Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

Φόβος - Στάχυς


Φόβος
Γενικώς φοβάμαι. Πάντα φοβόμουν.
Το τρίξιμο της πόρτας στο σκοτάδι,
την ένοχη στο φως του ήλιου, σκιά μου,
το θάνατο τη στιγμή της πτώσης,
το βλέμμα Σου ευθύ στο πρόσωπό μου.
Και δεν είναι που γυμνός γυρνώ τριγύρω,
ούτε η άνοστη του μήλου η γεύση.
Είναι η ντροπή του λόγου μου σε Σένα,
το φύλλο της συκής στο πρόσωπό μου.
Γι’ αυτό λοιπόν φοβάμαι  και πάντα θα φοβάμαι.
Η Αγάπη, Έχεις πει, έξω το φόβο, βάλει.
Μα αν δεν αγαπώ Εσέ – και είν’ σίγουρο πως όχι –
η αγάπη η δική μου, πάντ’ ατέλειωτη θα μένει.

Στάχυς

21 σχόλια:

Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...

Ωράιο ποίημα Σταχυ αλλά όσο και αν η αγάπη μας προς τον Χριστό είναι λειψή πάντοτε τον αγαπάμε.

Ανώνυμος είπε...

Στάχυ, όλο και πιο ψηλά πάς....Δεν σου κρύβω πως μετά απο τα δυο τελευταία σου ποιήματα που διάβασα-που για μένα ήταν κορυφαία- , περίμενα πως το επόμενο θα ήταν λιγότερο καλό...(ε, μέχρι που μπορεί να φτάσει σκέφτηκα..;). Όμως κατάφερες να με διαψεύσεις και χαίρομαι πραγματικά γι' αυτό...Ο τρόπος που εκφράζεις σκέψεις και συναισθήματα είναι υπέροχος!

Ανώνυμος είπε...

Ζηλεύω που δεν έχω το χάρισμα να γράφω.

Ανώνυμος είπε...

Τάσο το ιστολόγιό σου είναι πλέον μια μικρή λογοτεχνική ποιητική γωνιά.

Πολύ καλό Στάχυ και αυτό το ποίημά σου.

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά υπέροχο!

Ανώνυμος είπε...

Είμαι σίγουρος, Στάχυ, πως αν δεν αγαπούσες το Θεό οι στίχοι σου δεν θα είχαν αυτή την ένταση, την αγωνία της ψυχή...Υπεροχος

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά πολύ καλό το ποίημα, αλλά...
μήπως ο αγαπητός ΣΤάχυς είναι ΠΟΟΟΛΥ ΕΠΗΡΕΑΣΜΕΝΟΣ από τον Αλεξανδρέα;
Αν δε με απατά η μνήμη μου, ΠΡΟ ΚΑΙΡΟΥ, ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΕΙΧΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΑ
ΜΕ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΙΤΛΟ.
Μήπως θα έπρεπε ο Στάχυς να βρει μια ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ;
Η ενηλικίωση η ποιητική νομίζω ότι το απαιτεί...

Ανώνυμος είπε...

Και αυτή τη φορά με εξέπληξες!Οι δικοί σου φόβοι εκφράζουν και τους δικούς μου.Μόνο που η δική μου σιγουριά δεν είναι πως δεν αγαπώ τον Θεό αλλά πως κάποια στιγμή η δική του αγάπη θα με συγκινήσει και θα τον αγαπήσω πιο πολύ...(το ελπίζω..).Ο τελευταίος στίχος υπέροχος!

Ανώνυμος είπε...

Kαταπληκτικό το ποίημα του κ.κ Στάχυ!Μου άρεσαν οι στίχοι''Πάντα φοβόμουν το θάνατο τη στιγμή της πτώσης'',''Το βλέμμα Σου ευθύ στο πρόσωπό μου΄΄,΄΄Η αγάπη η δική μου πάντα ατέλειωτη θα μείνει!΄΄.
...

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε των 11:04, ανέτρεξα και διάβασα το ποίημα του ΑΛΈΞΑΝΔΡΈΑ και πλην του τίτλου δεν βρήκα κάτι άλλο παρόμοιο. Ο Αλεξανρέας μιλάει για μια βέβαιη, λανθασμένη αγάπη και ο Στάχυς δηλώνει ότι οι φόβοι του και η ζωή του δείχνει ότι δεν αγαπάει το Θεό.Δυο εντελώς διαφορετικά ποιήματα με ίδιο τίτλο.Εντελώς διαφορετικά τα συναισθήματα...Νομίζω ότι με αυτό το σχόλιο αδικείς τον Στάχυ...Εξάλλου να σου θυμίσω ότι στο παρελθόν κάποιοι σχολιαστές είχαν πει ότι ο Αλεξανρέας μοιάζει με τον Στάχυ.....Ο τίτλος δεν προκαθορίζει το περιεχόμενο. Εμένα μου άρεσαν αυτές οι δυο διαφορετικές προσεγγίσεις!!!Στάχυ, απλώς.....υπέροχος.

Ανώνυμος είπε...

Για άλλη μια φορά έσκισεεεεες......!!!!!!Πραγματικά υπέροχο!Σε διαβάζω πολύ ευχάριστα.Αναμένω το επόμενο.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλός.Δεν έχω σχέση με την ποίηση, ουτε επιδίδομαι στο γράψιμο ποιημάτων, αλλά νομίσω οτι η θεματολογία δεν έχει σχέση με το περιεχόμενο των ποιημάτων.Πολλοί έχουν γράψει για την αγάπη, την ξενιτειά, τον έρωτα....κ.τ.λ αλλά με τελείως διαφορετικό περιεχόμενο.Ο καθένας καταθέτει την ψυχή του , τα βιωματά του στα ποιήματά του.Και μην τρελαθούμε...δεν νομίζω ο Αλεξανρέας και ο Στάχυς να έχουν πρόβλημα που ο τίτλος είναι ίδιος.θα ήταν για γέλια αν γινόταν κάτι τέτοιο...Ούτε στους μεγάλους ποιητές δεν γίνονται αυτά.

Ανώνυμος είπε...

Σε παινεύουν οι φίλοι σου.
Το αξίζεις όμως.
Είσαι λαμπρός λογοτέχνης.

Ανώνυμος είπε...

"...η αγάπη η δική μου, πάντα ατελείωτη θα μένει". Υπέροχος στίχος!Πολύ με άγγιξε! Άλλο ένα ποίημα για βαθύτερο στοχασμό.Αναστάσιε, συγχαρητήρια για τους συνεργάτες σου.

Ανώνυμος είπε...

Τον κάψατε τον άνθρωπο με τόσο θυμίαμα...τον κάψατε...
έχει δρόμο ακόμα μακρύυυυυυυυυυυυυυυυ!

Ανώνυμος είπε...

Μιλάς για θυμίαμα!! Αποκλείεται να είναι από χριστιανούς αυτοί μόνο μιζέρια και χολή βγάζουν από τα εσώψυχά τους.
Στάχυ είσαι καταπληκτικός. Η πορεία σου είναι ανοδική. Μην το πάρεις επάνω σου. Όμως έχεις τις δυνατότητές για κάτι καλύτερο.
Συγχαίρω τον Αναστάσιο που μας προβάλη μέσα από το blog του ανερχόμενους λογοτέχνες.

Ανώνυμος είπε...

ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΑΥΤΟ?
ΔΙΟΤΙ....
"ΟΤΑΝ Ο ΝΟΥΣ ΤΑΠΕΙΝΩΝΕΤΑΙ...
Η ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΣ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑΙΝΕΙ ΟΛΑ"

ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ....

Ανώνυμος είπε...

Στάχυ, πολύ με άγγιξε αυτό σου το ποίημα. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Σου εύχομαι καλό αγώνα και καλή δύναμη στην προσπάθειά σου να αγαπήσεις τον Εναν.

Ανώνυμος είπε...

Μόλις επέστρεψα απο ολιγοήμερη απουσία μου και είδα αρκετά ενδιαφέρουσες αναρτήσεις.Στάχυ, πάντα μου άρεσες, αλλά τώρα τελευταία έχεις ξεπεράσει τον εαυτό σου.Μπράβο και στον ιστολόγο για την ποιότητα που κρατά στις αναρτήσεις του.

Ανώνυμος είπε...

μου αρεσε το εξης
μα αν δεν αγαπω εσε;;;

Ανώνυμος είπε...

!!!!!!!!!!!!!!!!!!