-Έλα, παππούλη, βγάλ'τα όλα στη φόρα!
Μετά από
μικρή σιωπή, ο π .Αρσένιος είπε ήρεμα:
-Πολύ έντονη αντίθεση έχει δημιουργηθεί ανάμεσά
σας. Έντονη και μισάδελφη. Είναι δύσκολη, βαρειά, αφόρητη η ζωή στο στρατόπεδο.
Γνωρίζουμε πού θα καταλήξουμε. Γι' αυτό έχουμε γίνει τόσο σκληροί. Όλα
μπορούμε, αν θέλουμε, να τα δικαιολογήσουμε. Σε καμμιά περίπτωση δεν έχουμε
δικαίωμα να κακοποιούμε και να σφάζουμε.
"Σας
άκουσα να κατηγορείτε την εξουσία, το σύστημα, τους ανθρώπους. Κι εμένα με
κουβαλήσατε εδώ μόνο και μόνο για να βρείτε ένα σύμμαχο, που θα σας βοηθήσει να
ενοχοποιήσετε την άλλη πλευρά. Λέτε, λοιπόν, πως ο κομμουνισμός γκρέμισε
εκκλησίες, φυλάκισε πιστούς, πολέμησε την Εκκλησία. Ναι, έτσι είναι. Ας
εξετάσουμε όμως τα πράγματα συνολικότερα και βαθύτερα. Ας ανατρέξουμε σε όσα
προηγήθηκαν. Πολύ πρωτύτερα ο λαός μας είχε χάσει την πίστη του, είχε περιφρονήσει
την παράδοσή του, είχε λησμονήσει την ιστορία του, είχε αρνηθεί τα ιερά και
όσιά του. Ποιός φταίει γι' αυτό; Η τωρινή εξουσία; Εμείς φταίμε! Και τώρα
θερίζουμε ό,τι σπείραμε...
"Ας
θυμηθούμε, τί παράδειγμα έδιναν στο λαό οι διανοούμενοι, οι ευγενείς, οι
έμποροι, οι δημόσιοι υπάλληλοι' και προπαντός, τί παράδειγμα δίναμε εμείς, οι
κληρικοί. Ήμασταν οι χειρότεροι απ' όλους! Γι' αυτό και των παπάδων τα παιδιά,
βλέποντας μέσα στις οικογένειές τους την ανηθικότητα και την φιλοχρηματία,
γίνονταν οι πιο φανατικοί άθεοι, οι πιο μαχητικοί επαναστάτες. Πολύ πριν την
επανάσταση του 1917 ο κλήρος είχε χάσει κάθε δυνατότητα καθοδηγήσεως του λαού!
Είχε γίνει-αλίμονο-μια κάστα επαγγελματιών, όπου βασίλευαν η απληστία και η
διαφθορά. Απο το πλήθος των μοναστηριών της πατρίδας μας, μόνο πέντ' έξι ήταν
φωτεινοί φάροι του χριστιανισμού και του
πνεύματος: το Βάλαμο, η όπτινα με τους μεγάλους στάρτσι, το Ντιβέγιεβο, το
Σάρωφ και ίσως ένα δύο ακόμα. Στα υπόλοιπα όχι μόνο την πίστη και την αρετή δεν
συναντούσε κανείς, αλλά και σκανδαλιζόταν από το κοσμικό φρόνημα και την ανόητη
επιδεικτικότητα.
"Τί
μπορούσε να πάρει ο λαός από τέτοιους ρασοφόρους, από τέτοιους δήθεν
εκπροσώπους του Θεού; Εμείς τον σπρώξαμε στην επανάσταση, γιατί δεν του δώσαμε
το καλό παράδειγμα. Δεν του εμπνεύσαμε την πίστη, την αγάπη, την υπομονή, την
ταπείνωση. Μην τα ξεχνάτε όλ' αυτά, μην
τα ξεχνάτε! Γι' αυτό μας εγκατέλειψε τόσο εύκολα ο λαός. Γι' αυτό αρνήθηκε μαζί
με μας και τον Θεό. Γι' αυτό γκρέμισε και τις Εκκλησιές.
"Δεν
μπορώ, λοιπόν, να κατηγορήσω την εξουσία, το σημερινό καθεστώς. Γιατί οι σπόροι
της αθεΐας έπεσαν τότε στο έδαφος που εμείς οι ίδιοι είχαμε προετοιμάσει με τα
λάθη μας και τον ξεπεσμό μας. Αυτή ήταν η αιτία και η αρχή του κακού. Όλα όσα
ακολούθησαν, ακόμα και τούτο το στρατόπεδο και το μαρτύριό μας και οι άσκοπες
θυσίες τόσων αθώων ανθρώπων, δεν είναι παρά οι αναπόφευκτες συνέπειες. Φοβερά,
βέβαια, όσα συμβαίνουν, αλλά, σαν πατριώτης και ιερέας, πρέπει να πω και σε σας
ό,τι έλεγα πάντοτε στα πνευματικά μου παιδιά: Την πατρίδα μας, σ'όποια
κατάσταση κι άν βρίσκεται, πρέπει να την αγαπάμε, να την υποστηρίζουμε, να την
υπερασπιζόμαστε. Τα σημερινά δεινά θα περάσουν. Όλα κάποτε θα διορθωθούν...
( Από το
βιβλίο: π. Αρσένιος, ο κατάδικος "ΖΕΚ-18376", έκδ.Ι .Μ. Παρακλήτου,
σελ.130-132).
Για την
αντιγραφή π. Παναγιώτης Ρόδης
6 σχόλια:
Αυτό το εμείς φταίμε, είναι μια αλήθεια την οποία δύσκολα μπορεί να την παραδεχθεί ο καθένας μας. διότι ακόμα και αν δεν φταίμε άμεσα υπάρχει μερίδιο έμμεσης ευθύνης το οποίο ο εγωισμός δεν επιτρέπει να εμφανισθεί.
Στο κατάντημα της σημερινής κοινωνίας κανένας δεν είναι αμέτοχος. Κυριαρχεί το αχ! άστο βρε αδελφέ εγώ θα σώσω τον κόσμο. Βγάζει ο καθένας τον εαυτούλη του έξω και έτσι μεγαλώνει το κακό αφού προσωπικά όχι δεν το πολεμώ μα ούτε και το ελέγχω.
Να ανανήψει ο καθένας μας και να πάρει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί. Αν αυτό δεν γίνει τότε…..
Το μήνυμα της ελπίδας που έδωσε ο π. Αρσένιος ότι «Τα σημερινά δεινά θα περάσουν. Όλα κάποτε θα διορθωθούν...» νομίζω ότι έχει ως προϋπόθεση την μετάνοιά μας.
Με συγκλόνισαν τα λόγια ενός αθώου καταδικασμένου που εντοπίζει το ή τα λάθη όχι σε άλλους αλλά σε όλους και μάλιστα κατ’ επέκταση και στον ίδιο. Δεν φταίνε οι άλλοι εγώ φταίω για την κατάντια την σημερινή.
Δεν φταίμε εμείς ο λαός αλλά η εξουσία και το σύστημα που ως μαριονέτες μας κινούν εμάς στα δικά τους σχέδια και στους δικούς τους βρώμικους σκοπούς. Πότε μπόρεσε να αντιδράσει ο πολίτης στην εξουσία την οποία υποστηρίζει όλη η κρατική μηχανή;
Στην εποχή του π. Αρσενίου την ευθύνη την είχαν οι Τσάροι οι αρχοντάδες και οι δεσποτάδες. Αυτοί διαμόρφωναν την κοινή γνώμη αυτοί ανέβαζαν και κατέβαζαν του υπεύθυνους. Όταν όμως ο λαός πήρε την εξουσία ξανά και τότε τους ηγήτορες του χθες τους αντικατέστησαν άλλοι με άλλες ονομασίες και ιδιότητές. Ο μόνος που δεν φταίει είναι ο λαούς ο οποίους δεν μπορεί να αντιδράσει. Χρόνια τώρα στην Ελλάδα οι κλίκες οι κομματικές με τα όργανα τους διαφεντεύουν το σύστημα. Όχι εμείς δεν φταίμε σε τίποτα. Αλλά από μας ζητούν ευθύνες και θυσίες αυτοί που θα έπρεπε να είναι όλοι σε νησιά και στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ευχαριστώ τον π. Παναγιώτη για την επιλογή και την παρουσίαση.
Μίλτος
Δημοσίευση σχολίου