Αντίδωρο
Πολλάκις σε δείπνο προσεκλήθην.
Ενίοτε δεχόμουν,
δεν είναι λίγο, του άρχοντα ομοτράπεζος να είσαι!
Εσχάτως όμως, πλείστες φορές αρνούμην.
Πάλιωσε, βλέπεις, το ένδυμα που είχα για τέτοιες περιστάσεις.
Όσα μπαλώματα και να του ράψεις,
πάλι παλιό για τέτοιες καταστάσεις είναι.
Μα μου ‘λειψε αυτή η ζωή.
Γι’ αυτό, πολλές φορές,
κρυφά μεσ’ στο παλάτι έμπαινα
και λαίμαργα τ’ απομεινάρια έγλειφα
που άφηναν οι εκλεκτοί προσκεκλημένοι.
Αντίδωρο θα πεις, μπροστά στο Δώρο.
Μα ασύγκριτα ανώτερο των ξυλοκέρατων που έκλεβα,
την πείνα να κορέσω.
Στάχυς
8 σχόλια:
Είσαι και παραγωγικός και ποιοτικός. Το καλύτερο … δεν ανακυκλώνεις τις σκέψεις σου.
Η εξέλιξή σου είναι εντυπωσιακή! Θα συμφωνήσω με τον 10:52π.μ...Συνέχισε....
Παρα πολύ καλό!!!
Πάντα υπέροχος!!!
Κρύβει βαθιά νοήματα...και μεγάλες αλήθειες..
ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ!
Κάθε φορά μιλάς στην καρδιά μου.
Φίλτατε,
η ηλικία σου μεστωμένο στάχυ
κι ο λόγος σου γλυκό ψωμί!
Ελπίζω μια μέρα να τα δω
σ' ένα βιβλίο συγκεντρωμένα και τα δυο!!
Μπροστά σου άχυρο.
Δημοσίευση σχολίου