Μιλά ένα ... στραβόξυλο ! - Ιάκωβος

Μιλά ένα ... στραβόξυλο !

        Είμαι ένα κούτσουρο από πουρνάρι, σκληρό σαν πέτρα και στραβό σαν ατσάλινη σούστα.

        Κανονικά, επειδή δεν κάνω για τίποτα έπρεπε να με βάλουν στη φωτιά, ίσως τους έδινα λίγη ζεστασιά. Αυτοί όμως ήθελαν να με κατεργαστούν και να με κάνουν .. έπιπλο!

        Με βάζουν στη ξυλοσχιστική, κόπηκε η λεπίδα! Ευτυχώς δεν κτύπησε ο τεχνίτης που χειριζόταν τη μηχανή.

        Με πελεκούν λίγο – λίγο, ακόμα και η φλούδα μου δεν έβγαινε, μέχρι που έσπασαν τα σκεπάρνια και τα σκαρπέλα τους! Δοκιμάζουν να με τρυπήσουν με αρίδες από διαμάντι με την ελπίδα να βρουν από ποια ύλη είμαι φτιαγμένο και να με επεξεργαστούν ανάλογα. Μάταιος κόπος!

        Aπελπίζονται! Δεν ξέρουν τι να με κάνουν. Αφού αντί να με ρίξουν στα σκουπίδια και ν’ απαλλαγούν από την ανώφελη παρουσία μου, επιμένουν σώνει και καλά να φτιάξουν από μένα κάτι χρήσιμο. Όμως τίποτε απολύτως δεν «μπαίνει» πάνω μου!

        Φωνάζουν τον αρχιμάστορα. Βάζει τα γυαλιά του, με μελετά προσεκτικά και λέει: «Τέτοιο στραβόξυλο δεν έχω ξαναδεί! Ο μόνος τρόπος που μένει να δοκιμάσουμε είναι οι .. ακτίνες!». «Ακτίνες ΧΙ;» τον ρωτούν . «Όχι, αυτές δεν μπορούν να κάνουν τίποτε! Μόνο οι ακτίνες ΧΡΙ μπορούν να το ισιώσουν, να το μαλακώσουν, να το θεραπεύσουν για να μπορέσει να γίνει κάτι χρήσιμο»

                                                                          Ιάκωβος