ΠΡΟΠΟΣΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΓΕΥΜΑ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ KIHNU

ΠΡΟΠΟΣΙΣ

ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΟ ΓΕΥΜΑ

ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ KIHNU

(9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013)

          Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ταλλίνης καὶ πάσης Ἐσθονίας κύριε Στέφανε,

Ἱερώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι ἅγιοι ἀδελφοί,

Ἐκλεκτοὶ συνδαιτυμόνες,

          Εὐχαριστοῦμεν τὸν Θεὸν διὰ τὴν παροῦσαν εὐκαιρίαν ἐπικοινωνίας μαζὶ σας, διότι ἡ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον συνάντησις καὶ διὰ ζώσης συνομιλία, λόγῳ τῆς ἀμεσότητος, προσφέρεται τόσον διὰ τὴν ἐνίσχυσιν τῶν ὑπαρχόντων πνευματικῶν καὶ προσωπικῶν δεσμῶν, ὅσον καὶ διὰ τὴν δημιουργίαν νέων. Κατ᾿ ἀρχήν, θὰ ἠθέλομεν νὰ σᾶς διαβεβαιώσωμεν πατρικῶς ὅτι, εὐχόμενοι κατὰ τὰς ἱερὰς ἀκολουθίας, ἐξόχως δὲ κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν, «ὑπὲρ πλεόντων», ἰδιαιτέρως ἔχομεν ὑπ᾿ ὄψιν τοὺς ἐπαγγελματίας ἐκείνους, οἵτινες, ὡς ὑμεῖς, πορίζονται τὰ τοῦ βίου ἀναγκαῖα ἐκ τῆς κοπιώδους καὶ ἐπικινδύνου ἐργασίας τῆς ἁλιείας καὶ γενικώτερον ποντοπορίας.

          Ἐξ ἑτέρου, τυγχάνει συγκινητικὸν τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ καθ᾿ ἡμέραν βίος ὑμῶν ὁμοιάζει ἐν πολλοῖς πρὸς τὸν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Μοχθοῦντες διὰ τὸν ἐπιούσιον, ἔχετε τὴν δυνατότητα νὰ ἐνθυμῆσθε πολλάκις τοὺς ἁλιεῖς τῆς Γαλιλαίας, οἵτινες, ὡς ὑμεῖς, ἐπάλαιον πρὸς τὰ κύματα καὶ τὰς ἐν γένει ἀντιξόους καιρικὰς συνθήκας ἔχοντες τὸ ἀποτέλεσμα ἀβέβαιον. Πολλάκις "δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν λαμβάνετε" (πρβλ. Λουκ. ε΄ 5), οὕτως ὥστε νὰ τίθεται εἰς δοκιμασίαν ἡ ὑπομονὴ καὶ ἐπιμονή σας εἰς τὸν ἀγῶνα τῆς ἐξασφαλίσεως τῶν πρὸς τὸ ζῆν, ἔτι δὲ καὶ ἡ πίστις καὶ ἐμπιστοσύνη εἰς τὸν Παντοκράτορα Θεόν, ἐκ τοῦ ὁποίου ἐξαρτᾶται ἡ καρποφορία τῶν προσπαθειῶν σας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἰδία ἡ ζωή σας, δεδομένου ὅτι αἱ θαλασσοταραχαὶ τυγχάνουν συχνάκις ἐπικίνδυνοι διὰ τοὺς πλέοντας.

          Προσέτι, κατανοοῦμεν ὅτι ἡ ἀπόστασις τῆς νήσου ἐκ τῆς ἀσφαλοῦς ἠπειρωτικῆς χώρας μὲ τὰς δυσκολίας τὰς ὁποίας αὕτη συνεπάγεται εἰς τὴν ἀπόκτησιν ἐνίων ἀγαθῶν καὶ τὴν ἀπόλαυσιν παρεχομένων ὑπὸ τῆς Πολιτείας ὑπηρεσιῶν, ὡς ἡ νοσοκομειακὴ περίθαλψις καὶ ἡ ἀνωτέρου ἐπιπέδου παιδεία, δημιουργεῖ τὴν ἐντύπωσιν τῆς ἀπομονώσεως καὶ ἐνδεχόμενον νὰ προκαλέσῃ κάποτε ἀθυμίαν. 

          Ἀλλ᾿ ἀκριβῶς αἱ δυσχέρειαι, καὶ δὴ τὸ κινδυνῶδες τοῦ ἐπαγγέλματός σας, ἑλκύουν ὑμᾶς πλησιέστερον τοῦ Θεοῦ, κρατοῦσαι ὑμᾶς εἰς ἐγρήγορσιν καὶ προσευχητικὴν ἀναφορὰν εἰς τὸν Δημιουργὸν καὶ Κυβερνήτην τοῦ σύμπαντος, ἔτι δὲ ἐνισχύουσαι τὴν ἐμπιστοσύνην εἰς τὴν ἀγάπην καὶ πατρικὴν πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ Πατρός, συνειδότας ὅτι "ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει" (Ρωμ. ε΄ 3-5). Διότι, "ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλ᾿ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν, πῶς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται;" (Ρωμ. η΄ 32). Ἄλλωστε, Αὐτὸς ὁ Σωτὴρ ἡμῶν διαβεβαιοῖ ἡμᾶς περὶ τοῦ ἄχρις ἐσχάτης λεπτομερείας ἐνδιαφέροντος Αὐτοῦ ὑπὲρ ἡμῶν, λέγων: "ὑμῶν δὲ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσί" (Ματθ. ι΄ 30-31).         

          Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ νῆσος ὑμῶν ἔχει πρὸ πολλῶν δεκαετιῶν ἀσπασθῆ τὴν Ὀρθοδοξίαν παρέχει ὑμῖν ἀσφαλὲς ἔρεισμα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, εἰς αὐτὸ τὸ Θεανδρικὸν Σῶμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι οὐ μόνον ὁ Δομήτωρ, ἀλλ᾿ αὐτὴ αὕτη ἡ Κεφαλὴ αὐτῆς. Διατηροῦντες, ἑπομένως, μέσῳ τῶν ἱερῶν τῆς Ἐκκλησίας μυστηρίων, κοινωνίαν μετὰ τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, Ὅστις κατὰ τὴν Ὀρθόδοξον ἡμῶν διδασκαλίαν εἶναι "Θεοῦ δύναμις καὶ Θεοῦ σοφία" (πρβλ. Α΄ Κορ. α΄ 25), ἔχομεν κάθε λόγον νὰ αἰσθανώμεθα ἰσχυροὶ καὶ ἑδραῖοι ἐν τῇ ἐλπίδι ὅτι θὰ ἀντιμετωπίσωμεν ἐπιτυχῶς πᾶν τὸ ἐπερχόμενον ἡμῖν.

          Φιλοσοφοῦντες λοιπὸν εἰς τὰς ἀντιξοότητας καὶ χρησιμοποι-οῦντες αὐτὰς ὡς ἐφαλτήριον διὰ τὴν πνευματικὴν ἡμῶν ἄνοδον καὶ τὴν σφυρηλάτησιν τοῦ ἤθους ἡμῶν, ἐπαληθεύομεν ἐν τῇ πράξει τὸ παύλειον λόγιον "πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ" (Φιλιπ. δ΄ 13-14), θησαυρίζομεν δέ "θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν" (Ματθ. ς΄ 20-21).

          Εἶναι δὲ σημαντικὸν τὸ ὅτι ὁ ἰδιαίτερος παραδοσιακὸς πολιτισμὸς τῆς νήσου ὑμῶν συνδέεται πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ δὴ τὴν Ὀρθόδοξον, διότι ἡ εὐσέβεια ἐνταῦθα ἔχει βαθείας καὶ στερεὰς τὰς ρίζας. Εἰς ὑμᾶς, τοὺς σημερινοὺς κατοίκους αὐτῆς, ἐναπόκειται ἡ καλλιέργεια καὶ ἐπαύξησις τοῦ ταλάντου τούτου, ὥστε νὰ φανῆτε ἀντάξιοι τόσον τῶν εὐγενῶν προγόνων ὑμῶν, ὅσον καὶ τῆς τοπικῆς Αὐτονόμου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀνέκαθεν περιέβαλεν ὑμᾶς μὲ τὴν στοργὴν αὐτῆς, εἴμεθα δὲ βέβαιοι ὅτι θὰ ἐξακολουθήσῃ νὰ εὑρίσκηται παρὰ τὸ πλευρόν σας εἰς πᾶσαν τοῦ βίου περίστασιν. Ἡμεῖς, ὡς ἐκπρόσωποι τῆς Μητρὸς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, διαβεβαιοῦμεν ὑμᾶς περὶ τοῦ ἀμερίστου καὶ ἀνυστάκτου ἐνδιαφέροντος ἡμῶν ὑπὲρ τῆς μικρᾶς, ἀλλ᾿ ἐκλεκτῆς ταύτης ποίμνης.

          Ὅθεν, κατακλείοντες τὴν παροῦσαν μεθ᾿ ὑμῶν συνάντησιν, ὑψοῦμεν τὸ ποτήριον, προπίνοντες ὑπὲρ ὑγείας καὶ εὐημερίας τῶν ἐκπροσώπων καὶ πάντων τῶν κατοίκων τῆς θεοφιλοῦς ταύτης νήσου, ὑπὲρ τῆς παρὰ Θεοῦ ἐνισχύσεως ὑμῶν εἰς τὸν βιοτικὸν ἀγῶνα, πρὸ πάντων ὅμως ὑπὲρ τῆς εὐδοκιμήσεως ὑμῶν εἰς τὸν πνευματικὸν στίβον καὶ τῆς ἀναδείξεως τῆς νήσου ταύτης εἰς πνευματικὴν ὄασιν καὶ φάρον φωτίζοντα τὸ σκότος τῶν δυσχειμέρων ἡμῶν καιρῶν διὰ τῆς παραδοσιακῆς εἰς ὑμᾶς ὀρθοδόξου πίστεως.