Ἄς μείνουμε ἑνωμένοι - Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος

 Προσφιλεῖς Ἀδελφοί καί Ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

Σήμερα γιορτάζουμε τήν Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, τήν κορωνίδα τοῦ γεγονότος τῆς σωτηρίας μας, καί τήν τελική ἀνθρώπινη ἀποκατάστασή μας, καί τήν ἀποκάλυψη τοῦ ἀπ’ αἰῶνος μυστηρίου.

Προσκυνοῦμε μέ λατρεία καί εὐγνωμοσύνη τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ ὁ Ὁποῖος ἔγινε Υἱός τῆς Παρθένου.

Γινόμεθα ἕνα μέ τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ καί τά οὐράνια σώματα καί δοξολογοῦμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί Ἀειπάρθενο Μαρία.

Στό κέντρο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀγαλλόμεθα μέ τήν ἀποκάλυψη τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἀπελευθέρωσή μας ἀπό τό κακό καί τήν ἐνοχή.

Ἡ προσφορά λατρείας καί δοξολογίας πρός τόν Θεό εἶναι ἡ ἀπάντησή μας σ’ ἕνα πραγματικά θαυμαστό γεγονός, ὅπως ἦτο καί ἡ ἀπάντηση τῆς Θεοτόκου.

Μετά ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Ἀρχαγγέλου καί τόν Εὐαγγελισμό τῆς συλλήψεως τοῦ Χριστοῦ, ἡ Παρθένος Μαρία μετέβη στό σπίτι τοῦ Ζαχαρία καί τῆς Ἐλισσάβετ.

Ὅταν εἰσῆλθε στό σπίτι, ἡ Ἐλισσάβετ ἀναφώνησε, εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου (Λουκ. 1:42).

Ἀναλογιζόμενη τήν κοινωνία της μέ τόν Θεό καί τήν δύναμη τῆς παρουσίας καί τοῦ ἐλέους Του, ἡ Παρθένος Μαρία ἀποκρίθηκε, μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον, καί ἠγαλλίασεν τό πνεῦμά μου ἐπί τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρι μου, ... ὅτι ἐποίησέν μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατός, καί ἅγιον τό ὄνομα Αὐτοῦ, καί τό ἔλεος Αὐτοῦ εἰς γενεάς καί γενεάς τοῖς φοβουμένοις Αὐτόν (Λουκ. 1:46-50).

Σέ αὐτή τήν ὡραία προσφορά λατρείας, ἡ Θεοτόκος ἐπιβεβαίωσε τήν ἀποκάλυψη τῆς ἀληθινῆς φύσεως τῆς ζωῆς ἐν Θεῷ. Τό ἔλεός Του θά εἶναι ἄφθονο.

Ἔλεος θά ἔλθει στούς ἀνθρώπους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ταπεινώθηκαν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ὅπως καί στήν περίπτωση τῆς Θεοτόκου, ἡ πρόθυμη ὑπακοή μας στόν Θεό θά γεμίσει τίς ζωές μας μέ ἔλεος καί χάρη.

Ἡ ὑπέροχη μαρτυρία τῆς Θεοτόκου μᾶς καθοδηγεῖ ὡς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς καθώς γιορτάζουμε αὐτή τήν ἀποκάλυψη χάριτος καί ἐλέους καί ἀφιερώνουμε τόν ἑαυτό μας στόν Θεό, ὅπως ἔκανε ἐκείνη.

Ὅπως ἡ δοξολογία καί ἡ χαρά τῆς Θεοτόκου προῆλθε ἀπό τό βαθύτερο εἶναι της, ἔτσι καί ἡ κοινωνία μας μέ τόν Θεό θά πρέπει νά μᾶς ὁδηγῇ νά παραδίδουμε ὁλόκληρο τόν ἑαυτό μας στήν λατρεία Του.

Ἐπίσης, ἡ ζωή μας πρέπει νά ἑστιάζεται στήν ἀναζήτηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, στό νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, καί στό νά ἀποκαλύπτουμε τήν ἀπεραντοσύνη τοῦ ἐλέους Του σέ ὅ,τι κάνουμε.

Τήν ἡμέρα αὐτή ἑορτάζουμε ἐπίσης καί τήν Ἡμέρα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐθνικῆς Ἀνεξαρτησίας καί τόν ἀνδρεῖο ἀγώνα τῶν προσφιλῶν προγόνων μας γιά τήν κατάκτηση τῆς ἐλευθερίας καί τήν ἐξασφάλιση αὐτῆς γιά τίς ἑπόμενες γενεές.

Βεβαίως, ἡ ἡρωϊκή ἱστορία τοῦ 1821 συνεδέετο μέ τήν Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἑορτή ἡ ὁποία ἀποκαλύπτει τήν δύναμη τῆς πίστεως καί ἐμπιστοσύνης στό ἔλεος καί τήν χάρη τοῦ Θεοῦ.

Ταυτοχρόνως, ὁ ἑορτασμός μας ἐπιβεβαιώνει καί τήν τεράστια δύναμη καί τήν στενή σχέση τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί τῆς Ἑλληνικῆς κληρονομιᾶς μας.

Ὅπως ἔγινε φανερό τήν ἡμέρα αὐτή, ἡ πίστη στόν Θεό καί ἡ ἐπιθυμία γιά τήν ἀνοικτή καί ἐλεύθερη λατρεία Του, ἐνεθάρρυνε πολλούς νά ἐμπλακοῦν σ’ αὐτό τόν ἐπικό ἀγώνα.

Ἐπίσης, ἡ πίστη εἶχε ὡς ἀπόρροια τήν συνειδητοποίηση ὅτι ἡ ζωή ὑπό τόν καταπιεστικό Ὀθωμανικό ζυγό δέν ἦτο αὐτή πού ἔπρεπε νά εἶναι.

Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ διδάσκει δικαιοσύνη καί ἔλεος, ἐλεύθερη βούληση καί καλωσύνη, ἀγάπη καί ἐλπίδα.

Μέ αὐτό τόν ὁραματισμό καί μέ βαθειά πεποίθηση ὅτι ὁ Θεός θά εὐλογοῦσε τήν θυσία καί τίς προσπάθειές των, οἱ Ἕλληνες ξεκίνησαν τόν ἀγώνα γιά ἀνεξαρτησία.

Ἐμπιστευόμενοι στόν Θεό, γνώριζαν ὅτι ἀκόμα καί ἄν ἐρχόταν ὁ θάνατος, ἡ ἐλευθερία εἶχε ἤδη ἀποκτηθεῖ. Οἱ θεόσδοτες ὑποσχέσεις Του θά ἐκπληρώνονταν, καί θά εὐλογοῦνταν με πλήρη καί αἰώνια ἐλευθερία.

Σήμερα ἔχουμε τήν μοναδική καί εὐλογημένη εὐκαιρία νά γιορτάζουμε τό θαυματουργικό γεγονός τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ στόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου μαζί μέ τόν ἡρωϊκό καί δίκαιο ἀγώνα τῶν Ἑλλήνων προγόνων μας.

Ἱστορικά καί ἀναφορικά μέ τόν ἑορτασμό μας, αὐτά τά δύο γεγονότα συνδέονται με τήν κοινωνία μέ τόν Θεό, τήν ἀλήθεια καί τό ὅραμα τῆς ζωῆς ὅπως Ἐκεῖνος τήν ἔπλασε νά εἶναι, καί τήν ἀκλόνητη ἐμπιστοσύνη μας στίς ὑποσχέσεις Του.

Ἄς μείνουμε ἑνωμένοι τήν ἡμέρα αὐτή καί ἄς ἀφήσουμε τήν ψυχή μας νά μεγαλύνῃ τόν Κύριο καί τό πνεῦμα μας νά χαρῇ μέ τόν Θεό καί Σωτήρα μας γιά τά μεγάλα πράγματα πού ἔχει κάνει Ἐκεῖνος γιά μᾶς.

Εἴθε ὅλες οἱ ἀκολουθίες καί οἱ ἑορτασμοί αὐτῆς τῆς ἡμέρας νά προσφέρουν μαρτυρία στόν κόσμο τοῦ ἁγίου Ὀνόματός Του καί τοῦ ἀπεράντου ἐλέους Του, τό ὁποῖο ἐκτείνεται ἀπεριόριστα ἀπό γενεά σέ γενεά.

Μέ πατρική ἐν Χριστῷ ἀγάπη,

† ὁ  Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος