«Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ» - Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

«Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ» πάντοτε ἀσφαλῶς, ἐξαιρέτως ὅμως σήμερον εἰς τήν ἑορτήν Της, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Εἶχεν ἀπό ἀρχαίων ἀκόμη χρόνων ὑμνήσει ὁ Ψαλμῳδός προφητικῶς τήν Παρθένον, ψάλλων: «Παρέστη ἡ Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν Σου, ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη». Καί: «Πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρός τοῦ Βασιλέως ἔσωθεν, ἐν κροσσωτοῖς χρυσοῖς περιβεβλημένη, πεποικιλμένη». Δόξα λέγεται εἰς τήν Θείαν Γραφήν καί ἡ Χάρις· ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Ὁ Γαβριήλ εἰς τόν Εὐαγγελισμόν ἐχαιρέτησε τήν Παρθένον ὡς «Κεχαριτωμένην» -πλήρη δηλαδή Θείας Χάριτος. Τοῦτο συνεπάγεται καί ἐκ τοῦ ὅτι πᾶσα ἡ δόξα αὐτῆς ἔρχεται μέσα ἀπό τήν καρδίαν καί τήν ψυχήν Της ὅπου κατῴκησεν ἡ Θεία Χάρις. Μέσα ἀπό τά καθαρώτατα καί παρθενικώτατα σπλάγχνα Της, ὅπου ἐπεδήμησεν αὐτοπροσώπως ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ καί κατέστησε τήν μακαρίαν κοιλίαν Της «ἡλιοστάλακτον θρόνον» τῆς Θεότητος, εὐρύχωρον σκήνωμα, πλατυτέραν τῶν οὐρανῶν, θρόνον χερουβικόν, στάμναν χρυσῆν τοῦ αἰωνίου μάνα, ἤτοι τοῦ Οὐρανίου Ἄρτου, τοῦ Δεσποτικοῦ Σώματος, σκηνήν τοῦ Μαρτυρίου τῆς Ἀληθείας, χρυσοῦν θυμιατήριον ἔχον ἐν αὐτῷ τόν ἄνθρακα Χριστόν, τόν κατακαίοντα τήν ἁμαρτίαν, τόν θάνατον καί τό ψεῦδος καί ἀναδίδοντα ὀσμήν εὐωδίας πνευματικῆς, τήν χάριν καί τήν ἀλήθειαν καί τήν ζωήν τήν αἰώνιον. Δόξα τῆς Θεοτόκου ἡ Θεία Χάρις καί μάλιστα ὄχι γενικῶς καί ἀορίστως, ἀλλά προσωπικῶς: Δόξα τῆς Θεοτόκου εἶναι ὁ Χριστός. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ ὄντως δόξα, ἡ ἀμάραντος, ἡ ἄφθιτος, ἡ εἰς τούς αἰῶνας ζῶσα καί μένουσα καί δοξάζουσα καί λαμπρύνουσα καί ζωογονοῦσα καί ἁγιάζουσα καί θεοῦσα τούς πιστούς, ὅσοι μέ συνέπειαν ἠκολούθησαν τό τίμιον παράδειγμα τῆς Θεοτόκου εἰς τήν Πίστιν, εἰς τήν Ὑπακοήν εἰς τό θεῖον Θέλημα, εἰς τήν Ἁγνότητα καί καθαρότητα, εἰς τήν ἀφοσίωσιν εἰς τόν Θεόν καί τήν ἀγάπην καί στοργήν πρός τόν ἄνθρωπον.   

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος