Προσφώνησις Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως κ. ΑΝΔΡΕΟΥ εις τας εκδηλώσεις επί τη 61η επετείω νίκης εις Γράμμον

Προσφώνησις Μητροπολίτου Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΟΥ

εις τας εκδηλώσεις επί τη 61η επετείω

της συντριβής των Κομμουνιστών εις Γράμμον (1949)

Βούρμπιανη, Κυριακή, 29η Αυγούστου 2010

-Α-

Κατ’ αρχήν να συγχαρώ όλους τους ομιλητές, οι οποίοι μίλησαν από την καρδιά τους και με την καρδιά τους. Εγώ λίγες σκέψεις απλές θα σας πω. Να χαιρετίσω εν πρώτοις, όλους εσάς, που υπεβλήθητε στον κόπο να έλθετε μέχρι την Βούρμπιανη, στις υπώρειες του Γράμμου. Και ήλθατε, αλλά και ήλθαμε, όχι για τουρισμό, αλλά για να τιμήσουμε τις θυσίες των ηρώων του Γράμμου των γενναίων παιδιών του Εθνικού μας Στρατού, που με τον τιτάνιο αγώνα τους και την θυσία της ζωής τους έδωσαν, σαν σήμερα, το τελειωτικό και συντριπτικό χτύπημα εναντίον του ξενοκίνητου κομμουνισμού.

Αλήθεια! Το τι θα είχε συμβεί, αν, «ο μη γένοιτο», νικούσαν οι «κατσαπλιάδες» σ’ εκείνες τις μάχες ; Μπορεί ο καθένας μας να το φαντασθεί. Θα είχαμε γίνει όπως οι χώρες των βορείων συνόρων της πατρίδος μας, που για δεκαετίες έζησαν μέσα στην βία και στην καταπίεση, στον τρόμο, στις φυλακίσεις, στην πείνα και στην απέραντη δυστυχία. Όμως, ο Θεός και η Θεοτόκος μας εφύλαξε και μας έσωσε από αυτό το αδυσώπητο κακό. Δόξα τω Θεώ!

-Β-

Τελευταία, είδα ένα όραμα. Είδα να ανεβαίνω στον Γράμμο από μία πλατειά λεωφόρο σύγχρονων προδιαγραφών, και σε λίγη ώρα να βρίσκομαι στο μνημείο. Γυρνάω το βλέμμα μου γύρω – γύρω. Και βλέπω: Βλέπω κι ακούω μουσικές μπάντες. Βλέπω τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την Κυβέρνηση, την αντιπολίτευση. Βλέπω τους άκαπνους άσους της αντίστασης « τους αντιστασιακούς», βλέπω όσους πήραν «δωράκια» των 500.000.000 δρχ., όσους έχουν συστηματικά λεηλατήσει τα δημόσια ταμεία, βλέπω την «νομενκλατούρα» της «χλιδής και της αρπαχτής»…

Βλέπω και διερωτώμαι. Γιατί όλοι αυτοί μαζεύτηκαν στον Γράμμο; Για να τιμήσουν τους δοξασμένους νεκρούς ; Για να ζητήσουν συγγνώμη, που τόσα χρόνια τους ξέχασαν, ενώ δεν παρέλειπαν να τιμούν τους Ζαχαριάδηδες, τους καπετάν Γιώτηδες, ακόμη κι αυτόν τον αιμοσταγή Άρη Βελουχιώτη; Γιατί; Όμως, απάντηση δεν επήρα. Γιατί όπως σας είπα όραμα ήταν η μάλλον, μία κρυφή μου επιθυμία ήταν, να δω το Έθνος ενωμένο και μονοιασμένο να γονατίζει ευλαβικά και να τιμά την υπέρτατη θυσία των παιδιών της Ελλάδος, που ματαίωσαν τα σχέδια του ξενόδουλου κομμουνισμού για την Ελληνική μας Πατρίδα.

-Γ-

Χθες πήγα στο μνημείο του Γράμμου. Δεν ήταν λεωφόρος ο δρόμος. Ήταν κακοτράχαλος, και θα σας έλεγα ότι «κάθε πέρυσι και καλύτερα» ήταν. Κακοτράχαλος και σε πολλά σημεία και επικίνδυνος. Όμως ο Γράμμος, με τον επικίνδυνο χωματένιο δρόμο του, μένει σιωπηλός και επιβλητικός. Σε υποβάλλει όταν πηγαίνεις. Και μη το θεωρήσετε υπερβολή η αυτοπροβολή αυτό που θα πω: Σε τούτους τους έρημους τόπους, εδώ στην περιοχή μας, και στους σημερινούς δίσεκτους καιρούς, ο μόνος που έχει απομείνει, γυρίζοντας, από χωριό σε χωριό για να εμψυχώνει τους ελάχιστους κατοίκους και τα στρατευμένα παιδιά της Ελλάδος, όπου υπάρχουν τα ελάχιστα φυλάκια, είναι ο Μητροπολίτης με τους καλούς συνεργάτες του. Είναι ακόμη η Ένωση των αποστράτων αξ/κων του Στρατού μας, όπως και ο σύνδεσμος των Εφέδρων αξ/κων του Νομού Ιωαννίνων, η ολιγάριθμη αστυνομία της περιοχής μας, οι συνοριακοί φρουροί καθώς και το πυροσβεστικό σώμα, που μας παραστέκονται. Αυτοί είμαστε όλοι κι όλοι σε τούτο τον τόπο.

Όμως, προσωπικώς, δεν χάνω το κουράγιο μου. Την αγωνιστική σημαία δεν την έχω υποστείλει. Με το πνεύμα της καλοπεράσεως και της ευδαιμονίας δεν έχω συμβιβασθεί. Κι όταν με ρωτάνε κάποιοι και μου λένε «τι κάνετε;», απαντώ: «Φωνάζω, φωνάζω προς κάθε κατεύθυνση, προς την Πολιτεία και την κάθε μορφής ηγεσία της Πατρίδος μας, μήπως και ξυπνήσουν από τον ύπνο της αδιαφορίας και του «ωχαδερφισμού». Αυτό κάνω, φωνάζω.

Καί πρέπει να σας πω, ότι για μένα και για τους συνεργάτες μου, δεν υπάρχει υπουργείο Παιδείας (σκέτο) και υπουργείο Άμυνας (σκέτο κι αυτό). Υπάρχει Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Υπουργείο Εθνικής Αμύνης.Για μας δεν υπάρχουν «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο. Υπάρχει το Ελληνικό Αρχιπέλαγος. Υπάρχει η Θράκη, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η Βόρειος Ήπειρος η Ελληνική, η Κύπρος και ο όπου γης απόδημος Ελληνισμός.

Για μένα υπάρχουν οι στρατιωτικές παρελάσεις, με τις ένδοξες πολεμικές σημαίες, με τα άρματα μάχης και τα σύγχρονα οπλικά συστήματα. Υπάρχει το Ναυτικό μας και η Αεροπορία μας, η οποία έχασε προσφάτως δύο λεβέντες αξιωματικούς στο γνωστό ατύχημα. Αυτά τα παιδιά, οι αξιωματικοί της Αεροπορίας, κάθε μέρα παίζουν την ζωή τους «κορώνα - γράμματα» για να αναχαιτήσουν την τουρκική προκλητικότητα και ιταμότητα. Και έρχεται η Πολιτεία , όπως ελέχθη και προηγουμένως, να τους ελλαττώσει τους μισθούς και τα επιδόματα. Αίσχος, ντροπή στην Πολιτεία που συμπεριφέρεται έτσι στα παιδιά της. Πρὶν από λίγο καιρό, διαμαρτυρήθηκα εντόνως στην κυβερνητική απόφαση να καταργηθούν όλα αυτά για λόγους δήθεν οικονομίας, όπως και οι δεξιώσεις των πρεσβειών μας στο εξωτερικό, με την ευκαιρία των εθνικών μας εορτών. Και είπα σε κάποιους αρμοδίους: Καλά, τόσο μεγάλο έξοδο είναι να δώσετε ένα μικρό γλυκό κι ένα ποτό η αναψυκτικό στους επισκέπτες που θα έλθουν να τιμήσουν την Ελλάδα; Αυτό είναι ντροπή και να το σκέπτεται κανείς. Διερωτώμαι: Άραγε οι θυσίες των παλικαριών του Γράμμου έγιναν για να υποβαθμίζουμε εμείς οι νεοέλληνες με τόση ελαφρότητα τις εθνικές μας επετείους, όταν, μάλιστα, οι γειτονικοί μας λαοί, που υποβλέπουν την Ελλάδα, γιορτάζουν και πανηγυρίζουν για γεγονότα που κατά καιρούς πλήγωσαν η μάτωσαν την εθνική μας φιλοτιμία;

Αλλά δόξα τω Θεώ. Ήρθε μία νεαρή δασκάλα, μία ελληνόψυχη και λεοντόψυχη Ηπειρωτοπούλα, η Χαρά Νικοπούλου, ήλθε να διακηρύξει την Ελληνικότητα της Θράκης και να τα βάλει με την σφηκοφωλιά του Υπουργείου αμαθείας και αθεΐας, είναι το Υπουργείο το πάλαι ποτέ Παιδείας και Θρησκευμάτων, για να μας διδάξει αυτή η κοπελίτσα, που όταν την βλέπεις δεν την παίρνεις και τόσο πολύ ότι είναι τόσο λεοντόψυχη, μια μικροκαμωμένη κοπελίτσα είναι, ήλθε λοιπόν να μας διδάξει ότι αν θέλουμε να επιζήσει αυτός ο τόπος απαιτείται να αντιστεκόμαστε σε όποιους, με τις ιδέες και τις ενέργειές τους υπονομεύουν την Ελληνική μας Πατρίδα.

Αλλά έχω και κάποιους ακόμη που συμπαραστέκονται στην αγωνία μου. Είναι τα νιάτα της Σ.Φ.Ε.Β.Α. (Συντονιστικής Φοιτητικής Ενώσεως Βορειοηπειρωτικού Αγώνα), που αγωνίζονται για να μένει ανοιχτό το εθνικό θέμα της Βορείου Ηπείρου. Είναι εκεί, στην έξοδο, με λίγο επίκαιρο υλικό, και κάποιο βιβλίο που είναι αφιερωμένο στον Μητροπολίτη Σεβαστιανό. Να περάσετε, να δείτε και να πάρετε, με την βεβαιότητα, ότι δεν πηγαίνει χαμένο ούτε ένα σεντ. Όλα διατίθονται για τον αγώνα της Βορείου Ηπείρου. Εμείς, όπως το γνωρίζετε, δεν έχουμε προσβάσεις ούτε στον δημόσιο κορβανά, ούτε στην Siemens, ούτε στα ομόλογα, ούτε στις τράπεζες της Ελβετίας, ούτε στις υπεράκτιες εταιρείες. Ο λαός μας στηρίζει και όλοι όσοι με αγωνία παρακολουθούν την ιερή υπόθεση του Βορειοηπειρωτικού ζητήματος. Μέσα στην ταραγμένη εποχή μας, όπου κυριαρχεί η υλοφροσύνη, τα ναρκωτικά, η βία και η αναρχία, είναι σπουδαίο πράγμα να υπάρχουν νιάτα που μάχονται ευσυνείδητα και γενναία για τα εθνικά θέματα.Να περάσετε, λοιπόν. Να σας πω και κάτι ; Να μην τους πείτε τίποτα. Κι αν θέλετε και να μην πάρετε τίποτα. Να τους δείτε, να τους χαμογελάσετε, και αν το λέει η καρδιά σας, και είμαι βέβαιος ότι το λέει, να τους πείτε «μπράβο παιδιά» . Να τους συγχαρείτε και να τους τονώσετε το φρόνημα. Διότι «Τα νιάτα, όπως είπε ένας ξένος ποιητής, είναι πλασμένα για τον ηρωϊσμό». Φτάνουν πια τα νιάτα με τα ναρκωτικά, τα νιάτα της αναρχίας, ας υπάρξουν και κάποια νιάτα που ασχολούνται με τα εθνικά θέματα.

Λοιπόν, αδέλφια μου συνέλληνες, ψηλά οι καρδιές. Ο Γράμμος μένει όρθιος. Μας περιβάλλει νέφος μαρτύρων και ηρώων. Εδώ ζει η Ορθοδοξία και η Ελλάδα. Εδώ υπάρχει και μας καθοδηγεί η σεπτή μορφή του θρυλικού Μητροπολίτου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ. Γιατί, πρέπει να ξέρετε, όταν φύσηξαν αντίθετοι άνεμοι, που ήθελαν να σβήσουν το φως του Γράμμου και να καταργήσουν τον εορτασμό και το νόημά του, ο ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ήταν, που ύψωσε το γιγάντιο ανάστημά του και διέλυσε όλα τα ανόσια σχέδια εκείνων, οι οποίοι ήθελαν και επεδίωκαν να παραδοθεί ο Γράμμος στην λήθη και στην σιωπή. Στον Σεβαστιανό λοιπόν, αρμόζει το χειροκρότημα, όχι σ’ εμένα. Τον Σεβαστιανό να χειροκροτήσετε. Κι ο διάδοχός του, αυτός που σας μιλάει τώρα, προσπαθώντας να βαδίζει στα ίχνη του μεγάλου Προκατόχου του, σας υπόσχεται ότι με την βοήθεια του Θεού, όχι με τις δικές του δυνάμεις, θα συνεχίσει να αγωνίζεται τον καλόν αγώνα για τον Χριστό και για την Ελλάδα. Όσο ζω και αναπνέω, θα με βρίσκετε εδώ. Θα συναντώμεθα εδώ. Και όλοι μαζί θα στέλνουμε παντού το ελπιδοφόρο μήνυμα: Ο Γράμμος ζει. Κι η Ελλάδα θα ζει και θα μεγαλουργεί.

Αδελφοί συνέλληνες, Ζήτω η Ελλάδα μας.

Οι ηρωϊκοί νεκροί μας, αθάνατοι!

Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ