ΝΑΝΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΚΡΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ! - π. Βασίλειος Βολουδάκης

Τί εἶναι ἡ Νανοτεχνολογία; «Ἡ Νανοτεχνολογία ἤ Νανοεπιστήμη εἶναι ὁ κλάδος τῆς ἐπιστήμης πού προσπαθεῖ νά δημιουργήσει νέα ὑλικά (ἀνά)διατάσσοντας τά ἄτομα ἤ μόρια ἤ ὀργανώνοντάς τα σέ λειτουργικές μικροομάδες. Εἶναι κάτι πού θεωρεῖτο τεχνολογικά ἀκατόρθωτο πρίν μία εἰκοσαετία, ἔγινε ὅμως ἐφικτό μετά τό 1980».

Τόν ὁρισμό αὐτόν, ὅπως καί τίς πληροφορίες, πού ἀκολουθοῦν, μᾶς ἔδωσε ὁ κ. Βασίλειος Πετρουλέας, διδάκτωρ Φυσικός, μέ τό σπουδαῖο ἄρθρο του «Τί εἶναι ἡ  Νανοτεχνολογία;», πού δημοσιεύθηκε στό τεῦχος 466, Φεβρουάριος ἱ009, τοῦ φοιτητικοῦ καί ἐπιστημονικοῦ περιοδικοῦ Ἡ Δρᾶσις μας», (ἔκδοση τοῦ Ὀρθοδόξου Συλλόγου Ἱεραποστολικῆς Δράσεως “Ὁ Μέγας Βασίλειος”).

Ἡ Νανοτεχνολογία φιλοδοξεῖ νά φέρει ἐπανάσταση στήν τεχνολογία. Μέ τή βοήθεια τῆς Νανοτεχνολογίας θά μικρύνουμε καί ἄλλο τούς ὑπολογιστές καί θά αὐξήσουμε τήν χωρητικότητα καί τήν ταχύτητά τους. Θά κατασκευάσουμε πολύ ἐλαφρά καί συγχρόνως πολύ ἰσχυρά ὑλικά, π.χ. αὐτοκίνητα πού θά ζυγίζουν 5ῖ κιλά κ.ο.κ.», γιατί «...ὅταν οἱ διαστάσεις ἑνός ἀντικειμένου γίνουν πάρα πολύ μικρές, μικρότερες ἀπό 10-4 ὔὔ (νανοκλίμακα), τότε ἰσχύουν οἱ νόμοι τῆς Κβαντικῆς Φυσικῆς καί ἐμφανίζονται νέες ἀπροσδόκητες ἰδιότητες. Ἀδιαφανῆ ὑλικά (χαλκός) γίνονται διαφανῆ. Ἀδρανῆ ὑλικά (πλατίνα) ἀποκτοῦν χημική δραστικότητα (καταλύτες). Σταθερά ὑλικά (ἀλουμίνιο) γίνονται εὔφλεκτα. Στερεά (χρυσός) μετατρέπονται σέ ὑγρά. Μονωτικά ὑλικά (πυρίτιο) γίνονται καλοί ἀγωγοί τοῦ ἠλεκτρισμοῦ κ.ο.κ.»

* * *

Ὅλες αὐτές οἱ πληροφορίες τῆς Φυσικῆς ἐπιστήμης ἀσφαλῶς καί εἶναι μιά ἐπανάσταση γιά τήν τεχνολογία, ὅμως, πρωτίστως εἶναι μιά ἀπόλυτη δικαίωση καί ἐπισφράγιση τῆς θεολογίας, δηλαδή σύγχρονη ἐπιστημονική ἐπαλήθευση τοῦ παναληθοῦς λόγου τοῦ Θεοῦ! Εἶναι μιά ἐπιστημονική ἐπιβεβαίωση –ἀφοῦ θέλουμε τόσο πολύ τίς ἐπιστημονικές ἐπιβεβαιώσεις– ὅτι ἡ ταπείνωση, ἡ σμίκρυνση  τοῦ «ὄγκου» τῆς ἐγωπαθείας μας, εἶναι ὁ μοναδικός τρόπος γιά τήν ἀπόλυτη ἀξιοποίηση καί τελειοποίηση τοῦ καθενός μας.

Ἡ σύγχρονη Φυσική μᾶς ἑρμηνεύει τή θεολογία, ἀφοῦ σήμερα ἔχουμε γίνει περισσότερο ὑλικοί παρά πνευματικοί, καί μᾶς δίνει παραδείγματα ἀπό τόν αἰσθητό κόσμο γιά νά καταλάβουμε ἀπό τά θαυμαστά ἀποτελέσματα τῆς συστολῆς καί σμικρύνσεως τῶν ὑλικῶν στοιχείων, τήν ἀσύγκριτη μεταμόρφωση πού θά τελεσιουργηθῆ στήν ψυχή καί στό σῶμα  μας  μέ τήν κατά Θεόν καλλιέργεια τῆς ταπεινώσεως.

          Μέ τήν κατά Θεόν ταπείνωση ἀφαιροῦνται ἀπό τήν ψυχή μας «πάντα τά βδελύγματα αὐτῆς καί πᾶσαι αἱ ἀνομίαι αὐτῆς»
(Ἰεζεκιήλ 11,18) καί ἀρχίζει ἡ ἀξιοποίησή της. Τότε, ἀρχίζουν νά ἰσχύουν ἄλλοι νόμοι, ἄλλης λογῆς. Οἱ ὑπέρ φύσιν νόμοι.

Ὅπως, δηλαδή, μέ τήν σμίκρυνση τῶν ἀντικειμένων στά μέτρα τῆς νανοκλίμακας ἀπελευθερώνονται ἄγνωστες μέχρι τότε, «νέες ἀπροσδόκητες ἰδιότητές» τους καί εἶναι πιά ἀνεπαρκής ἡ κλασική Φυσική γιά τήν περιγραφή καί παρακολούθησή τους,  γι’ αὐτό  ἀναλαμβάνουν τήν ἐπιστασία «οἱ νόμοι τῆς Κβαντικῆς Φυσικῆς», ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος μέ τήν ἐπίγνωση τῆς ἁμαρτωλότητος καί τῆς μικρότητός του  καί τή συμμόρφωσή του μέ τίς Ὁδηγίες τοῦ Θεοῦ, ἀναπτύσσει βαθειά καί μόνιμη σχέση μέ τόν Χριστό καί τελεσιουργεῖται μυστικά καί ἀθόρυβα, ἀλλά πραγματικά, ἡ ἁρμονική ἀναδιάταξη τῆς ψυχῆς του, παραμερίζονται οἱ φυσικοί νόμοι,  καί λειτουργεῖ  πλέον μέσα του, ὁ νόμος τῆς Θείας Χάριτος.

Τώρα πιά, Ὁ Ἴδιος ὁ Θεός ἐργάζεται μέσα στίς εὐλογημένες ψυχές, πού θά ἀγαπήσουν αὐτήν τήν σωτήρια πνευματική ἐργασία. Ἀναλαμβάνει ὁ Ἴδιος τήν καρδιά τους καί τήν μεταποιεῖ μέ τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπό πέτρινη  σέ σάρκινη. Εἶναι δικά Του τά λόγια πού τό ἐπιβεβαιώνουν: «Καί δώσω αὐτοῖς καρδίαν ἑτέραν καί πνεῦμα καινόν δώσω ἐν αὐτοῖς καί ἐκσπάσω τήν καρδίαν τήν λιθίνην ἐκ τῆς σαρκός αὐτῶν καί δώσω αὐτοῖς καρδίαν σαρκίνην· ὅπως ἐν τοῖς προστάγμασί μου πορεύωνται καί τά δικαιώματά μου φυλάσσωνται καί ποιῶσιν αὐτά·  καί ἔσονταί μοι εἰς λαόν καί ἐγώ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς Θεόν» (Ἰεζ. 11,19-20).

Ἄν, ὅπως μᾶς διδάσκη καί ἀποδεικνύη  ἡ Κβαντική Φυσική, τά ἀδιαφανῆ ὑλικά, σάν τόν χαλκό, γίνονται μέ τήν «νανοποίησή» τους διάφανα, καί τά ἀδρανῆ ὑλικά, σάν τήν πλατίνα, ἀποκτοῦν χημική δραστικότητα, πῶς εἶναι δυνατόν νά μήν πιστέψουμε ὅτι μέ τήν κατά Θεόν ταπείνωση, καί διάφανοι θά γίνουμε, γιά νά ε3μαστε δεκτικοί τοῦ Θείου Φωτισμοῦ καί κατακάθαροι ἀπό κάθε μολυσμό «σαρκός καί πνεύματος» καί ἀνάλαφροι καί ἐνεργοί καί δραστήριοι γιά κάθε καλό ἔργο;

 

 

* * *

Ὁ Θεός ἀπό τήν ἀγάπη Του γιά τά πλάσματά Του ἔχει ἐνσπείρει σέ ὅλη τήν Κτίση τόν λόγο Του. Ἔτσι, καί ἄν ἀκόμη σιωπήση ὁ θεολογικός λόγος, ἐξ αἰτίας τῆς ὀκνηρίας μας, «καί οἱ λίθοι κεκράξονται»! Ἡ Κτίση θά κραυγάζη θεολογοῦσα!

Εἶναι, λοιπόν, καιρός νά σκύψουμε μέ ταπείνωση στά ἔργα τῶν χειρῶν τοῦ Θεοῦ γιά νά διαπιστώσουμε πόσα θαυμαστά ἐπιτελεῖ μέ τά ἄψυχα δημιουργήματά Του γιά νά μᾶς ἑλκύση στό δικό Του \υψος. Γιά νά μᾶς ἀποδείξη μέ κάθε τρόπο ὅτι ἡ Κτίση ὅλη ἔγινε κατ’ εἰκόνα δική μας, πού ε3μαστε κατ’ Εἰκόνα Του, καί νά μᾶς καλέση ἡ Μεγαλωσύνη Του  σέ μιά ἁγία ἑνότητα μέ Ἐκεῖνον καί μέ τό Βασίλειό μας, πού εἶναι ἡ Δημιουργία Του, νά κατεργασθοῦμε μέ τήν δική Του ἀνυπέρβλητη ἐπιστημοσύνη τή σωτηρία μας.

Εἶναι θαυμαστή ἡ ἀνεξικακία καί ἡ Ἄκρα Ταπείνωση τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας. Δέν μᾶς ἀποπαίρνει γιά τήν ἔπαρσή μας. Μᾶς ἀνέχεται, ἀφοῦ θεοποιήσαμε τήν ἀνθρώπινη ἐπιστήμη,νά ψηλαφοῦμε μέ καχυποψία τά ἔργα Του γιά νά δοῦμε ἄν μᾶς εἶπε ἀλήθεια. Περιμένει, ὅμως, νά δείξουμε καί ’μεῖς, ποιοί τελικά εἴμαστε...

 

                                      Πρωτ. Βασίλειος Ἐ. Βολουδάκης