβέρνητη. Όλα τα έχει παραδώσει στην πολιτεία. Όλα. Δεν αντέδρασε καθόλου στο σύμφωνο συμβίωσης. Όλη την περιουσία είναι έτοιμος να την δώσει στην πολιτεία.
Ένας Χριστόδουλος σας λείπει.
Ένας Χριστόδουλος μας λείπει.
Ας είναι αιωνία η μνήμη
Ακόμα ένας Χριστοδουλικός.
Και μην ανησυχείτε, υπάρχουν χιλιάδες!!!
Εγώ είμαι Παύλου, εγώ Κηφά, εγώ Απολλώ.
Μεμέρισται.... δυστυχώς.
ΓΔΜ
Και φυσικά μεμέρισται!!!
Ακούς εκεί!!!
Καλά που ζείς?
Δεν γουστάρουμε να μας θυμίζετε στίχους ιερούς.όλοι τους ξέρουμε.Όμως το να αναγνωρίζεις την αξία κάποιου δεν έχει να κάνει με το "μεμέρισται".
Ας αφήσουμε εγωισμούς και ας παραδεχτούμε μερικά πράγματα.......
Χριστοδουλικός
"Δεν γουστάρουμε"...Παρακαλώ ας κρατήσουμε ένα επίπεδο.
Και εγώ είμαι Χριστοδουλικός όπως δηλώνουν κάποιοι αλλά ήρεμα παιδιά...Δεν είναι τίποτα...Ηρεμα...
Ν.εανίας.Σ
Δημοσίευση σχολίου