 |
| Η μάχη στο Μανιάκι. Έργο του Καλαμπακιώτη ζωγράφου Κώστα Αδάμου. Ιστορική Πινακοθήκη της Ι. Μ. Μ. Μετεώρου. |
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ»
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ἤ ΤΟ ΠΥΡΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ;
Σε αυτό
το δίλημμα απάντησε το συγκλονιστικό θεατρικό έργο «παπαφλέσσας», που ανέβασε
στην αίθουσα της Χριστιανικής Εστίας Πατρών η Χριστιανική Φοιτητική Δράση με τη
συμμετοχή τριάντα (30) νέων και το παρακολούθησαν πάνω από 1500 άτομα στις 24
και 25 Μαρτίου 2015.
Ξαναπαίρνει τη θέση της στην καρδιά μας η αισιοδοξία για το μέλλον του
έθνους μας, όταν βλέπουμε ότι υπάρχουν πολλοί νέοι που άφησαν κάθε άλλη έγνοια,
γιατί λαχταρούσαν να τιμήσουν την
πατρίδα μας με την παρουσίαση της μορφής και του έργου του ήρωα Παπαφλέσσα.
Απέδωσαν το ρόλο τους με την καρδιά τους, «μετ’ ήθους», σαν να είναι επαγγελματίες ηθοποιοί. Η κούραση
δεν τους μείωσε το ζήλο, γιατί κατάλαβαν
ότι ο κόσμος που τους παρακολουθεί διδάσκεται και μεταρσιώνεται με τα μηνύματα
του θαύματος του 1821.Οι νέοι, που έλαβαν μέρος στην παράσταση, μάς θέρμαναν
και στέριωσαν την πεποίθηση ότι η πατρίδα
μας δεν κινδυνεύει, όταν στηρίζεται στην ομόνοια των τέκνων της. Ψυχές
ενωμένες είναι ψυχές δυνατές. Μπορεί να λείπει η πείρα του πολέμου, αλλά, όταν
στα νεανικά στήθη φωλιάζει η πίστη, ο πατριωτισμός και η αυταπάρνηση, το έθνος
τέτοιων νέων μεγαλουργεί.
Σήμερα που ο ελληνισμός δοκιμάζεται σκληρά, το μήνυμα του Παπαφλέσσα
είναι χρήσιμο περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Μας συγκινεί βαθειά η φλογερή
καρδιά του και η τολμηρή δράση του. Ανοίγει δρόμους επιστροφής στο παρελθόν,
για να εμπνεόμαστε στον αγώνα για την
περιφρούρηση των διαχρονικών ιδανικών και την διασφάλιση των απαράγραπτων
δικαίων του ελληνισμού. Ο αγώνας για τα εθνικά συμφέροντα βρίσκεται πάνω από
κάθε σκοπιμότητα.
Τι
ήταν ο Παπαφλέσσσας;
Ήταν η ορμή της πίστεως , η θύελλα, η καταιγίδα, ο
ακαταπόνητος απόστολος της λευτεριάς, ο μπουρλοτιέρης των ψυχών. Και μπροστά σε
όλα αυτά φυγαδεύτηκαν ο δισταγμός, η δυσπιστία και η αναβλητικότητα, στοιχεία
που στέκονται εμπόδιο στα μεγάλα έργα της ζωής μας. Υπεχώρησε όμως ακόμα και η
δύναμη της λογικής και το δέος της ευθύνης , στοιχεία που έχουν τη θέση τους
στη ζωή μας (όπως επεσήμανε στο τέλος της εορτής ο π. Χριστοφόρος Μυτιλήνης), όταν τα υπάρχοντα δεδομένα είναι
ανυπέρβλητα. Αυτό που κατηύθυνε τη ζωή του Παπαφλέσσα δεν ήταν η δύναμη της
λογικής αλλά το πύρωμα της καρδιάς. Ενθουσίαζε καταπτοημένες καρδιές και
κραταίωνε αποσταμένες ψυχές. Είχε και ελαττώματα(1) αλλά η θυσία του στο
Μανιάκι όχι απλώς τον εξάγνισε αλλά τον ανέβασε και στο βάθρο του εθνομάρτυρα. Ο Παπαφλέσσας πήγε στο
Μανιάκι όχι για να πολεμήσει κατά μέτωπο αλλά για να προσφέρει εύκολο στόχο
στον Ιμπραήμ, ώστε η θυσία του να φουντώσει τη φωτιά στις ψυχές των Ελλήνων
όπου τρεμόσβηνε τότε η επαναστατική φλόγα. ΕΠΕΣΕ ΣΑΝ ΚΟΔΡΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΝ
ΛΕΩΝΙΔΑΣ. Πράγματι η θυσία του συσπείρωσε τους Έλληνες γύρω από την ιδέα ότι
τίποτε δεν χάθηκε όσο και αν φαίνεται επικίνδυνος ο Ιμπραήμ.
Η ευχή μας προς τη ΧΡ. ΦΟΙΤ. ΔΡΑΣΗ ΠΑΤΡΩΝ είναι να συνεχίσει το ιεραποστολικό της και το πατριωτικό της έργο με τον ίδιο ζήλο
και ενθουσιασμό. Προς όλους δε εμάς τους υπόλοιπους, νέους και τους μεγαλυτέρους να νιώθουμε ότι
το χρέος μας προς την πατρίδα είναι τεράστιο: να παραδειγματιζόμαστε από τα
ιστορικά μας πρότυπα, να περιβάλλουμε με σεβασμό (με πύρωμα καρδιάς) το έργο της
μητέρας του έθνους, της εκκλησίας μας και να θεωρούμε ότι για την αγάπη προς
την πατρίδα καμμιά θυσία δεν είναι μικρή.
Ηλίας Γ.
Σκόνδρας
(1)
Ο ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος
σημειώνει τα εξής: «Ο Παπαφλέσσας υπήρξε ανήρ έχων όλα τα ελαττώματα και τα
προτερήματα του κρατίστου συνωμότου, το πλανάν και το πλανάσθαι, το τολμάν και
το θνήσκειν»
15 σχόλια:
Αξίζει κάθε έπαινος στα παιδιά μας κ. Σκόνδρα διότι απέδωσαν ο καθένας τον ρόλο του με την καρδιά του. Πρέπει να συμπληρώσω ότι εκτός από τις παραστάσεις στην Πάτρα, το έργο τα παιδιά το ανέβασαν ως τώρα σε Αίγιο και Πύργο και θα μεταβούν για τον ίδιο σκοπό στην Λευκάδα. Πάντα να έχουν ενθουσιασμό για να προσφέρουν.
Ε. Κ.
Ένα παλαιό μέλος της Δράσης από την Παλαιστίνη χαιρετά τους φίλους της Δράσης και τους Οικότροφους.
Περίμενα αφορμή για να πω κάποια παράπονα.
Οι νέοι έπαιξαν ως επαγγελματίες. Οι νέες τραγούδησαν εξαιρετικά. Έφτασα 7 παραπέντε η αίθουσα γεμάτη με όρθιους στο πίσω μέρος. Αφού είχα αποφασίσει να το δω πήγα πίσω να το παρακολουθήσω όρθιος. Η αίθουσά σας αν και μεγάλη γέμισε ασφυκτικά. Καθόμουν πίσω όρθιος και άρχισε μετά από μιάμιση ώρα να με πονά η μέση. Που να φύγω… τα πλάγια κλειστά, οι διάδρομοι κλειστοί, μπροστά στην έξοδο τόσος κόσμος με καρέκλες που πήραν οι εκλεκτοί μετά την έναρξη είχαν κλείσει κάθε διάδρομο. Εμείς που πήγαμε πίσω αποδειχθήκαμε –συγνώμη- Δεν ξέρω τι θα έκανα αν ήμουνα στην θέση των υπευθύνων εγώ ένιωσα ως εγκλωβισμένος. Άλλη φορά θα έλθω νωρίς και αν δεν βρω καρέκλα θα φύγω. Καλύτερα να φύγω παρά οι σουβλιές στην μέση. Συγνώμη αλλά ήθελα εκτός από συγχαρητήρια να πω και το προσωπικό μου παράπονο.
Κάθε χρόνο ο επίσημος εορτασμός της εθνικής μας επετείου ανήκει στην Χριστιανική Εστία. Η θεατρική παράσταση και όλα τα συμπεριλαμβανόμενα είναι το ΓΕΓΟΝΟΣ της ημέρας. Το αποδεικνύει η προσέλευση τόσων ανθρώπων. Τα συγχαρητήρια είναι ελάχιστα μπροστά στην ευγνωμοσύνη μας για την πανηγυρική αυτή μοναδική εορτή.
Πράγματι η γιορτή αυτή μας γέμισε αισιοδοξία. Μας έδωσε ελπίδα για κάτι καλύτερο. Πήραμε διδάγματα. Τα στελέχη της ΧΦΔ κοπίασαν αλλά άξιζε ο κόπος για τα ίδια και για όλους εμάς που αναβαπτιστήκαμε.
Μπορεί σε κάποιους να μην αρέσει η σκέψη μου, αλλά η λογική πρέπει πάντα να είναι πάνω από το πύρωμα της καρδιάς. Οι έλληνες πάντα βάζουν το πύρωμα της καρδιάς και γιαυτό πάμε από το κακό στο χειρότερο.
Να είναι καλά οι φοιτητές που με μεράκι υπερβαίνουν τον εαυτό τους για να μας μεταφέρουν στις ιερές εθνικές στιγμές των αγωνιστών. Η Εστία συνεχίζει την προσφορά της και σε αυτό τον τομέα.
Και του χρόνου.
Παρακολούθησα την παράσταση την Τρίτη το απόγευμα. Όλα στην εντέλεια από το παίξιμο, την σκηνοθεσία, και την δομή της εορτής. Το κείμενο δυνατό με πολλά μηνύματα που μπορούσε να ξυπνήσει ακόμα και ναρκωμένο εθνικά. Μας δίδαξε πολλά η μορφή του Παπαφλέσσα. Επίκαιρος και διαχρονικός ο Παπαφλέσσας περισσότερο αυτό τον καιρό των δοκιμασιών και των διλημμάτων. Διαπίστωσα αυτό που μεταξύ των άλλων μας γράφει ο κ. Σκόνδρας ΄΄ Απέδωσαν το ρόλο τους με την καρδιά τους, «μετ’ ήθους», σαν να είναι επαγγελματίες ηθοποιοί.΄΄. Ναι αυτοί οι νέοι ενσάρκωσαν τους ρόλους τους με ήθος. Αυτό το ‘’ήθος΄΄ μας δίδαξαν και οι φοιτήτριες που απέδωσαν υπέροχα τα τραγούδια. Να χαίρονται οι γονείς για τα ευλογημένα παιδιά τους, και να συνεχίσει μαζί με την οικογένεια τους η χφδ να σμιλεύει Χριστό και Ελλάδα στην νεότητα.
Κάθε χρόνο ο επίσημος εορτασμός της εθνικής μας επετείου είναι ο ίδιος. Βαρεθήκαμε πια τα ίδια στην Χριστιανική Εστία. Γιατί δεν βάζουν και κάποιον νεότερο στο συμβούλιο και γιατί δεν αλλάζουν λίγο. Στο τέλος θα μείνουν με τις γριές να βλέπουν τον Παπαφλέσσα. Αμάν πια!!
Γιορτή με μεράκι και σεβασμό στον θεατή. Είχε μεγάλη διάρκεια αλλά κράταγε αμείωτο το ενδιαφέρον. Και του χρόνου και κάθε χρόνο να δίνει μαρτυρία η γιορτή σας.
Κάθε χρόνο αυτή την εορτή την ζούμε ως ένα εθνικό αναβαπτισμό. Η εόρτια θεατρική εκδήλωση της Εστίας είναι πάντα εγγύηση σε ποιότητα. Όλα τα παιδιά έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους.
Μάλλον αγαπητέ κύριε/α θα πρέπει μάλλον άλλη φορά να προσέλθετε εγκαίρως και όχι παραπέντε που είπατε. Και επειδή ήμουν κι εγώ, μπροστά ο διάδρομος δεν ήραν κλειστός ούτε εγκλωβισμένος από καρέκλες των εκλεκτών. Αντιθέτως ήταν ανοικτός με αποτέλεσμα συνεχώς να διέρχεται κόσμος και να ενοχλεί τους παρακολουθούντας. Αυτό είναι το δικό μου παράπονο και φυσικά δε φταίνε οι υπεύθυνοι αλλά εμείς. Το θέατρο απαιτεί ησυχία και τάξη. Ας το έχουμε υπόψη μας για την επόμενη φορά.
Σταματήστε βρε Έλληνες τις γκρίνιες. Δοξάστε τον Θεό που δούλεψαν τόσοι άνθρωποι ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ για να σας προσφέρουν μια γιορτή δημιούργημα της αγάπης τους.
Να μας γράφεις συχνότερα τους στοχασμούς σου εδώ κ. Σκόνδρα για να μπορώ να σας διαβάζω προς ωφέλειά μου. Καλό Πάσχα.
Δημοσίευση σχολίου