Σου γράφω απόψε αργά
συγγνώμη για να σου ζητήσω, Πέτρο!
Ήμουν κι εγώ απ’ αυτούς που εύκολα σ’ είχαν καταδικάσει
για την αδυναμία σου στης θάλασσας τα κύματα επάνω
‘κείνα που παραλίγο να σε καταπιούν κι ας ήσουν δίπλα στο Δεσπότη!
Συγγνώμη, Πέτρο
απόψε, που ‘δα το χάος κάτω από τα πόδια μου να χάσκει
σ’ αναθυμήθηκα, σ’ ένιωσα, κατάλαβα τον πανικό σου.
Τα ορμέμφυτα του φόβου μας νικάνε
και σαν πελώρια κύματα ορμούνε να μας πνίξουν
βοώντας και καγχάζοντας για την πολλή μας τόλμη
άνθρωποι εμείς στης θάλασσας να θέλουμε να τρέξουμε την κόψη.
Δε θα τον πω τον πόνο μου στους έντεκα που είναι στο καράβι
σ’ αυτούς που την ασφάλεια διάλεξαν
σ’ εκείνους που δε τόλμησαν από τη βάρκα να κατέβουν
Αυτοί ποτές δε θα με καταλάβουνε στ’ αλήθεια
όπως κι εγώ ως τα τώρα δε σ’ είχα καταλάβει
Σε σένα, Σίμων Ιωνά, μιλώ
σ’ εσένα που ‘νιωσες δυο φορές την άβυσσο να χάσκει εμπρός σου
μια με αρμύρα τυλιγμένη και βουή ανέμου
και μια στην πρωινή την πάχνη, σαν λαλούσαν τα κοκόρια.
Πέτρο,
στον Κύριο σου πρόστρεξε απόψε εσπευσμένως
το δυνατό του χέρι και για μένα να απλώσει.
Αλεξανδρεύς
22 σχόλια:
φοβερο!
Θάλεια
Με συγκίνηση διάβασα κι αυτό το ποίημά σου, ένα ποίημα τόσο καλογραμμένο και τόσο βαθυστόχαστο! Άγγιξε στιγμές της ζωής μου.
Προσευχή, εξομολόγηση, ξεγύμνωμα αγωνιούσας ψυχής.
Συναρπαστική η αναφορά σου στον Πέτρο και πράγματι υπέροχο ως αρχή... Εξίσου συναρπαστικός ο κάθε στίχος, μέχρι τέλους... Μια "κραυγή απελπισίας" εκφρασμένη με τον καλύτερο δυνατό ποιητικό τρόπο... και την ελπίδα στο τέλος.
Συγχαρητήρια
Το ποίημα -με μια μόνο λέξη- είναι υπέροχο! Απαρχής μέχρι τέλους, υπογραμμίζει κανείς τις εξαιρετικά επιλεγμένες εικόνες και την εξαίσια γλωσσική απόδοση.
Έτσι είναι... Ακροβασία σε τεντωμένο σχοινί ο αληθινός δρόμος.
Όμορφο ποίημα
Αγαπητέ μου, Αλεξανδρεύ, είμαι φίλος που γκρίνιαζα για το "αδιέξοδον'' της ποίησής σου.Αυτή τη φορά εκφράζω την ικανοποίησή μου ,γιατί έδωσες και μάλιστα με αριστοτεχνικό τρόπο τη διέξοδο, που είναι να πιάσει ο άνθρωπος το ζεστό χέρι του Θεού,για να σταθεί πάνω από τα κύματα της ζωής.
Αλεξανδρέα,
Συγχαρητήρια, αυτή την φορά ήσουν πολύ προσιτός.
Τις άλλες ξέφευγες, σου άρεσε να μας δυσκολεύεις, να μας μπερδεύεις. Γι' αυτό και δεν με άγγιζες.
Μείνε απλός, όπως σε ξέρω κι απο κοντά.
Κατέβα και λίγο...Εκεί πάνω που είσαι, ζαλιζόμαστε...
Θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου που μπορώ να απολαμβάνω τα πονήματα του Αλεξανδρέα.
Είναι πολύ σημαντικό να μοιραζόμαστε με τους άλλους τα τάλαντα που μας δίνει ο Θεός και θεωρώ ότι ο Αλεξανδρεύς έχει πολλά ακόμα να μας προσφέρει.
Από την πλευρά μου τον ευχαριστώ θερμά.
Μπράβο!!
ΠΠ
Συγκλονιστική η κραυγή απόγνωσης στον Πέτρο! Εκφράζει πόνο, αγωνία και πόθο ισχυρό για λύτρωση.
Αγαπητέ φίλε Αλεξανδρέα εύχομαι ολόψυχα, με τις μικρές και άσημες προσευχές μου, μια γρήγορη απάντηση στα προβλήματα που σε απασχολούν. Μια απάντηση βάλσαμο στο εσωτερικό δράμα που τόσο καλλιτεχνικά έδωσες και με αυτό σου το πόνημα.
Σ΄ευχαριστούμε πολύ.
Στάχυς
Kαλό. Στο ποίημα λείπει η λέξη Άγιος από τον Πέτρο.
φιλικά.
Βιωματικό, αγωνιστικό, ελπιδοφόρο, τέλειο στη δύναμη της γραφίδας. Σ' ευχαριστούμε Αλεξανδρέα, συνέχισε να μας θυμίζεις ότι δεν είμαστε μόνοι, έστω κι αν κουραστήκαμε νάμαστε μια ζωή μισοπνιγμένοι με απλωμένο το χέρι για βοήθεια.
Κάτι παραπάνω από εξαιρετικό.
Συγνώμη άγιε Απόστολε Πέτρο και άγιοι Απόστολοι που θυσιάσατε τα πάντα για τη διάδοση του Ευαγγελίου κι εμείς δεν το καταλάβαμε.
@17 Φεβρουαρίου 2012 11:46 μ.μ.
είσαι εκτός θέματος. ευτυχώς έβαλες τους σωστούς τίτλους και δεν θα προσβληθούν οι Απόστολοι!
Οι άγιοι είναι δίπλα μα είναι αδελφοί μας. Πού άκουσε κάποιος να μιλάει στους αδελφούς του στον πληθυντικό; Στην προσευχή μας όσες φορές επικαλούμαστε το όνομα ενός Αγίου στον ενικό του μιλάμε. Ρίξε μια ματιά στους εκκλησιαστικούς ύμνους και στις παρακλήσεις και εκεί ο ενικός κυριαρχεί. Εσένα σε μάρανε αυτό. Στο ποίημα το όνομα Πέτρος το αναφέρει με ζεστασιά και σεβασμό ο ποιητής. Ας αφήσουμε στην άκρη τους φαρισαϊσμούς.
π. Νεόφυτος
Εσείς π. Νεόφυτε τους αγίους δεν τους αποκαλείτε αγίους;
Είναι πολύ ανώτεροι από μας για να τους υποβιβάζουμε. Ο σεβασμός δεν είναι φαρισαϊσμός.
"Δε θα τον πω τον πόνο μου στους έντεκα που είναι στο καράβι
σ’ αυτούς που την ασφάλεια διάλεξαν..." και οι τόσες θυσίες των αγίων Αποστόλων πάνε χαμένες; Πως διάλεξαν την ασφάλεια αφού μαρτύρησαν για τον Χριστό;
Λυπάμαι για την υποτίμηση τους.
Αγαπητέ αδελφέ/ή
τα γραφόμενά σου περι υποτίμησης των Αγίων Αποστόλων είναι εντελώς εκτός πραγματικότητος. Σκοπός του ποιήματος δεν είναι να κάνει κήρυγμα, ούτε να διδάξει θεολογία. Αν το επιθυμούσε αυτό ο ποιητής υπάρχουν άλλοι δρόμοι και τρόποι. Σκοπός του ποιήματος είναι, με βάση ένα συγκεκριμένο περιστατικό να μεταφερθεί η άποψη του ποιητή για κάτι που διάβασε ή κάτι που έζησε ή ζει. Στην περίπτωση αυτή και οι όποιες υπερβολές (ποιητική αδεία το έλεγαν οι αρχαίοι) επιτρέπονται.
Αλλά επί του συγκεκριμένου -μιας και το θέτεις- πού είναι το λάθος; Μόνος ο Πέτρος δεν ήταν αυτός που ζήτησε από τον Κύριο απόδειξη της αληθούς παρουσίας του δια της "απαιτήσεως" του θαύματος; Αυτός δεν είπε "αν είσαι εσύ διάταξε να έρθω περπατώντας πάνω στα κύματα"; Οι υπόλοιποι μαθητές δεν ζητούν τη βεβαιότητα της πίστης μέσα από την προσωπική τους διακινδύνευση αλλά παραμένουν φοβισμένοι μέσα στη βάρκα. Δεν επιλέγουν λοιπόν την ασφάλεια έναντι του Πέτρου; Και γιατί αυτή η επιλογή -η οποία τονίζεται στο ποίημα- αποτελεί μείωση και εξαφάνιση του υπολοίπου έργου τους και της υπόλοιπης προσφοράς τους; Ήταν τέλειοι οι άγιοι απόστολοι καθ' όλα; Και τότε γιατί συχνά τους επικρίνει ο Κύριος; Γιατί αποδοκιμάζει άλλοτε την απιστία τους, άλλοτε τη σκληροκαρδία ή τη μικροψυχία τους; Γιατί επιτρέπει να φανούν οι αδυναμίες τους όταν τον εγκαταλείπουν την ώρα της συλλήψεως; Γιατί; ... Θα μπορούσα να συνεχίσω επί μακρόν να σου απαριθμώ παραδείγματα που αποδεικνύουν πόσο μακρυά είναι η ζωή από το ιδεολόγημα περί απόστόλων που προβάλλεις. Η δε τρομακτική σου ανάγκη για τη σωστή απόδοση των τίτλων τους μόνο τον αλήστου μνήμης ανώτατο άρχοντά μας θυμίζει που στην προσφώνηση των δημοσιογράφων με το επίθετό του απήντησε: Να με λέτε πρόεδρο. Πίστεψε με οι Άγιοι Απόστολοι δεν είχαν το σύμπλεγμα του κ. Προέδρου!
ΥΓ. Και αν θες να κουβεντιάζουμε επί ίσοις όροις υπόγραψε με το όνομά σου.
Γ.Δ. Μαρκάκης
Πολύ όμορφο , παραστατικό και γλαφυρό, Αλεξανδρέα. Συμπάσχω .
Η.Φ.
Ομολογώ μου άρεσε πολύ η σκέψη αυτή του ποιητή!Η αδυναμία μας και η απιστία μας στα δύσκολα.Μαθαίνει κανείς πολλά και από τις σκέψεις του άλλου κι από τα παθήματά του.Και τελικά αν δεν ζήσεις αυτό που έχει ζήσει ο άλλος ας είναι και άγιος δεν μπορείς να καταλάβεις στο βάθος.Το ποίημα με μετέφερε στο σταυρό.Άραγε μπορεί να βάλει κανείς μας τη θέση του στο σταυρό αντί του εσταυρωμένου?Η έστω τη θέση του στη θέση του μάρτυρα?Τίποτε δεν έχουμε ζήσει ακόμη.Ούτε εξορίες,ούτε διωγμούς,ούτε μαρτύρια.Εκεί είναι που φαίνεται η αληθινή πίστη τελικά και εύχομαι να την έχουμε όλοι οι Χριστιανοί τουλάχιστον στους μικρούς σταυρούς που μας δίνει Ο Κύριος καθημερινά.Ας μας δώσει την δύναμη!πην
Ιησούς Χριστός : ΛΕΓΩ ΔΕ ΥΜΙΝ ΟΤΙ ΠΑΝ ΡΗΜΑ ΑΡΓΟΝ Ο ΕΑΝ ΛΑΛΗΣΩΣΙΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΑΠΟΔΩΣΟΥΣΙ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΥ ΛΟΓΟΝ ΕΝ ΗΜΕΡΑ ΚΡΙΣΕΩΣ. (Ματθ. ιβ΄36).
Στο δικαστήριο της Δευτέρας Παρουσίας δεν υπάρχει ποιητική αδεία.
...οίμοι ,γλυκειά Μητέρα μου,πολλά διανοούμαι,
μα πολεμίους έχω τρείς,που πάντα με νικούνε.
δαίμονες και συνήθεια κι η ασθενής μου φύσις,
αυτά με κυριεύουνε,αν συ δεν βοηθήσεις.
Με παγιδεύει δεξιά,κι αν δει ότι τον είδα,
στρέφει ευθύς αριστερά,φτιάχνει άλλη παγίδα.
Αν του χαλάσω και αυτή,εξ όπισθεν με πιάνει,
μου κλείει το μνημονικόν,εις λήθην με γυρνάει.
Κακείθεν αν πολεμηθή,απ έμπροσθεν γυρνάει,
χειρώνει το φανταστικόν κι άπειρα μου φαντάζει.
Λόγον ,σοφίαν,σύνεσιν,φρόνυσιν και ανδρείαν,
πίστιν ,ελπίδα στον Θεόν κι αγάπησιν τελείαν.
Δι αυτό θερμώς παρακαλώ Δέσποινα Παναγία,
μη με υστερής του φωτισμού,
Παντάνασσα Μαρία,
αλλ ενθάδε σκέπαζε εσύ και φύλαττέ με,
και από τα τελώνεια εκεί απάλλαξέ με...
[Έμετρα ποιήματα από το βιβλίο του γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού].-πην
Αλεξανδρέα δεν κατανοούν όλοι την ποίηση, εξάλλου αισθάνονται ασφαλέστεροι στα κλισέ τους. Έσο μεγάθυμος λοιπόν και μην αναλώνεσαι σε επιχειρηματολογίες, είσαι για παραπάνω από όλα αυτά.
Δημοσίευση σχολίου